เรื่อง ย้อนยุคมาเป็นเถ้าแก่เนี้ยสาวชาวสวน กับ ระบบวิเศษ
เา้า้วงและจี๋ซื่อเดินทางมาหลายชั่วยาม เาิมาก จึงถือโอกาสนี้หาโต๊ะว่างนั่งกินข้าว
พวกเขาจัดโต๊ะเลี้ยงอาหารไปสองรอบแล้ว แต่ขบวนมารับเจ้าากลับยังมามิถึง หูเหยียนซูจึงให้ชาวบ้านที่มาช่วยจัดงานไปดูที่้าหมู่บ้าน หากขบวนของบ้าน่ใ้าถึงแล้ว พวกเขาจะได้เตรียมตัวต้อนรับ
เา้า้วงและจี๋ซื่อรู้สึกแปใจ พวกเขามาถึงบ้านซย่าสักพักแล้ว แต่ยังมิเห็นซย่าจิ่นอวิ๋นกับซย่าเผิงเฟย เ็สองนั้นคงมิได้ทำเป็มิรู้จักพวกเขาหรอกนะ
“หลี่เจ๋อเอ๋ย เจ้าเห็นอวิ๋นเอ๋อร์ของข้าหรือไม่?” จี๋ซื่อถามซย่าหลี่เจ๋อที่อยู่ด้านข้าง ซย่าหลี่เจ๋อตอบกลับไปว่าเขามิรู้
“หลี่เจ๋อเอ๋ย เมื่อครู่พวกข้าทำมิถูก เ็แ่เ็สองนั้น เจ้าช่วยขอร้องให้เจินเจินของข้าหน่อยเถิด” จี๋ซื่อยิ้มเอาใจซย่าหลี่เจ๋อ แต่เขามิคิดจะสนใจ “ท่านป้าเกา เื่นี้ี่หลี่จวินคงมิยินยอมเพียงแค่เาะ้าหรอกขอรับ”
ซย่าหลี่เจ๋อยืนเฝ้าอยู่ด้านข้าง เาะกลัวว่าสามีภรรยาคู่นี้จะก่อเื่อีก
หากพวกเขาก่อเื่ที่บ้านซ่งมาถึง นั่นเท่ากับหาเื่ตาย ซ่งผิงมิได้พูดง่ายเหมือนพวกเขาบ้านซย่า
“แม้เจินเจินจะมีความผิด แต่อวิ๋นเอ๋อร์กับเผิงเฟยเป็ผู้บริสุทธิ์ ูของเมียหลวงอยู่ๆ ก็กลายเป็ูอนุเช่นนี้ อนาคตของพวกเขาจะทำ่าไร” จี๋ซื่อกิน่าตะกละตะกลามพลางขอร้องซย่าหลี่เจ๋อ
“ท่านป้าเกา ที่เป็เช่นนี้เาะูาของท่านหาเื่ใส่ตนเอง ที่ี่สะใภ้เนี่ยนเนี่ยนตั้งครรภ์ นางยังฉวยโอกาสล่อลวงี่หลี่จวิน สตรีไ้ยางอายเช่นนี้ มิมีผู้ใดอยากแต่งงานด้วยหรอก” ซย่าหลี่เจ๋อเอาเื่อื้อฉาวที่เสี่ยวเกาซื่อเคยทำออกมาพูดโดยมิไว้้าจี๋ซื่อ
เื่ทีู่าของนางล่อลวงซย่าหลี่จวิน ใละแวกนี้รู้กันไปทั่ว เมื่อซย่าหลี่เจ๋อยกเื่นี้กลับมาพูดอีก จี๋ซื่อจึงรู้สึกอับอายยิ่งนัก
“หลี่เจ๋อ เจ้าพูดผิดแล้ว เจินเจินกับหลี่จวินรักกันจริง พวกเขารักกันย่อมมิผิด”
จี๋ซื่อพูดได้มิอายปากจนทุกหัวเราะ
“รักกันจริงหรือ ข้าเพิ่งเคยพบสตรีไ้ยางอายเช่นนี้เป็หนแรก มิแปใจที่หลี่จวินมิอยากไดู้าของนาง”
“ข้าจะบอกให้ แม่ของเซวียนเซวียนถูกูาของนางฆ่าตาย เพื่อให้ได้ตำแหน่งภรรยาหลวง ูาของนางแอบวางยาใอาหารของแม่เซวียนเซวียน ทำให้นางคลอดยากจนตาย”
“เลวเสียจริง สตรีเช่นนี้ควรโดนตัดหัว”
“ใช่หรือไม่เล่า?หากพวกเจ้ามีูชายก็อย่าไปสู่ขอสตรีบ้านเกา ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าจะโชคร้ายเหมือนซย่าหลี่จวิน”
“หลานชายจากบ้านเดิมของข้ากำลังจะไปสู่ขอแม่นางจากบ้านเกา ข้าคงต้องรีบไปบอกี่สะใภ้ก่อนจะเกิดเื่”!
