เรื่อง (อ่านฟรีทุกวัน) ทะลุมิติไปเป็นพระชายาโหดแห่งวังหลวง[จบบริบูรณ์]
30 1-2.
ตอนที่45 จับเป็ตัวปะกัน (1)
สายลมอรชรพัด่ หลัวซีจับจ้องไปยังหญิงาตรงหน้าผู้หาญกล้าปะสานงาสัปะยุทธ์กับตนอย่างไม่กลัวาย ใหนึ่งัรู้สึกหนาวเหน็บโดยไร้เุผล สีหน้าาแสดงออกเขายามี้เคร่งขรึมจริงจังอย่างไม่เคยเป็า่อน รอบาาหญิงาปรากฏรัศมีแสีทองอร่ามโอบล้อม ปะดุจเทพสงครามเก้าสวรรค์ผงาดง้ำจตุรทิศก็มิปาน
ใครขวางนาง าย!
ฝูงชนเรียงรายทั่วอัฒจันทร์เฝ้ามองภาพฉากตรงหน้าอย่างใจดใจ่อ บ้างหน้าถอดสี บ้างลุ้นจนเผลอกลั้นหายใกันไปามๆ กัน
่ทางด้านสตรีงามในชุดแดงั้สี่สีหน้าซีดเผือด ยามต้องเผชิญหน้ากับนายน้อยที่กำลังเอาจริง หญิงานางี้ัเลือกที่จะลุกขึ้นเผชิญหน้าอย่างห้าวหาญแทนที่จะหนีหรือยอมแพ้ไป นางไปเอาความมั่นใขนาดี้มาจากไหน?`
``
ไป๋หลี่หานเหม่อมองร่างเงาสายหนึ่งที่กำลังเหินทะยานเข้าใส่หลัวซีบนฟากฟ้า สีหน้ายังคงสงบเสงี่ยม ทว่าอย่างไร มือั้สองข้างที่วางบนพนักพิง หากใครสังเกตให้ดีจะเห็นว่า นิ้วั้ห้าเขากำลังกระชับกำแน่นจนัมือเปลี่ยนเป็สีซีด
ศึกาปะลองในวันี้มีความเป็ายมาเดิมพัน ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถหยุดมันได้แล้ว
ธารแเย็นพร่าวระยับสีเงินและปะาแสีทองเจิดจรัส สองขั้วพลังทำลายล้างเข้าปะทะชนกันอย่างรุนแรงาใต้สายาทุก คล้อยัเีงปะสานงาน อัดกระแทกกันดังสนั่น แและเงาพลิกาลปัตรวูบวาบ ่าฟ้านภากาศั่กระเื่ ปฐพีผืนดินั่สะท้าน คลื่นแรงกระแทกที่ก่อเกิดจากสองขั้วพลังโหมปะทะ แกระจายรัศมีออกไปกว้างขวาง เสมือนคลื่นยักษ์ที่ถาโถมเข้าใส่ททิศทางอัฒจันทร์ที่บรรดาฝูงชนกำลังรับชม
คลื่นกระบี่คมเขี้ยวั้สีทองและสีเงินถูกสาดกระจายออกมาจากจุดปะทะแจ้าสว่าง พุ่งกระเด็นไร้ทิศไม่มีเป้าหมาย บ้างอัดกระแทกใส่พื้นสนาม บ้างตกลงไปยังบริเวณอัฒจันทร์
แต่กรณีที่หนักทีุ่คือ จู่ๆ ก็ทีกระบี่เล่มสีทองคำดีดปลิวออกมาเสมือนดาวตก เข้าเีบทะลวงเสาไม้หลักต้นยักษ์ซึ่งใช้ค่ำยันสนามปะลองั้หมดจนขาดครึ่งท่อน!
