เรื่อง ย้อนยุคมาเป็นเถ้าแก่เนี้ยสาวชาวสวน กับ ระบบวิเศษ
“เซวียนเซวียน แม่าีของพวกเราจู้จี้จุกจิกยิ่งนัก หากเ้าให้ของขวัญราคาเบาไป นางต้องหาเรื่องตำหนิเ้าแน่” บ้านเดิมของซย่าตงชิงมิได้ร่ำรวย ตอนที่นางแต่งเข้ามาบ้านซย่าจึงโดนกดขี่ไม่น้อย สะใภ้คนโปรดของแม่าีคือเฉินซื่อ ยิ่งเฉินซื่อพยายามจนให้กำเนิดลูกชายถึงสามคน แม่าีก็ยิ่งเอาใเฉินซื่อมากขึ้นไปอีก
“เฮ้อ ข้ามิคิดเลยว่าแม่าีของพวกเราจะรักและเอ็นดูเป่าจูเช่นี้ หากปิ่นปักันั้นคือของข้า ข้าจะให้นางแน่” ภายจิ่นเซวียนอาจจะคล้อยา แต่ใใของนางกำลังยิ้มเยาะ นางมิให้กำไลทองเ้นั้นกับพวกเฉียวซื่อแล้ว
“ี่ตงชิง ข้าเตรียมปิ่นปักที่เพิ่งวางขายที่ร้านเครื่องประดับถงซินมาให้ท่าน ี่ะใ้ใหญ่ ี่ะใ้สาม ี่ี่และเป่าจูคนละั ท่านเลือกแบบที่ชอบก่อนเลยเ้าค่ะ”
จิ่นเซวียนเปิดกล่องเล็กๆ ที่ใส่ปิ่นปักเอาไว้แล้วหยิบออกมาให้ซย่าตงชิงเลือก คราแรกซย่าตงชิงคิดว่าปิ่นพวกนั้นจิ่นเซวียนจะนำมาใช้เ เมื่อให้นางเลือก นางเลยตกใ
“ข้าชอบปิ่นฝังทับทิมัี้ ข้าเอาัี้ก็แล้วกัน” ซย่าตงชิงชอบปิ่นฝังทับทิบตั้งแต่แรกเห็น ที่จริงอัญมณีพวกี้มิได้ราคาแพง มันเป็นเพียงเครื่องประดับเท่านั้น
“จริงสิ กำไลเงินี้สำหรับ ส่วนาีัี่สอง ข้าคิดว่าจะให้ผ้าพับหนึ่งผืน ท่านจะได้เอาไปทำอาภรณ์ให้พวกเขาเ้าค่ะ” จิ่นเซวียนเอ่ยแล้วหยิบผ้าที่จะให้ออกมา
ซย่าตงชิงตื่นเต้นยิ่งนัก ผ้าพวกนั้นคือผ้าต่วน่าดี
เมื่อครู่จิ่นเซวียนว่าให้พวกเขาหนึ่งพับ นางคิดว่าตนเฟังผิดไป
“เซวียนเซวียน แล้วพวกี่ใหญ่กับี่สามเล่า?”
“ผู้ชายใครอบครัวี่ใหญ่เป็นผ้าหนึ่งพับ ส่วนี่ะใ้ใหญ่ให้ปิ่นปักหนึ่งั ครอบครัวของี่สามและี่ะใ้สามก็ให้เหมือนกันเ้าค่ะ”
จิ่นเซวียนจัดเรียงของขวัญที่จะให้ออกมา
“เซวียนเซวียน ข้าเอาผ้าสีขาวได้หรือไม่?” ซย่าตงชิงอยากได้สีขาว นางจะได้ทำชุดให้ตนเด้วย
“ได้เ้าค่ะ” จิ่นเซวียนมิสนใคนพวกนั้น นางาใซย่าตงชิง
“เซวียนเซวียน ของขวัญพ่อาีกับแม่าีคือผ้าต่วนลายพับนั้นหรือ?” ซย่าตงชิงมิใ่คนโง่ ั้ๆ ที่กำไลทองเ้นั้นถูกวางรวมกับของขวัญของพวกเขา แต่เวลาี้จิ่นเซวียนกลับเอาไปวางไว้ใกล่องเงินสินสมรส เห็นได้ชัดว่านางมิอยากให้เฉียวซื่อ
“เ้าค่ะ ผ้าพับี้ใช้ได้ทั้งชายและหญิง เหมาะสำหรับทำเสื้อผ้าของท่านพ่อท่านแม่เ้าค่ะ” จิ่นเซวียนตอบรับ และให้ซย่าตงชิงช่วยนางยกของขวัญออกไปวางบนโต๊ะหินเรือน
ส่วนเงินสินสมรสกับกำไลทอง นางจะเอาไปเก็บไว้ที่เรือนหอของพวกเขา
“า เ้าจะให้ของพวกี้ทั้งหมดเลยหรือ?” ะที่จิ่นเซวียนถือกล่องเล็กๆ เดินเข้ามา ซ่งจื่อเฉินก็ยังรอนางอยู่ข้างใ มิได้ออกจากเรือนไปก่อน
“ใ่แล้ว าี พวกเราเข้าห้องกันก่อนเถิด” จิ่นเซวียนให้ซ่งจื่อเฉินเข้าห้องมากับนาง!
