เรื่อง ย้อนยุคมาเป็นเถ้าแก่เนี้ยสาวชาวสวน กับ ระบบวิเศษ
ามืดมิดปกคลุมไปทั่วสวน เปเพลิงโหมกระหน่ำ ปกคลุมให้้าทั้งหลังตกอยู่ใต้อาณัติ จิ่นเซวียนรีบวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่นด้วยาหวาดกลัว “ี่ใหญ่ ไฟไ้แล้ว ี่รีบหนีไปเร็ว”
จิ่นเซวียนยังหนีไปไม่ทันถึงประตูก็ูชาย่าสูงที่ออกมาจากห้องนอนเล็กเตะพลั่กจากด้านหลังจนล้มกระแทกพื้น
“......ี่ใหญ่ ทำไมี่ถึงทำแบบนี้?” ท่ามกลางเปไฟ จิ่นเซวียนมองชายตรง้าอย่างสิ้นหวัง ทำไมี่ชายท้องเดียวกันอย่างเขาถึงแทงข้างหลังเธอ
“แน่นอนว่าเพื่อทรัพย์สมบัติของเธอไง ัโง่ ยุี้ครอบครัวมีค่าสักแค่ไหนกันเชียว เธอไร้เดียงสาเกินไปแล้ว” ชายหนุ่มฉวยโอกาสตอนที่เธอตะลึงงันรีบยกกระบองไฟฟ้าฟาดหัวจิ่นเซวียนดังปั่ก โคมระย้าคริสตัลขาดร่หล่นกระแทกศีรษะ จิ่นเซวียนตาพร่ามัว ล้มอยู่ใกองเพลิงและหมดสติไปทันที.....
เมื่อลืมตาขึ้นอีกั้ เธอักลาเป็ใอีก และยังโดนมัดกับเตียงไม้ขนาดเล็กจนขยับไม่ได้
“ท่านแม่ เ็นั่นสลบไปหลายวันมิใช่ว่าตายแล้วหรอกหรือเ้าคะ” จิ่นเซวียนยังไม่ทันรับเรื่องที่เกิดขึ้นได้ ก็โดนประตูขัดาคิดเสีย่ เพียงได้ยินเสียงก็รู้ว่าที่พูดอยู่คือแม่เลี้ยงของนาง เสี่ยวเกาซื่อ[1]
พวกนางกังวลว่าจิ่นเซวียนจะตาย แล้ว้าซ่งมาขอสินสอดคืน
พูดแล้วน่าขันนัก ัเธอกับเ้าของ่าเดิมคล้ายกันา ไม่ใช่เพียง้าตา ชื่อแซ่ก็เหมือนกันอีก และยังประสบชะตากรรมเดียวกันอีกด้วย เ้าของ่านี้อาศัยอยู่ใยุคจีนโบราณ ไม่อิงประวัติศาสตร์ใดๆ
ตอนที่เ้าของ่าเกิด เพราะคลอดยากจึงทำให้แม่ผู้ให้กำเิเสียชีวิต จากนั้นเสี่ยวเกาซื่อที่กลายมาเป็แม่เลี้ยงร่วมมือกับเกาซื่อรังแกนาง เมื่ออาหลานจาก้าเดียวกันอย่างเสี่ยวเกาซื่อกับเกาซื่อกลายมาเป็แม่สามีและูสะใภ้ พวกนางเลยสนิทสนมกันยิ่งกว่าเดิม
ใ้าซย่า จากท่านอาเล็กซย่าชุนอวิ๋นกับท่านปู่ซย่าุแล้ว อื่นก็ไม่เคยมองนางเป็ใครอบครัว ปีที่แล้วหลังจากที่ท่านปู่เสียชีวิตจากโรคหอบหืด เกาซื่อและอื่นๆ จึงเริ่มเผยนิสัยั่ร้ายออกมารังแกนาง ั้นี้ พวกเขาขายนางเป็สะใภ้ของซ่งจื่อเฉิน ูชายุซ่งใหมู่้าุโจว เพื่อเอาค่าเลี้ยงดู แม้ซ่งจื่อเฉินจะมีทรัพย์สินและปัญญาเป็เลิศ รูปงามเหนือผู้ใด แต่เขาเป็พิการเดินไม่ได้ เ้าของ่าเดิมไม่อยากแต่งงานจึงกระโดดแม่น้ำฆ่าัตาย.....