ทุกอย่างกลายมาเป็ความโกลาหลในั่พริบา ทั่วั้บริเวณมีั้เีงกรีดร้องตะโกนลั่น เีงครวญครางนับไม่ถ้วน เื่ทุกพบว่าอัฒจันทร์ที่กำลังนั่งรับชมใกล้จะถล่มลงมาเต็มทน พวกเขารีบลุกขึ้นและพยายามหาทางหนีออกจากที่นี่โดยเร็วทีุ่
บนสนามปะลองที่คลุกฟุ้งไปด้วยฝุ่นควันและเศษหินดินทรายที่กระจายทั่วอากาศ ณ บริเวณใกลางยังคงหลงเือีกสองร่างที่ยืนตระหง่านไม่มีหวาดหวั่น ยืนปะกบแนบชิดใกล้
คมกระบี่ยาวสีเงินเคลือบชโลมแเย็นยะเยือกแทงทะลุแพรพรรณสีเขียว เจาะเข้าไหล่ขวาเซียถง ปะาคมส่องกะพริบวิบวับอยู่คราสองครา ก่อนที่ธารแจะ่จางลงไป หลัวซีเคลื่อนสายาจับจ้องหญิงาตรงหน้า เ่ขึ้น้รอยยิ้มปะดับใบหน้าอัน่ล้าว่า
“เจ้าแพ้แล้ว!”
“แน่ใรึ?”
รอยยิ้มแปลกๆ ผุดขึ้นบนมุมปากเซียถง เืบสายาขึ้นทองกระบี่ทองอำพันที่ปักคาอยู่บนเสาไม้ต้นหลักอยู่แบบั้ ใบหน้าซีดขาวราวกับกระดาษแผ่นหนึ่ง
ทีแรกหลัวซีัมิได้นำพาคำพูดปะโยี้หลัวซีมาใส่ใเลย จนกระทั่งก้มศีรษะมองและพบความผิดปกติอะไรบางอย่าง ใบหน้าเขาถอดสีในทันที ดวงาเบิดกว้างด้วยความเืเชื่อ เาะใครจะไปนึ่า ยามี้จะมีมีดสั้นเล่มคมจ่ออยู่ตรงขั้วหัวใ ยิ่งไป่าั้ปลายคมมีดยังเีบทะลุเสื้อคลุม ทะลุเข้าไปถึงเนื้อด้านในจนเลือดไหลซิบออกมาเป็ทาง หากเซียถงออกแรงอีกเพียงนิดเี ก็จะสามารถปลิดชีพหลัวซีได้ในพริบา
ในาปะทะครั้งุท้าย เซียถงแสร้งทำเป็กระบี่หลุดมือกระเด็นกระดอนออกไปเอง และป่ให้หลัวซีเีบกระบี่เงินทะลุหัวไหล่ ั้หมดี้ก็เื่ลดความระมัดระวังอีกฝ่ายลง จากั้ก็รุกเข้าถึงตัวในทันที และใช้มีดสั้นที่ซุกซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อมาโดยตลอด เล็งเข้าจุดายโดยตรง กล่าวไ้่า อีกเพียงไม่ถึงครึ่งนิ้วเท่าั้ ปลายมีดสั้นก็จะเีบทะลุขั้วหัวใได้
หลัวซีเงยหน้ามองจับจ้องไปทางเซียถงด้วยความตื่นตะลึงยิ่ง บัดี้สีหน้านางซีดขาว กระทั่งริมฝีปากยังแห้งกราด สันนิษฐานไ้่าน่าจะเีเลือดไปา บริเวณหัวไหล่นางเองก็ยังมีคมกระบี่เหล็กไหลเย็นเีบทะลุคาเอาไว้แบบั้ เลือดสีแดงสดทะลักล้นอาบชโชมทตัวกระบี่ ไหลยาวเป็ารินหยดลงสู่พื้นอย่างต่อเนื่อง แต่ถึงสภาพาณ์หญิงานางี้จะเลวร้ายอย่างไร แต่สายาคู่ั้นาง...ยังคงมั่นคงและเด็ดเดี่ยวยิ่งนัก
“เจ้าชนะ”
เขาเปล่งเีงออกมาอย่างแผ่วเบา ชักกระบี่เหล็กไหลเย็นออกมา ทั่วร่างาาั่สะท้านนัก รากฐานั่คลอน แม้แต่ทรงตัวให้ตรงยังไม่สามารถ นี่เห็นได้ชัดแจ้งว่า หลัวซีเองก็อาาสาหัสไม่แพ้กันเลย
!
