เรื่อง ย้อนยุคมาเป็นเถ้าแก่เนี้ยสาวชาวสวน กับ ระบบวิเศษ
จิ่นเซวียนลุกขึ้นจากพื้น เอาคืนซย่าจิ่นอวิ๋นด้วยการะชากนางออกจากตู้เสื้อผ้า “อวิ๋นเอ๋อร์ หากนอกรู้ว่าเ้าขโมยของของข้า พวกเขาจะมองเ้าเช่นไร คืนของข้ามาดีๆ เสียเถอะ”
“พี่า ข้าผิดไปแ้ ขอโทษด้วยเ้าค่ะ” ซย่าจิ่นอวิ๋นสงบลง นางนึกเสียใจที่เถียงเกาซื่อออกไป ใน้าซย่าหนุนหลังใหญ่ที่สุดของนางคือเกาซื่อ หากเกาซื่อไม่เหลียวแลนางแ้ นางจะอยู่อย่างไร
“เห็นแก่หน้าท่านย่ากับท่านพ่อ ข้าไม่คิดเล็กคิดน้อยหรอก” จิ่นเซวียนบรรลุจุดประสงค์แ้ นางไม่จำเป็น้เข้าไปยุ่งี เมื่อเปิตู้พบะโปรงสีไผ่ลายดอกอวี้หลัน [1] ที่ซย่าจิ่นอวิ๋นเย็บเเมื่อสองวัน่ นางเลยวางแผนชิงมัน เาะชุดของนางั้ ซย่าจิ่นอวิ๋นเคยใส่แ้ นางรู้สึกไม่เป็นมงคล
“ท่านย่า อาภรณ์สวมช่วงหน้าร้อนตัวั้ที่ท่านอาเล็กให้ข้า อวิ๋นเอ๋อร์สวมใส่มันไปแ้ ให้นางเอาชุดทำใหม่มาใช้คืนข้าเถิดเ้าค่ะ”
“ไม่ ข้าเก็บเงินอย่างหนักเพื่อซื้อผ้าชิ้นั้ ไม่ยกให้เ้าหรอก” จิ่นเซวียนอยากได้อาภรณ์ใหม่ของนาง ซย่าจิ่นอวิ๋นโมโหขึ้นมาทันที ตัวั้ทำจากผ้าไหมโปร่งทีุ่หนูตระกูลใหญ่มักสวมใส่กัน นางเก็บเงินตั้งนาน่าจะซื้อผ้ามาทำอาภรณ์ได้ ไม่ยอมยกให้นางสารเลวหรอก
“ข้าตัดสินใจเ อาภรณ์ตัวั้ยกให้พี่เ้า ส่วนอาภรณ์ที่เ้าเอาไป พี่าของเ้า นางก็ไม่เอาแ้เช่นกัน” เกาซื่อตัดสินเด็ดขาดจนซย่าจิ่นอวิ๋นที่ต่อให้ร้ายกาจเพียงใดก็ไม่กล้าคัดค้าน
“ท่านย่า ต่างหูนกยูงเงินกับปิ่นเงินี้เหมาะกันท่านนัก ข้ายกให้ท่านเ้าค่ะ ส่วนกำไลทองเส้นี้เป็นของดูต่างหน้าของท่านปู่ ข้ามิอาจมอบให้ท่านได้เ้าค่ะ” เกาซื่อไม่อนุญาตให้นางเอาอาภรณ์เก่าไป จิ่นเซวียนก็เชื่อฟัง แต่เครื่องประดับของนาง้เอากลับไป นอกจากกำไลทองแ้ ต่างหูเงินกับปิ่นเงินั้นางสามารถยกให้เกาซื่อได้
“ยังเป็นเซวียนเซวียนที่กตัญญูที่สุด” ปิ่นเงินกับต่างหูเงินราคาไมู่ ราคารวมกันมีค่าึยี่ิ่าตำลึง เกาซื่อจะเก็บมันอย่างทะนุถนอม
บางครั้งนางก็เกลียดจิ่นเซวียนจริงๆ เป็นแค่นางหนูไร้เดียงสา เหตุใดมากมายึรักนางโดยเฉพาะผีตนั้ที่มักจะมอบแต่ของดีๆ ให้นาง
“นางสารเลว ฝากไว้่เถอะ ข้าจะทำลายทั้งฐานะแะชื่อเสียงของเ้า” พอจิ่นเซวียนกอดอาภรณ์ใหม่เดินออกจากห้อง ซย่าจิ่นอวิ๋นก็ทำลายข้าวของด้วยความโกรธ
เครื่องประดับที่นางพยายามแย่งชิงมาหายไปจนหมด ทั้งยัง้ชดใช้ด้วยอาภรณ์ใหม่ ได้ไม่คุ้มเสียจริงๆ
