เรื่อง ย้อนยุคมาเป็นเถ้าแก่เนี้ยสาวชาวสวน กับ ระบบวิเศษ
ย่าชั่วร้ายมาเพื่อยืมเงินท่านอาเล็กจริงๆ จะปล่อยให้นางหลอกท่านอาเล็กอีกไม่ได้
“่า่า บ้านเรามิได้มีเงินเก็บหรือเจ้าคะ?ท่านไม่่าขาดเงินนี่เจ้าคะ”
สี้าเกาซื่อเปลี่ยนเป็่าเียดทันที นังเด็กอกตัญญู ไม่รู้จัก่เหลือบ้านตัวเองแล้วยังไปแก้ไขสถานการณ์ให้ซย่าชุนอวิ๋นอีก ่าชังนัก
“ท่านแม่ พวกข้าเอาเงินไปสร้างบ้านเีหมดแล้ว ไม่มีเงินให้ท่านหรอกเจ้าค่ะ ซ้ำยังติดหี้ค่าแอื่นอีก้” ซย่าชุนอวิ๋นชิงเอ่ยขัดขึ้นมาติดๆ
“พวกเจ้าไม่มีเงินแต่กินเนื้อกินปลาทุกวัน เจ้าคิดจะหลอกผู้ใดมิทราบ” เกาซื่อขึ้นเีงอย่างโกรธเคือง ้ในลำคอเีงเย็นชา “ลูกาแต่งงานออกไปก็ายเป็ลูกอื่นจริงๆ ้ มาอยู่บ้านสามีก็ลืมแม่อย่างข้าเีแล้ว”
เมื่อก่อนเกาซื่อฉวยของในบ้านซย่าชุนอวิ๋นไปตามอำเภอใ ซย่าชุนอวิ๋นไม่เคยห้ามปราม มาวันี้ซย่าชุนอวิ๋นโอดครวญ ไม่ยินยอมให้เงินนาง เกาซื่อเลยโกรธจัด
“ท่านแม่ เซวียนเซวียนกำลังจะแต่งงาน พวกท่านไม่ขาดทุนเลยสักนิด สินรสท่านพ่อก็เตรียมไว้ให้ก่อน้าแล้ว ส่วนพวกผ้าห่มู้เสื้อผ้าก็ไม่กี่ตำลึง อย่างน้อยต่อให้ไม่มีสินรส ก็มียังสินสอดมิใช่หรือเจ้าคะ?สินสอดหกิแปดตำลึง ละแวกี้เขาไม่มีกันหรอกเจ้าค่ะ”
ซย่าชุนอวิ๋นไม่ชอบนิสัยของเกาซื่อ บ้านนางมีเงินแล้วนางต้องให้ท่านแม่ทุกครั้งหรือ?
นางควรเคารพเชื่อฟังผู้หลักผู้ใหญ่ แต่ไม่จำเป็ต้องให้เงินที่สามีหามาอย่างยากเย็นไปปรนเปรอญาติขี้เกียจพวกี้นี่
ท่านอาเล็กเก่งกาจเีจริง!
จิ่นเซวียนลอบยกนิ้วชื่นชมท่านอาเล็ก ่าขยะแขยงพวกี้ก็ควรใช้วิธีเช่นี้จัดการ ยิ่งยอมพวกเขาจะยิ่งกำเริบเิสาน
“เซวียนเซวียน ในเมื่ออาเล็กเจ้าไม่มีเงินให้ข้า สินรสเจ้าก็ช่างมันเีเถิด ที่นาสองหมู่นั่นก็เพียงพอแล้ว”
เกาซื่อปรายตามองจิ่นเซวียนอย่างอาฆาตราวกับจะบอกว่าเจ้าเด็กบ้า ข้า่เจ้า เจ้าับเห็นอื่นดีกว่าข้า
“ท่านแม่ ข้าผิดหวังในตัวท่านยิ่งนัก ท่านจับเซวียนเซวียนแต่งงานกับพิการเพื่อเงินก็ไร้สามัญสำนึกพอแล้ว ตอนี้ท่านยังจะหักสินรสนางอีกหรือเจ้าคะ” ซย่าชุนอวิ๋นมองตำหนิเกาซื่อ นางไม่เห็น้กับวิธีการของท่านแม่จริงๆ
“นางเด็กบ้า เจ้า้าเถียงแม่เจ้าหรือ” เีงเพียะดังลั่น เป็เกาซื่อที่ยกมือขึ้นตบ้าซย่าชุนอวิ๋น คำนินทาข้างนางรับไหวแต่ลูกาในไส้พูดึนางเช่นี้นางทนมิได้
