เรื่อง ย้อนยุคมาเป็นเถ้าแก่เนี้ยสาวชาวสวน กับ ระบบวิเศษ
“ท่านแม่ ท่านอย่าไปฟังอวิ๋นเอ๋อร์พูดจาเหลวไหลนะขอรับ” ซย่าหลี่จวินเอ่ยเย็นชา้ซย่าจิ่นอวิ๋นจนนางหวาดผวา ก้ม้าร้องไห้อย่างน้อยใ
“อาสะใภ้ แม่หนูจิ่นอวิ๋นแย่า นางไปหาลูกชายข้าที่้า เพื่อให้ลูกชายข้าพาเซวียนเซวียนหนีตามกันไป นี่มิได้จะทำลายทั้งชีวิตเซวียนเซวียนกับลูกข้าหรือเ้าคะ?”ซย่าหลี่จวินเพิ่งเอ่ยจบเจิงซื่อก็กล่าวเสริม
คำพูดนางอาจไม่น่าเชื่อถือ แต่คำพูดซย่าหลี่จวินนางจำเป็นต้องฟัง
จิ่นเซวียนไม่ให้โอกาสท่านย่าได้ตั้งตัว “ท่านย่าเ้าคะ ข้ากับพี่อาหู่พวกเราบริสุทธิ์ใกัน อวิ๋นเอ๋อร์มาใส่้าบอกว่าข้ามีความสัมพันธ์กับเขาไปเพื่ออะไรกันเล่าเ้าคะ”
“เจินเจิน เิสิ่งใดขึ้น?” เกาซื่อไม่โง่ เสี่ยวเกาซื่อเป็นเช่นไรนางรู้ดี เรื่องจริงหรือเท็จนางต้องตัดสินเอง
“ท่านแม่ ข้าโดนปรับปรำเ้าค่ะ!” เสี่ยวเกาซื่อไม่ยอมรับว่านางทำเรื่องดังกล่าว
“ท่านแม่ ข้าขอพูดวันี้ตรงี้เลยนะขอรับ ว่าข้าจำเป็นต้องบังคับยาหย่า ข้าปล่อยให้นางทำลายชื่อเสียง้าซย่าต่อไปไม่ได้แ้ขอรับ” ซย่าหลี่จวินพูดเด็ดขาด ยาี้เขาหย่าแน่
“ท่านพ่อ เรื่องี้ข้าผิดเองเ้าค่ะ ข้าไม่ควรอิจฉาพี่จิ่นเซวียน” ซย่าจิ่นอวิ๋นตกใที่ท่านพ่อยืนกรานบังคับหย่ากับท่านแม่ นางกลัวท่านแม่โดนหย่าแ้นางจะซวยไปด้วย
“สามี ท่านอย่าหย่าข้าเลย ข้าขอร้องเ้าค่ะ” เสี่ยวเกาซื่อร้องไห้หนักกว่าเดิม นางคุกเข่าคลานไปหาซย่าหลี่จวิน สองแขนกอดขาเขาร้องขอความเมตตา
“หากท่านหย่าข้า เผิงเอ๋อร์กับอวิ๋นเอ๋อร์จะทำเช่นไรเล่าเ้าคะ?”
“เ้าวางใ ข้าจะหาแม่ใหม่จิตใดีงามให้พวกเขาเอง” ซย่าหลี่จวินก้มลงดึงมือเสี่ยวเกาซื่อจากขา
“เจินเจิน ข้าคิดเสมอว่าเ้าเป็นสตรีที่ดี แต่ที่ไหนได้เ้ากลับโหด้า ถึงขนาดปล่อยเด็กหนึ่งไปไม่ได้”
เจิงซื่อกับสวี่ติ้งหรงสบตากัน พวกนางอารมณ์ดีาเพราะรอวันี้มานานแ้
“ลูกเอ๋ย เห็นแก่้าข้าเ้าอย่าหย่ากับเจินเจินเลย จากี้พวกนางกล้าคิด้าข้าจะไม่ผ่อนปรนเด็ดขาด” แน่นอนว่าเกาซื่อเอ่ยคัดค้าน นางยังต้องการ้าพ่อแม่อยู่ หาก้าพ่อแม่รู้ว่าลูกนางหย่ากับเสี่ยวเกาซื่อ จะมอง้าพี่ใญ่อย่างไร พี่ใญ่เป็นไม่มีเุผล ไม่ยอมฟังนางแน่!
