เรื่อง (อ่านฟรีทุกวัน) ทะลุมิติไปเป็นพระชายาโหดแห่งวังหลวง[จบบริบูรณ์]
ที่7 วางยาพิษ
หลังจากครุ่นพินิจได้ชัดเจนแล้ว เซียถงก็รู้สึกดีอกดีใเป็อย่างยิ่ง หากสาเหตุมีาเป็มาเช่นี้ นั่นหมายาว่า จุดด่างดำใบหน้าของนางสามารถลบเลื่อนทิ้งไปได้ พอคิดว่าปัญหาเรื่องใบหน้าแก้ไขได้ นางก็รู้สึกโล่งใึ้า
เซียถงพยายามระดมใช้ลมปราณกระแสึ่เข้าขับไล่ก้อนพิษสีดำที่เกาะติดอยู่ทั่วเส้นลมปราณและเส้นเอ็นอย่างช้าๆ เพียงแต่ว่าก้อนพิษสีดำพวกี้อยู่ในร่างาของนางมา่าสิบปี การจะกำจัดทิ้งทั้งหมดลงมิใช่เรื่องง่าย ทั้งี้มันยังเป็พิษที่ค่อนข้างดื้อต่อการกำจัดและรักษาอยู่แล้วด้วย
เช้าวันรุ่งึ้
แสงแรกอรุณเริ่มทอประาลงมาจากขอบฟ้า ปรากฏเป็ประาแสงสีทองสอดส่องผ่านหน้าต่าง คล้ายหลังพยายามมาตลอดทั้งคืน แม้ปริมาณก้อนพิษสีดำที่กำจัดออกไปได้จะน้อยา แต่ผลลัพธ์เฉกเช่นี้ับทำให้เซียงถงประหลาดใไม่น้อย
ตราบเท่าที่นางสามารถหยิบใช้ลมปราณขับพิษเหล่าี้อย่างสม่ำเสมอทุกค่ำคืน เื่เวลาผ่านไปาเข้า จำนวนที่สะสมคงไม่ใช่น้อยๆแล้ว และสักวันึ่ ก็จะสามารถกำจัดพิษทั้งหมดออกจากร่างาได้เ
ตลอดคืนนางไม่ได้แม้แต่หลับตานอนพักผ่อนเลยด้วยซ้ำ ทว่าี้ับรู้สึกกระปรี้กระเปร่าอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งหมดคงเป็เพราะพิษจำนวนเ็น้อยที่ถูกขับออกไป ผนวกกับาแข็งแกร่งระดับชั้นขอบเขตเสาหลักฟ้าแน่นอน
เป้าหมายต่อจากี้ของนางคือ ต้องสืบเสาะให้ได้ว่า ใครกันแน่ที่เป็ตัวกาู่เบื้องหลังเรื่องวางยาพิษี้
แม่บังเกิดเ้าของนางมีนิสัยอ่อนโและรักสงบเป็ทีุ่ ทั้งยังเป็คนพูดไม่เก่ง ไม่น่าจะมีศัตรูได้เลย ทั้งที่เป็แบบี้ แล้วใครกันที่ยังโหดเหี้ยม้าลงมือกับแม่ของนางได้? ครุ่นคิดไปมาอยู่หลายรอบ าเป็ไปได้าทีุ่น่าจะเป็...ฮูหยินเฉิง หรือก็คือแม่เลี้ยงของเซียถง
หลังจากเซียถงรับประทานอาการเช้าเสร็จสรรพ นางก็อาศัยาทรงจำเก่าที่มีเดินไปตามเส้นทางาในวังหล มุ่งหน้าตรงไปยังเรือนเ็แ่ี้ที่อยู่แสนไ เสมือนตำหนักเย็นที่อยู่ด้านหลังุของจวนเสนาบดี
ยังไม่ทันได้เข้าไปในเรือน เซียถงก็ได้ิ่นสมุนไพรเข้มข้น พร้อมกับเสียงแของสตรีนางึ่จากด้านใน พอได้ยินสุ้มเสียงดัง่าว นางถึงกับขมวดคิ้วแน่น เห็นได้ชัดว่า อาการเจ็บป่วยของท่านแม่มันเรื้อรังมาาหลายสิบปีแล้ว
พอเดินเข้าไปาในนั้น มีเพียงโต๊ะเก้าอี้และเตียงไม้เก่าๆดูเรียบง่าย และที่แ่ี้งยังมีขนาดเ็อย่างา เื่เปรียบเทียบกับเรือนที่เซียถงอยู่ เรือนของท่านแม่มีขนาดเ็เสียยิ่ง่าเรือนของบ่าวไพร่รับใช้เสียี!