ปัง!เสี่ยวเกาซื่อเปิดประตูห้องเอ่อร์ฝาง[2] แล้วนางกับเกาซื่อก็เดินเ้ามา
จิ่นเซวียนแกล้งหลับ่ที่พวกนางจะเดินมาถึงข้างเตียง เพื่อแอบฟัง
“ท่านแม่ หากเซวียนเซวียนตาย พวกเราจะบอกุซ่งอย่างไรดีเ้าคะ” เสี่ยวเกาซื่อมองจิ่นเซวียน เมื่อเห็นนางไม่มีทีท่าจะฟื้นจึงยิ่งร้อนใ สามวันจากนี้คือวันมงคลของจิ่นเซวียน หากนางไม่ฟื้น พวกนางจะไปหาเ้าาใหม่ใหุ้ซ่งจากไหน
“ฮึ าูกันว่าข้าจะจัดการนางอย่างไร” เกาซื่อพ่นลมหายใอย่างเย็นชา หาเข็มเย็บผ้าจากโต๊ะเครื่องแป้ง ใช้มันทิ่มเพื่อปลุกจิ่นเซวียน
“ท่านแม่ ท่านแผนสูงนัก แม้เข็มเย็บผ้าจะเล็กแต่คงทิ่มปลุกได้ง่ายๆ เลยเ้าค่ะ” เสี่ยวเกาซื่อสบายใเมื่อเห็นแม่สามีเกลียดูที่เกิดจากภรรยาแรก
แย่แล้ว นางโดนมัดแขนขาหากหญิงชราแทงนาง นางก็ต่อต้านไม่ได้
“เ้าของชดเชย[3] หากไม่ฟื้นข้าจะแทงเ้าให้พรุนเหมือนรังแตนเลย” มือแข็งแรงขยับไปแทงแขนขวาของจิ่นเซวียนหลายหน
าเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่ง่าจนจิ่นเซวียนหายใลำบาก นางกัดฟันลืมตา ตะโกนผรุสวาท “ยายแก่ จะแทงข้าให้ตายเลยหรือ”!
ดตางดงามของจิ่วเซวียนูย้อมด้วยน้ำค้างแข็งเย็นะเื นางจ้องเขม็งใบ้าเหี่ยวย่นน่าเกลียดคล้ายจะฉีกเป็ชิ้นๆ
“นี่เ้ากล้าเถียงข้า” เกาซื่อตกใสายตากระหายเลือดคู่นั้นจนมือยกขึ้นชะงักค้าง เป็ั้แรกที่รู้ว่าสายตาน่ากลัวได้เพียงนี้
“เซวียนเซวียน ท่านย่าทำเพื่อเ้านะ ุซ่งเป็ตระกูลใหญ่ใหมู่้าุโจว เ้าแต่งเ้าไปจะได้เป็สะใภ้เล็กชีวิตสุขสบาย” เสี่ยวเกาซื่อเห็นแม่สามีกำลังจะแทงจิ่นเซวียนอีกเลยรีบยื่นมือไปห้ามหญิงชรา ไม่ให้ยั่วยุจิ่นเซวียน หากเกิดเรื่องกับนาง พวกเราจะสูญเงินทั้งหมด
ารู้สึกหนาวเหน็บแล่นจากฝ่าเท้าเ้าสู่ใของจิ่นเซวียน มีท่านย่าั่ร้ายก็แย่พอแล้วนี่ยังมีนางชาเขียว[4] อย่างแม่เลี้ยงมาคอยซ้ำเติมอีก นางจะพึ่งใครได้จากัเอง “พวกท่านอยากให้ข้าแต่งกับซ่งจื่อเฉินก็แก้มัดให้ข้า่ ไม่อย่างนั้นข้าจะกัดลิ้นฆ่าัตายจนพวกท่านไม่ได้เงินสักตำลึงเดียว”
