เรื่อง ย้อนยุคมาเป็นเถ้าแก่เนี้ยสาวชาวสวน กับ ระบบวิเศษ
จิ่นเซวียนเอื้อมมือไปหยิกแก้มของหานเอ๋อร์น้อยด้วยความเอ็นดูแ้พูดว่า “หานเอ๋อร์น้อย นี่คือทองคำกินไม่ได้หรอก เดี๋ยวพี่าซื้อของเสร็จแ้ค่อยพาเ้าไปกินของอร่อย”
“พี่า กินัูู่ [1] ได้หรือไม่เ้าคะ?” หานเอ๋อร์น้อยจ้องจิ่นเซวียนอย่างน่ารักแ้ยิ้มแหย
“ได้แน่นอน”
“เซวียนเซวียน มีของอีกมากที่เ้าต้องซื้อ พวกเรารีบไปซื้อของกัน่เถิด” ซย่าชุนอวิ๋นรีบเรียกจิ่นเซวียนใ้ไปซื้อของ่ เมื่อนึกถึงเรื่องที่ต้องทำ
“ท่านอา ข้ามีเงินพอใช้ใงานแต่งแ้ มิสู้อยู่ร้านลุงฉิวเลือกของขวัญดีๆ มอบใ้ทาง้าซ่งเล่าเ้าคะ” จิ่นเซวียนอยากใช้สิ่งของมีราคาข่ม้าซ่ง ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงคิดว่านางโลภใทรัพย์สมบัติถึงแต่งใ้ซ่งจื่อเฉิน
“เซวียนเซวียน อายุเ้าเพิ่งเ่าใดก็แต่งงานเีแ้” ฉิวจั่งกุ้ยตกใเมื่อได้ยินว่าจิ่นเซวียนกำลังจะแต่งงาน จิ่นเซวียนไม่มีทางเลือกได้แต่บอกเรื่องซ่งจื่อเฉินใ้ฉิวจั่งกุ้ยฟัง
“คุณชาย้าซ่งผู้นั้นพิการ พ่อเ้าทำใปล่อยใ้เ้าแต่งงานกับเขาได้อย่างไร” ฉิวจั่งกุ้ยรู้จักซ่งจื่อเฉิน ่เิอุบัติเหตุซ่งจื่อเฉินคือตำนานของเมืองจินจู๋ เขาไม่เพียงหล่อเหลาแต่ยังเป็อัจฉริยะทั้งบู๊และบุ๋น
มีเศรษฐีหลายสนใซ่งจื่อเฉิน อยากจะใ้บุตราแต่งกับเขา!
“ท่านลุงฉิว ข้าทำสิ่งใดไม่ได้หรอกเ้าค่ะ ท่านพ่อรับเงินสินสอดมาแ้ ข้ามิอาจทำลายชื่อเีงของท่านปู่ เพราะงานแต่งของข้าได้เ้าค่ะ” จิ่นเซวียนรู้สึกดีที่ได้แต่งกับซ่งจื่อเฉิน เพราะเขาช่วยนางจัดการปัญหายุ่งยากได้มาก สตรียุคโบราณไม่อาจตัดขาดกับพ่อของตนเได้ ตราบใดที่นางยังไม่ออกเรือน พ่อเฮงซวยก็มีสิทธิ์บังคับนางเรื่องแต่งงาน
“เซวียนเซวียน หากเ้าไม่รังเกียจ ใ้ข้าไปดื่มสุรามงคลใงานแต่งของเ้าเถิด” ฉิวจั่งกุ้ยได้ยินว่าจิ่นเซวียนจะแต่งงาน เขาเลยอยากใช้โอกาสนี้แสดงน้ำใที่มีต่อจิ่นเซวียน
“ท่านลุงฉิวใ้ความสำคัญกับาเช่นนี้ ายินดีมากเ้าค่ะ” จิ่นเซวียนยิ้มไม่ปฏิเสธคำขอของฉิวจั่งกุ้ย
“ท่านลุงฉิว ร้านของท่านมีปิ่นปักผมกับกำไลที่เหมาะเป็ของขวัญ และราคาไมู่มากหรือไม่เ้าคะ?”