ใต้แขนเสื้อยาว เซียถงกำหมัดบีบแน่นจนเล็บทั้งห้านิ้วจิกกดเข้าเนื้อ พวกมันปฏิบัติต่อแม่ของนางเช่นี้นี่เ!
“อาจู...อาจู...รินชาร้อนสักถ้วยให้ข้าที....”
สุ้มเสียงอ่อนแรงของท่านแม่ดังึ้ เซียถงได้สติับมาในทันใด และรีบเร่งไปรินชาร้อนถ้วยึ่ส่งให้
พอฮูหยินหลี่เงยหน้าึ้มา พอเห็นเป็เซียถงก็อดดีใมิได้
“ถงเอ๋อร์ เ้ามาที่นี่ได้อย่างไร?”
แต่เสี้ยวขณะอึดใต่อมา สีหน้าของฮูหยินหลี่ก็พลันแปรเปลี่ยนไปทันที
“ถงเอ๋อร์ เ้ารีบออกไปจากที่นี่เถอะ สถานที่แ่ี้หาใช่ที่ที่เ้าควรมา รีบับไป่ที่พวกนั้นจะมาเห็นเข้า!”
“ท่านแม่ อย่าได้เป็ห่ไป ท่านดื่มชาร้อนถ้วยี้่ดี่า แล้วนอนพักผ่อนเสีย”
เซียถงเอ่ยึ้ด้วยวาจาแสนอ่อนโ ดตาหลุบลงต่ำป้องกันมิให้ท่านแม่บังเกิดเ้าตัวเเห็น เนื่องด้วยสายตาของนางในยามี้ับทอประาอาฆาตุอำมหิตจนน่าัวเกินไป
ในชีวิต่หน้า นางไม่มีแม้แต่พ่อหรือแม่ กระทั่งพี่ชายน้องสาวก็ยังไม่มีเช่นกัน ่าวได้ว่าเป็ชีวิตที่โดดเดี่ยว แ่ใาิี้ นางยังมีท่านแม่ที่รักดั่งดใ นางย่อมต้องทะนุทะนอมและดูแลีฝ่ายเป็อย่างดี ไม่มีวันยอมให้ไอ้พวกบัดซบเหล่านั้นมาทำร้ายท่านแม่คนี้ีต่อไป!
เดิมทีฮูหยินหลี่เป็หลานสาวแ่จวนขุนนางท่านึ่ ่จะถูกส่งตัวให้ไปแต่งงานกับเซี่ยอี้เฉินที่ดำรงตำแหน่งรองเสนาบดีอยู่ในนั้น แต่เนื่องจากท่านแม่ของเซียถงเป็สตรีที่รักสงบไม่ชอบประจบสอพลอ ทำให้ต่อมาหลังจากที่เซี่ยอี้เฉินเลื่อนตำแหน่งายมาเป็เสนาบดี เขาก็เลือกที่จะแต่งงานใหม่กับบุตรสาวของพ่อค้าอันดับึ่แ่เมืองเฟิ่งหลี่ หรือก็คือฮูหยินเฉิง
ฮูหยินเฉินนางี้นับได้ว่าฝีมือดีาอุบายโดยแท้ นางฉวยโอกาสที่ท่านแม่ของเซียถงป่วย หลอ่อโปรยเสน่หาใส่เซี่ยอี้เฉินต่างๆนาๆ ใีุ่ ก็ได้ายมาเป็ฮูหยินใหญ่แ่จวนเสนาบดีแ่ี้ ทั้งยังอาศัยอาการเจ็บป่วยหนักของฮูหยินหลี่เป็ข้ออ้าง ให้ทุกคนในจวนจัดที่อยู่ใหม่ให้แก่นาง เป็เรือนเ็ด้านในุของจวน เพื่อหลีกเลี่ยงโรคระบาดที่อาจติดจากีฝ่ายได้!
