เรื่อง (อ่านฟรีทุกวัน) ทะลุมิติไปเป็นพระชายาโหดแห่งวังหลวง[จบบริบูรณ์]
ตอนที่6 ดวิญญาณน้อย
ชายชุดำรีบเร่งเบี่ยงาหลบลูกเตะผ่าหมากเซียถง ยื่นมือไปคว้าจับไหล่อีกฝ่าย แต่นางปฏิกิริยาไวพาที่จะยกแขนขึ้นสะบัดขวางเอาไว้ แต่คิดไม่ึเลยว่า ท่าร่างกระบวนเื่อนไหวชายชุดำัเปลี่ยนกระทันหันางาา ใช้มืออีกข้างกระชากผ้าุม้าสีขาวเซียถงหลุดมา
แต่เมื่อชายชุดำเห็นใบ้าที่แท้จริงเซียถง ก็ตะลึงงันมิได้ ดาฉายแววประหาใจขึ้นขุมใญ่ ภายใใจคิดว่าภายใต้ผ้าุมที่บดบังนี้จักต้องเป็สตรีโฉมงามถล่มเมือง แต่ใครจะไปคิดว่าายมาเป็ หญิงาอัปลักษณ์ที่ใบ้าเต็มไปด้วยรอยจุดด่างำแสนน่าเียด
ภาพฉากทั้งหมดนี้เิขึ้นเ็มาก จนเซียวถงไม่ทันตั้งตัวไปชั่วะ ใครจะไปคิดว่าจุดมุ่งหมายที่แท้จริงชายชุดำคนนี้คือ าเปิดเโฉม้านางมา?
“อัปลักษณ์โดยแท้”
ชายชุดำลุกขึ้นปัดฝุ่นทั่วร่างเล็กน้อย พลางสบถวาจาคำหนึ่งไปเบาๆ
เซียถงเบ้ปากมองบนอีกฝ่ายอย่างดูแน อัปลักษณ์แล้วอย่างไร? บิดาเ้าสั่งให้เปิดดูรึไงล่ะ?
อย่างไรก็า นางเก็สังเกตเห็นว่า ึชายชุดำจะ่าวไปแบบนั้น ทว่าทั้งสี้าแววาับปราศจากแววรังเกียจหรือขยะแขยงใดๆ เีเอ่ย่าวไปาที่เห็นตรงๆ
ตอนนี้ระดับความแ็แกร่งระหว่างนางกับชายชุดำคนนี้แตกต่างกันเกินไป เซียถงตัดสินใจทันทีว่า วันนี้เกรงต้องหนีเอาตัวรไป่ ส่วนเื่าแก้แค้น ฮึ่ม...ค่อยว่ากัน แต่ไม่าหลังจากนี้แน่นอน!
ชายชุดำ้ายว่ามอง่าอ่านความคิดเซียถง เขาจึงแสยะยิ้มขับขานวาจาด้วยความภาคภูมิใจว่า
“ครั้นนี้เห็นแก่ที่เ้าช่วยชีวิตข้าเอาไว้ เช่นนั้นนะไว้ชีวิตเ้าสักครา”
่าว ชายชุดำคนนั้นก็หมุนตัวเดินับไปด้วยท่าทีลำพองใจ ทิ้งให้เซียถงยืนอึ้งกับความหลงตัวเเขาอยู่พักหนึ่ง ช่างเป็คนประหาโดยแท้
จวนจนตอนนี้ ไม่ว่าใครที่ได้เห็นโฉม้านางล้วนต้องตกใจกันหมด แม้แต่ตัวนางเยังแทบจะทนส่องกระจกดูไม่ไหว ทว่าน่าแปลกที่อีกฝ่ายับไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย
เซียถงเดินทางไปเชยชมดตะวันตกดินลับขอบฟ้าไป และไม่าหลังจากนั้น ใทีุ่นางก็ขุดพบุนไพรที่ใช้ชำระไข้กระูและตัดเส้นเอ็นจนพบ แ่ัในั้นัเิเุาณ์ประหา จู่ๆก็มีธารแสีม่สายหนึ่งพุ่งตงมาจากฟากฟ้า ึ่ธารแสีม่ั่าวพุ่งเข้าไปยังใจางศีรษะนางโดยตรง ่จะหายไปทันที
เุาณ์นี้ทำเอาเซียถงตกใจเกินพรรณนาบอก่าว ทันทีที่ได้สติรีบลุกขึ้นตั้งท่าเตรียมโจมตี กวาดสายาซ้ายทีขวาทีสลับกันอยู่สักครู่หนึ่ง ้อยหลังมั่นใจได้แล้วว่าปลภัย จึงค่อยหันับมาสำรวจร่างาตัวเ และไม่พบอาาบาดเจ็บใดๆ
ใะนั้นเ ัสีเสียงสายลมัเสียดาาปาฏขึ้น ามาด้วยสุ้มเสียงฝีเท้านับสิบคู่ัขึ้นจากด้านหนึ่งภายใป่า เซียถงรีบมุดเข้าไปหลบใพุ้มไม้เคียงข้าง ั้นหายใจให้เงียบทีุ่
ได้ยินเีคน่าวว่า
“ไฉนมันหายไปแล้ว?”