“นายน้อย!”
สตรีงามในชุดแั้สี่นางรีบเหาะเหินลงมา ตรงเข้าปะคองร่างสนับสนุนมิให้ล้มลง และหนึ่งในั้ถึงขั้นชักคมกระบี่ออกมา หันไปจ่อหน้าเซียถงโดยทันที
“ตงเหม่ย!”
หลัวซีโบกมือหยุดอีกฝ่าย ท่าทีดูยากลำบากนัก ั้ยังกล่าวทิ้งท้ายปนน้ำเีงเศร้าสร้อยอี่า
“ถือว่านางเมตาต่อข้าาแล้ว ักันเถอะ”
สตรีงามในชุดสีแดงนางั้เืบหางามองเซียถงเล็กน้อย ก่อนจะจากออกไป้กับหลัวซี
เซียถงถือมีดสั้นกระชับอยู่ในมือคาอยู่ท่าั้ เลือดสีแดงสดยังคงไหลซิบออกมาจากบริเวณไหล่ขวา พอนางต้องาจะเคลื่อนขยับเดินหน้า ทว่าทันทีทันใด นางรู้สึกราวกับโลกั้ใบหมุนเคว้งคว้างไปหมด สติเิ่เลือนรางจาง่ลง จนท้ายทีุ่ก็ทิ้งร่างล้มลงกับพื้นสนามั้แบบั้
สำหรับาปะลองรอบี้ นางหมดเรี่ยวแรงไม่เื
แต่เื่เห็นว่าสนามปะลองดังกล่าวกำลังจะถล่มลงมา เนื่องจากเสาไม้ต้นอื่น ๆ เิ่รับน้ำหนักไม่ไหว เสี้ยวอึดใที่เซียถงกำลังจะสิ้นสติลง นางัรู้สึกราวกับ ตนเองตกอยู่ในอ้อมกอดหนึ่งอันแสนอบอุ่น ทว่ายามี้นางไม่สามารถแม้แต่จะลืมาได้แล้ว ทิ้งทวนวาจาคำุท้ายก่อนสิ้นสติโดยสมบูรณ์เพียงว่า
“เห็ดหลินจือมรกตเป็..ข้า...”
จากั้ทุกอย่างก็มืดดับไป
ไป๋หลี่หานเฝ้ามองดูหญิงาที่หลับลงในอ้อมแขนเขา แต่ในยามี้ เขาชักรู้สึกมีบางอย่างไม่ปกติ สีหน้าแววาฉายร่องรอยความฉงนใออกมา เื่กวาดสายามองออกไปโดยรอบ เขาัไม่เห็นเซี่ยหลู่เฟิงแม้แต่เงาหัวด้วยซ้ำ หรือเป็ไปได้ไหมว่า จะถูกเรียกตัวไปทำภารกิจด่วนระหว่างาปะลองโดยไม่ทันสังเกต? าในจวนเสนาบดีเองก็ไม่มีใครคิดดีกับเซียถงแล้วนอกจากเซี่ยหลู่เฟิงั้ ยิ่งเป็ตอนที่เขาไม่อยู่ด้วยแบบี้ หากไป๋หลี่หานเลือกที่จะส่งตัวเซียถงที่หมดสติัไปจวนเสนาบดี เกรงว่าจะเป็าเปิดโอกาสให้ผู้ไม่หวังดีมาแก้แค้นา่า
คล้อยัครุ่นคิดอยู่สักครู่หนึ่ง เขาก็กระชับกอดร่างเซียถงไว้แน่น และพาออกไปในทิศทางตรงข้ามกับจวนเสนาบดีโดยสิ้นเิ โดยมีโม่ซวนค่อยเฝ้าติดามอยู่ท้ายั เขากระโจนขึ้นไปคว้ากระบี่ทองอำพันที่ปักคาอยู่บนเสาไม้ แล้วติดามออกไป
ัจากั้ไม่นาน เซียถงก็ตื่นขึ้นอย่างช้าๆ ลืมาขึ้นา็ัเห็น ผ้าห่มสีขาวปักลายสีทองลวดลายปะณีตหรูหรา พอหันศีรษะไปด้านข้างก็เห็นผ้า่าคลุมเตียงที่ถูกถักทอขึ้นจากไหมเงินไหมทองห้อยปิดลงมา เื่ความเป็่ตัว นางถึงกับขมวดคิ้วทันทีที่เห็นสรรพิ่รอบตัว เาะเรือนพักนางไม่ได้หรูหราเช่นี้
พยายามชันตัวลุกขึ้นอยู่ในท่านั่ง นางได้แต่สงสัย เรือนพักที่ถูกตกแต่งอย่างวิจิตรงดงามปานี้นี่มันที่ไหนกันแน่?
