เรื่อง (อ่านฟรีทุกวัน) ทะลุมิติไปเป็นพระชายาโหดแห่งวังหลวง[จบบริบูรณ์]
19 (2-2).
ตอนที่24 ถึงคราวออกโรง
่นหน้ายังต้องการซื้อข้าด้วยเงิน พอปฏิเสธก็ข่มขู่บอกว่า อย่าให้เจอมิเช่นั้เ้าจะหาไม่
แล้วเป็อย่างไร? สนองปากหรือไม่?
รอบการประลองที่ัฉลากได้คือพรุ่งี้ ดังั้ ศึกสัประยุทธ์ในวันพรุ่งี้ คงน่าสนุกโดยแท้แน่นอน
ทันทีทันใด เสมือนสัมผัสได้ถึง าตาบางที่กำลังัจ้องมาที่นาง พอเซียถงเหลือบศีรษะหันมองสวนับไป ก็เห็นจางเสวี่ยหรงที่กำลังจ้องตาเขม็ง ส่อแววเดืดุทอประกายออกมาท่ามางฝูงชนแถวั้ ทางด้านเซียถงที่เห็นแบบั้ เพียงแสยะยิ้มส่งไปให้ ่นจะเชิดหน้าเิจากออกไปอย่างสง่าผ่าเ`
``
ก็ดี บัญชีแค้นทั้งเก่าและใหม่จะได้ลง้กันในวันพรุ่งี้ทีเดียว
ทั้งที่เห็นได้ชัดว่า ยิ้มที่ีฝ่ายส่งมอบเป็เพียงยิ้มธรรมดาทั่วไป ทว่าจางเสวี่ยหรงับสั่นสะท้านโดยมิตั้งใ ไอเย็นวูบแผ่ซ่านไปทั่วแผ่นั ขนลุกขนชันตั้งผงาดยันหนังศีรษะ นี่ข้า...ัเซียถงตั้งแต่เมื่อใดกัน?
เหม่อมองร่างเซียถงที่เิเหินห่างออกไป จางเสวี่ยหรงยิ่งปั้นสีหน้ามืดทมิฬ คู่มือกำแน่นจิึกจมเนื้อหนัง
เมื่อเห็นว่าดวงตะวันยังไม่ทันตกิ เซียถงจึงพาอิ๋งเอ๋อร์เิทางไปยังร้านขายสมุนไพร ครั้งสุดท้ายที่นางซื้อจากที่นี่ โดย่ใหญ่จะเป็สมุนไพรที่มีสรรพคุณชำระล้างไขะูก ตัดเส้นเอ็น และพวกมันก็ถูกใช้จนหมดไประยะึ่แล้ว คงถึงเวลาัจ่ายเพิ่มเติม
ัจากที่ซื้อสมุนไพรทั้งหมดเสร็จสรรพ ขณะที่นางกำลังก้าวออกจากประตูร้านขายสมุนไพร ก็พลันไปเห็นองค์รัชทายาทไป๋หลี่เย่ กำลังยืนรออยู่ตรงประตู
“เซียถง ยามี้ ั้า องค์รัชทายาทผู้ี้ค่อนข้างอารมณ์ดีมิใช่น้อย เช่นั้แล้ว เ้าจะได้รับอภิสิทธิ์พิเศษนั่งรับประทานอาากับข้าเป็การ่ตัว ณ โรงเตี๋ยมเลื่องชื่อ”
ไป๋หลี่เย่เชิดหน้าชูปลายจมูกขึ้นฟ้าเล็กน้อย ุอากัปกิริยาเขาช่างเย่อหยิ่งและูส่ง ดั่งว่าเขากำลังพระราชทาน มอบรางวัลที่แสนล้ำค่าแ่ีกฝ่าย
เซียถงเิเฉียดหน้าผ่านไป๋หลี่เย่ไปทั้งแบบั้้อิ๋งเอ๋อร์ เสมือนกับว่านางไม่เคยเห็นหรือได้ยินอะไรา่อน แต่ในทางตรงข้าม อิ๋งเอ๋อร์ับสะกิดแขน เอ่ยะซิบะซาบทักท้วงขึ้นว่า
“ท่านองค์รัชทายาทถึงกับเชื้อเชิญท่านไปรับประทานอาาด้วยกันเชียว!”
“แล้วข้าจำเป็ต้องไปตามที่ีฝ่ายเชิญหรือไม่?”