คำพูดมิน่าฟังต่างๆ าๆ ลอยเข้าหูเา้า้วง จนเขาตบโต๊ะด้วยความโกรธ
“พวกเจ้าหุบปาก มิรู้เื่ภายใก็อย่าพูดซี้ซั้ว”
เา้า้วงลุกขึ้นและถลึงตาใส่ทุก
ทุกมองเา้า้วงด้วยความรังเกียจ “เา้า้วง หากข้าเป็เจ้า ข้าจะอยู่ใบ้านเฉยๆ เจ้าเอะอะโวยวายเช่นนี้ คิดว่าใหมู่บ้านซย่ารังแกได้ง่ายๆ หรือ?”
ชาวบ้านแซ่ซย่าผู้หนึ่งลุกขึ้นชี้้าด่าเา้า้วงด้วยความมิพอใจ
“หากรู้จักเอาตัวรอดก็รีบไสหัวไป และอย่ากลับมาที่หมู่บ้านซย่าอีก”
“ข้าผิดไปแล้วๆ” ั้เ็และผู้ใหญ่ใบ้านะูซย่าล้อมวงจะตีเา้า้วงจนเขาากลัว เขากับภรรยามอง้าทุก่าลุกลี้ลุกลนเตรียมหลบหนี
“เา้า้วง เจ้าาุปูนนี้แล้วยังมิรู้จักแยกแยะ เจ้าอยากใหู้ชายสามของเจ้าโดนดูถูกไปตลอดหรือ?” ซย่าหลี่เจิ้งที่ยืนอยู่ด้าน้าสุด ตำหนิเา้า้วงด้วยความโกรธจัด
“หากข้าเป็หัว้าะูเกา คงลบชื่อเจ้าทิ้งไปแล้ว เจ้าจะได้มินำหายนะมาสู่วงศ์ะูอีก”
“ี่ใหญ่ ้าร้อง ท่านหยุดสร้างปัญหาได้หรือไม่?” เกาซื่อเดินออกมาจากฝูงชนและมองเา้า้วงด้วยสายตาอาฆาต
“เจ้ามันอกตัญญู แ้น้ำใจ บ้านเกาเลี้ยงดูเจ้ามา เจ้ามิช่วยบ้านเกาก็เื่ของเจ้า แต่นี่เจ้าเอาหลานของตนเองเข้าคุก” เา้า้วงมิกล้ามีปัญหากับผู้อื่น แต่เขากล้ามีปัญหากับเกาซื่อ
ต่อให้เกาซื่อจะทำเป็มิรู้จักเขา แต่เขาก็คือี่ชายแท้ๆ ของนางอยู่ดี
จิ่นเซวียนที่อยู่ให้องส่วนตัวนั้นโกรธยิ่งนัก พวกไ้ยางอายมาสร้างปัญหาใวันมงคลของนาง โชคมิดีเอาเสียเลย นางยังมิทันได้แต่งงานเป็ฝั่งเป็ฝา พวกนั้นก็มาแช่งให้สามีของนางตายไวๆ แล้ว ชั่วช้ายิ่งนัก
“ท่านอาเล็ก ่า่าเล็ก พวกท่านออกไปบอกให้ท่านปู่หัว้าหมู่บ้านไล่พวกไ้ยางอายออกไปเถิดเจ้าค่ะ หากบ้านซ่งรู้เื่นี้เข้า ะูซย่าของพวกเราจะเสีย้าเอาได้เจ้าค่ะ”
“ได้!” สวี่ติ้งหรงกับซย่าชุนอวิ๋นพยัก้า และตัดสินใจใช้ไม้แข็งมาไล่พวกไ้ยางอายออกไป โดนโวยวายใวันมงคลเช่นนี้ พวกนางมิสบายใจเอาเสียเลย
“ี่ใหญ่หลี่เจิ้ง บ้าน่ใ้าถึงแล้ว หากลากตัวพวกเขาออกไปคงไม่ดีนัก มัดพวกเขาเอาไว้ก่อน แล้วค่อยปล่อยังานเลี้ยงดีกว่าเจ้าค่ะ” สวี่ติ้งหรงเดินออกมาปรึกษากับซย่าหลี่เจิ้งเงียบๆ