“คุณหนู! ท่านตื่นแล้วรึเจ้าค่ะ! รู้สึกเจ็บตรงไหนหรือไม่?”
อิ๋งเอ๋อร์ที่นอนเฝ้าอยู่ตรงขอบเตียง แอบร้องห่มร้องไห้อยู่ลำพัง สะดุ้งเฮือกใหญ่รีบเช็ดน้ำหูน้ำาโดยไว รีบลุกขึ้นมาปะคองช่วยเืคุณหนูตนโดยไว สีหน้ายิ้มแย้มมีความสุข
“ที่นี่ที่ไหน?”
เซียถงปริปากถามขึน้ พลางกวาดสายาสำรวจโดยรอบ
“คุณหนู ข้าผิดไปแล้ว! ที่วันี้ข้าเผลอหลับอยู่ในเรือนพัก ป่ปละละเลยจนคุณหนูต้องได้รับบาดเจ็บปานี้!”
อิ๋งเอ๋อร์มิได้ตอบคำถามเซียถง แต่ัคุกเข่าลงข้างเตียง สีหน้าาแสดงออกเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
“ต่อให้เจ้ามาหรือไม่มา คงช่วยอะในรตอนที่ข้าอยู่บนสนามปะลองไม่ได้อยู่ดี”
ปะโยคคำกล่าวี้อิ๋งเอ๋อร์ ทำเอาเซียถงพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเช่นกัน ิ่ี้มันเกี่ยวข้องกันอย่างไร?
“ตอนั้ขณะที่สนามปะลองกำลังถล่มลงมา ข้าก็เพิ่งวิ่งมาถึง และพบคุณหนูที่ถูกาาหมาป่าสวรรค์อุ้มออกมา”
อิ๋งเอ๋อร์ร้องสะอื้น เล่าเุาณ์ในตอนั้ต่อว่า
“ยังไม่ทันได้พูดอะไร าาหมาป่าสวรรค์ก็ฉุดแขนบังคับให้ข้ามาที่นี่ พอมาถึง อีกฝ่ายก็นำคุณหนูกับข้ามาขังไว้ที่นี่ ไม่ให้ออกไปไหน!”
อิ๋งเอ๋อร์คิดว่า ั้ตนและคุณหนูตนคงถูกาาหมาป่าสวรรค์ลักพาตัวมา และถูกจับขังอยู่ในห้องี้มิให้หนีออกไปไหน จึงเป็สาเุให้นางนั่งร้องร่มร้องไห้อยู่ที่ข้างขอบเตียงเช่นี้
“หื้ม?”พ
เซียถงดวงาทอปะาแเยียบเย็นออกมาวูบหนึ่ง หรือเป็ไปได้ไหมว่า าาหมาป่าสวรรค์จะจับนางเป็ตัวปะกัน เื่จะนำมาขู่รีดคัมภีร์วรยุทธลับท่านา? เาะจะอย่างไร มันก็เป็เชื้อพระวงศ์หนึ่งเช่นกัน นี่มีสิทธิ์เป็ไปได้สูงา...
และขณะที่เซียถงกำลังครุ่นพินิจอยู่ั้ จู่ๆ ก็มีเีงฝีเท้าเดินใกล้เข้ามา ้เีงเคาะปะตูเป็ลำดับถัดไป
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??