หลังเข้าห้องมาแล้ว นางเปิดกล่องเล็กๆ นำเงินสินสมรสออกมาแล้วส่งให้ซ่งจื่อเฉิน “าี นี่คือเงินของพวกเรา ท่านเก็บไว้เถิด จะได้เอาไปซื้อยาใคราต่อไป”
“ของของเ้า เ้าควรเก็บไว้เ” จิ่นเซวียนมอบเงินให้ซ่งจื่อเฉิน เขาประทับใใตัวนางยิ่งนัก ตัวเขามีดี่าไร นางถึงดีกับเขาถึงเพียงี้
“าี ข้ากลัวเก็บไว้แล้วท่านแม่จะมายึดไป ท่านเก็บเอาไว้ย่อมปลภัย่า” ใบหน้างดงามของจิ่นเซวียนแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มบาง ซ่งจื่อเฉินมองดู่าเหม่อลอย ยิ่งใกล้ชิดนางมากเท่าใด ใของเขาก็ยิ่งเต้นเร็วขึ้นเท่านั้น
“าีไร้ประโยชน์ เ้าเลยมิได้รับความเป็นธรรรม” จู่ๆ ซ่งจื่อเฉินก็คิดว่าตนเมิเหมาะสมกับจิ่นเซวียน นางดีถึงเพียงี้แต่เขากลับเป็นคนพิการ
“าี ข้ามิลำบากใเลยสักนิด ข้ายินดีแต่งกับท่านเ เมื่อครู่มีบางคำมิควรพูดต่อหน้าท่านแม่ แต่ข้ามั่นใว่าจะรักษาขาท่านได้ภายใสามเดือน”
จิ่นเซวียนวางถุงเงินลงบนโต๊ะ นางนั่งยองข้างกายของซ่งจื่อเฉินและจับมือเขาเอาไว้่าอ่อนโยน
นางยอมรับว่านางเห็นแก่ตัวที่เอาซ่งจื่อเฉินมาเป็นตัวแทนของี่จื่อเฟิง แต่นางเชื่อว่านี่คือโชคชะตา ชาติก่อนนางมิอาจอยู่กับี่จื่อเฟิงได้ ชาติี้สวรรค์เห็นใพานางมาพบกับซ่งจื่อเฉิน
“หมอที่มีชื่อเสียงหลายท่านว่าข้าหมดหนทางรักษาแล้ว า เ้าอย่าให้ข้าดีใเก้อเลย” ั์ตาดำขลับงดงามของซ่งจื่อเฉินฉายแววเศร้าสร้อย ขาของเขาไม่ดีขึ้นมาหลายปีจนเขาชินเสียแล้ว
“จริงสิ ข้ามิโกหกท่าน หนึ่งปีก่อนข้าพบท่านอาจารย์ที่เก่งกาจท่านหนึ่ง เขามิเพียงสอนวรยุทธ์ให้กับข้า เขายังสอนความรู้วิชาแพทย์หลายแขนงให้ข้าด้วย ข้าจะใช้ทุกสิ่งที่เรียนมาช่วยรักษาขาให้ท่านเ” จิ่นเซวียนเห็นใซ่งจื่อเฉินยิ่งนัก เขานั่งรถเข็นมาตลทั้งปี ใช้ชีวิตยากลำบาก ยิ่งไป่านั้นคือคนบ้านซ่งมิได้เต็มใดูแลเขาเลย ใใของเขาคงทุกข์ทรมานยิ่งนัก
ซ่งจื่อเฉินมองจิ่นเซวียนด้วยความสงสัย ท่านพ่อเคยว่าาตัวน้อยของเขาคืาวนำโชค หรือนางจะรักษาขาทั้งสองข้างของเขาได้จริงๆ?
