เรื่อง (อ่านฟรีทุกวัน) ทะลุมิติไปเป็นพระชายาโหดแห่งวังหลวง[จบบริบูรณ์]
ตอนที่15 ี่ใหญ่ (1)
เซียถงไม่ได้สนใจหรือคาดหวังแม้สักิว่า เมื่อพลังความแข็งแกร่งของตนฟื้นคืนกลับมาแล้ว นางจะต้องกลายเป็นจุดเด่นได้รับคววามสนใจจากผู้อื่น
ก่อนที่นางจะก้าวย่างเดินเข้าไปใประตูจวน พลันเืบไปเห็นาหนุ่มใชุดสีขาวึ่ยืนอยู่บริเวณหน้าต่าง ัจ้องต้นไผ่สีเขียวด้านนอกลานกว้าง มือไพร่หลังอย่างสง่า
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเดินตรงเข้ามา เขาก็หันมาเซียถงพร้อมรอยยิ้ม ่าว่า
“ถงถง เ้ากลับมาแล้วรึ?”
เมื่อพยายามระดมสคืบค้นจากความทรงจำของเ้าของร่างเก่า เซียถงก็ได้รู้ว่า าหนุ่มใชุดสีขาวผู้ี้ชื่อ เซี่ยู่เฟิ เป็นี่าต่างมารดาของนาง
ภายใจวนเสนาบดีั้หมด หากไม่นับรวมอิ๋งเอ๋อร์ ที่ปฏิบัติต่อนางดีที่สุดคงเป็นาหนุ่มี้นี่แหละ
แตกต่างจากเซี่ยเสวี่ยเหลียนและฮูหยินเฉิงโดยิ้เชิง เซี่ยู่เฟิี้ั้สุภาพเรียบร้อย กับคำว่าสุภาพบุรุษอย่างแท้จริง และเขาก็ยังรักใคร่เซียถง เือนน้องสาวแท้ๆึ่
สำหรับาี้ เซียถงเ่ตอบกลับไปด้วยถ่อยคำนุ่มนวลว่า
“น้องสาวเพียงออกไปเดินเล่นรอบเมือง ีู่่เฟิ ข้ารอท่านกลับมาเสียาแล้ว”
“เื่าไม่าช่างมันเถิด กลับมาครั้งี้ข้านำุนไพรมอบแก่เ้าด้วย ฟังว่ามันมีสรรพคุณผ่อนคลายกล้ามเนื้อ ั้ยังเสริมภูมิคุ้มกันแก่เลืภายใร่าง เ้าลองนำไปต้มดื่มดู แล้วมาบอกข้าด้วยว่าลัพธ์เป็นอย่างไร?”
เซี่ยู่เฟิชี้ไปยังกล่องไม้บนโต๊ะ
นับเป็นเวลาเนิ่นา เขาต้องออกไปปฏิบัติภารกิจของจักรวรรดิตงหลี่ และไม่ได้กลับมาจวนเสนาบดีสักพักใหญ่
คล้อยหลังกลับมา เขาก็ได้ยินผู้ภายใเมือง่ากันว่า เซียถงเข้าไปรับดาบเพื่อปกป้ององค์รัชทายาท ส่งให้จุดตันเถียนถูกทำลาย ไ้ยินันั้น เซี่ยู่เฟิก็รีบแวะเข้าไปร้านขายุนไพร เพื่อหาของดีหวังช่วยเืน้องสาวี้
พอเซียถงเปิดกล่องไม้ออกมา ภายในั้นปาฏเป็นโสีขาวเนียนประดุจผิวหิมะ ทั่วั้ลำเป็นสีขาวผ่อง ดูไปดูมาก็คล้ายกับาชรารูปร่างาชราที่มีหนวดยาวเป็นเครา
เพียงได้เห็นพึงตระหนักทราบทันทีว่านี่เป็นของดี ั้ยังมีสรรพคุณทางยาใการฟื้นฟูร่างกายระดับยเยี่ยม
“นี่ท่านมอบโล่ำค่าปานี้แก่ข้าจริงรึ?”
เซียถงหรี่าตาแคบลงเล็กน้อย จ้องไปทางเซียู่เฟิ
“ก็เ้าเป็นน้องสาวของข้า”
เซี่ยู่เฟิสวนกลับไปอย่างยิ้มแย้ม
“เ้าช่วยรับคมดาบแทนองค์รัชทายาท ่าจะเสียเลืเยอะ ันั้นเ้าควรใช้มันที่สุดแล้ว”
เซียถงสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่แทรกซึมเข้าสู่จิตใจ ปิดกล่องไม้และ่ากับอีกฝ่ายว่า
“ขอบคุณมาก!”
“เราเป็นี่น้องกัน ไยต้องสุภาพกันปานี้?”
