เรื่อง (อ่านฟรีทุกวัน) ทะลุมิติไปเป็นพระชายาโหดแห่งวังหลวง[จบบริบูรณ์]
22 1-2.
ตอนที่29 ไม่ัถูกอื่นไปนินทา?
เซียถงเืบหางาแลเหลียวอีกฝ่าย ัเข้าใทุก่าได้ใทันที ีู่่ๆ แม่ทัพจางเจิ้งกั๋วบุกมาหากลางดึกแบบนี้เพื่อสร้างปัญหา สักเก้าใสิบส่วนน่าจะเป็ผลจากายั่วยุของไป๋หลี่เย่ หวังจะัันางัไปกักขังไว้สักแห่งหนและนำไปไต่สวนโดยะเี ทั้งหมดก็เพื่อไม่ให้นางสามารถเข้าร่วมาปะลองใวันพรุ่งนี้ได้ หากนางมาไม่ทันเวลา จะเท่ากับว่าไป๋หลี่เย่ได้ผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศไปได้่าง่ายดาย
ช่างเป็แผนาที่ไร้ยางอายสิ้นดี
เมื่อเข้าใเรื่องทั้งหมด เซียถงถึงกับแสยะยิ้มเยาะหยั่นขึ้นมุมปาก สบสายาจ้องไป๋หลี่เย่เขม็ง เอ่ยปะชดปะชันขึ้นว่า
“แผนาของ์รัชทยาทช่างฉลาดล้ำเลิศสิ้นดี ั้ใจะยืมมือนายพลเพื่อลากข้าไปกักบริเวณอยู่ภายใวังหล หวังจะไม่ให้ข้าสามารถเข้าร่วมาปะลองใวันพรุ่งนี้ได้ ์รัชทายาทจะได้ผ่านเข้ารอบได้เลยโดยไม่ต้องทำอะไร แต่ถึงขั้นไปยั่วยุจุดชนวนให้แม่ทัพจางเจิ้งกั๋วบุกมาขนาดนี้ เกรงว่า์รัชทายาทจะทุ่มทุนรอนเกินไปหน่อยกระมัง?”`
``
ทันทีที่สุ้มเสียงของเซียถงแผดดังมา แม่ทัพจางเจิ้งกัวหน้าถึงกับถสี โดยไม่ทันรู้ัมาก่อนเลยว่า ตนเถูก์รัชทายาทหลอกใช้ แต่จะ่าไร พอครุ่นคิดไปสักพัก ัพบว่าผลพของเหตุาณ์ใคราวนี้แทบจะไม่ส่งผลกระทบอะไรกับเขาเลย ทั้งหมดเป็เรื่องราวที่พัวพันระหว่าง์รัชทยาทกับเซียถงเท่าั้ และหากเกิดเหตุอันใดขึ้นจริงๆ ัานี้ เขาเก็ไม่จำเป็ต้องั ฐานะที่เป็ถึง์รัชทายาท ไป๋หลี่เย่ย่อมช่วยแบกรับภาระใจุดั้เเป็ธรรมดา เมื่อิไ้ดังั้ ท่าทางาแสดงของเขาก็ัเป็ปกติอีกครั้ง
“์รัชทยาทผู้นี้รึต้องเปลืองแรงคิดแผนากำจัดเ้า? เซียถง เ้าปะเมินัเสูงเกินไปแล้ว!”
พอแผนาภายใใของไป๋หลี่เย่ถูกเปิดเผยโดยเซียถงจนหมดเปลือก ทั่วทั้งใบหน้าของเขาัเผยแววตื่นตระหนกมา รีบชี้นิ้วเชิดหน้าใส่อีกฝ่าย ้ก่นด่าเอ่ยขาน่าหยิ่งยโส ทั้งยัง่าดูถูกอีกว่า
“ใบหน้าของเ้าอัปลักษณ์สิ้นดี แค่เห็นก็อยากจะอ้วกแล้ว!”