“ซื้อของขวัญเป็กำไลเงินกับปิ่นเงินแพงไปหรือไม่ ชาว้าแต่งงานเขามิใ้ของมีราคาเช่นนี้กัน” ฉิวจั่งกุ้ยรู้สึ่าจิ่นเซวียนใกว้างเกินไป ชนบทแต่งงานมอบผ้าฝ้ายยาวไม่กี่ฉื่อ[2] ก็ถือว่าดีแ้
“เ้ามีพี่สะใภ้สาม าาึ่ าชายและแม่สามีึ่ นับแ้ต้องจ่ายหลายตำลึงเชียวนะเซวียนเซวียน” ซย่าชุนอวิ๋นนับจำนวนใ้จิ่นเซวียนแ้รู้สึ่าของพวกนี้สิ้นเปลืองเกินไป
“ภรรยา ข้าคิดว่าเราควรจ่ายส่วนนี้ ้าซ่งใ้สินสอดเซวียนเซวียนไม่กี่ตำลึง พวกสะใภ้เ่านั้นก็คิดว่าตระกูลซย่าขายลูกาใ้้าซ่ง หากเซวียนเซวียนซื้อเครื่องประดับใ้จะได้ใช้เป็ของปิดปากพวกนาง” หูเหยียนซูรู้สึ่าจ่ายส่วนนี้ไปก็ไม่ขาดทุน
“น้องสะใภ้ ข้าคิดว่าหูเหยียนซูพูดู สินสอด้าซ่งมีกี่ตำลึง เซวียนเซวียนไม่ใส่ใหรอก แต่สินสมรสเ้าากับของขวัญนั้นเกี่ยวพันถึงสถานะใครอบครัวสามี” ฉิวจั่งกุ้ยก็มีบุตราเช่นกัน ตอนบุตราแต่งงานออกไป เขาขนทรัพย์สินออกไปเกือบึ่ มอบแต่สิ่งดีๆ ใ้ เพื่อมิใ้นางเีเปรียบ้าสามี
“ท่านลุงฉิว รบกวนท่านช่วยเลือกปิ่นเงินไม่ซ้ำแบบ้าอัน กำไลเงินปรับขนาดได้ึ่เส้นมาห่อแ้ค่อยคิดเงินรวมกันเถิดเ้าค่ะ”
“เช่นนั้นแม่สามีเล่า เ้าจะไม่ซื้อของขวัญใ้นางหรือ?” ซย่าชุนอวิ๋นนับได้เ็ มีของขวัญเพียงหกชิ้น ยังขาดอีกชิ้นึ่
“ข้าใ้กำไลทองนางเส้นึ่แ้กันเ้าค่ะ ราคาแพงขึ้น่”
“ไม่ต้องใ้ราคาแพงเช่นนั้นหรอก ใ้นางเพียงี่สิบ้าสิบเค่อ[3] เส้นึ่ก็ใช้ได้แ้” ฉิวจั่งกุ้ยแนะนำ
“ลำบากท่านลุงฉิวแ้เ้าค่ะ” จิ่นเซวียนเชื่อว่าฉิวจั่งกุ้ยจะไม่หลอกนางแน่ เพราะเขาอยากผูกมิตรกับนาง
“เซวียนเซวียน ปิ่นปักผมทั้งหมดนี้ ข้าคิดราคาอันละแปดตำลึง กำไลเงินก็ด้วย ส่วนกำไลทองคิด้าสิบหกตำลึงแ้กัน” จากราคาใท้องตลาดทั่วไป จิ่นเซวียนรู้ว่าไม่มีทางที่เธอจะได้ของูขนาดนี้
นางหยิบตั๋วเงินออกมาจ่ายด้วยความพึงพอใ เงินจากการขายแบบภาพเหลือเพียง 346 ตำลึงแ้!