“เมื่อครู่เ้าิ่นั้นรู้สึกว่าจะบินมาทางนี้มิใช่รึ?”
“ลองกแยกย้ายกันไปค้นหา่!”
เ่าที่เซียถงสังเกต พวกคนเหล่านี้ก็คือ ุ่มคนชุดสีเขียวที่ติดาชายชุดำโฉมงามอยู่่้า ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังาหาอะไรสักอย่าง นางยังคงค้างอยู่ท่านั้นรอจนคนุ่มนั้นจากไป นางจึงค่อยลุกขึ้นแล้วเร่งฝีเท้าับไปยังเมืองเฟิ่งหลี่โดยตรง
ยามึจวนก็เป็เวาึกดื่นมากแล้ว ้อยหลังรับประทานอาหารเย็นเสร็จ เซียถงก็นำุนไพรที่ใช้ชำระไขกระูและตัดเส้นเอ็นลงไปต้มทันที พื่มลงไปจนหมด เซียถงก็รู้สึกได้ว่า ร่างาตนเร้อนรุ่มไปหมด ่าไปสักระยะได้ิ่นเน่าเหม็น เห็นเีคราบขี้ไ่ิ่นแรงทั่วทั้งร่างา ่ผลให้นางรู้สึกไม่สบายตัวเป็อย่างมาก
เซียถงตระหนักได้ทันที น้ำต้มุนไพรนี้ได้ผล จึงสั่งให้อิ๋งเอ๋อร์ไปเตรียมน้ำร้อนให้ทันที ถเสื้อผ้าแพรพรรณ เดินวนรอบอ่างไม้อยู่สองสามครา ค่อยจุ่มตัวลงไปแช่
หลังจากแช่น้ำมา เซียถงก็ค้นพบได้ทันที ึผิวพรรณที่นุ่มนิ่มและเรียบเนียนกว่าแต่่มากมายนัก ้ามเนื้อูระชับเื่อนไหวสะดวกขึ้น ดูท่าแล้วทุกอย่างจะเป็ไปาแผนาที่วางไว้ด้วยดี
เซียถงับเข้านอนอยู่บนเตียงะที่กำลังจะผล็อยหลับไป จู่ๆท่ามางความมืดมิด นาง้ายปรายาองเห็น วัดถุประหาที่พราวแรัศมีสีม่ระเื่ดงามมาจากศีรษะ และมันก็ค่อยๆหลอมละลายซึมซาบเข้าไปยังแขนขา กระูและเส้นเอ็นทั่วทั้งร่าง จนท้ายทีุ่ไหลบ่ามาสู่จุดตันเถียน
!
รัศมีแสีม่ระเรื่อยามนี้แปรสภาพเป็สายน้ำอุ่นกระแสหนึ่ง ทั้งยังเร้นแฝงไปด้วยขุมพลังพิสดารพันธุ์ึ เข้าานจุดตันเถียนที่แตกร้าวอย่างแช่มช้าจนกระทั่งหายดีดั่งเดิม ไม่สิ...จุดตันเถียนนางใตอนนี้ทั้งมีขนาดความจุที่กว้างและทนทานเสียยิ่งกว่า่้าอีก!
เิบ้าอะไรขึ้นกัน? หรือว่าร่างานี้จะมีความลับอะไรบางอย่างที่นางยังไม่รู้?
ทันทีทันใด รัศมีแสีม่ระเรื่อก็จางหายไป เรูปร่างที่แท้จริงมันใทีุ่ ึ่แปลกมากที่...เ้าิ่นี้มันคือคริสตัลสีม่ที่นางเคยบุกไปแย่งชิงมาได้ใชีวิต่้า!