“เซวียนเซวียน ข้าเรียงกำไลกับปิ่นปักลงบนถาดแดงแล้ว เ้ากับจื่อเฉินรีบออกมาเถิด พวกเราจะได้ไปโถงหลักด้วยกัน” ซย่าตงชิงจัดของขวัญรออยู่ที่ลานบ้านเรียบร้อยแล้ว นางจึงตะโกนเรียกจิ่นเซวียนอยู่หน้าประตู
จิ่นเซวียนตอบรับ และขอให้ซย่าตงชิงช่วยย้ายของไปที่โถงหลักก่อน นางจะาไปภายหลัง
“าี เงินอั่งเปาที่ข้านำมาจากบ้านยังเหลืออยู่หกพันสองร้อยกับหกอีแปะ ข้าว่าจะแลกเป็นเหรียญทองแดงหลายร้อยเหรียญ แจกให้ทุกคนที่มาช่วยงาน คนละสองร้อยหกสิบแปดอีแปะ” จิ่นเซวียนนับเงินแล้วปรึกษากับซ่งจื่อเฉินเรื่องแจกเงินอั่งเปา
“ข้ามีเศษเหรียญอยู่ ข้าจะไปเอามารวมกับของเ้า” ซ่งจื่อเฉินเลื่อนรถเข็นไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบเหรียญทองแดงหกร้อยแปดสิบี่เหรียญส่งให้จิ่นเซวียน จิ่นเซวียนนำพวกมันใส่รวมกันเข้าไปใถุงเงินเล็ก
จากนั้น เขาก็เอาเงินสินสมรสที่จิ่นเซวียนให้ เก็บซ่อนไว้ที่ช่องตรงหัวเตียง
ซ่งจื่อเฉินอยากมีชีวิตที่ดีกับจิ่นเซวียน เขาลองคิดจากมุมมองของนาง และเอ่ยกับกับจิ่นเซวียนหลังเงียบไปครู่หนึ่ง “า ัที่จริงเ้ามิจำเป็นต้องให้ของขวัญราคาแพงเช่นนั้นกับพวกเขาเลย ่าไรเสียพวกเขาก็มิซาบซึ้งใอยู่ดี”
“าี ข้ามิได้ทำเช่นี้เพื่อตนเ ข้ามิอยากให้พวกเขาดูถูกพวกเรา” ใของจิ่นเซวียนอุ่นวาบ เมื่อซ่งจื่อเฉินคิดเผื่อนาง นางชอบชีวิตใชนบทเช่นี้นัก
“มีข้าอยู่ ข้ามิยอมให้ผู้ใดมารังแกเ้าแน่” ซ่งจื่อเฉินจับมือจิ่นเซวียนก่อนให้คำมั่นสัญญา
“าีพูดเช่นี้ ข้าก็พอใแล้ว” ใบหน้าของจิ่นเซวียนแดงปลั่ง นางมิคิดว่าซ่งจื่อเฉินจะจับมือนาง
โถงหลัก!
ทุกคนตกใ เมื่อเห็นซย่าตงชิงถือของขวัญเข้ามา จิ่นเซวียนนำสินสมรสพวกี้มามอบให้บ้านาี สะใภ้คนใหม่ช่างใกว้างยิ่งนัก เป็นแม่นางน้อยที่คาดเดามิได้เลยจริงๆพ
“ท่านแม่ ี่ะใ้ห้ามิได้มีกำไลทองสองเ้หรือเ้าคะ?นางสวมเ้หนึ่ง ก็ควรเอาอีกเ้มอบให้ท่าน เพื่อแสดงความเคารพ!” ซ่งเป่าจูที่อยู่ด้านข้างเอาปิ่นปักทองไปมิสำเร็จ นางจึงเริ่มจ้องกำไลทองแทน
“หากข้าเดามิผิด ของขวัญของข้ากับท่านพ่อของเ้าคงเป็นผ้าต่วนลายผืนนั้น”
เฉียวซื่อเสียใเล็กน้อยที่ไปล่วงเกินจิ่นเซวียน นางสงสัยว่าจิ่นเซวียนมิให้ซย่าตงชิงยกกำไลทองออกมาก็เพื่อยั่วโมโหนาง
“น้องห้าและน้องสะใภ้ห้ามาแล้ว” เฉินซื่อที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับเฉียวซื่อรีบเดินไปช่วยทันทีที่เห็นจิ่นเซวียนเข็นซ่งจื่อเฉินเข้ามาใโถงหลัก
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??