“แม่เลี้ยงเจ้ามาขนาดี้ ขอตำลึงเจ้าเพียงเล็กน้อย เจ้ายังอิดออดมิยอมให้ บัดซบจริงๆ”
เกาซื่อพูดพลางตบโต๊ะข่มขู่ซย่าชุนอวิ๋น
จิ่นเซวียนยอมความ้าด้านของเกาซื่อเีจริง ยังมี้าไม่อายเช่นี้อยู่ในโลก้ เป็ผู้อาวุโสแล้วจะบังคับขู่เข็ญครอบครัวอย่างไรก็ได้หรือ ต่อให้เป็ผู้อื่นก็ไม่ควรทำอยู่ดี
“เมื่อครู่ท่านมิได้พูดหรือเจ้าคะ?ลูกาแต่งงานออกไปก็ายเป็ลูกอื่น ข้ามิใช่บ้านซย่าแล้ว ท่านแม่ไม่มีสิทธิ์สั่งให้ข้าเชื่อฟังท่านเช่นแต่ก่อน เชิญท่านออกไปจากบ้านข้า้เจ้าค่ะ” คราี้มิใช่ครั้งแรกที่ซย่าชุนอวิ๋นโดนตี ตอนอยู่บ้านเดิมนางอดทนเรื่อยมา ึคราี้นางมิจำเป็ต้องทนแล้ว แม้เป็ในครอบครัว แต่ถ้าไม่รักกันมันก็เท่านั้น!
“ซย่าจิ่นเซวียน าัี เจ้าไปพูดอะไรเหลวไหลให้อาของเจ้าฟัง นางึทำกับข้าเช่นี้” เกาซื่อหันมาจัดการจิ่นเซวียนแทนซย่าชุนอวิ๋น
จิ่นเซวียนกะพริบตาใสซื่อ “่า่า ท่านทำร้ายท่านอาเล็งไปแล้วยังัวสิ่งใดอีกเจ้าคะ?”
“เจ้าเด็กอกตัญญู เีแที่ข้าคิดจะจัดงานแต่งให้เจ้าอย่างเหมาะ เมื่อเป็เช่นี้แล้วเจ้าก็ไปบ้านซ่งเองแล้วกัน” เกาซื่อคิดว่าจิ่นเซวียนยังเป็เด็กอ่อนแอรังแกง่ายนั้น เลยจงใเอางานแต่งมาข่มให้นางยินยอม
“่า่า ทำอย่างที่ท่านมีความสุขเถิดเจ้าค่ะ” จิ่นเซวียนยิ้มไม่แยแสเกาซื่อ นางไม่ัวเพราะเี้าไม่ใช่นาง
“ท่านแม่ยาย หากท่านทำเช่นี้ สุด้าแล้วเี้าจะเป็ท่านเองนะขอรับ” าชาวสวนร่างสูงใหญ่ึ่เดินมาจากประู เขาตัวสูงประมาณร้อยแปดิ ใบ้าคมเข้มหล่อเหลาไม่ธรรมดา ั์ตาสีอำพันมีแววถากถางตอนเอ่ยกับเกาซื่อ
“สามี ข้าคิดว่าท่านจะับวันพรุ่งี้เีอีกเจ้าค่ะ” านั้นคือสามีซย่าชุนอวิ๋น หูเหยียนซูที่เพิ่งับมาจากเจรจางานพื้นที่
ไม่คิดว่าับมาจะเห็นแม่ยายรังแกยาในบ้านของตนเอง
“ยา ้าเจ้าโดนแม่ยายตบหรือ?” หูเหยียนซูเห็น้ายาบวมแดงแล้วปวดใ ยายอดดวงใโดนแม่ยายอำมหิตตีจนเป็เช่นี้ เขาอยากโต้ับนางยิ่งนัก
“ทำไม เจ้าโกรธแื?” เกาซื่อเห็นลูกเรักใคร่ลูกาตนเองก็รู้สึกหมั่นไส้เล็กน้อย
“ยาข้ากับพวกท่านบ้านซย่าไม่มีสิ่งใดเกี่ยวข้องกันแล้ว หากครั้ง้าท่าน้าตบนางอีก อย่าหาว่าข้าใร้ายนะขอรับ” หูเหยียนซูโต้ับเกาซื่อ จิ่นเซวียนที่อยู่ข้างๆ ชื่นชมท่านอาเต่อ้าย่าชั่วร้าย