จิ่นเซวียนปรายตาดูหมิ่นมองเกาซื่อ ตอนนี้นางไร้อำนาจเลยต้องจำนนต่อแผนั่ ขอแค่รอดพ้นจากวิกฤตนี้นางถึงจะมีโอกาสหนีออกจาก้าไร้าอบอุ่นหลังนี้
“เ็สารเลว ข้าขอเตือน หากหาเรื่องตายอีกข้าจะไม่ปล่อยเ้าไว้แน่” เกาซือส่งเข็มเย็บผ้าให้เสี่ยวเกาซื่อแล้วเอื้อมมือดึงหูของจิ่วเซวียน
“ท่านย่า ข้าอยากตายแต่พญายมคงไม่ต้องการข้าหรอก” จิ่นเซวียนกระตุกยิ้มเยาะ นางเ้าใดี พอไร้อำนาจลาภยศก็ไม่มีใครเกรงกลัวหรือยำเกรง ใเมื่อสวรรค์ใ้โา นางก็จะใช้ชีวิตให้ดี รอ่เถอะบุญคุณต้องทดแทน หนี้แค้นต้องชำระ
เ็ชั้นต่ำไม่เหมือนเมื่อ่แล้ว เดิมนางรูปโฉมงดงาม พอพูดด้วยน้ำเสียงเช่นนี้เลยดูเหมือนคุณหนูนิสัยเสีย
จิ่นเซวียนมองพินิจเสี่ยวเกาซื่อ เสี่ยวเกาซื่อคิดว่าสละนางแล้วจะช่วยปูทางใหู้ชายูาัเองได้ ช่างใสซื่อนัก ตราบใดที่นางยังมีชีวิตอยู่เสี่ยวเกาซื่อจะไม่มีทางสมปรารถนา
“ท่านย่า ุซ่งส่งมา ท่านพ่อให้พวกท่านไปห้องโถงเพื่อรับรองแขกเ้าค่ะ” เมื่อจิ่นเซวียนกำลังคิดหนัก ซย่าจิ่นอวิ๋นก็เดินเยื้องย่างเ้ามา นางาุเท่าจิ่นเซวียน ่วัยกว่าเพียงสามเื คำนวณจากาุ เสี่ยวเกาซื่อคงเล่นชู้กับท่านพ่อ่ท่านแม่ตาย ไม่แน่เกาซื่ออาจเป็ฆ่าท่านแม่ด้วยซ้ำ
“ท่านี่ ้าซ่งให้าสำคัญกับท่านา นายท่านซ่งาูอาการท่านด้วยตนเองเลยล่ะ” ซย่าจิ่นอวิ๋นเดินมาข้างเตียง มองจิ่นเซวียนด้วยรอยยิ้มเบิกบาน นางดีใ เมื่อคิดว่าจิ่นเซวียนต้องแต่งให้พิการ ท่านแม่บอกไว้ว่าสินสอดทองหมั้นที่้าซ่งให้คือสินเ้าาของนาง ซย่าจิ่นเซวียนจะไม่ได้แม้แต่สตางค์แดงเดียว
จิ่นเซวียนย้อนคิด ใเมื่อซย่าจิ่นอวิ๋นอยากทำัเป็ดี ทำไมไม่ใช้นาง หลบหนีการควบคุมของั่ช้าเล่า
“อวิ๋นเอ๋อร์ เ้าช่วยแก้มัดให้ข้าเถอะ ข้าจะไม่ฆ่าัตาย เชื่อฟังพวกเ้าแล้วแต่งงานกับซ่งจื่อเฉิน” เสียงจิ่นเซวียนไพเราะราวสายน้ำรินไหล ยิ่งเห็นใบ้าของจิ่นเซวียน ซย่าจิ่นอวิ๋นก็ยิ่งอิจฉาริษยา เมื่อเทียบกัน้าตานางก็แค่หมดจดพอดูได้ นี่คืออีกเุผลที่ซย่าจิ่นอวิ๋นเกลียดชังจิ่นเซวียน
