เรื่อง ย้อนยุคมาเป็นเถ้าแก่เนี้ยสาวชาวสวน กับ ระบบวิเศษ
ซ่งจื่อเฉินเปิดกล่องสีเหลี่ยม ของขวัญข้างใล้ำค่ายิ่งนัก ปิ่นปักผมทองขนนกกระเต็นลายมังกรหลับอันเดียวก็ปาไปร้อยกว่าตำลึงแ้ ยังมีอั่งเปาเิแท่งยี่สิบตำลึงี จิ่นเซวียนรู้สึกกดดันที่จะรับของขวัญราคาแพงเช่นี้ มันมิได้ได้มาง่ายๆ แต่ฉิวจั่งกุ้ยมอบให้ เพราะเขาถูกใจฝีมือแบบของนาง
“ฉิวจั่งกุ้ยใจกว้างยิ่งนัก ไม่เพียงให้ปิ่นปักผมทองยังให้เิีสิบแปดตำลึงด้วย” ซ่งเป่าจูถูกใจปิ่นปักผมทองนางอยากครอบครองมัน
“พี่สะใภ้ห้า ข้าใกล้จะมีคู่ครองแ้ ท่านยกปิ่นปักผมทองอันี้เป็สินสมรสให้ข้าได้หรือไม่เจ้าคะ”
จิ่นเซวียนพูดมิ น้องสามีผู้ี้ช่างไร้ยางอายยิ่งนัก อยากได้แม้กระทั่งของที่ผู้อื่นมอบใ้า
“นี่คือของขวัญจากฉิวจั่งกุ้ยที่มอบให้พี่สะใภ้ห้า หากพี่สะใภ้ห้ายกให้เจ้า มันจะเีมารยาท” ซ่งจื่อเฉินเอ่ยขัดซ่งเป่าจูจนนางพึมพำอย่างมิพอใจ
“พี่สะใภ้ห้ามีสินสมรสมากมาย จะสนใจปิ่นปักผมอันี้หรือเจ้าคะ?”
“เป่าจู ข้าเองก็อยากยกให้เจ้า แต่มันคือของขวัญจากท่านลุงฉิวจึงมิอาจให้เจ้าได้ เจ้าวางใจเถิด ที่เจ้าแต่ง ข้าจะให้ของขวัญที่มีมูลค่าสูงแก่เจ้าแน่”
จิ่นเซวียนดีใจที่ซ่งจื่อเฉินปกป้องนาง
นางมิชอบน้องสามีผู้ี้เลยจริงๆ
“เิี้ให้ข้าดูแลเอง” เฉียวซื่อเดินมาจากข้างคว้าเิใกล่องไปอย่างรวดเร็ว
จิ่นเซวียนชิงเิกลับมาโต้กลับอย่างมิสบอารมณ์ “ท่านแม่ เิส่วนี้ข้าจะเก็บไปซื้อยาให้สามี เอาให้ท่านมิได้เจ้าค่ะ”
“เซวียนเซวียน เจ้าเพิ่งมาเลยมิรู้กฎบ้านี้ เื่พวกเราแต่งเข้ามาแ้ สินสมรสทั้งหมดจะต้องให้ท่านแม่ดูแล” ซย่าตงชิงชิงชังแม่สามี นางจึงจงใจบอกเรื่องที่แม่สามียึดสินสมรสไว้คนเดียว
เซวียนเซวียนเกลียดชังเฉียวซื่อกับลูกสาวยิ่งนัก เื่นางหาวิธีได้จึงรีบพูดใหุ้คนฟัง “ี่ิ ท่านก็รู้สถานการณ์สามีของข้า ใเื่ข้ามีวาสนาได้ร่วมใช้ชีวิตกับเขาแ้ ข้ามิอาจทนเขาุข์ทรมานได้ พวกท่านวางใจเถิด พวกเราจะมิใหุ้คนเดือดร้อนเป็อันขาด จากี้ข้าจะค่าสมุนไพรของสามีเอง มิเอาเิจากบัญชีรวมแ้เจ้าค่ะ”
“เจ้าพูดเองนะ จากี้ค่ายาของจื่อเฉิน เจ้ารับผิดชอบผู้เดียว” เฉียวซื่อมิได้เิจึงมิพอใจ แต่จิ่นเซวียนพูดเช่นี้แ้ หากนางยังทำให้จิ่นเซวียนลำบากใจต่อก็คงอยู่มิเป็แ้