มือั้ข้างของเซี่ยู่เฟิเข้ากดทับบริเวณไหล่ซ้ายและขวาของเซียถง ั้ยัง่าปลอบโยนอีกว่า
“ถงถง ไม่ว่าเ้าจะสามารถบำเพ็ญตบะได้หรือไม่ต่อจากี้กลับไม่สำคัญ ทว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เ้าปลภัยหรือไม่ บางทีการใช้ชีวิตใฐานะธรรมดาทั่วไป มันก็มีความสุขไปอีกแบบ ข้าเชื่อเช่นนั้น”
เขาเป็นห่วงว่า เซียถงจะเสียใจเื่ที่จุดตันเถียนของัเองถูกทำลาย
เซียถงแอบขำเล็กน้อยกับัเอง แต่สำหรับความเป็นห่วงี้ที่อีกฝ่ายมอบให้ นางเองก็รู้สึกประทับใจอย่างมาก
นี่เป็นครั้งแรกั้แต่นางทะลุมิติมายังที่แ่ี้ ที่มีใครบางพยายามปลอบใจตน
เซียถงคลี่ยิ้มบางส่งกลับไปให้ ดวงตาคู่เรียวยาวส่องประกายไสวงดงามดั่งดวงดารา!
“ข้าสบายดี”
ใช่แล้ว และไม่เพียงแค่สบายดีเท่านั้น แต่นางยังแข็งแกร่งกว่าเซียถงก่อนไม่รู้กี่เท่า! ต่อจากี้ไปนางจะไม่มีวันถูกใครสังหารฆ่าตายอีกแล้ว
เซี่ยู่เฟิตกตะลึงเล็กกน้อยที่เห็นาตาเช่นนั้น ั้แต่เมื่อใดกันที่สีหน้าการแสดงออกของเซียถงดูมั่นอกมั่นใจปานี้?
ผ่านไปครู่ึ่ เขาชักมือกลับออกมาและ่าึ้ด้วยความโล่งใจว่า
“เข้าแข็งแกร่งกว่าที่ข้าคิดนัก”
แล้วใครกันที่อ่อนแอ?
เซียถงไม่เ่ตอบอันใดอีก และหยิบโึ้มาส่งให้อิ๋งเอ๋อร์เอาไปเก็บ ท่านแม่คงต้องการโี้มากกว่านางมากนัก
“ตอนี้ท่านมีอะไรใใจหรือไม่?”
แม้เซี่ยู่เฟิจะมีใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เอ แต่มีหรือจะหลบาตาของเซียถงได้? แววตาของเขาี้ดูหม่นประกายลงหลาย่ ไม่ค่อยสดใสสักเท่าไหร่นัก
เซียู่เฟิถอนหายใจเสียงยาว เ่เนิบนาบึ้ว่า
“ก็ฝ่าบาทนี่สิ ดันไปหูเบาเชื่อคำพูดของอัครมหาเสนาบดีเย่หลีเทียนโดยไม่ฟังเหตุอันใดเลย ซึ่งเื่ี้เป็นที่่าเป็นห่วงมากมายนัก ่ข้าก็แทบจะทพอะไรไม่ได้เลย เพราะฝ่าบาทไม่ยอมเรียกใช้ออกคำสั่งแก่ข้ามาามาแล้ว”
แม้ัเซี่ยู่เฟิจะรับใช้อยู่ใวังหลวงมาาหลายปีแล้ว แต่เนื่องจาก ขุมพลังความแข็งแกร่งของเขาหยุดพัฒนาอยู่แค่ขอบเขตเสาหลักเขียว จึงส่งให้ตำแหน่งใวังหลวงไม่ค่อยก้าวหน้าเท่าไหร่ และพักหลังมาี้แทบจะไม่เคยได้รับคำสั่งจากองค์จักรพรรดิให้รับผิดชอบหน้าที่ใดๆใพระราชสำนักเลย
่เย่หลีเทียนซึ่งเข้าวังหลวงมาพร้อมๆกับเขา กลับตรงกันข้ามโดยิ้เชิง เขาไต่เต้าึ้สู่ตำแหน่งอัครมหาเสนาบดีได้อย่างรวดเ็ แทรกหน้าเฒ่าแก่อื่นๆไม่ทิ้งฝุ่น โดยพึ่งพาวาทศิลป์และลิ้นอันเฉียมคม
แต่สิ่งที่่าเป็นห่วงที่สุดคือ เย่หลีเทียนผู้ี้่าได้ว่า เป็นขุนนางกังฉิน(พวกไม่ซื่อสัตย์) นิสัยชั่วช้าเกินกว่าจะจินตนาการได้
“หากพลังความแข็งแกร่งของท่านกลับมามีพัฒนาการอีกครั้ง และทะลวงผ่านขอบเขตเสาหลักเขียวึ้ไปได้ บางทีฝ่าบาทอาจกลับมาเรียกใช้ท่านมากึ้กระมัง?”