“ท่านลุงฉิว พวกเราไป่นะเ้าคะ” เพื่อใ้จิ่นเซวียนถือของขวัญที่ซื้อได้อย่างสะดวก ฉิวจั่งกุ้ยจึงใ้ผ้ากับนาง เพื่อมาห่อกล่องเครื่องประดับหิ้วออกไป
“ฉิวจั่งกุ้ย คุณหนูซย่าผู้นั้นทุ่มจริงๆ สินสอดที่้าสามีใ้นางมีไม่กี่สิบตำลึง นางกลับซื้อของขวัญราคาเป็ร้อยใ้เช่นนี้” เด็กใร้านอุทานด้วยความตกใ เมื่อจิ่นเซวียนออกจากร้านไปแ้
“คุณหนูซย่ามิยอมอยู่เช่นนี้แน่ จากนี้ไปหากนางมาซื้อของที่ร้าน พวกเ้าก็ต้อนรับดีๆ” ฉิวจั่งกุ้ยละสายตากลับมา ตัดสินใส่งแบบภาพไปเมืองหลวง
“เซวียนเซวียน แหวนเ้าสะดุดตานัก แ้เ้าซื้อของพวกนี้กลับไปด้วย ย่าเ้าต้องคิดไม่ซื่อแน่” ซย่าชุนอวิ๋นกังวล ว่าแม่หัวูของนางจะขโมยของของจิ่นเซวียน
“ข้าเก็บเงินซื้อของเ่านี้มาเ นางมีสิทธิ์อะไรมายุ่งเล่าเ้าคะ” จิ่นเซวียนอยากใ้ย่าชั่ว้าเีใ ใอนาคตหากนางแต่งออกไป้าซ่งแ้ได้เงินมา นางจะไม่ใ้ย่าชั่วแม้แต่อีแปะเดียว
“ภรรยาไม่ต้องกังวล ความสามารถของจิ่นเซวียนเวลานี้ แม่ยายไม่มีทางรังแกนางได้หรอก” หูเหยียนซูพูดปลอบใ้ภรรยาสบายใ ถึงแม้แม่ยายจะก่อเรื่องก็ยังมีพวกเขาอยู่
“ท่านอาเล็ก ู้เสื้อผ้ากับโต๊ะเครื่องแป้งใ้ของร้านเครื่องเรือนไปส่งที่้าดีหรือไม่เ้าคะ พวกเราเีค่าส่งก็มิได้หนักหนาเ่าใดนัก” พ่อเฮงซวยมาซื้อของกับนาง แต่เขารีบเดินทิ้งนางไว้กับท่านอาเล็กเพราะไม่อยากออกเงินใ้นาง
“ู้เสื้อผ้า โต๊ะเครื่องแป้งรวมไปถึงเครื่องนอนข้าจองแ้ เ้า้ามแย่งข้าซื้อเด็ดขาด” ซย่าชุนอวิ๋นคิดใใ ของเ่านี้ใช้เงินเพียงสิบตำลึงนิดๆ เ่านั้น พอเซวียนเซวียนได้เงินมา นางก็ซื้อเครื่องประดับราคาแพงใ้เี่ยวหานเอ๋อร์เลย ช่างเป็เด็กที่มีน้ำในัก ใฐานะอา นางต้องทำเพื่อเซวียนเซวียนบ้าง
“ได้ ข้าฟังท่านเ้าค่ะ” จิ่นเซวียนยิ้มใ้ท่านอาเล็กอย่างมีความสุข
“ท่านอาเล็ก ข้ายังไม่ได้ซื้อชุดแต่งงานเลยเ้าค่ะ เอาเช่นนี้ดีหรือไม่ ท่านอาเ ท่านไปซื้อู้เสื้อผ้ากับโต๊ะเครื่องแป้งใ้ข้า ่้า ท่านอาเล็กและหานเอ๋อร์ไปเดินดูร้านตัดเสื้อกันเถิดเ้าค่ะ”
“ได้ พวกเราแยกกันเดินเถิด” หูเหยียนซูส่งลูกาใ้ภรรยาแ้มุ่งหน้าไปร้านเครื่องเรือน
จิ่นเซวียนไปร้านตัดเสื้อเลือกซื้อชุดแต่งงานง่ายๆ และชุดกระโปรงปักลายี่ชุด นางเอาไว้ใส่ใช่วงหน้าร้อน
“เซวียนเซวียน อาเเ้าก็สวมผ้าต่วนเช่นนี้ ึ่พับราคาเ็ถึงแปดตำลึงถือว่าคุ้มค่า เ้าเอาไปสามพับมอบใ้พี่สามีกับา ส่วนพ่อสามีก็เอาผ้าต่วนลายชั้นดีใ้เขา”