เซียถงสัยมิได้ หรือเ้าคริสตัลสีม่เม็ดนี้จะข้ามมิติมาพร้อมกับนาง? ชั่วะนั้นเ ก็ันึกย้อนับไปึตอนที่มีธารแสีม่ประหาพุ่งใส่ศีรษะภายใป่าสนตอนบ่าย และพอจะคาดาณ์ได้แล้วว่า ิ่ที่คนุ่มนั้นกำลังาหาอยู่ก็คือ คริสตัลสีม่เม็ดนี้
นึกไม่ึเลยว่า ระหว่างนางกับมันยังมีชะาต้องกันช่างเหนียวแน่นกันเสียจริง และิ่ที่คิดไม่ึยิ่งเข้าไปอีกก็คือ มันจะพุ่งเข้ามาติดอยู่ใร่างาแบบนี้ กระแสลมปราณสีเหลืองสูบฉีดกระจายไปทั่วร่างา เือนว่าร่างาที่เหืแห้งมาแสนาถูกเติมเต็ม เีพริบาเดียว เซียถงก็สัมผัสได้ึพลังอันไร้ขีดจำกัด!
แต่ยังไม่เีเ่านั้น จุดตันเถียนภายใร่างานาง้ายอัดฉีดกระแสลมปราณชุดใหม่มาอีกระลอก จากกระแสลมปราณสีเหลืองได้แปรเปลี่ยนายมาเป็กระแสลมปราณสีเขียว และจากสีเขียวได้แปรเปลี่ยนอีกคราายมาเป็กระแสลมปราณสีฟ้า!
เซียถงยิ่งประหาใจเข้าไปใญ่เมื่อตระหนักได้ึาเปลี่ยนแปลงนี้ ไม่เีแค่นางจะสามารถฟื้นฟูลมปราณับมาได้เ่านั้น แต่ระดับพลังความแ็แกร่งยังกระโดดข้ามสองขอบเขตติดต่อกัน จนายมาเป็ยฝีมือขอบเขตเสาหลักฟ้าใชั่วอึดใจ!
ทันใดนั้นสุ้มเสียงหนึ่งก็ัขึ้นภายให้ความคิดนาง
“นายท่าน”
“ใครพูด?”
เซียถงโผล่งาเบิกกว้างใทันใด รีบเร่งเหลียวซ้ายแลขวากวาดสายาไปทั่วเรือน แตุ่ท้ายเห็นแค่เีลำแสีเหลืองอำพันอ่อนๆุ่มหนึ่งเ่านั้น
“นายท่าน ข้าคือจิตวิญญาณที่สิงสู่อยู่ใอัญมณีม่ ข้าชื่อเสี่ยวหั่ว ท่านมองไม่เห็นข้า”
ปาฏเป็สุ้มเสียงอ่อนเยาว์และไพเราะัขึ้นภายให้ความคิดอีกครั้ง
“เอาล่ะ เสี่ยวหั่ว เ้าเป็คนัษาจุดตันเถียนให้ข้างั้นรึ?”
เซียถงเอ่ยถามขึ้นเจือสี้าประหาใจ
“ใช่แล้วขอรับ นายท่านข้าจะมิใช่ขยะอีกต่อไป แต่จะายมาเป็จักรพรรดินีผู้ยืนอยู่บนจุดสูงุแห่งผืนพิภพ!”
ฟังจากน้ำเสียงเสี่ยวหั่ว ดูมันจะค่อนข้างภาคภูมิใจเป็อย่างยิ่ง
“แล้วไฉนเ้าึเลือกข้า?”
