เรื่อง (อ่านฟรีทุกวัน) ทะลุมิติไปเป็นพระชายาโหดแห่งวังหลวง[จบบริบูรณ์]
26 1-2.
ที่37 าสือด (1)
“นายท่าน ออกคำสั่งให้กักบริเวณฮูหยินหลี่ นำตัวไปขังอยู่ในกระท่อมัจวนเจ้าค่ะ”
อิ๋งเอ๋อร์ลังเลอยู่สักพัก แต่สุด้าก็ยอม่าวาจริงออกมา
“ัจากที่นายน้อยหลู่เฟิงอุ้มข้าับมาส่งึเรือน ก็พึงทราบข่าวี้ จึงรีบเิทางไปหาฮูหยินหลี่ในกระท่อมทันทีเจ้าค่ะ แต่ระหว่างทางับ ก็ูนายทานพบเข้า ข้าเลยโดนจับไปลงโทษโดยาเอา้ำเดือดราดใส่แขน จะได้ให้คนรับใช้คนอื่นไม่นำไปทำเป็นเยี่ยงอย่าง…”
“แต่ที่อยู่ในกระท่อมันั้น ฮูหยินหลี่่าวกำชับกับข้าว่า ห้ามบอกเรื่องี้แก่คุณหนูเด็ดขาด เพราะเ่า นายท่านจะย้อนับา่อปัญหาให้คุณหนูเจ้าค่ะ”`
``
ปาด้ำหู้ำตาไปาที อิ๋งเอ๋อร์่าวอธิบายเรื่องราวั้หมด
“แ้ไฉนู่ๆ มันต้องนำแม่ข้าไปขังอยู่ในกระท่อมด้วย?”
แม้ว่าเซี่ยี้เิจะไม้เคยปฏิบัติดีกับแม่ของนางก็จริง แต่คนอย่างมันเอง ก็ไม่น่าจะก่อปัญหารบกวนนางโดยไม่มีต้นาปลายเหตุเช่นกัน
“ข้าเองก็ไม่ทราบ แต่ที่ข้าบังเอิญชนเข้ากับนายท่าน เขาดูหงุดหงิดอารมณ์เสียหนักา”
อิ๋งเอ๋อร์ส่าย้า ตรงเข้ากระชับจับมือเซียถงเอาไว้แน่น
“คุณหนู อย่าเพิ่งไปยุ่งกับนายท่านเลยดีกว่าเจ้าค่ะ หากฮูหยินหลี่ทราบว่า ท่านกับนายท่านทะเลาะกันยกใหญ่ี นางจะต้องเสียใาเป็นแน่เจ้าค่ะ”
นับั้แต่าเผชิญ้าโต้คารมกันระหว่างเซียถงกับเซี่ยี้เิในนั้น มันก็ายเป็นสิ่งที่ฮูหยินหลี่ไม่สบายใเรื่อยมา
เซียถงพยัก้า เิับไปหยิบยาทาแ้ำร้อนลวกมาให้อิ๋งเอ๋อร์ จากนั้นก็เิไปยังห้องฟืนที่อยู่ด้านัจวนตามลำพัง เพื่อทะลุไปยังกระท่อมด้าน้าสุดัจวน พอมาึก็พบแม่กุญแจขนาดใหญ่สีทองแดงพันธนาเอาไว้มิให้เปิเข้าไปได้อยู่ เซียคงคว้าจับแม่กุญแจทองแดงั่าวเอาไว้ให้มั่น เพียงระดมลมปราณาหนึ่ง้ออกแรงบีบเล็กน้อย มันก็แตกออกเป็นเสี่ยงเล็กเสี่ยงน้อยในิตา เปิเข้าไปในกระท่อมัั่าวได้อย่างสบายใ
พอเิเข้าไปาในตัวกระท่อมแสงสลัว ฮูหยินหลี่กำลังยั่งขดตัวอยู่ ณ ุหนึ่ง ที่บริเวณนั้นเต็มไปด้วยฝุ่นเกาะและหยากไย่ ผมเผ้ายุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิง พอได้ยินเสียงฝีเท้าัตรงเข้ามา นางก็แหงนศีรษะขึ้น ค้นพบว่าเป็นเซียถง นางก็รีบพยุงตัวลุกขึ้นยืนในทันใด ่าว้ำเสียงสั่นเครือว่า
“เ๋์ ไฉนเจ้าึมาที่นี่ได้? รีบับไปเร็วเข้า! หากท่านพ่อของเจ้ามาเห็นคงมิใช่เรื่องดี!”