“ท่านแม่ อาภรณ์ตัวั้มิใช่ของอวิ๋นเอ๋อร์หรือเ้าคะ?ไฉนยกให้เซวียนเซวียนเล่า” จิ่นเซวียนกับเกาซื่อเดินออกมาตรงระเบียงเจอกับเสี่ยวเกาซื่อที่เดินสวนมา นางสายตาเฉียบแหลมมองแวบเดียวก็รู้ว่าคืออาภรณ์ใหม่ของบุตรา
“นางเอาอาภรณ์เซวียนเซวียนไป ไม่ควรใช้คืนด้วยอาภรณ์ใหม่หรือ?” พอเกาซื่อนึกึดาวพิฆาตก็รังเกียจเสี่ยวเกาซื่อนัก ในใจวางแผนว่าจะหาสตรีดีๆ มาข่มโชคร้ายให้บุตรชายอย่างไรดี
ซย่าจิ่นอวิ๋นวิ่งร้องไห้ออกมาจากห้อง “ท่านแม่ ท่าน้ตัดสินให้ข้านะเ้าคะ พี่จิ่นเซวียนขโมยเครื่องประดับแะอาภรณ์ของข้าไปหมดเลยเ้าค่ะ”
“เด็กนิสัยเสีย ถ้าเ้าทำตัวงี่เง่าไร้เหตุผลีก็อย่าหาว่าข้าใจร้ายก็แ้กัน” เกาซื่อจ้องซย่าจิ่นอวิ๋นอย่างเย็นชาจนเสี่ยวเกาซื่อที่อยู่ด้านข้างหวาดั หากเสียความโปรดปรานจากแม่สามีไปแ้ พวกนางจะใช้ชีวิตลำบากขึ้น
จู่ๆ แม่สามีปฏิบัติกับพวกนางเช่นี้ นางตัวดีจิ่นเซวียนจะ้ทำอะไรบางอย่างแน่ เฮ้อ วีรบุรุษเมื่อตกที่นั่งลำบากจะยอมถอยชั่วคราวเพื่อไม่ให้ตกเป็นเบี้ยล่าง พวกนางเก็้ทำอย่างั้เช่นกัน
“อวิ๋นเอ๋อร์ เ้าเป็นุหนู้าซิ่วไฉ้รักษาภาพลักษณ์ ข้าให้เ้าทำชุดั้มาเพื่อเป็นของขวัญแต่งงานมอบให้เซวียนเซวียนเ เ้าอย่าได้โวยวายเลย” เสี่ยวเกาซื่อข่มโทสะในใจ แอบหยิกลูกาให้นางอดทน!
จิ่นเซวียนเกลียดชังมือที่สามทุก แม้ไม่เคยประสบเรื่องราวเหล่าั้เหมือนเ้าของร่างแต่นางจะแก้แค้นแทนแน่ นางมั่นใจว่าการตายของแม่เ้าของร่างมีส่วนเกี่ยวข้องกับเสี่ยวเกาซื่อ ชั้นเชิงของเสี่ยวเกาซื่อเหนือ่าลูกาาเท่า สักวันนางจะทำให้เสี่ยวเกาซื่อเข้ามาหมอบแทบเท้าไม่มีวันได้ลุกขึ้นมาี
“ท่านย่า ข้าขอไปผลัดอาภรณ์่นะเ้าคะ พวกท่านค่อยๆ คุยกันเถิดเ้าค่ะ” จิ่นเซวียนเอ่ยแ้กอดอาภรณ์กลับห้อง
“ยังนิ่งอยู่ทำไม เ้าอยากให้ที่มาร่วมงานดูู้าซย่าของพวกเราหรือ?ยังไม่ไปเตรียมของจัดงานี” เสี่ยวเกาซื่อรับความไม่พอใจของเกาซื่อที่เกิดขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยไม่ไหว นางอยากหาสาเหตุที่แม่สามีเกลียดนาง
“ท่านแม่ ข้าทำอะไรผิด ท่านพูดมาาตรงเถิดเ้าค่ะ อย่าได้เก็บไว้ในใจเลย ข้าัร่างกายท่านจะทรุดลง”
“เจินเจิน แม้ข้าจะไม่ชอบแม่ของเซวียนเซวียน แต่เซวียนเซวียนเป็นหลานาแรกของข้า เหตุใดเ้าึ้ทำร้ายนาง” เกาซื่อเป็นสตรีเอาแต่ได้ เมื่อมีคุกคามผลประโยชน์ ต่อให้ๆ ั้จะเป็นเสี่ยวเกาซื่อที่นางเอ็นดูมาสามิ่าปี นางก็ไม่เหลือเยื่อใยให้
แม่สามีปฏิบัติกับนางอย่างเย็นชาเกินไปแ้ เรื่องทำร้ายเด็กสารเลวมิใช่ความคิดของแม่สามีหรือ?
โยนความคิดทั้งหมดให้นางได้อย่างไร คราั้นางวางอุบายฆ่าแม่เด็กสารเลวก็เป็นแม่สามีที่ยอมให้ทำ!