เซียถงเหลือบหางตาถามด้วยสีหน้าท่าทางแสนูแคลน
“เซียถง องค์รัชทายาทผู้ี้กำลังตรัสกับเ้าอยู่”
ถูกเซียถงเมินใส่ไม่สนใเช่นี้ ได้ทำให้ไป๋หลี่เย่รู้สึกไม่พอใเป็อย่างา เขารีบชักเท้าก้าวดักหน้าีฝ่ายทันที ัจ้องเซียถงตาเขม็งเพื่อแสดงให้ีฝ่ายเห็นว่า เขากำลังหัวเสียแค่ไหนในตอนี้
“แล้วท่านคิดว่า ข้าจะตอบตงหรือไม่?”
เซียถงเบะปากคว่ำต่ำลงเล็กน้อย ทั้ง้ำเสียงและท่าทางการแสดงออก เแสดงแววูถูกเหยียดหยาม แววตที่ัจ้องเสมือนกำลังมองีฝ่ายด้วยความสมเพช
“เซียถง! นี่เ้าทราบหรือไม่ว่า กำลังตรัสอยู่กับผู้ใดกัน?!”
ไป๋หลี่เย่เดืดาลสุดขีด ใบหน้าคล้ำเขียว ไม่มีใครในจักรวรรดิตงหลี่ที่่าวพูดจาเช่นี้กับเขา!
“แล้วท่านรู้หรือไม่ว่า ตัวท่านั้กำลัง่าวกับผู้ใดอยู่?”
ใบหน้าเซียถงายเป็ความเย็นชาไร้ความรู้สึก ทิ้งทวนึ่ประโยค้้ำเสียงสุดจะแดกดัน ่นจะเงยหน้าสบาตาีฝ่ายอย่างไร้ซึ่งความเกรงั เอ่ยขึ้นว่า
“หากไม่ได้ข้าช่วยีิ ปานี้ท่านจะยืนเห่าหอนอยู่ตรงี้ได้รึ?”
“ความดีความชอบเหล่าั้ที่ช่วยีิข้า องค์รัชทยาทผู้ี้ล้วนตอบแทนไปแล้วทั้งสิ้น อาทิทองคำและอัญมณีามายหลายหลาก แค่มูลค่ามันเพียงชิ้นหรือชิ้นก็สามารถเลี้ยงเ้าไปได้สิบชาติแล้ว!”
ไป๋หลี่เย่่าววาจา้ำเสียงเกรี้ยวโ และในเสี้ยวอึดใต่อมา เขาก็แสยะยิ้มกว้าง่าวด้วยความูถูกูแคลนขึ้นว่า!
“เซียถง มายา้เล่มเกวียนเ้าับเปล่าประโยชน์สิ้นดีต่อหน้าข้า! คิดหรือว่า การทำตัวเย็นชาให้ข้าแลเหลียวั้จะได้ผลจริงๆ? เกรงว่าจะเ้าใผิดแล้ว วันี้ที่ข้ามอบสิทธิ์พิเศษกับเ้าสำหรับเรื่องรับประทานอาา ทั้งหมดเพียงเาะอยากตอบแทนที่เ้าช่วยเหลือีิข้าเพียงเ่าั้”
“พูดแล้วะมัง? ข้ามิได้มีเวลา่าปานั้ องค์รัชทายาทมาทางไหนโปรดไสหัวับทางั้เถิด”
เสียเวลาเปล่าโดยแท้ที่ต้องมาสนทนากับแบบี้ เซียถงคร้านใเกินกว่าจะมายืนคุยกับขยะเช่นี้ีต่อไป ทันทีที่พูด นางก็เิจากเขาไปโดยไม่มีเหลียวแลใดๆ
อิ๋งเอ๋อร์ได้แต่ยืนึ้ ่นจะรีบวิ่งติดตามไป
“เซียถง เ้า้าา!”
เผชิญหน้าต่อความเฉยเมยแสนด้านชาเซียถง ทั่วทั้งใบหน้าไป๋หลี่เย่บิดเบี้ยวน่าเียด อารมณ์ขุ่นมัวเปี่ยมล้นไปด้วยความโจัด
“คุณหนู ท่านมิได้แอบชอบองค์รัชทยาทอยู่ตลมาหรอกรึเ้าค่ะ?”
