เรื่อง ย้อนยุคมาเป็นเถ้าแก่เนี้ยสาวชาวสวน กับ ระบบวิเศษ
“เซวียนเซวียนมีความคิดดีๆ เช่นไรไหนบอกอาเ้ามาเสีย” หูเหยียนซูวางงานในมือลงแล้วตั้งใฟังจิ่นเซวียนบอกวิธีทำเงินที่นางบอกมา
“่าาเขย าปีมาี้งาน่สร้างท่านถือว่ามีชื่อเสียงแล้ว พวกนายท่านคหบดีเหล่าั้เห็นถึงฝีมือและคุณบัติท่าน จึงยอมจ่ายหนักเชิญไปต่อเติม้า ข้าคิดว่าพวก่าาสามารถตั้งหน่วยงานท่านเ แล้วดึงคนมีความสามารถโดดเด่นมาเข้าร่วมกับพวกเราเ้าค่ะ”
จิ่นเซวียนวางแผนให้่าาเขยจัดตั้งกลุ่ม่สร้าง รวมการออกแบบ ่สร้างและตกแต่งไว้ในที่เี พวกเขาจะได้ไม่้ปัน่กำไร่สร้างให้ผู้ใด
“ไม่คิดว่าเซวียนเซวียนจะรู้เรื่องพวกี้ด้วย” หูเหยียนซูตะลึงกับความรู้จิ่นเซวียน ตอนแเขาคิดว่าจิ่นเซวียนทำธุรกิจไม่เป็ แต่ฟังนางพูดแล้วก็รู้สึกเหตุผล
คนในปกครองยินดีติดตามเขาเพราะเขาใกว้าง ให้ค่าแรงสูงกว่าผู้อื่น
“่าาเขย นอกจากจะ้ตั้งกลุ่ม่สร้างแล้วยังควรเรียนออกแบบ้าและออกแบบเครื่องเรือนด้วยเ้าค่ะ ถึงจะดึงูดลูกค้าได้มากึ้ และหากเราผูกสัมพันธ์อันดีกับพวกร้านค้าวัสดุอุปกรณ์เอาไว้จะเป็เรื่องดีเ้าค่ะ เช่นี้แล้วเราก็จะตั้งัในธุรกิจี้ได้เ้าค่ะ” ชาติ่นจิ่นเซวียนทำงานด้านสื่อเป็ั ในฐานะนักโฆษณาอาวุโสนาง้คลุกคลีกับธุรกิจมากมาย แม้จะมิได้เชี่ยวชาญแต่ก็พอมีความรู้ นางมีบริษัทด้านสื่อไม่ต่ำกว่าึ่ถึงสองแ่ นี่คือเหตุผลว่าทำไมพี่ชายถึงสนใทรัพย์สินนาง
หาก่าาเขยอยู่ยุคปัจจุบัน้เป็นักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์มือดีแน่
เขามีมันองและรู้วิธีใช้มันหาเงิน
“ข้าออกแบบ้าได้ิหน่อย แต่ออกแบบเครื่องเรือนไม่เป็ ข้าไม่ค่อยมีแรงบันดาลในัก” หูเหยียนซูอุ้มบุตราเดินไปลาน้าหารือกับจิ่นเซวียน
หากตั้งตัวได้ก็ไม่้ออกไปวิ่งเต้นหางาน เขาอยากใกล้ชิดภรรยากับลูกให้มากึ้ อยากอยู่เคียงข้างพวกนางทุกเวลา
“่าาเขย ข้าออกแบบเครื่องเรือนได้ หากท่านไม่รังเกียจข้ายินดีวาดภาพเครื่องเรือนให้ท่านสักชิ้นสองชิ้นเ้าค่ะ ท่านสามารถนำมันไปขายให้ร้านเครื่องเรือนที่ท่านรู้จัก ข้ารับรองว่าพวกเขาจะสนใมันเ้าค่ะ” จิ่นเซวียนวางแผนขายแบบภาพเพื่อเก็บเงินมาเป็สินรส
“เ้าฉลาดใฝ่รู้ตั้งแต่เ็ หากเป็ชาย้ได้ตำแหน่งจอหงวนแน่” หูเหยียนซูไม่สงสัยที่จิ่นเซวียนรู้เรื่องพวกี้ ท่านปู่จิ่นเซวียนเป็ซิ่วไฉ สอนหนังสือให้ตั้งแต่นางเริ่มพูดได้ จิ่นเซวียนเลยท่องกวีเป็ตั้งแต่สามขวบ คอยสร้างความสุขให้ซย่าคุนยิ่งนัก
เมื่อจิ่นเซวียนโตึ้ก็ไม่ได้ทิ้งวิชาพวกี้ นางมีทั้งหนังสือตำราแพทย์ หนังสือเกษตรและบทกวีแทบทุกประเภท
“่าาเขย ในห้องหนังสือท่านมีกระดาษหรือไม่เ้าคะ?ข้าจะวาดแบบให้ท่านู” จิ่นเซวียนเด็ดขาด พูดจริงทำจริง ่าาเขยรู้จักผู้คนมากมาย ไม่แน่แบบเครื่องเรือนนางอาจขายได้ราคาดี
“มี ข้าจะพาเ้าไป” หูเหยียนซูเอ่ยแล้วจูงลูกาไปห้องหนังสือกับจิ่นเซวียน
หลังเปิดห้องหนังสือก็อุ้มลูกาไปหาภรรยา
ห้องหนังสือ!