“พวกเ้าสองดูนางให้ดี ข้าจะไปดูห้องโถงใหญ่” ซย่าจิ่นอวิ๋นตกใ เกาซื่อวางแผนไปตรวจสอบสถานการณ์เพื่อหาโอกาสใหุ้ซ่งรับไปจึงไม่อนุญาตให้แก้มัดจิ่นเซวียน
“ท่านย่าข้าเองก็เป็หลานาท่าน เุใดทำกับข้าเช่นนี้ ข้าสัญญาจะไม่ฆ่าัตายแล้วยังมัดข้าไว้ ไม่กลัว้าซ่งมาเห็นแล้วตำหนิท่านหรือ?” จิ่นเซวียนโวยวาย นางอยู่มาสองชาติยังไม่เคยอับอายขาย้าขนาดนี้ แม้โดนี่ชายฆ่าแต่ก็ไม่เคยโดนจำกัดอิสระ
ซย่าจิ่นอวิ๋นคิดขึ้นมาได้ เลยดึงเกาซื่อา้านข้าง “ท่านย่าเ้าคะ นางหนีไม่พ้นหรอก พวกเราปล่อยนางเถอะ หากุซ่งมาพบเราจะเสีย้าได้นะเ้าคะ”
นางชาเขียวน้อยช่วยได้าเลย เป็ธรรมดาที่พวกเขาจะห่้าตา เพราะท่านปู่เป็ิ่ไ[5] เพียงเดียวของหมู่้าุซย่าจึงได้รับนับ้าถือตาา หากมีข่าวลือแพร่ออกไปว่า้าซย่าิ่ไขายหลานากินชื่อเสียงคงป่นปี้
เกาซื่อลังเลสักพัก นางตัดสินใให้แก้มัดจิ่นเซวียน “ข้าขอเตือน อยู่ต่อ้าุซ่งให้เ้าทำัดีๆ”
เชิงอรรถ
[1] ซื่อ าถึง ธรรมเนียมการเรียกสตรีที่แต่งงานของจีนจะใช้คำว่าซื่อ(แปลว่านามุ)ต่อท้ายนามุเดิมของสตรีอย่างใตอนนี้คือเกา แต่ที่มีเสี่ยวนำ้าเพราะมีจากุเดียวกันแต่งเ้าสอง จึงใช้เสี่ยวแทนัผู้เยาว์วัยกว่าพ
[2] เอ่อร์ฝาง แปลว่า ู้ มีชื่อเรียกอย่างนั้นเพราะทั้งสองห้องจะขนาบข้างห้องหลักมีลักษณะคล้ายหู ูใช้เป็ที่พักของเ็ ูาหรือรับใช้และห้องเก็บของหรือทำอาหาร(แล้วแต่ขนาด้า)
[3] เ้าของชดเชย าถึง เป็เปรียบเทียบเรียกูา (าาเจือดูู) เนื่องจากโตขึ้นูาต้องแต่งเ้า้าสามีและ้าเ้าายังต้องเสียเงินค่าเครื่องใช้สำหรับแต่งงาน
[4] นางชาเขียว าถึง คำเรียกผู้หญิงเสแสร้ง
[5] ิ่ไ าถึง ผู้ที่ผ่านการสอบเคอจวี่ระดับท้องถิ่นจะได้คุณวุฒิ ิ่ไ การสอบรอบนี้จึงเรียกว่าิ่ไ มีการจัดสอบปีละั้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??