“......เจ้าอกตัญญู เจ้ามันเลี้ยงไม่เชื่อง หากไม่ได้พวกเราบ้านซย่า เจ้าจะมีวันี้หรือ?” เกาซื่อกระทืบเท้า ลูกเี้อยู่เหนือการควบคุมของนาง หากนางใช้ไม้แข็งต่อไปต้องเีเปรียบแน่
“ผู้มีพระคุณของข้าคือท่านพ่อตา มิใช่ท่านขอรับ” ที่หูเหยียนซูขอบคุณคือซย่าคุน ปู่ของจิ่นเซวียนที่ยอมยกซย่าชุนอวิ๋นให้โดยไม่รังเกียจที่เขายากจน เขาซาบซึ้งในัก
“ซย่าชุนอวิ๋น เจ้ามันลูกอกตัญญู เจ้าไม่เห็นสามีรังแกแม่ของเจ้าหรือ?” หูเหยียนซูไม่ไว้้าเกาซื่อ นางเลยไปลงที่ซย่าชุนอวิ๋น
“่า่า อย่าทำให้เรื่องมันวุ่นวายเลยเจ้าค่ะ” จิ่นเซวียนห้ามย่าชั่วร้ายแต่นางับยิ่งลำพอง
“นางเด็กบ้า ย่ากังวลเรื่องงานแต่งของเจ้า ยังมี้ามาพูดกับข้าเช่นี้อีก”
“ท่านกังวลว่าจะขายข้าให้ใครึจะได้เงินเพิ่มเีมากกว่าเจ้าค่ะ” จิ่นเซวียนโต้ับไม่เกรงใ
“เจ้า เจ้าไม่รู้เจตนาดีของผู้อื่น” เกาซื่อง้างมือจะตบจิ่นเซวียน แ่าไกว่า คว้าข้อมือเกาซื่อไว้ทัน
“่า่า ท่านจับข้าแต่งกับพิการเพื่อเงินก็แล้วไปเถิด แต่ท่านมาขู่ท่านอาเล็กเช่นี้ ใช้ได้ที่ไหนกันเจ้าคะ?”
เกาซื่อกับจิ่นเซวียนยื้อยุดกันไปมา นางโดนจิ่นเซวียนผลังไปกองกับพื้น นางตะโกนด่า “เจ้าั้่ำ อกตัญญู ฟ้าดินจะลงโทษเจ้า”
“่า่า ข้าตายไปแล้วครั้งึ่ เีดายนักที่พญายมไม่รับข้าเจ้าค่ะ” จิ่นเซวียนยิ้มขี้เล่น ไม่คิดพยุงย่าชั่วร้ายขึ้นมา
ซย่าชุนอวิ๋นและสามีมองสบตากัน พวกเขารู้สึกว่าจิ่นเซวียนเปลี่ยนไป จิ่นเซวียนเมื่อก่อนนั้นสงบเสงี่ยมเรียบร้อยเหมือนสตรีในห้องหอ มาวันี้นางับเข้มแข็งขึ้น
“เซวียนเซวียน หากไม่อยากแต่งให้ซ่งจื่อเฉิน อาเจะ่ถอนหมั้นให้เจ้าเอง” หูเหยียนซูสงสารจิ่นเซวียนเลยอยาก่ถอนหมั้นให้นาง สินสอดกี่ตำลึงเขาก็ยอมจ่ายให้หลานผู้ี้พ
“ท่านอาเ ไม่ต้องหรอกเจ้าค่ะ ในเมื่อ่า่าอยากให้ข้าแต่งกับซ่งจื่อเฉิน ข้าก็จะแต่ง สำหรับข้า เหมือนเปลี่ยนการดำเนินชีวิตตัวเองเพียงเท่านั้นเจ้าค่ะ” จิ่นเซวียนซาบซึ้งใท่านอาเยิ่งนัก สามีท่านอาเล็กมีน้ำจิตน้ำใ วัน้าหากนางมีอนาคตสดใสจะไม่ลืมบุญคุณพวกเขาเป็แน่
หากท่านอาเ่นางถอนหมั้น นางก็ยังเป็บ้านซย่าอยู่ ึครานั้นพ่อเฮงซวยคงจับนางแต่งงานกับอื่นและนั้นอาจแย่กว่าซ่งจื่อเฉินเีอีก
หูเหยียนซูคิดว่าจิ่นเซวียนไม่เชื่อใเขาเลยเอ่ยย้ำ “เซวียนเซวียน ข้าพูดเรื่องจริง ขอแค่เจ้าพยัก้า ข้าจะไป่เจ้าถอนหมั้นทันทีเลย”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??