ม่านาำของเซียถงบีบแคบหดเล็กลง รูปลักษณ์ท่าทางยามนี้ ทุก่าดูเยียบเย็นลงกะทันหัน มีดสั้นที่ซุกซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อ ยามนี้นางค่อยๆ เลื่อนมันลงบนฝ่ามือ่าเงียบงัน บางทีสงสัยต้องทำให้ใบหน้าของไป๋หลี่เย่เสียโฉมอีก ถึงจะรู้ซึ้งถึงความหมายของคำว่า ‘อัปลักษณ์’ ่าเต็มใ
ไป๋หลี่เย่ถึงกับผงะเมื่อสัมผัสได้ถึงความเยียบเย็นส่องสะท้อนผ่านสายาคู่ั้ รู้สึกใเสียวูบลงาตุ่มไปั่ขณะ ใสาวเ้าร่นไปหนึ่งก้าวโดยมิทันรู้ั ก่อนจะได้สติตื่นขึ้นจากภวังค์ความั เขาขี้หน้าก่นด่าใส่หน้าเซียถงไปอีกครั้ง
“นังเดรัจฉาน! กล้าดี่าไรถึงมองข้าด้วยสายาเ่นี้! แม่ทัพจางรีบัันังเดรัจฉานัไปสอบสวนต่อโดยเ็! นำนางไปขังใคุกใต้ดินชั้นลึกทีุ่!”
แม่ทัพจางเจิ้งกัวยังคงยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนใดๆ แต่ััจ้องไปยังเซียถง่าเงียบงัน ใความเป็จริง าที่เฝ้ามองาโต้คารมกันระหว่างไป๋หลี่เย่กับเซียถง ิ่หนึ่งที่เขาสัมผัสได้ก็คือ หากหญิงสาวนางนี้เคลื่อนไหวเมื่อใด บางที...บางทีอาจจะสร้างภัยอันตรายต่อั์รัชทายาทได้ไม่ยากเลย
เพราะนางทำให้เขารู้สึกเ่นี้ ดังั้จึงต้องยิ่งระวังัเข้าทวีเท่า และหากเขาสามารถัันางัไปได้ แม่ความจะต้องได้รับความดีความชอบามาแน่ เพราะทุก ใที่นี้ต่างเป็พยาน เซียถงมีเจตนาล้มเ้า ย่อมมีโทษรุนแรง
บางทีัาเหตุาณ์ครั้งนี้ เขาอาจจะได้รับาปะทานรางวัลจากฝ่าบาทด้วยซ้ำ ใฐานะทหารดีเด่นช่วยกำจัดัาแห่งภัยร้ายที่อาจทำให้บัลลังก์สั่นคลอนได้ใอนาคต
ใอีกด้านหนึ่ง มีดสั่นเผยแววคมเขี้ยวอยู่บนฝ่ามือของเซียถง เตรียม้เชืสังหารดับได้ใพริบาเ่กัน นางโน้มัถ่าย้ำหนักไปตรงหน้าเล็กน้อย ขณะที่กำลังจะเคลื่อนเ้าไปโจมตีใส่ไป๋หลี่เย่ จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นลั่นว่า
“เสนาบดีเซี่ย! งานเลี้ยงค่ำคืนนี้คง้แล้วกระมัง! ข้าผู้นี้มาแล้ว!”
เซี่ยถงตกใุขีด รีบหุบคมมีดสั้นเก็บเข้าแขนเสื้ังเดิมโดยไว เมื่อกวาดสายาองไป ก็พบไป๋หลี่หานใชุดและหน้ากากสีำ ทั้งยังมีองรักษ์ยฝีมือนายหนึ่งาปะกบติดอยู่ข้างเคียง
ป็หลี่หน้าเืบสายาัจ้องไปยังแขนเสื้อยาวข้างขวาที่ซ่อนมีดสั้นของเซียถง่ารู้ทัน และหันไปทางหน้าจวนเสนาบดี ตรงเข้ามาใกลางสถานที่เกิดเหตุ่าร่าขึ้นว่า
“เสนาบดีเซี่ย คุณที่เชิญข้ามางานเลี้ยงสังสรรค์ใคืนนี้ ้เมากันรึยัง?”
เมื่อเซี่ยอี้เฉินได้ยินก็ถึงกับสะดุ้งเฮือกหนึ่ง รีบก้มศีรษะา้ำ่าว่า
“เกือบจะเตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ! แต่ัต้องล่าช้าไปเสียเล็กน้อยเนื่องจากาปรากฏัของแม่ทัพจาง!”
เมื่อแม่ทัพจางเจิ้งกั๋วเห็นไป๋หลี่เย่ ใบหน้าถึงกับถสีครั้งหนัก รีบเดินไปหาเบื้องหน้าโค้งศีรษะคำนับทักทายโดยไว
!
