เรื่อง ย้อนยุคมาเป็นเถ้าแก่เนี้ยสาวชาวสวน กับ ระบบวิเศษ
“ข้ามิรู้ว่าเ้าชอบทานิ่งใด จึงเลือกคีบมาให้เ้าเพียงเล็กน้อย” ตอนทานข้าว ซ่งจื่อเฉินคีบอาาให้จิ่นเซวียน นางปะหลาดใเล็กน้อย เขามิได้เป็นเย็นชาหรอกหรือ?เขาคีบอาาให้นางด้วย
“เด็กจื่อเฉินผู้นี้สุภาพมากจริงๆ ข้าเชื่อว่าเขาจะดีขึ้นเรื่อยๆ” สวี่ติ้งหรงทานอาาไปพลางสังเกตซ่งจื่อเฉินไปด้วย นางรู้สึกว่าซ่งจื่อเฉินมิใช่ที่จะยอมอยู่ใสภาพเช่นนี้ เขา้ทำิ่งที่ยิ่งใหญ่ใสักวันแน่
“่าาสะใภ้เล็ก ขอเพียงบ้านซ่งดีต่อเซวียนเซวียน ข้าก็พอใแล้วเ้าค่ะ” ซย่าชุนอวิ๋นห่วงจิ่นเซวียนที่สุด เ่าพี่สะใภ้ของซ่งจื่อเฉินนั้นมิได้นิสัยดีเลย
“เซวียนเซวียนของพวกเรามิใช่โง่ เ้ามิ้กังวล หากพวกนั้นอยากรังแกจิ่นเซวียนก็้ผ่านพวกเราไปก่อน” สวี่ติ้งหรงรักจิ่นเซวียนเหมือนหลานาแท้ๆ ตราบใดที่จิ่นเซวียน้การาช่วยเื นางจะช่วยเ
“ท่านก็ทานด้วย” จิ่นเซวียนเห็นโจวซู่ซินที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกำลังมองมาที่พวกนาง นางเลยจงใคีบอาาให้ซ่งจื่อเฉิน
โจวซู่ซินและโจวซู่อิงรับ้าที่เติมอาาใหุ้ โจวซู่อิงจึงใช้ปะโยชน์จากาอิจฉาของโจวซู่ซินมาเยาะเย้ยนาง “ญาิู้พี่ ท่านมิคิดว่าพี่จื่อเฉินกับสะใภ้เล็กเหมาะสมกันมากหรือเ้าคะ?”
“พวกเขาเหมาะสมกันจริงๆ” โจวซู่ซินเก็บอาการเก่งยิ่งนัก แม้จะมิพอใแต่ก็มิแสดงออกมา ยังคงยิ้มบางตักอาาใหุ้
“งามใชุดสีชมพูตรงนั้น นางเป็นสหายของท่านหรือ?นางมองท่านตลอดเลย” จิ่นเซวียนได้ยินจากปากุว่างามใชุดสีชมพูคือโจวซู่ซิน างามของหมู่บ้านสกุลโจว ว่ากันว่าโจวซู่ซินกับซ่งจื่อเฉินเป็นสหายสมัยเด็กกัน แต่นางคิดว่าพวกเขามิได้เป็นเพียงแค่นั้น
“เ้าอย่าคิดไปเ ข้ากับนางมิได้มีาสัมพันธ์กับนาง” ซ่งจื่อเฉินรีบแก้ักับจิ่นเซวียนโดยมิรู้ั
“ีครู่ ท่านถาม่า่ให้ข้าได้หรือไม่ว่ามาช่วยงานใวันนี้มีกี่ ข้าจะได้เตรียมของขวัญให้พวกเขา” จิ่นเซวียนพอใกับคำอธิบายของซ่งจื่อเฉิน
ซ่งจื่อเฉินคิดว่าจิ่นเซวียนหึงหวงเลยแอบดีใ ตั้งแต่รู้ว่าจิ่นเซวียนคือเด็กาใฝัน เขาทั้งดีใและน้อยเนื้อต่ำใ
“เซวียนเซวียน เ้าแต่งให้บ้านซ่งแล้ว้เคารพแม่สามี อย่าได้ทำให้ตระกูลซย่าของพวกเราขาย้า” ัทานอาา ฉิวจั่งกุ้ยขอักลับก่อน ่ซย่าหลี่เจิ้งนั่งสอนจิ่นเซวียนว่า้ปฏิบัติตนเป็นสะใภ้ที่ดี และมีมารยาทอย่างไร
เขาเป็นผู้ใหญ่ พูดิ่งใดมา จิ่นเซวียนก็ตอบกลับไปได้เพียงคำว่าเ้าค่ะ
ผ่านไปครู่ึ่ ซ่งผิงและเฉียวซื่อเข้ามาเรียกญาติบ้านพ่อแม่ไปที่ห้องโถงหลัก
“ข้าจะส่งท่านกลับห้องก่อน” จิ่นเซวียนยื่นของขวัญที่ฉิวจั่งกุ้ยให้ซ่งจื่อเฉินถือไว้ แล้วช่วยปะคองให้เขานั่งบนรถเข็นเตรียมพากลับห้อง
“ข้าจะไปส่ง่าาเล็กกับเ้าก่อน” ซ่งจื่อเฉินเข้าร่วมงานแต่งมาหลายหนและเ้าาที่เขาเคยพบต่างก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น ยกเว้นจิ่นเซวียน เื่อยู่ที่บ้านพ่อแม่นางมิได้ร้องไห้ จนถึงครานี้ที่ส่งัเ้าาจะกลับแล้วนางก็ยังมิร้องไห้อยู่ดี
ไม่เพียงซ่งจื่อเฉินที่สงสัย อื่นๆ ต่างก็สงสัยเช่นกัน
พวกเขากำลังคิดว่าจิ่นเซวียนเป็นเช่นใดกันแน่ นางรู้สึกอย่างไรกับการแต่งงานนี้!