“ฮูหยินช่างสายตาเฉียบแหลมยิ่งนักเ้าค่ะ ผ้าต่วนนี้คือสินค้าใหม่สำหรับหน้าร้อน ข้าแนะนำีฟ้า จะใช้ได้กับทั้งชายและหญิงเ้าค่ะ”
เถ้าแก่เนี้ยเห็นจิ่นเซวียนซื้อของมากมาย นางเลยเสนอขายผ้าอย่างกระตือรือร้น
“เถ้าแก่เนี้ย ข้าเอาผ้าลายนี้สามพับ ีฟ้า ีเงิน ีขาวอย่างละึ่พับ ส่วนพื้นดำลายแดงนั้นเอามาึ่พับเ้าค่ะ” จิ่นเซวียนสั่งผ้าแ้ใ้เถ้าแก่เนี้ยห่อไปส่งที่้าซย่า และนางจ่ายค่าส่งของเ
“เ้าซื้อของมากเช่นนี้ หากไม่ซื้อใ้ย่ากับพ่อของเ้า พวกเขาคงตามตอแยแน่ เซวียนเซวียน ข้าแนะนำใ้ซื้ออาภรณ์สำเร็จคุณภาพดี่ไปใ้พวกเขาด้วย” ซย่าชุนอวิ๋นเตือนจิ่นเซวียน ใ้นางทำใ้พ่อเฮงซวยกับย่าชั่ว้าตายใ แ้หลังแต่งออกไปแ้หากมิจำเป็ก็ไม่ต้องกลับมาดูแล้านี้อีก
“ข้าไม่รู้ขนาดตัวพวกเขาเ้าค่ะ ท่านอาเล็ก ท่านช่วยข้าเลือก่เถิด ละชุด ส่วนของอวิ๋นเอ๋อร์กับเผิงเฟยก็เอาผ้าต่วนที่ใช้ได้กับทั้งหญิงและชายึ่พับแ้กันเ้าค่ะ” จิ่นเซวียนครุ่นคิด ใเมื่อจะสร้างภาพก็ยกผลประโยชน์ใ้น้องชายน้องาชั่ว้าสัก่ ทุกใหมู่้าซย่าจะได้รู้ว่านางซย่าจิ่นเซวียนเป็พี่าที่ดีรักน้องบุตรอนุเพียงใด
“แม่นาง อาภรณ์ผ้าต่วนสำหรับผู้ชายราคาจะู่ ตัวะำึ หากเป็ผูู้วัยสวม ข้าแนะนำีเขียวประกายกับีทองหม่นเ้าค่ะ”
“เถ้าแก่เนี้ย ข้าซื้อของใร้านมากถึงเพียงนี้ไม่ลด่หรือเ้าคะ?”
จิ่นเซวียนคำนวณแ้พบว่านางซื้อของใร้านไปมาก่าึ่ร้อยตำลึง เฮ้ เีเงินไปมากจริงๆ!
“ผ้าต่วนธรรมดา ข้าคิดท่านพับละเ็ตำลึง ส่วนผ้าที่แพง่านั้น ข้าใ้ต่ำสุดพับละสิบหกตำลึงเ้าค่ะ” น้อยครั้งที่เถ้าแก่เนี้ยจะเจอลูกค้าเช่นจิ่นเซวียน นางเลยตัดสินใลดใ้นางถึงใสิบส่วน
ลดราคาใ้จิ่นเซวียนอย่างเหมาะสม
“ข้าเอาีเขียวประกายกับีทองหม่นอย่างละึ่ชุด ีกรมท่ากับีฟ้าอย่างละึ่ชุด ส่งรวมกันทั้งหมดที่หมู่้าสกุลซย่า ้าซิ่วไฉเ้าค่ะ” จิ่นเซวียนไม่มีเวลาต่อราคานัก นางเร่งจ่ายเงินแ้กลับไปรวมตัวกับท่านอาเที่ี่แยก
“ข้าเหลือเงินอยู่ 246 ตำลึง เีเงินโดยใช่เหตุเีจริงเ้าค่ะ” หลังออกจากร้านเสื้อจิ่นเซวียนก็ถอนหายใ “ข้าใช้เงินซื้อของใ้้าซ่งไป่าร้อยตำลึงเชียวเ้าค่ะ”
เชิงอรรถพ
[1] ัูู่ าถึง ขนมขบเคี้ยวหรือของหวานแบบจีนภาคเหนือ ใช้น้ำตาลเคลือบบนผิวผลไม้สดที่เีบก้านไม้ยาว โดยเฉพาะแบบดั้งเดิมที่ใช้น้ำตาลกรวดเคลือบผลซานจาสด เป็ที่มาของชื่อเต็มคือ ปิงถังหูหลู
[2] ฉื่อ าถึง หน่วยวัดความยาวของจีน เ่ากับึ่ไม้บรรทัด
[3] เค่อ าถึง ั
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??