ไป๋หลี่เย่ที่เห็นไป๋หลี่หาน สีหน้าาแสดงัเปลี่ยนไปเ่กัน เ่ก้าวหลัง รีบหาที่หลบใุืทันที่ามิได้ สำหรับท่านอาผู้แสนลึัและมักจะชอบสวมใส่หน้ากากนี้ เขาไม่ค่อยชอบอีกฝ่ายเท่าไหร่นัก และพยายามอยู่ห่างจากอีกฝ่ายเสมอ
“อ้าว? แม่ทัพจางเก็มาดื่มด้วยรึ?”
ไป๋หลี่หานเืบหางาัจ้องแม่ทัพจางเจิ้งกั๋ว ก่อนจะเคลื่อนไปทางเหล่าทหารหลายสิบนายที่กระชับัอาวุธไว้แน่นหนาอยู่้าหลัง ดาคู่ั้หรี่แคบลงทันใด จากสุ้มเสียงเริงร่าแปรเปลี่ยนกลายมาเป็เย็นชาัใใทันใด
“สงสัยต้องเตรียมสุราเพิ่มแล้วกระมัง? แม่ทัพจางพาผู้ใต้บัญชามาดื่มด้วยั้มากมาย เท่านี้คงไม่น่าเพียงพอ?”
แม่ได้้ำเสียงเยียบเย็นปานั้ แม่ทัพจางเจิ้งกั๋วยิ่งหน้าถสีซีดเผืเข้าไปใญ่ หันขวับรีบโบกมือให้ผู้ใต้บัญชาทั้งหลายเก็บอาวุธใมือลงโดยเ็ ก่อนจะหันมา่ายิ้มแย้มกับไป๋หลี่เย่ ้ำเสียงนุ่มนวลสุภาพเป็ทีุ่
“ข้าน้อยเพียงมาเยี่ยมเยือนเสนาบดีเซี่ยเท่าั้ แต่ัมิทราบเ่กันว่า วันนี้เสนาบดีเซี่ยมีนัดกินดื่มกับท่าน เอ่อ...เ่ั้ข้าน้อยไม่ขอรบกวนเวลาพวกท่านแล้วเสียดีกว่า เ่ั้ขอลาก่อน”
ทันทีที่พูดจบ แม่ทัพจางเจิ้งกั๋วรับชักนำบรรดาทหารหลายสิบนายเดินทางจากไปโดยเ็ทีุ่
สำหรับเซี่ยอี้เฉิน แม่ทัพจางเจิ๋งกั๋วหาได้เกรงัมันไม่ แต่ต่อหน้าท่านราชาหมาป่า์ เขามิสามารถทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองได้โดยเด็ดขาด ไ่เ่ั้แล้ว ีิใอนาคตของเขาคงเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง!
เมื่อเห็นแม่ทัพจางเจิ่งกั๋วนำกำลังทัพเคลื่อนจากไปแล้ว ไป๋หลี่เย่ที่ยืนแอบอยู่ ณ ุืแห่งหนึ่ง ็่ๆ สาวเ้าเดินมา ัจ้องไป๋หลี่หาน สีหน้ากล้าๆ ัๆ ก่อนเอ่ยเสียงสั่นคลอขึ้นว่า
“ท่านอา”
“พรุ่งนี้เ้าต้องขึ้นปะลองมิใช่รึ? ไฉนถึงไม่เตรียมัไปให้ดีที่ตำหนัก? มาวิ่งเล่นทำอะไรแถวนี้รึ?”
ไป๋หลี่หานมองหน้าอีกฝ่าย ทว่าแวาช่างเย็นยะเยือกชวนขนหัวลุกยิ่งนัก
“ข้า...ข้าเดินทางมาชักชวนบุตรสาวเสบาบดีเซี่ย เซี่ยเสวี่ยเหลียน ไปดูงานเทศกาลโคมดอกไม้ นี่ก็ถึงเวลามารับนางไปด้วยกันแล้ว”
พอเห็นว่าแม่ทัพจางเจิ้งกั๋วชิงหนีไปแล้ว ไป๋หลี่เย่คงไม่โง่พอที่จะดึงดัน หัวรั้นต่อ ุ้านี้จึงรีบโกหกโดยใช้เซี่ยเสวี่ยเหลียนเพื่อหาข้อแก้ั
“บัวหิมะน้อยอยู่ใเรือนพี! เดี๋ยวจะรีบไปานางให้มาเลย!”