เซียถงที่รับฟังมาตล ยามี้ก็ั้คำถามเ่ออกมา
“อย่างน้อยก็ดีกว่าตอนี้แน่นอน”
เซี่ยู่เฟิคลี่ยิ้มอย่างขมขื่นใจนัก
“แต่แทบเป็นไปไม่ได้แล้วที่ตอนี้ข้าจะทะลวงฝ่าขอบเขตเสาหลักเขียวึ้ไปได้ ด้วยพรสวรรค์ใการบำเพ็ญเพียรของข้า ต่อให้ใช้ั้ชีวิต่าจะเลื่อนขั้นึ้เป็นขอบเขตเสาหลักฟ้าครึ่งขั้นเท่านั้น”
“แต่ท่านยังมีสิ่งที่เรียกว่า พรแสวง”
เซียถง่าปลอบใจอีกฝ่าย ใขณะเีกันก็ลอบถามเสี่ยวฮั่วผ่านห้วงความคิดอย่างลับๆ เพื่อเสาะหาวิธีช่วยให้เซี่ยู่เฟิทะลวงฝ่าขอบเขตเสาหลักเขียวไปให้ได้
ั้พูดคุยกันอีกประมาณสามคำ ก่อนที่เซี่ยู่เฟิจะขอัจากออกไป
เซียถงนำโที่ได้มา เดินทางไปยังกระท่อมหลังน้อยด้านหลังสุดของจวนเสนาบดี สั่งให้อาจูเคี่ยวโผลงใ้ำแกงไก่ และนำไปให้ท่านแม่ของนางดื่ม
“ถงเอ๋อร์ นี่เ้าเอาโล้ำค่าี้มาจากไหน?”
คล้อยหลังที่ไม่ต้องทนดื่มยาพิษทุกวันดั่งแต่ก่อน สีหน้าผิวพรรณของฮูหยินหลี่เองก็ดูดีึ้มาก
“ี่ใหญ่นำมามอบให้แก่ข้า”
เซียถงนั่งลงข้างเตียงท่านแม่ หลังจากตรวจสอบอากาศอย่างระมัดระวังอยู่สักพัก ก่อนจะพบว่าไม่มีพิษสีดำเพิ่มจำนวนภายใร่างกายและใบหน้าอีกต่อไป นางก็มีความสุขมิได้
“ถงเอ๋อร์ โชิี้มีค่าอย่างยิ่ง ทางที่ดีเ้าควรเก็บไว้รับประทานเอง แล้วครั้งหน้าเ้าก็ไม่ต้องวิ่งไปวิ่งมาหาข้าแล้ว ครั้งล่าสุดเ้าทำให้ท่านพ่อของเ้าโกรธเกรี้ยวนี่นับว่าโชคดีมาก ที่อีกฝ่ายไม่เอาความอันใด”
“ต่อไปก็อย่าเถียงทม่านพ่อของเ้าอีกเข้าใจหรือไม่? นั้นมิได้ส่งดีต่อัเ้าเลย”
ฮูหยินหลี่กุมมือของเซียถงเอาไว้ พลางลูบไล้ด้วยความรักใคร่
“ข้าไม่ต้องการพ่อเช่นนั้น และข้าก็ไม่รับอย่างมันเป็นพ่อเช่นกัน”
เซียถงไม่เห็นด้วยกับคำ่าของท่านแม่เลยสักิ ก่อนจะเปลี่ยนไปกำมือท่านแม่ัเองกระชับแน่นและ่าว่า
“ข้าจะดูแลท่านเป็นอย่างดี”
ใระห่านั้นเอง เซียถงก็เห็นอาจูเดินตรงเข้ามา าตาคู่นั้นที่ัจ้องกลายเป็นเย็นยะเยือกลงใชั่วอึดใจ ทางด้านอาจูพลันรู้สึกเย็นสะท้านัขั้วกระดูกวาบึ่ รีบยกมือไหว้เนื้อัสั่นเทาไม่หยุดด้วยความากลัว เ่้ำเสียงสั่นเครือึ้ว่า
“คะ-คุณหนู...ข้า...ข้าทำอะไรผิดอีกแล้ว?”
เซียถงดูนางอย่างเงียบงัน ทว่าแสงสีเย็นที่ส่องสะท้อนออกจากดวงตากลับยิ่งเข้มข้นึ้เรื่อยๆ อาจูถึงกับทรุดัลงอยู่กับพื้น ยังคงพยมมือึ้มาไหว้ถูไถไปมาไม่หยุดหย่อน
พ
“ถงเอ๋อร์ อย่าทำร้ายอาจูอีกเลย นางพยายามดูแลแม่ี้อย่างดีที่สุดแล้ว”
เมื่อเห็นภาพฉากั่า ฮูหยินหลี่ก็รีบตบหลังเรียกเซียถงเบาๆ
เซียถงยังคงนิ่งเงียบไม่พูดอะไร คล้อยๆคล้ายมือออกจากฮูหยินหลี่ ลุกึ้ยืนอย่างแช่มช้าพร้อมกวาดาตาไปรอบห้อง จนสะดุดเข้ากับสิ่งๆึ่ที่ถูกแขวนไว้ตรงหัวเตียง
กลางม่านสีขาวปาฏถุงสีม่วงที่ส่งกลิ่นหอมออกมาห้อยไว้อยู่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??