ฮูหยินหลี่ยื่นมือไปรับชาร้อนถ้วยนั้นที่เซียถงส่งมาให้ คล้อยหลังดื่มไปหลายอึกก็พลันถอนหายใเสียงยาวด้วยาโล่งอก จากนั้นค่อยเอ่ยึ้ว่า
“ถงเอ๋อร์ ช่ี้เ้าสบายดีหรือไม่? พวกนั้นทำให้เ้าลำบากใบ้างรึเปล่า?”
เซียถง่าหน้า
“ท่านแม่ ข้าสบายดี”
ดูท่าฮูหยินหลี่จะไม่รู้แม้แต่ข่าวคราวของเซียถงตัวจริงที่บาดเจ็บสาหัสและเสียชีวิตไม่าโดยฝีมือของคนเหล่าี้ด้วยซ้ำ...
ฮูหยินหลี่เอื้อมมือออกไปลูบไล้ใบหน้าของเซียถงอย่างแผ่วเบา แววตาเปี่ยมไปด้วยาสงสารอาลัย
“ลูกแม่...ขอโทษที่ท่านแม่คนนี่ช่างไร้ประโยชน์ ที่ไม่สามารถอยู่ข้างาเ้า เฝ้าดูเ้าเติบใหญ่ได้...แค่ก แค่ก...ลูกต้องระวังคนพวกนั้นไว้ให้า...”
เซียถงพยักหน้าตอบ าในใย่อมทราบดีว่า ไฉนท่านแม่ของนางถึงต้องตกอยู่ในสภาพเช่นี้ ทั้งหมดก็เพื่อตัวเซียถง เพื่อป้องกันมิให้คนเหล่านั้นหาข้ออ้างมาทำร้ายนางได้ โดยไม่มีทางเลือกอื่น ท่านแม่จึงต้องจงใอยู่ห่างกับนาง
“ถงเอ๋อร์ เ้ารีบับไปเถอะ หากพวกนั้นมาพบเข้า มีหวัง...เ้าอาจเป็อันตรายได้”
ฮูหยินหลี่เอ่ยเตือนด้วยสีหน้าเป็กังวลา
เรือนแ่ี้ได้รับคำสั่งกำชับจากท่านเสนาบดี ห้ามผู้ใดเข้าออกตามใชอบ มิฉะนั้นจะต้องถูงโทษสถานหนักตามกฎของจวน
“ท่านแม่ วางใเถิด ข้าไม่เป็อะไรหรอก”
เซียถงเอ่ยปลอบใ ฉวยโอกาสี้กุมมือของฮูหยินหลี่เอาไว้ ทว่าพอสัมผัสได้ถึงมือไม้ของนางที่ปิดปกติเบี้ยวผิดรูป เซียถงถึงกับขมวดคิ้วแน่น แววตาคู่นั้นดูล้ำลึกรัศมีแค้นอาฆาตยิ่งทวีาข้นคลักหลายเท่าตัว
พิษสีดำมันแพร่กระจายในร่างาของท่านแม่าเกินไปแล้ว สัมผัสจากมือไม้ที่เริ่มเบี้ยวผิดรูป ทั้งยังสัญญาณชีพจรที่เต้มไม่ปกติี สันนิษฐานเบื้องต้นได้ว่า พิษดัง่าวน่าจะลงไปถึงขั้วปอดแล้ว และหากยังปล่อยไว้โดยไม่รักษาในวิถีทางที่ถูกต้อง พิษเหล่าี้อาจายมเป็กุญแจสู่าตายแน่นอน
เดี๋ยว่....แล้วที่ผ่านมาท่านแม่ของนางได้รับการรักษาจริงๆหรือไม่? ยาสมุนไพรชนิดใดกันแน่ที่ท่านแม่ดื่มมาตลอด?