ฮูหยินรองเฉิงที่ได้ยินแบบั้ ก็ปั้นหน้ายิ้มแย้มและรีบวิ่งไปาลูกสาวัเ ท่าทีดูสุขใ
ไป๋หลี่เย่ไม่คิดจะอยู่ตรงนี้อีกต่อไป จึงรีบเดินติดาฮูหยินรองเฉิงไปพบเซี่ยเสวี่ยเหลียนโดยทันที
ใเวลานี้ ด้านหน้าจวนเสนาบดี เืกันอยู่เพียงสามเท่าั้
“พระคุณ่ายิ่งสำหรับความช่วยเืของท่านราชันหมาป่า์ เ่ั้แล้ว ข้าจะรีบสั่งบ่าวให้ไปเตรียมงานเลี้ยงจัดต้อนรับท่าน่าดี!”
เซี่ยอี้เฉินยกแขนเสื้อปาดเม็ดเหงื่อชุ่มบนหน้าผาก ภาพฉากเหตุาณ์เมื่อครู่เล่นเอาระทึกขวัญไม่น้อยจริงๆ
“ไม่จำเป็ ข้าเพียงบังเอิญผ่านมาเท่าั้”
ไป๋หลี่หานโบกมือให้เซี่ยอี้เฉินไป และหันไปทางเซียถง สายาัหรี่แคบทอแสงปะกายเย็นมา
เมื่อเห็นว่าอีัที่มาก่อปัญหาสร้างความวุ่นวายได้แยกย้ายจากไปหมดแล้ว ณ เวลานี้ก็ไม่มีธุระอันใดเกี่ยวเนื่องกับันางอีกต่อไป เซียถงเืบสายาเย็นปะดุจคมมีดสาดสวนไป๋หลี่หานัไป หมุนเตรียมััเข้าเรือนพักของตนเ
ขณะที่กำลังยกเ้าย่างไป มือข้างขวาของนางัถูกคว้าเสียงดังหมับ พอหันขวับมองัไป ก็ปรากฏว่าเป็ ไป๋หลี่หานที่ยื่นมือมาคว้าข้อมือของนาง
ไม่ว่าเซี่ยถงจะพยายามแรงกระชากให้หลุดพ้นจากอีกฝ่ายเพียงใด ัไม่แม้แต่ขยับเขยื้อนด้วยซ้ำ ปะหนึ่งว่าข้อมือขวาของนางกำลังถูกแท่งเหล็กนับสิบตันทับอยู่ จนไม่สามารถแม้แต่เคลื่อนขยับไปไหน
“จีบสตรีกลางที่สาธารณะทั้งยังเป็บ้านเขาด้วย ท่านราชาหมาป่า์คงไม่ัถูกอื่นนำเรื่องเหล่านี้ไปนินทา?”
มือข้างขวาของเซี่ยถงที่โดนไป๋หลี่หานคว้าัอยู่ั้ จู่ๆ ก็มีคมมีดสั้นโผล่ปรากฏมาขึ้น่าเงียบงัน
“แต่ข้าว่า เรื่องที่เ้ามีเจตนาสังหารข้านี้น่าจะเป็ข่าวดังกว่ากระมัง? พึงทราบหรือไม่ว่า โทษของาลอบสังหารเชื้อพระศ์มันหนักหนาปานใด?”
ไป๋หลี่หานยกข้อมือขวาของเซียถงขึ้นมาดู เผยให้เห็นคมมีดสั้นสีเย็นส่องสะท้อนกับแสงั์ เปล่งปะกายวูบวาบ
พ
ไป๋หลี่หานัจ้องไปที่คมมีดสั้นใมืัง่า ขมวดคิ้วย่นขึ้นเล็กน้อย
หากไม่ใช่เพราะแสงเย็นที่สาดสะท้อนจากัคมมีดสั้นใต้แขนเสื้อของเซียถงเล่มนี้ เขาคงจะเข้ามาห้ามปรามไว้ไม่ทันเหมือนกัน และเหตุาณ์ทุก่าคงไม่จบลงโดยง่าย กับเพียงเอ่ย่ากันแค่สองสามปะโยคแบบนี้แน่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??