“ท่านแม่ ครั้งี้ข้าไม่ให้อภัยนางจริงๆ ขอรับ” ซย่าหลี่จวินผิดหวัง เขารู้สึกว่าท่านแม่ตามใเสี่ยวเกาซื่อเกินไปแ้ เขาอยู่กินกับเสี่ยวเกาซื่อช่วงแรกแค่เพียงเล่นๆ เ่านั้น หากนางไม่ท้องเขาคงไม่แต่งงานด้วย
ซย่าหลี่จวินเผยธาตุแท้มา จิ่นเซวียนรู้อยู่แ้ว่าเรื่องี้จะจบแบบเรื่องใญ่กลายเป็นเรื่องเ็ แทนที่จะปล่อยให้เสี่ยวเกาซื่อตั้งหลักได้แ้มาจัดการนางเรื่องเงียบ มิสู้ตัดกำลังนางเสียก่อน
“ท่านพ่อ แม้ว่าแม่เลี้ยงจะแย่ แต่ดี้าอย่างไรนางก็คลอดลูกชายลูกสาวให้ท่านตั้งสอง เุใดท่านไม่ลดขั้นนางเป็นอนุ แ้ค่อยให้ท่านย่าหาสตรีจิตใดีงามฐานะเ่าเทียมมาเป็นยาเอกเล่าเ้าคะ”
“นางสารเลว เ้าาความว่าอย่างไร?” ซย่าจิ่นอวิ๋นควบคุมตัวเองไม่ได้ตะคอกใส่จิ่นเซวียน และโดนเกาซื่อถลึงตาใส่ทันทีที่เอ่ยจบ “อวิ๋นเอ๋อร์ เ้าทำผิดยังกล้าเถียง หากยังมิรู้ผิดชอบชั่วดี ข้าจะไล่เ้าจาก้าซย่า”
“.......ข้า” ซย่าจิ่นอวิ๋นสะอื้นไห้เสียงแผ่วเบา ไม่กล้าพูดต่อ !
“เซวียนเซวียน ้าโ เ้าช่วยข้าเถิด!” เสี่ยวเกาซื่อกระวนกระวายรีบลุกขึ้นจากมาพื้นจับมือขอความช่วยเหลือจากจิ่นเซวียน
“ที่มีอำนาจใน้าัี้คือท่านพ่อกับท่านย่า ท่านไปขอร้องพวกเขาเถิดเ้าค่ะ” จิ่นเซวียนผลักเสี่ยวเกาซื่อ หากช่วยนางคงโง่เต็มที
“ข้ารู้ตั้งแต่แรกแ้ว่าเ้ากับเจินเจินดวงไม่สมพงษ์กัน ก็ยังยืนกรานให้เ้าแต่งกับนาง ข้าผิดเอง” เกาซื่อเกลียดจิ่นเซวียน แต่นางเชื่อเรื่องปั้นแต่งก่อน้าี้ คิดอยู่เนิ่นนาน บางทีนี่อาจเป็นวิธีที่ดีในการข่มดาวพิฆาตลูกชาย
“เห็นแก่ที่เซวียนเซวียนกับท่านแม่ขอร้อง ข้าจะให้เ้าสองทางเลือก คือเป็นอนุยากับจาก้าข้าไปเสีย” คำพูดไร้ความปรานีของซย่าหลี่จวินทำลายความหวังของเสี่ยวเกาซื่อเป็นเสี่ยงๆ
เสี่ยวเกาซื่อรู้ดีว่าหากนางโดนหย่า ้าพ่อแม่คงไม่ยอมรับนาง
เดิมทีนางพยายามล่อลวงซย่าหลี่จวินก็เพื่อทรัพย์สิน้าซย่า
้าเกาเทียบกับ้าซย่าไม่ติด ี้้าเกายังไม่ค่อยมีจะกินเลย!