โต๊ะสามัจัดวางอยู่ให้องโถงใหญ่ ัซ่งผิงเชิญุเข้ามานั่งก็วางจอกสุราลงบนโต๊ะ ทำการคารวะึ่จอกใฐานะพ่อฝ่ายเ้าบ่าว
“่า่ ข้านำของขวัญมาแล้วขอรับ” ซ่งหวาไปที่ห้องเก็บของ เพื่อเอาผ้ามาแจกจ่ายให้บ้านเ้าาละผืน
ซย่าหลี่เจิ้งพอในัก เื่เห็นีฝ่ายเตรียมผ้าต่วนสีน้ำเงินไพลินเอาไว้
ของขวัญนี้แม้จะให้เป็นพิธี แต่ก็แสดงถึงาเคารพที่ฝ่ายชายมีต่อบ้านฝ่ายหญิง
“เซวียนเซวียน พวกเราจะกลับแล้ว เ้าูแลตนเด้วย” ัจบพิธี ุกำลังจะกลับหมู่บ้านสกุลซย่า จิ่นเซวียนยังมิอยากแยกกับครอบครัว
นางเข้าไปกอดซย่าชุนอวิ๋น “่าาเล็ก ข้าจะไปเยี่ยมท่านบ่อยๆ นะเ้าคะ”
“ข้าเก็จะมาหาเ้าบ่อยๆ เช่นกัน” ซย่าชุนอวิ๋นน้ำตาคลอมองจิ่นเซวียน นางมิอยากแยกกับหลานา
“เซวียนเซวียน พวกเราคือครอบครัวของเ้าตลอดไป หากเ้ามิได้รับาเป็นธรรม อย่าเก็บมันไว้ผู้เดียว เ้ากลับา้า อาเล็กจะช่วยเ้าจัดการเ” หากมินับเรื่องขาของซ่งจื่อเฉิน ซย่าหลี่เจ๋อพอใใัเขามากทีเดียว
เขารู้ว่างานแต่งนี้จิ่นเซวียนตกลงไปแล้ว จึงช่วยิ่งใดมิได้ ิ่งเดียวที่ทำได้มีเพียงช่วยูแลนางเท่านั้น
“ท่านย่าเล็ก ท่านูแลตนเด้วยนะเ้าคะ” จิ่นเซวียนเข้าไปกอดสวี่ติ้งหรงและกระซิบว่า “เรื่องนั้นข้าพูดจริงนะเ้าคะ ท่านอย่าให้อาเล็กไปทำงานคุ้มกันเลย มันมิปลอดภัยเ้าค่ะ”
“เด็กดี พวกเราค่อยปรึกษาเรื่องนี้กันตอนที่เ้ากลับมาเยี่ยมก็แล้วกัน” แน่นอนว่าสวี่ติ้งหรงเชื่อจิ่นเซวียน นางเช็ดน้ำตาและเิตามุไปอย่างมิเต็มใ
“เซวียนเซวียน งานเลี้ยงแขกเสร็จเรียบร้อยแล้ว เ้า้ทำพิธีมอบของขวัญต่อ ของขวัญที่เ้าเตรียมไว้อยู่ที่ใดหรือ ข้าจะได้ยกมาจัดก่อน” เฉียวซื่อคิดว่าจิ่นเซวียนมิได้เตรียมของขวัญมาใหุ้ นางจึงจงใพูดขึ้นมา
พิธีมอบของขวัญคือการเอาของขวัญออกมามอบให้ใบ้านสามีต่อ้าที่มาช่วยงาน
“่า่ท่านแม่มิ้กังวล ข้าเตรียมของขวัญเอาไว้นานแล้วเ้าค่ะ” นางรู้ว่าเฉียวซื่ออยากเห็นนางโดนหัวเราะเยาะ
หึ คิดว่านางจะปล่อยให้ทำหรือ?