จิ่นเซวียนฝนหมึกเตรียมไว้และนั่งนึกแบบเครื่องเรือนหน้าโต๊ะหนังสือ นางตัดสินใวาดเลียนแบบโต๊ะไม้พับได้ จากที่นางรู้โต๊ะยุคี้จะถูกตรึงอยู่กับที่ หากนางเปิดตัวโต๊ะพับได้เช่นี้้ขายดีแน่
“ฮ่าๆ งานสำเร็จลุล่วง” จิ่นเซวียนใช้เวลาวาดแบบไม่ถึงครึ่งชั่วยาม เมื่อนางหยิบแบบภาพเดินไปหาหูเหยียนซูกับภรรยา พวกเขาก็เตรียมอาหารรอึ้โต๊ะเสร็จเรียบ้แล้ว
“่าาเขย ่าาเ็ พวกท่านช่วยูแบบที่ข้าวาดได้หรือไม่เ้าคะ” !
จิ่นเซวียนส่งภาพให้หูเหยียนซูู เขาตะลึงค้างไป โต๊ะประหลาดเช่นี้ เขาเพิ่งเคยเห็นครั้งแ
“่าาเขย โต๊ะี้พับได้เ้าค่ะ เก็บวางไว้มุมห้องเมื่อไม่ใช้ ไม่เปลืองเนื้อที่ ตอนอยากใช้ค่อยหยิบออกมากางเ้าค่ะ”
จิ่นเซวียนอธิบายให้่าาเขยฟังตามจุดที่ชี้ในภาพ
“โต๊ะพับได้จะทำออกมาได้หรือ?” ซย่าชุนอวิ๋นสงสัย
“่าาเ็ ้าท่านมีไม้ใช่หรือไม่เ้าคะ?ข้าสามารถทำตามแบบได้ พอข้าผลิตออกมาเรียบ้แล้ว ท่านค่อยนำสินค้าไปเสนอขายร้านเครื่องเรือนพวกั้ จะได้น่าเชื่อถือึ้เ้าค่ะ” หูเหยียนซูเก็บแบบภาพอย่างระวัง จิ่นเซวียนเก่งนัก นอกจากคิดแบบภาพเช่นี้แล้วยังใช้เวลาร่างเพียงครู่เีอีก
“หากทำออกมาได้ พวกเราก็รวยแล้ว” ซย่าชุนอวิ๋นเอ่ยดีใ “เซวียนเซวียน เ้าช่างมีความสามารถนัก กับเป็หลานาข้า”
ซย่าชุนอวิ๋นตักข้าวให้จิ่นเซวียนอย่างเอาใ
“ข้าทำซี่โครงผัดเปรี้ยวหวานหมูที่เ้าชอบ เ้าาเะๆ เล่า”
“ขอบคุณ่าาเ็เ้าค่ะ” จิ่นเซวียนรับตะเกียบจากซย่าชุนอวิ๋นอย่างมีความสุข นางสบายใที่ได้อยู่กับครอบครัวเช่นี้ ตั้งแต่ข้ามมิติมา หาคนดีๆ ได้ยากนัก!