เมื่อเซียถงได้เห็นสภาพหน้ตาของฮูหยินหลี่ในะี้ ก็รู้สึกปวดร้าวรานจับขั้วหัวใ นางกุมมือแม่ตนเองแน่น ่าวว่า
“ท่านแม่ ไฉนพวกมันึจั่านมาขังเช่นี้?”
ฮูหยินหลี่ับไม่ตอบคำถามของเซียถง ู่ๆ ก็ถอนหายใเสียงยืดยาว เ่ถามขึ้นแทนว่า
“เ๋์ ได้ข่าวว่าเจ้าทำร้ายองค์รัชทายาท? นี่เป็นาจริงรึเปล่า?”
ปรากฏว่าเรื่องี้เกี่ยวพันกับไป๋หลี่เย่ีแ้?
เซียถงได้แต่หัวเราะเย้ยเยาะอยู่าในใ กำมือแม่ตัวเองแน่น ่าวว่า
“หรือฝ่าบาทส่งคนา่ปัญหาให้ท่าน? แต่ในสนามประลอง ไป๋หลี่เย่พูดเองกับปากว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มันจะไม่เอาาย้อนับ หากยัง้าทำเช่นี้ ถือว่ามันืน้ำลายตัวเองแ้!”
ฮูหลิยหลี่ส่าย้า
“เรื่องทำร้ายองค์รัชทยาทับหาใช่เรื่องที่ข้าสนใ”
“ท่านแม่หมายาว่าอย่างไรกันแน่?”!
ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ับังเกิดาสงสัยขึ้นในใของเซียถงทันที
เป็นเวลาสักครู่ใหญ่ที่ฮูหยินหลี่มิได้ปริปากพูดอะไรเลย นางเิหันัับไปอยูุ่กระท่อมีครั้งและนั่งลง เอาแต่จับจ้องพื้นดินเหมือนกับว่ากำลังคิดอะไรสักอย่างอยู่ในหัว พอเซียถงเห็นแบบนั้นก็ไม่้าไถถามตามตื๊ออันใดี
ในเมื่อท่านแม่ไม่อยากจะพูด นางก็เลยไม่ถามเช่นกัน แต่เมื่อใดที่ท่านแม่ต้องา เซียถงก็้ที่จะฟัง
้อยันิ่งเงียบไปเสียา ฮูหยินหลี่หันัวาำมือเซียถงแน่น สี้าาแสดงออกของนางในี้แตกต่างไปจากครั้งก่อนๆ โดยิ้เชิง ั้ยังเ่ถามขึ้น้ำเสียงจริงจังด้วยว่า
“ี้ระดับพลังลมปราณของเจ้าอยู่ที่ขอบเขตใด?”
“เสาหลักฟ้าชั้นาง”
เซียถง่าวตอบไปั้ที่ยังคงงุนงง
“เสาหลักฟ้าชั้นาง?”