“จริงิขอรับ ่า่ เซวียนเซวียนอยากถามท่านว่ามาช่วยงานมีเท่าใดขอรับ นางจะให้อั่งเปา” ซ่งจื่อเฉินมิชอบเฉียวซื่ออยู่แล้ว และมิชอบใยิ่งขึ้นี เื่เห็นแม่เลี้ยงจะรังแกจิ่นเซวียน
“มีทั้งหมดยี่ิห้า อั่งเปา่นี้พวกเราควรเป็นผู้จัดการ จะรบกวนเ้าได้อย่างไร” ซ่งผิงดีใที่จิ่นเซวียนกู้้าให้ซ่งจื่อเฉิน แต่เขามิอยากให้จิ่นเซวียนิ้นเปลือง
“่า่ ใเื่ข้าแต่งเข้าบ้านซ่งแล้ว ข้าก็คือตระกูลซ่ง ผู้ใดเตรียมก็เหมือนกันเ้าค่ะ” ซ่งผิงมีใปกป้องนาง นางค่อนข้างดีใ
“เซวียนเซวียน ให้ข้าช่วยเ้าเอาของขวัญออกมาเถิด” ซย่าตงชิงกับจิ่นเซวียนถือเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน นางอยากดึงจิ่นเซวียนมาเป็นพวก จะได้ให้จิ่นเซวียนช่วยนางต่อกรกับเฉินซื่อและพานซื่อ
“เช่นนั้นข้ารบกวนพี่ตงชิงแล้วเ้าค่ะ” ซย่าตงชิงเป็นภรรยาของซ่งเหลียง นางมีลูกชายลูกาอย่างละ ลูกาสุดท้องมีอายุิขวบ จิ่นเซวียนมิอาจเรียกพี่าของตนเว่าพี่สะใภ้ได้ นางจึงเรียกพี่ตงชิงตามบ้านซ่ง
“พี่สะใภ้ห้า ข้าจะไปช่วยด้วยเ้าค่ะ” ซ่งเป่าจูเิมาจากข้างนอกและเรียกจิ่นเซวียนว่าพี่สะใภ้ห้าด้วยรอยยิ้ม นางโตกว่าจิ่นเซวียนห้าปี จิ่นเซวียนจึงมิค่อยชินที่โดนเรียกว่าพี่สะใภ้ห้า
“กุญแจอยู่กับข้า เซวียนเซวียน เ้ารับไปเถิด” ซ่งผิงส่งกุญแจเรือนโม่อวิ้นเซวียนให้จิ่นเซวียน นางรับมาและกล่าวคุณ แล้วเิไปที่เรือนโม่อวิ้นเซวียนกับซ่งจื่อเฉิน ซย่าตงชิงและซ่งเป่าจูพ
“ภรรยา เ้ามิ้สนใข้า ไปทำธุระกับพวกพี่สะใภ้สองเถิด” ซ่งจื่อเฉินเิมิได้ แต่เขาูแลตนเได้ เขาเก่งวรยุทธ์ยิ่งนัก แม้แต่เ่ายอดฝีมือใยุทธภพยังมิอาจต่อกร แต่ที่เขาแสร้งทำัอ่อนแอต่อ้าบ้านซ่ง เพื่อปิดหูปิดตา
“พี่ห้า กล่องใอ้อมแขนของท่านใช่ของขวัญที่ฉิวจั่งกุ้ยให้พี่สะใภ้ห้าหรือไม่ ท่านเปิดูิเ้าคะ” ซ่งเป่าจูมองกล่องใอ้อมแขนของซ่งจื่อเฉินด้วยาโลภ
“เซวียนเซวียน เ้าเปิดูิ ข้าเก็สงสัยเช่นกันว่ามีิ่งใดอยู่ข้างใ?” ซย่าตงชิงเก็อยากเห็นว่าของขวัญคือิ่งใด
“สามี ท่านเปิดเถิด” จิ่นเซวียนเรียกซ่งจื่อเฉินด้วยเสียงนุ่มนวลจนหัวใของเขาอุ่นวาบ เขาชอบที่จิ่นเซวียนเรียกเขาว่าสามีเช่นนี้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??