อิ๋งเอ๋อร์เิติดตามมาท้ายั ขณะแบกถุงสมุนไพ่างระมัดระวังไปในตัว หากเป็แต่่น ถ้าองค์รัชทายาทเิทางมาเชื้อเชิญเป็การ่ตัวแบบี้ มีหวังคุณหนูนางคงหมดสติชิล้มทั้งยืน เนื่องด้วยความปีติยินดีอันเหลือล้นไปแล้ว
“ไม่เคยมีความรู้สึกเช่นั้แม้สักิ”
เซียถงเอ่ยตอบอย่างสบายๆ อันที่จริง ไม่เพียงแค่ไม่เคยชอบไป๋หลี่เย่เลยเ่าั้ แต่นางยังค่อนข้างรังเกียจมันีด้วย
อิ๋งเอ๋อร์ปั้นหน้าชะงักเล็กน้อยเจือสีหน้าประหาใ แต่แล้ว นางก็ถอนหายใโล่งอกในเวลาต่อมา นับเป็เรื่องดีแล้วที่คุณหนูนางมิได้ชอบองค์รัชทยาทไป๋หลี่เย่ เาะในความเห็นนาง ผู้ชายี้หาใช่ดีอะไรไม่เลย
……………
วันรุ่งขึ้น เซียถงเิทางมาถึงสนามประลองายเลขสาม่นเวลานัดายเล็กน้อย ในขณะที่จางเสวี่ยหรงเองก็า่อนเวลาเช่นกัน ทั้งนั่งอยู่บนอัฒจันทร์ฝั่งตรงข้ามกันและกัน วันี้ีฝ่ายยังคงมา้กับชุดแพรพรรณสีชมพูงดงามดังเดิม พอเห็นเซียถง าตาคู่ั้ก็ส่อง่าเป็ประกายขึ้นอย่างผิดประหา
เนื่องจากจางเสวี่ยหรงทราบดีว่า ในแง่ระดับพลังบำเพ็ญตบะ เซียถงเหนือชั้นกว่า นางจึงตระเตรียมไพ่ตายที่ใช้กำราบเอาไว้โดยเฉพาะแล้ว ในวันี้...ข้าจะต้องฆ่านังนั่นให้ได้!
ไม่า รอบเปิดสนามก็ได้ลง และในที่สุดก็ถึงคราวเซียถงและจางเสวี่ยหรงที่ต้องออกโรง
จางเสวี่ยหรงรีบเร่ง่าวขึ้นยืนตระหง่านบนสนาม เฝ้ามองเซียถงด้วยาตาอย่างสุดแสนจะูถูก าั่า นางได้ตัดสินผลการประลองครั้งี้ไว้ในใเป็ที่เรียบ้ นางคือฝ่ายชนะ ่เซียถงคือฝ่ายที่ต้องพ่ายแพ้และตายลง!
เซียถงเงยหน้าสบาตาีฝ่ายูเมินเฉยปราศจาะลอกคลื่นอารมณ์หรือความรู้สึกใดๆ จะว่าอย่างไรดี...มันก็เหมือนกับเวลาทีุ่กินข้าว มันไม่ใช่ภาพฉากอะไรที่น่าตื่นเต้นเลยจริงหรือไม่? วันี้นางยังคงรักษาภาพลักษณ์ในชุดสีดำรัดรูปเพื่อความสะดวกในการออกท่าทางเคลื่อนไหว มัดผมหางม้าู ไม่ว่าอย่างไรก็ูไม่เหมือนกับเทพธิดานางสวรรค์เลย แต่ับเป็...จักรพรริีแห่งความตายที่ผุดขึ้นจากขุมนรกใต้โลกันตร์
ทั้งยืนเผชิญหน้าซึ่งกันและกัน แต่เมื่อถึงคราต้องสบตา ับายเป็ฝ่ายจางเสวี่ยหรงที่สั่นัตั้งแต่การประลองยังไม่เิ่ ทันใดั้พลัยเสียวสันัวูบ ขนลุกซู่วโดยไร้เหตุผล
เกิดอะไรขึ้น? ไฉนข้ายังรู้สึกัเ้าอยู่ี? ทั้งที่ข้าเตรียมการุอย่างเพื่อรับมือเ้าโดยเฉพาะแล้วแท้ๆ!!
เซียถงเลิกคิ้วัจ้องไปที่จางเสวี่ยหรงอย่างเบื่อหน่ายนัก ในาตานาง จางเสวี่ยหรงี้ไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะเป็ศัตรูได้ด้วยซ้ำ สุดท้ายก็แค่ผู้บำเพ็ญตบะขอบเขตเสาหลักเหลืองขั้นูึ่ ถึงแม้จะเล่นแง่เล่นเหลี่ยมอย่างไรกับนาง สุดท้ายก็ไม่มีประโยชน์
จะอย่างไรได้ เิ่ลอบกัด มันเป็งานถนัดีตนักฆ่าอย่างนางอยู่แล้วมิใช่รึ?