ฮูหยินหลี่ึกับอ้าปาก้า เผยสี้าตื่นตะลึงเสมือนว่าไม่อยากจะเชื่อออกมา นางคิดมาเสมอว่า เซียถงน่าจะมีพลังอยู่เพียงขอบเขตเสาหลักเหลืองชั้นสูงเ่านั้น
เซียถงมิได้เ่่าวลอยๆ พูด นางก็กางฝ่ามือออกไปให้ฮูหยินหลี่ดูต่อ้า ้โคจรลมปราณาหนึ่งชักนำปรากฏออกมา ายมาเป็นกระแสลมปราณสีครามฟ้าสดใสหมุนติ๊ว เคว้งคว้างอยู่บนฝ่ามือของนาง
ช่างเป็นประกายแสงครามฟ้าระยิบระยับเจิดจรัส รัศมีิ่นอายที่แผ่ซ่านออกจากร่างของเซียถง แม้นจะเป็นระลอกบางสั่นกระเพื่อมแผ่วเบา แต่าในนั้นับอัดแน่นาขุมพลังสุดแกร่ง้าเร่งแฝงซ้อนอยู่
“เป็นเสาหลักฟ้าชั้นางจริงๆ เ๋์ เจ้าคืออัจฉริยะ!”
ทันทีที่เห็นประกายแสงสีครามฟ้าสดใส ั้บนฝ่ามือและร่างกายของเซียถง ฮูหยินหลู่ก็ดีตื่นอกตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง ั้ยังมี้ำตาเอ่อล้นออกมาจากดวงตาั้สองข้างของนาง
“เช่นนั้นจะไม่มีใครสามารถรังแกท่านแม่ได้ีแ้ พวกเราไม่จำเป็นต้องทนอยู่ในจวนเช่นี้ีต่อไป ขอเพียงท่านแม่ต้องา ข้าจะพาท่านออกไปทันที”
เซียถงายพลังอ่อนลงจนหายไป กุมมือฮูหยินหลี่แน่น ่าวย้ำ้ำเสียงหนักแน่น
“ูต้อง จะไม่มีใครสามารถรังแกเราได้ีแ้”
ฮูหลินหลี่กระชับมือีฝ่ายตอบ พยัก้าด้วยาเชื่อมั่นอย่างแรง้า
เซียถงโน้มตัวเข้าไปกอด้ตบัเบาๆ เพื่อปลอมประโลม ้อยัไม่า ฮูหยินหลี่ก็เริ่มสงบอารมณ์ลง
“เ๋์ ในเมื่อเจ้าทะลวงขึ้นสู่ขอบเขตเสาหลักฟ้าได้แ้ มันคงึเวลาแ้...ที่ข้าจะถ่ายทอดสมบัติที่ท่านตาของเจ้าทิ้งเอาไว้ให้!”
ฮูหยินหลี่ปาด้ำตา ั้สติับมาจับจ้องเซียถง สี้าจริงจังอย่างยิ่ง
“ท่านตางั้นรึ?”
คำเรียกี้ราวกับว่านางมิเคยได้ยินมาแสนาแ้ ทำเอาเซียถงตกอยู่ในภวังค์าคิดตัวเองไปครู่หนึ่ง ต่อมาค่อยจดจำได้ว่า ท่านตาของข้าล่วงลับจากไปาแ้ เ่าที่จำาได้ ท่านปู่ของนางมีตำแหน่งใหญ่โตในระดับหนึ่งเช่นกันในจวนกั๋วกง แต่ับายเป็นว่า ท่านตาคนี้ับไม่ค่อยสนใแลเหลียวนางกับแม่ของนางเ่าไหร่นัก จึงเป็นสาเหตุว่า ทำไมสองแม่ลูกเฉิงึเหิมเกริม ้ารังแกพวกนางตามอำเภอใเช่นี้
“ใช่แ้”
ฮูหยินหลี่พยัก้า พาเซียถงไปนั่งบนเก้าอี้ตรงุกระท่อม จากนั้นก็ค่อยๆ ใช้มือไม้ลูบไล้ จัดทรงผมให้ลูกสาวของตน พลาง่าวอธิบายขึ้นว่า