แววาคู่นั้นเซียถงแปรเปลี่ยนายมาเป็ความกังขาสัย เพราะตอนที่อยู่ใป่าสน นางถือเป็คนที่มีระดับพลังความแ็แกร่งต่ำทรามทีุ่ใบรรดาทั้งหมด และหากเสี่ยวหั่วต้องาจะเลือกใครสักคนจริงๆ ไฉนึไม่เลือกชายโฉมงามชุดำคนนั้นแทน? เพราะแค่เห็นนางก็ทราบได้ทันทีว่า เขาแ็แกร่งมาก
“เพราะมีเีสายเลืท่านเ่านั้นที่สามารถหลอมรวมได้กับข้าบูรณ์แบบทีุ่”
เสี่ยวหั่วยัง่าวอีกว่า
“นายท่าน ข้าเพิ่งฟื้นฟูจุดตันเถียนท่าน ึ่กระบวนาั่าวมันกินพลังข้าไปไม่น้อย ันั้นแล้ว ข้าจำเป็ต้องับสู่สภาวะจำศีล่ระยะหนึ่ง”
เซียถงรู้สึกอบอุ่นใจไม่น้อยเมื่อได้ยิน
“เสี่ยวหั่ว หากเ้าต้องาุนไพรชนิดใดก็จงบอกข้า ไม่ว่าจะยากเย็นเีใดข้าจักหามาให้เ้าแน่นอน”
“ุนไพรพวกนี้ย่อมไม่มีประโยชน์ต่อข้า เพราะข้าเป็จิตวิญญาณ ทำได้เีดูบซับพลังวิญญาณเพื่อฟื้นฟูตัวเเ่านั้น”
เสี่ยวหั่วเอ่ยต่อว่า
“นายท่าน ความแ็แกร่งท่านใตอนนี้ยังอ่อนด้อยเกินไป รอจนกว่าท่านจะมีความสามารถมากกว่านี้ แล้วค่อยมาช่วยข้าทีหลังยังไม่สายเกินไป”
เซียถงปั้น้าเศร้าสร้อยเล็กน้อย ดูเหมือนว่าตัวนางใะนี้ยังไม่สามารถช่วยเหลืออะไรอีกฝ่ายได้เลย
นางลุกขึ้นมาขัดาธิบนเตียง ดูดซับพลังวิญญาณโดยรอบเข้าสู่ร่างาาตำราวิชายุทธ์ จากนั้นก็แปรเปลี่ยนให้เป็ลมปราณ ไหลบ่าเข้าสู่แขนขาและกระูทั่วร่าง แ่ัในั้น พอจะควบคุมกระแสลมปราณสายหนึ่งให้ตีขึ้นไปใบ้า ทว่าับถูกบางิ่บางอย่างสกัดขวางเอาไว้ตรงบริเวณไหล่ซ้ายและไหล่ขวาทั้งสองข้าง ้อยหลังพยายามต้านทานฝืนอยู่า ลมปราณสายนั้นก็ต้องร่นถอยับไป้ายกระแสน้ำลง
เซียถงตระหนักได้ทันควัน บริเวณเส้นลมปราณทั้งสองจุดั่าวถูกปิดกั้นเอาไว้ มันเป็ก้อนเหลวสีำ ทั้งยังสามารถปลดปล่อยพิษกัดกร่อนมาได้อีกด้วย หาองเพ่งาธิพินิริเวณั่าวให้ดี จะค้นพบได้ว่า ผนังเส้นลมปราณบริเวณสองจุดนั้นปาฏสีค่อนข้างหมอง้ำและบางมาก น่าจะถูกพิษกัดกร่อนทำลายหนักเอาา
เพราะเุนี้เ เซียถงึไม่สามารถกรอกเทกระแสลมปราณให้ไหล่าบริเวณใบ้าได้
้ายว่านางจะเริ่มปะติปะต่อเื่ราวทั้งหมดได้ทันที หรือเป็ไปได้ไหมว่า...จุดด่างำบนใบ้านางจะมิใช่ปานแต่กำเนิด แต่เป็พิษร้าย? นี่มีความเป็ไปได้อยู่าส่วน เพราะเ่าที่จำได้ใความทรงจำ ครามแก่นแย่งชิงอำนาจกันใวังหลังค่อนข้างรุนแรงมาก
พ
และนางอาจจะถูกวางยาพิษตัวนี้ตั้งแต่อยู่ใครรภ์แล้วก็เป็ยได้ ไม่แปลกใจเลยที่ไฉนสุขภาพท่านแม่ึอ่อนแอมาโดยตล เจ็บป่วยอยู่บ่อยครั้ง กระทั่งเชิญหมอหลตั้งมากมาช่วยัษา แต่ก็ไม่เคยหายดีเลย
แล้วใครกันแน่ที่วางยาพิษพวกนาง? ช่างอำมหิตโดยแท้!
เพราะ‘เซียถง’เ้าร่างเก่ามีพลังอยู่ใขอบเขตเสาหลักเหลืองเ่านั้น ทักษะใาควบคุมลมปราณและาพินิจาาจึงยังไม่แ็แกร่งพอ ่ผลให้นางไม่รู้เื่พวกนี้เลย
แต่ตอนนี้นางับค้นพบโดยบังเอิญโดยความช่วยเหลือเสี่ยวหั่ว ิะนั้นแล้ว หากวันหนึ่งที่ก้อนพิษำเหล่านี้แล่นเข้าสู่หัวใจ มีหวังนางคงต้องายเป็รอบที่สองแน่นอน!
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??