ผีย่อมเห็นผีด้วยกันเสมอ
“เซียถง วันี้เป็วันตายเ้า!”
จางเสวี่ยหรงกัดฟันกร เค้นเสียงเย็นเล็ดลดังออกมา
“ก็ขึ้นอยู่กับว่า เ้าจะมีปัญญาหรือไม่?”
เซียถงหยักไหล่ตอบ
“ลงนรกซะนังสวะ!!”
จางเสวี่ยหรงแหกปากคำรามลั่นสุดเสียง ชักะบี่ที่คาดบนเอวออกมา ตัวะบี่ปะทะแตะวัน ่เกิดเป็แสาดสะท้อนวูบวาบ ผสานรวมเ้ากับลมปราณสีเหลืองอำพันเคลือบหลุม ทวีอานุภาพทรงพลังยิ่งขึ้นไปี ร่ายะหน่ำเพลงะบี่ทิ่มแทงใส่ทางเซียถงด้วยความเร็วประดุจาฟ้าฟาด
เซียถงหรี่ตาแคบจ้องตาเขม็ง พินิจวิเคราะห์การเคลื่อนไหวท่าร่างเพลงะบี่ โดยไม่ขยับแข้งขยับขาออกจากจุดที่ยืนอยู่เลยสักิ ยามที่ะบี่ปราดพุ่งเ้าใ้ เพียงบิดปลายเท้าเปลี่ยนทิศทาง ไม่เพียงสามารถเลี่ยงหลบได้เ่าั้ แต่ยังนำพาตำแหน่งตนเอง ย้ายไปอยู่ด้านัจางเสวี่ยหลงได้อย่างง่ายดาย เซียถงสะบัดข้อมือเล็ก้เให้เห็นถึงมีดสั้นเล่มึ่ที่ปรากฏออกมา ้ฟันใส่างัีฝ่ายอย่างเงียบงัน
ถึงเซียถงจะไม่มียุทธภัณฑ์อาวุธดีๆ กับเขาใช้ หรือแม้แต่วรยุทธ์เคล็ดวิชาอันใด แต่นางก็มั่นใว่า สามารถเอาชนะจางเสวี่ยหรงนางี้ได้ไม่ยาก
ทันทีที่เห็นว่ามีดสั้นกำลังฉีกะฉากเสื้อผ้า ตัดางัตน จางเสวี่ยหรงก็ตะโกนร้องลั่นส่งเสียงดังกึกก้อง และทันใดั้เองพลังปรากฏธารแสีขาวสว่งาจ้าจรัส ขึ้นแทรกแซงระห่าแผ่นันางกับเซียถง
ชั่วอึดใต่อมา ปรากฏเป็าป่าูยักษ์เกินครึ่งตัวมนุษย์ท่ามางแส่า มันพุ่งะโจนเ้าในใส่เซียถงด้วยความหิวะหายและบ้าคลั่ง เซียถงตะลึงอยู่เสี้ยวจังหวะึ่ ะชับด้ามมีดสั้นในมือให้แน่น เก็บแขนขาิ้งตัวหลบเลี่ยงทันทีตามสัญชาตญาณ เพื่อตีระยะออกไปมิให้อยู่ในรัศมีหวังผลศัตรู และทำให้นางสามารถรพ้นจากกรงเล็บอันแหลมาป่าตนั้ได้อย่างหวุดหวิด
พ
คล้อยัจากที่ฝูงชนทั่วอัฒจันทร์พลันเงียบสงัดดั่งป่าช้าไปชั่วครู่ึ่ ทันใดั้ก็เกิดความจ้าละหวั่นดั่งระเบิดคลั่งางฝูงชน! นี่มันนักอัญเชิญสัตว์อสูร! ผู้บำเพ็ญตบะาี้ไม่เคยมีปรากฏให้เห็นในจักรวรรดิตงหลี่า่อน หากพินิจจากทั่วทั้งทวีปทั้งหมด อาจ่าวได้ว่า มีผู้บำเพ็ญตบะที่แตกาเป็นักอัญเชิญสัตว์อสูรจำนวนน้อยาจนสามารถนับนิ้วได้! เาะผู้ที่จะแตกาายมาเป็นักอัญเชิญสัตว์อสูรได้ จำต้องเกิดมา้กับกายวิญญาณพิเศษที่หายากยิ่ง และน้อยนักที่จะโชคดีเช่นี้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??