“่าาเขย ข้ายังมีแบบอื่นอีกเ้าค่ะ หากโต๊ะพับได้ขายดี พวกเราแบ่งกันคนละครึ่งนะเ้าคะ”
“เงินที่ได้มา้เป็เงินเ้า ขอแค่เ้ามีชีวิตที่ดี ข้ากับอาเ็ก็วางใแล้ว”หูเหยียนซูไม่อยากได้เงินจากความคิดจิ่นเซวียน จากประสบการณ์เขารู้ดีว่าภาพร่างี้มีมูลค่ามากเพียงใด
ัยี้คนไม่โลภหายากยิ่งนัก ปีั้ท่านปู่นำตกทอดแม่นางให้่าาเ็เก็บรักษา ่าาก็ไม่มีใคิด นับประสาอะไรกับคราี้
บางที ่าาเขยผู้ี้อาจเป็คู่ค้าที่ดีที่สุดนาง
“่าา ท่านทำอาหารเหล่าี้เหรือเ้าคะ?หอมยิ่งนัก!” จิ่นเซวียนหยิบตะเกียบเริ่มทาน
ญาติผู้น้องคีบเนื้อวางในชามนาง “พี่าทานเนื้อเ้าค่ะ”
“หานเอ๋อร์ก็ทานด้วย” ่จิ่นเซวียนคีบลูกชิ้นเนื้อให้น้อง
“เซวียนเซวียน ขาซ่งจื่อเฉินบาดเจ็บมาาปีแล้ว คงฟื้นตัวได้ยาก ข้ากังวลว่าเขาจะเป็ภาระเ้า” ระหว่างทานอาหารซย่าชุนอวิ๋นยกเรื่องแต่งงานึ้มาพูดอีกครั้ง นางไม่อยากให้จิ่นเซวียนแต่งกับซ่งจื่อเฉินจริงๆ
“ซ่งผิงคนั้เป็คนมีคุณธรรม เขาเอาใใส่ลูกภรรยาคนแอย่างดี ไม่น่ารังแกเซวียนเซวียนหรอก” หูเหยียนซูรู้ดี ต่อให้จิ่นเซวียนอยากถอนหมั้น อาเขยเช่นเขาก็ไม่อาจยื่นมือไปแทรกแซงเรื่องใน้าซ่งได้
“วันี้ข้าพบซ่งผิงแล้ว ่นกลับเขาให้เงินข้ามาสิบตำลึงไปซื้อที่ชอบเ้าค่ะ” จิ่นเซวียนบอกเรื่องที่ซ่งผิงให้เงินนางกับหูเหยียนซูและ่าาเ็ พวกเขาจึงวางใ
พวกเขาหวังว่าซ่งจื่อเฉินจะหายในเร็ววัน เพื่อชีวิตที่ดีึ้จิ่นเซวียน
“ท่านพ่อ ข้าอยากกินผักเ้าค่ะ” หานเอ๋อร์น้อยแขนสั้นคีบผักไม่ถึงเลยให้ท่านพ่อช่วย
ชีวิตครอบครัว่าาเ็มีความสุขยิ่ง จิ่นเซวียนยินดีแทนพวกเขานัก
หลังทานอาหารที่้า่าาเ็เสร็จ ฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว แต่เวลาี้ซย่าจิ่นอวิ๋นกลับยกกะละมังไปซักอาภรณ์ริมแม่น้ำ ตอน่าประู้าหยวนเิู่ นางก็ยิ้มทักทายหยวนเิู่ที่อยู่ใต้ต้นดอกไม้แดง
“พี่อาหู่ วันี้ท่านไม่ตัดฟืนหรือเ้าคะ?”พ
“ข้ากับท่านพ่อเพิ่งไปเก็บถั่วแขกมา อวิ๋นเอ๋อร์ดึกเพียงี้แล้ว เ้ายังไปซักอาภรณ์อีกหรือ” ความจริงแล้วหยวนเิู่อยากถามซย่าจิ่นอวิ๋นว่าจิ่นเซวียนสบายดีหรือไม่ แต่เขาไม่กล้าเพราะท่านพ่อนั่งล้างมืออยู่ใต้ต้นไม้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??