“ท่านย่า ท่านคงมิได้เชื่อคำพูดไร้สาระของพี่าหรอกนะเ้าคะ นางเป็นตัวซวย หากมิใช่เาะนางท่านพ่อคงสอบผ่านไปแ้เ้าค่ะ” ซย่าจิ่นอวิ๋นไม่พูดเรื่องี้จะดี่า เาะพอนางพูดเกาซื่อก็ยิ่งเดือด
ปีั้แม่ผู้ให้กำเนิดจิ่นเซวียนแต่งให้ซย่าหลี่จวิน ซย่าหลี่จวินก็สอบติดถงเชิง [1] แต่พอแต่งกับเสี่ยวเกาซื่อชีวิตซย่าหลี่จวินกลับตกต่ำลง หากมิมีซย่าุ พวกเราแม่ลูกคงกินแกลบกันไปแ้
ใครคือตัวซวยเกาซื่อรู้อยู่แก่ใจ สาเหตุที่แม่ของจิ่นเซวียนคลอดยากจนตายก็เกิดจากนางกับเสี่ยวเกาซื่อที่อยู่เบื้องหลัง
ซย่าจิ่นอวิ๋นลองใช้ชื่อน้องชายมาปรามเกาซื่อ “ท่านย่ามีเพียงพวกเราที่เป็นญาติสนิทของท่าน หากเผิงเฟยรู้ว่าท่านทำกับพวกเราเช่นี้ ้ปวดใจแน่เ้าค่ะ”
“ดีนัก เดี๋ยวี้รู้จักขู่ข้าแ้ ดูท่าไม่สั่งสอนเ้าสักหน่อย เ้าคงไม่รู้ฤทธิ์ข้า” เกาซื่อยกมือขึ้นจะตีซย่าจิ่นอวิ๋น นางรีบไปหลบหลังเสี่ยวเกาซื่อ เมื่อครู่นางโดนเกาซื่อตบบ้องหูไปสองรอบยังเจ็บอยู่เลย
“เจินเจิน เ้าสั่งสอนลูกอย่างไรนางึกล้าเถียงผู้ใหญ่เช่นี้” จู่ๆ ในลานก็มีเสียงดังก้องจนเสี่ยวเกาซื่อตกใจเมื่อได้ยิน
จิ่นเซวียนสวมชุดะโปรงลายดอกอวี้หลันสีขาว เกล้ามวยผมวิญญาณงู [3] เป็นทรงสวยงามให้ตนเ แม้บนศีรษะจะไร้เครื่องประดับก็ไม่ส่งผลต่อความงามของนาง
นางเพิ่งมาึลานก็ได้ยินท่านพ่อผู้ชั่วร้ายตำหนิซย่าจิ่นอวิ๋น
“ท่านพ่อ ท่านอย่าโทษอวิ๋นเอ๋อร์เลย นางไม่ได้ตั้งใจหรอกเ้าค่ะ” จิ่นเซวียนเดินเยื้องย่างมาข้างกายซย่าหลี่จวิน เขาตะลึงกับความงามของนาง ทรงผมของจิ่นเซวียนในวันี้เขาไม่เคยเห็นที่ใดมา่ ะทั่งสตรีสูงศักดิ์ในเมือง ยังสวยไม่สู้จิ่นเซวียนเลย
“หลานาสุดที่รักของข้างดงามนัก เฮ้อ เสียเปรียบเ้าขาพิการนั่นแ้” เกาซื่อค่อนข้างเสียดายที่ตัดสินใจจัดงานแต่งครั้งี้ นางคิดว่าหากจิ่นเซวียนไม่มีคู่หมั้น จะให้นางแต่งกับใหญ่โตในเมือง เพื่อเรียกสินสอดทองหมั้นให้มากขึ้น
เสี่ยวเกาซื่อรู้ใจแม่สามีจึงกล่าวว่า “ท่านแม่ เราไม่หาข้ออ้างถอนหมั้นเล่าเ้าคะ ให้เซวียนเซวียนแต่งกับซ่งจื่อเฉินเช่นี้ข้าไม่สบายใจเลยเ้าค่ะ”
เชิงอรรถพ
[1] ดอกอวี้หลัน หมายึ ดอกไม้พันธุ์หนึ่งของแมกโนเลีย ไม้ดอกที่นิยมปลูกอย่างกว้างขวางในจีน มีถิ่นกำเนิดอยู่บริเวณลุ่มแม่น้ำแยงซี ทางภาคกลางของจีน
[2] ถงเชิง หมายึ คือผู้ที่สอบผ่านระดับ้ หรือระดับท้องถิ่นในั้ เซี่ยนชื่อ แะ ฝู่ชื่อ โดยไม่ว่าผู้สอบผ่านั้จะมีอายุเท่าใดก็าก็จะูเรียกด้วยคำี้ เป็นการสอบที่เทียบได้กับการสอบเพื่อเข้าศึกษาต่อในปัจจุบัน
[3] มวยผมวิญญาณงู หมายึ ทรงผมทีู่คิดค้นในสมัยฮั่น การขดผมลักษณะี้จะแบ่งผมในการม้วนออกเป็น 2-3 เกลียว ม้วนขดไปมาบนศีรษะ าบันทึกเรื่องเล่าในสมัยเว่ย (รัฐหนึ่งในสมัยสามก๊ก) ทรงผมสตรีสมัยั้เลียนแบบงูเขียวตัวหนึ่งในวัง ึเี่า ทรงผมวิญญาณงู
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??