“หลี่จวินเอ๋ย!อยู่กับดวงไม่สมพงศ์กันเ้าไม่มีความสุขหรอก ไม่แน่ัจากี้ดวงเ้าคงดีขึ้น” สวี่ติ้งหรงพอใกับผลลัพธ์า นางยิ้มตาหยีชมซย่าหลี่จวิน เขาเลยตอบกลับสุภาพ “ขอให้สมพรปากขอรับ หากข้าสอบติดจะไม่ลืมบุญคุณของท่านแน่”
“ติดสิ เ้าิแ่ เ้าเป็นความหวังของตระกูลซย่าของเราเชียว” สวี่ติ้งหรงยิ้มให้ซย่าหลี่จวินแบบขอไปที
“อาสะใภ้เ็ เซวียนเซวียนของข้าจะแต่งแ้ ท่านสามารถไปส่งตัวนางได้หรือไม่ขอรับ” ซย่าหลี่จวินถือโอกาสสวี่ติ้งหรงยังอยู่เชิญนางมาส่งตัว
“เรื่องี้เซวียนเซวียนบอกพวกข้าแ้ พวกข้าจะมาส่งนางเรือน”
“ขอบคุณท่านอาสะใภ้ขอรับ” ซย่าหลี่จวินประสานมือคารวะสวี่ติ้งหรง จากนั้นก็เชิญเจิงซื่อกับสามีมาช่วยงานใน้า
“้าใกล้เรือนเคียงควรช่วยเหลือกันเป็นธรรมดา หลี่จวินพวกข้าขอตัวกลับก่อน” เจิงซื่อตกลงจะช่วยแ้เดินไปกับสวี่ติ้งหรง
“สามี ท่านจะลดขั้นข้าหรือเ้าคะ?” เสี่ยวเกาซื่อซักถามซย่าหลี่จวินอย่างไม่ยอม ัเจิงซื่อกับสวี่ติ้งหรงไป ซย่าหลี่จวินบอกนางว่าไม่มีการต่อรองเรื่องี้ นางต้องรับผลการกระทำของตัวเอง
“เซวียนเซวียน เ้าไปพักผ่อนเถิด พรุ่งี้ข้าจะพาไปซื้อข้าวของเครื่องใช้ในงานแต่ง” ัจากซย่าหลี่จวินด่าเสี่ยวเกาซื่อเสร็จ เขาก็บอกให้จิ่นเซวียนไปพัก
“อี๋เหนียง[1] อย่าเกลียดท่านพ่อเลย เรื่องมันเิเพราะท่านหาเรื่องใส่ตัวเองทั้งนั้น” ก่อนกลับห้องจิ่นเซวียนเรียกเสี่ยวเกาซื่อว่าอนุจนนางโกรธ้าดำ้าแดง
“ท่านแม่ นางสารเลวต้องโดนผีเข้าแน่เ้าค่ะ ตั้งแต่นางฟื้นพวกเราก็ซวยกันอยู่เรื่อย” ซย่าจิ่นอวิ๋นกำหมัดแน่น ้แผ่นัจิ่นเซวียนด้วยความแค้นแ้สาปส่ง “ซย่าจิ่นเซวียน เ้าอวดดีไปเถิด ข้าขอให้เ้าเป็นม่ายในเร็ววัน”
“เบาเสียงหน่อย เ้าอยากให้พ่อเ้าได้ยินหรือ?” ลูกสาวทำท่าจะด่าจิ่นเซวียนต่อเสี่ยวเกาซื่อเลยรีบปิดปากนาง
“ท่านแม่ พวกเราต้องยอมแพ้กันแบบี้หรือเ้าคะ?ท่านเป็นอนุ ข้ากับเผิงเอ๋อร์ก็กลายเป็นลูกอนุหรือเ้าคะ” ซย่าจิ่นอวิ๋นห่วงตัวเองที่สุด หากเป็นลูกอนุจะแต่งเป็นฮูหยิน้าเศรษฐีได้อย่างไร!
ซย่าจิ่นเซวียนทำให้นางเสียตำแหน่งยาเอก นางไม่ปล่อยไปง่ายๆ หรอก
“ช่วงี้เ้าอย่าไปกวนโมโหท่านพ่อ วันที่นางสารเลวแต่งงาน ข้าจะหาทางให้ท่านตาขอร้องแทนพวกเรา” เสี่ยวเกาซื่อไม่กล้าทำสิ่งใดบุ่มบ่าม นางหวังเป็นอย่างยิ่งว่าท่านพ่อของนางที่มาดื่มเหล้ามงคลจะถอนคำพูดของซย่าหลี่จวินได้
ครั้งี้นางพ่ายแพ้ย่อยยับ ต่อให้ซย่าหลี่จวินถอนคำพูดแต่ภาพแม่เลี้ยงใหยาบก็สลักลึกในใทุกไปเสียแ้
เสี่ยวเกาซื่อไม่ยอมโดนลดขั้นหรอก พอลูกสาวกลับห้องนางก็แอบเรือนทางด้านัไปท้ายหมู่้าพ
เชิงอรรถ
[1] อี๋เหนียง าถึง คำเรียกอนุยา
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??