“อยู่ที่บ้านพ่อแม่ ข้าเรียนวิชาแพทย์มาบ้าง ข้าคิดว่าข้าดูแลสามีด้วยตนเองจะเหมาะสมกว่าเจ้าค่ะ” จิ่นเซวียนตัดสินใจว่านางจะเป็ผู้รักษาซ่งจื่อเฉินั้แต่วินาทีแรกที่เห็นเขา นางมีน้ำศักดิ์สิทธิ์และเคยเรียนฝังเข็มมา มันคงมีผลต่อการรักษาซ่งจื่อเฉินไม่มากก็น้อย นางสามารถใช้ฤกษ์ดีวันแต่งงาน นำแต่เรื่องดีๆ เข้ามาได้ เช่นการขอเป็ผู้รักษาซ่งจื่อเฉินให้หาย คนบ้านซ่งก็จะบอกว่านางเป็ตัวซวยมิได้ี
“สตรีส่วนใหญ่มิค่อยเรียนฝังเข็มกัน ภรรยา เจ้าเิ่เรียนั้แต่เื่ใดหรือ” เื่ซ่งจื่อเฉินได้ยินจิ่นเซวียนพูดเช่นี้ เขาก็เกิดความสงสัยเล็กน้อย เขาเรียนฝังเข็มด้วยตนเอง เพื่อมิให้วรยุทธ์สูญหาย จึงคิดค้นเคล็ดวิชาเข็มบินขึ้นมา และมีเพียงแค่เขาผู้เดียวที่รู้ถึงความพยายามี้
“ั้แต่ท่านปู่ป่วยเป็โรคหอบหืด ข้าก็เิ่เรียนวิชาแพทย์ แม้จะมิได้ยอดเยี่ยมนัก แต่พอช่วยรักษาอาการป่วยด้วยตนเองได้” เจ้าของ่าเดิมเคยเรียนวิชาแพทย์จริงๆ ั้ท่านย่าชั่วยังบอกว่าสิ้นเปลืองเิเลย!
ท่านปู่เห็นนางขยันเล่าเรียนจึงสนับสนุนและซื้อตำราแพทย์ต่างๆ ใ้า ตำราพวกั้นางก็นำมาที่บ้านซ่งด้วย
“เซวียนเซวียน พวกเราเีเิไปไม่น้อยเพื่อรักษาน้องห้า หากเจ้ารับผิดชอบค่ายาให้น้องห้าด้วยตนเองได้ พวกเราจะขอบคุณเจ้าจริงๆ” ซย่าตงชิงอยากให้จิ่นเซวียนดูแลซ่งจื่อเฉินเอง จะได้ช่วยลดภาระของพวกเขา
“ี่ิ ข้ารู้ว่ามิใช่เรื่องง่ายสำหรับุคน พวกท่านวางใจเถิดเจ้าค่ะ ข้าจะมิทำใหุ้คนเดือดร้อนแน่” จิ่นเซวียนสงสารซ่งจื่อเฉินยิ่งนัก ่าเศร้าจริงๆ ที่ต้องใช้ชีวิตใสภาพแวดล้อมเช่นี้
แม่เลี้ยงเช่นี้มิใช่คนดี ต่อ้านางแสร้งทำดีต่อซ่งจื่อเฉิน มิรู้ว่าลับัจะร้ายกับเขาเพียงใด
เฉียวซื่ออยู่กับซ่งผิง มีลูกเพียงคนเดียว คือซ่งเป่าจู แก่ นางคงต้องพึ่งลูกชายทั้งสามคนจากอดีตสามี
กล่าวกันว่าหลานชายคนโตของเฉียวซื่ออายุมากกว่านางเีี
ส่วนซ่งหงและภรรยายังมิมีลูก ใบ้านซ่งัี้ผู้ที่โดนชังมากที่สุด จากซ่งเหมยก็คือพานซื่อ นางได้ยินท่านย่าเล็กบอกว่าซ่งหงและภรรยาของเขาค่อนข้างซื่อสัตย์ มิใช่คนปลิ้นปล้อนเหมือนพี่ชายทั้งสองคน
“เซวียนเซวียน ปิ่นทองอันี้ราคาแพงนัก สตรีเรือนแ้เช่นเจ้าสวมมันไปก็เีเปล่า มิสู้เอาให้เป่าจูมิดีกว่าหรือ” เฉียวซื่อจ้องปิ่นปักผมทองใมือของซ่งจื่อเฉิน นางเองก็ชอบปิ่นปักผมทองอันี้เช่นเดียวกับลูกสาว