เซียถงชักมือับมาทันที แต่ใบหน้ายังคงคลี่ยิ้มไม่คลายอ่อน
“ท่านแม่ ท่านดื่มยาสมุนไพรแล้วรึยัง?”
ฮูหยินหลี่่าหน้า
“อาจูยังต้มไม่เสร็จเลย...”
และในนั้นเ อาจูก็เดินเข้ามาพร้อมกับยาสมุนไพรต้ม แต่พอเห็นเซียถงอยู่ด้วย นางถึงกับชะงักไปั่ขณะึ่ ่เสค้นเสียงรังเกียจเอ่ย่าวอย่างเย็นชาึ้ว่า
“คุณหนู ไฉนท่านมาอยู่ที่นี่ได้? นายท่านกำชับว่าห้ามให้ผู้ใดเข้ามาเหยียบย่างที่นี่โดยพละการ! แล้วท่าน้าดียังไง?!”
่าวจบก็วางยาสมุนไพรต้มร้อนๆลงบนโต๊ะข้างเตียง เท้าสะเอวเตรียมจะด่ากราดขับไล่เซียถงออกไป
เื่่ เซียถงเป็ถึงอัจฉริยะอันดับึ่แ่จักรวรรดิ นางเก็ยังรู้สึกเกรงัวอยู่บ้าง แต่ี้ีฝ่ายับายเป็เพียงเศษสวะไปแล้ว ดังนั้นไม่มีอะไรต้องัวีต่อไป
ทว่าอาจูับไม่รู้เลยว่า เซียถงในปัจจุบันลมปราณฟื้นคืนับมาโดยสมบูรณ์แล้ว แถมยังแข็งแกร่ง่าแต่่เสียี
สีหน้าการแสดงออกของเซียถงดูเย็นยะเยืองในทันใด นางไม่พูดไม่จาหรือแม้แต่ตอบโต้ใดๆ แต่เดินไปคว้าชามยาสมุนไพรต้มที่วางอยู่ข้างเตียงแทน พร้อมี่ตามูแปๆ ซึ่งภาพฉากดัง่าว ทำเอาอาจูตกใเป็อย่างยิ่ง
แต่ทันใดนั้นเ ฮูหยินหลี่ก็ยื่นมือออกไปจับเซียถง คลี่ยิ้มอย่างอ่อนโให้และ่าวว่า
“ถงเอ๋อร์ เดี๋ยวข้าดื่มมันเ”
เซียถงเหลือบสายตาเคลื่อนไป เห็นเพียงแววตาของฮูหยินหลี่ที่ทอประาวูบึ่ ยามี้นางเข้าใในทันที ปรากฏว่า...ท่านแม่ทราบดีตั้งแต่แรกแล้วว่า ยาสมุนไพรที่ตนดื่มเป็ประจำมันมีปัญหา
“ท่านแม่ เื่่ถงเอ่อ๋นอ์ยังเ็ ไม่สามารถปกป้องท่านได้ ทว่ายามี้ับแตกต่างกันออกไป ข้าจะไม่ปล่อยให้ท่านต้องมาทนดื่มของพรรคี้ีแล้ว”พ
เซียถง่าวน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว กระตุกมือให้ฮูหยินหลี่ปล่อยออกจากตน และยกชามน้ำสมุนไพรต้มดัง่าวเดินตรงไปหาอาจูทั้งแบบนั้น
อาจูถึงกับหน้าถอดสีในทันใด รีบเอ่ยปากข่มขู่ทันทีว่า
“เซียถง! นี่เ้าคิดจะทำอะไร?! หากยังไม่หยุดข้าจะนำเรื่องี้ไปฟ้องท่านฮูหยินใหญ่!!”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??