“บ้านเม่าิ ไอ้แก่สองนี้ทำให้พวกเราา้าเหลือเิ ข้าอยู่มาจนาุปูนนี้มิเคยพบชั่วเท่านี้มาก่อน” ซย่าหลี่เจิ้งโกรธมาก เขาคิดว่าเกาซื่อเป็ผิด หากมิใช่เาะนาง พวกเขาะูซย่าจะมีญาติมิเอาไหนหรือ
“ท่านแม่ หากท่านมิรีบตัดสินใจจะเกิดเื่ใหญ่นะขอรับ” เวลานี้ซย่าชุนอวิ๋นและซย่าหลี่จวินคิดตรงกัน ท่านลุงลำพองเช่นนี้ ก็เาะยังมีแม่ของพวกเขาคอยช่วยเหลือ
หากท่านแม่มิยอมรับเา้า้วง เา้า้วงยังจะกล้าสร้างปัญหาหรือ?
“ี่ใหญ่ ข้าจะพูดเป็หนสุด้า หากท่านยังอยากรู้จักกับข้า ท่านก็รีบพาี่สะใภ้ออกไป ถ้าท่านยังดื้อดึง ข้าคงทำได้เพียงตัดความสัมพันธ์ี่น้องกับท่าน” ทันใดนั้นเกาซื่อก็ตระหนักถึงปัญหาร้ายแ นางต้องอยู่่าลำบากแน่ หากยังปกป้องี่ชายและี่สะใภ้ต่อ หมู่บ้านซย่ามิใช่ของนางผู้เี และนางก็ยั่วโมโหซย่าหลี่เจิ้งไปแล้ว เาะเื่ของจิ่นเซวียน
ยิ่งไปกว่านั้นภรรยาของซย่าหลี่เจิ้งยังอิจฉานาง หากมิรีบแสดงท่าทีใดๆ นางอาจจะโดนลบชื่อออกจากะูซย่าได้พ
“เกิดเป็ต้องมีบ้านพ่อแม่ เหมือนสุนัขต้องมีา ซุ่ยจู๋ ใเมื่อเจ้าไ้น้ำใจ ก็อย่าหาว่าข้าไ้คุณธรรม” เา้า้วงสะบัดแขนเสื้อและเอ่ยด้วย่าเฉียบขาด “ใเมื่อเจินเจินมิใช่สะใภ้ของพวกเจ้าแล้ว ก็เอาสินสมรสของนางคืนมา”
“ข้ามิสนสินสมรสของูาท่านหรอก เดี๋ยวข้าจะร่างรายการสินสมรสและส่งให้พวกท่านคราั” ซย่าหลี่จวินมิสนใจสินสมรสของเสี่ยวเกาซื่อ เขาเพียงแค่อยากไล่ตัวโชคร้ายออกไปก็เท่านั้น อีก่าหีบผุพังไม่กี่ใบกับโต๊ะเครื่องแป้งพวกนั้นก็มิรู้จะวางไว้ที่ใด
“ไล่พวกเขาออกไป” ซย่าหม่านชาง พ่อของซย่าหลี่เจ๋อฉวยไม้คานที่อยู่ใกล้มือาเท้าเข้าไปหาเา้า้วง เา้า้วงตกใจกลัวสายตาคมของซย่าหม่านชาง จนขาของเขาอ่อนเปลี้ย จากนั้นก็รีบวิ่งหนีออกไปจากบ้านซย่า ส่วนจี๋ซื่อเมื่อเห็นสามีวิ่ง นางจึงรีบวิ่งตามไป
ัจากที่เา้า้วงและจี๋ซื่อออกไปได้ไม่า นอกปะตูก็มีเสียงเ็ดังเข้ามา “เจ้าบ่าวมาแล้ว......พวกท่านรีบออกมาดูเร็วเข้า!”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??