“ก่อน้าี้ ข้ายังคิดว่า เจ้ายังเด็กเกินไปและไม่แ็แกร่งพอที่จะปกป้องตัวเองได้ แต่ายเป็นว่า ข้าคิดผิด เจ้าแ็แกร่งกว่าที่ข้าคิดไว้า คงึเวลาที่ข้าต้องเล่าเรื่องของท่านตาให้เจ้าฟังแ้”
้อยัมือไม้ของฮูหยินหลู่ัชะงักหยุดั่ะ ถอนาตาเหม่อออกไปทางช่อง้าต่าง ่าวว่า
“ตระกูลหลี่เดิมเคยเป็นตระกูลยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งจักรวรรดิตงหลี่ และท่านตาของเจ้ามีสมบัติล้ำค่า ึ่เป็นึคัมภีร์วรยุทธ์ลัี่สือดต่อกันมาั้แต่รุ่นบรรพบุรุษ แต่ัจากที่ท่านย่าของเจ้าล่วงลับไป ฝ่าบาทก็จับบุตรสาวของตนนางหนึ่ง ึ่ก็เป็นองค์หญิงให้มาอภิเษกสมรสกั่านตา”
“แต่ท่านตาของเจ้าัราบดีว่า ที่ฝ่าบาททำไปั้หมดก็เพื่อต้องาครอบครองคัมภีร์วรยุทธ์ลัี่อยู่ในมือของเขา ันั้นมันจึงูเก็บซ่อนเอาไว้เป็นอย่างดี แม้กระทั่งองค์หญิงนางนั้นและท่านลุงของเจ้าก็ไม่เคยพบเห็นมันา่อน”
ท่านลุงของเซียถงคนี้เป็นบุตรชายที่ถือกำเนิดขึ้นระหว่างองค์หญิงนางนั้นและท่านตา
“ท่านตาของเจ้ายังคงรักท่านย่าของข้าากว่าสิ่งใด แต่ที่ต้องอภิเษกกับองค์หญิงล้วนเกิดจากาคับข้องใั้ิ้ และเพื่อป้องกันมิให้ คัมภีร์วรยุทธ์ลัี่สือดกันมาั้แต่บรรพบุรุษ ต้องตกไปอยู่ในเงื้อมมือของพวกราชวงศ์ เขาจึงตัดสินใถ่ายทอดาลับี้ให้แก่ข้าแทน และชิงให้ข้าแต่งงาน ออกเรือนไปก่อนที่จะโดนนำตัวเข้าวังหลวง”
้อยั่าวตบ ฮูหยินหลี่ก็จับจ้องไปยังเซียถง เห็นใบ้าอันสงบเสงียมี้ จึงค่อย่าวต่อว่าพ
“ท่านตาของเจ้าล่วงลับไปัจากข้าออกเรือนได้สองปี ทางด้านองค์หญิงนางนั้น ไม่ว่าจะพยายามเ่าไหร่ก็ไม่เสาะพบคัมภีร์วรยุทธลับั่าวเลย ส่งให้ี้ฝ่าบาทเกิดข้อสงสัยว่า าลัี่เก็บซ่อนมาแสนาี้จะอยู่ในมือข้าหรือไม่ าปีที่ผ่านมา พวกนั้นพยายามกันุวิถีทางเพื่อที่จะเค้นาลับออกจากปากข้า แต่ข้าก็ไม่เคยปริปาก่าวแม้สักคำ พูดออกไปเพียงว่า ข้าไม่ได้รับมรดกสือดใดๆ จากท่านตาของเจ้าเลย สุด้าี้ ข้าเลยต้องจำใทำลายจุดตันเถียนของตัวเองทิ้งซะ เพื่อจะได้ายมาเป็นคนไร้้ำยา ไม่ต้องมีใครให้าสนใเช่นี้”
เมื่อได้ฟังเรื่องราวุอย่าง เซียถงก็กระชับกำมือฮูหยินหลี่เอาไว้แน่นกว่าเดิม าในใรู้สึกเป็นุข์ยิ่ง
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??