ซย่าตงชิงลอบยิ้ม แม่สามีกับน้องสามีพลาดแ้ที่คิดว่าตนจะได้ผลประโยชน์ าู้ไม่ลูกพี่ลูกน้องของนางมิได้รังแกง่ายเช่นั้
“ท่านแม่ ข้าอยากได้ปิ่นทองอันี้ มันสวยมากเลยเจ้าค่ะ” ซ่งเป่าจูเห็นแม่ขอปิ่นปักผมให้ นางก็จับแขนเฉียวซื่ออ้อนขอให้เอาปิ่นมาใ้า
จิ่นเซวียนพูดมิ คนบ้านสามีแย่กว่าคนบ้านเดิมของนางเีี นางหนีเสือปะจระเข้ชัดๆ
“เป่าจู ตามัแ้ใฐานะพี่สะใภ้ของเจ้า ข้าควรยกของดีๆ ให้เจ้า แต่ปิ่นี้ผู้อื่นให้ข้ามา หากเปี่มือเจ้าของ ผู้ให้จะมิรู้สึกผิดหวังหรือ”
จิ่นเซวียนรู้สึกเีใจที่แต่งเข้าบ้านซ่ง บ้านซ่งซับซ้อนและอันตรายยิ่งกว่าบ้านซย่า น้องสามี้ามิอายเกินไปแ้ ทำเช่นี้ไม่ต่างกับการปล้นกันซึ่งๆ ้าเลย
“สิ่งที่ผู้อื่นให้เจ้าก็คือของเจ้า เจ้าจะทำอย่างไรกับมันก็ได้ ีอย่างเจ้าเป็คนบ้านซ่งแ้ ควรให้ของขวัญน้องสามีสักชิ้นสองชิ้น”
“ท่านแม่ คำพูดของท่านมิ่าฟังเลยเจ้าค่ะ วันี้น้องสามีชอบปิ่นอันี้ ท่านให้ข้ายกใ้า หากวันใดนางชอบสินสมรสของข้า พวกท่านจะมิเอาไปหมดเลยหรือ”
เฉียวซื่อมิใช่แม่สามีจริงๆ ของจิ่นเซวียน นางมิจำเป็ต้องไว้้า
เวลาี้นางโมโหจริงๆ
“ซย่าจิ่นเซวียน เจ้าอย่าคิดว่าตนเองเป็คุณหนูบ้านซิ่วไฉแ้จะอยู่เหนือผู้อื่น วันี้ข้าจะเอาปิ่นอันี้”
นางมิเข้าใจจริงๆ เพราะเุใดซ่งผิงถึงแต่งงานกับเฉียวซื่อ แวบเดียวก็รู้ว่านางเป็คนมารยา
“ท่านแม่ วันี้คือวันมงคลของข้า ท่านไว้้าข้าบ้างเถิดขอรับ อย่าทำให้ภรรยาของข้าลำบากใจ” จู่ๆ เีงเย็นยะเยือกของซ่งจื่อเฉินก็ดังขึ้นจนเฉียวซื่อตกตะลึง แขกยังอยู่า หากมีคนรู้ว่านางจะยึดเอาของจิ่นเซวียน นางคงมิมี้าไปเจอผู้ใดพ
“เป่าจู พวกเราไป” เฉียวซื่อฮึดฮัดและลากซ่งเป่าจูไป
“เซวียนเซวียน เจ้าอย่าใส่ใจ ท่านแม่ก็เป็เช่นี้ นางรักซ่งเป่าจูที่สุด ต่อให้เป็พระจันทร์บนท้องฟ้า นางก็จะเอามาให้เป่าจู” ซย่าตงชิงปลอบใจจิ่นเซวียนัจากที่เฉียวซื่อกับลูกสาวเดินไป ความจริงแ้นางอยากให้จิ่นเซวียนกับเฉียวซื่อทะเลาะกัน เพราะอยากให้มีคนมาจัดการสองคนแม่ลูกนั่นนานแ้
ใบ้านัี้ นางก็เกลียดซ่งเป่าจูเช่นกัน ใบรรดาลูกหลาน ซ่งเป่าจูใหญ่ที่สุด นางอยากได้สิ่งใด แม่สามีลำเอียงนั่นจะหามาใหุ้สิ่ง
“ี่ิ พวกเราเข้าไปเอาของขวัญกันเถิดเจ้าค่ะ” จิ่นเซวียนเงียบไปครู่หนึ่งและเดินไปที่ห้องฝั่งตะวัน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??