เรื่อง Defeat me! สะดุดรักยัยเกมเมอร์ตัวร้าย
ตอนที่ 03 าถึงเมืองลั่วปุ๊บ็เจอเนื้อคู่ปั๊บ!
เช้ามืดวันต่อา
ณ สนามบิน่ตัว เมืองฮาชิ ประเทศ J
ฮาุัคงสะลึมสะลือตาปรือง่วงหงาวหาวนอนู่บนโซฟาในห้องรับรองสนามบิน
คนพวกนี้อะไรกัน ไปขุดเธอออกาาเตียงบอก่าถึงเวาไปสนามบินแล้ว
บ้าบอทีุ่!
ไหนบอก่าขึ้นเครื่องเช้า เช้า็คือหก-เจ็ดโมงไม่ใช่หรือไง
นี่มันเพิ่งตีสี่ นี่ไม่ได้เรียกเช้า นี่มันเรียก่าเช้ามืด!
ทำไมคนในองค์กรถึงใช้คำพูดไม่ถูกต้องแบบนี้
หัวจะปวด!
เป็นถึงองค์กรยักษ์ใหญ่ แค่คำพูดเพียงไม่กี่ประโยค็ใช้ไม่ถูก
เหอะ!
น่าหานเฉิงเปิดประตูเข้าาเห็นฮาุทำหน้ามุ่ย ไม่สบอารมณ์ ในใจ็คิด่าคุณหนูน้อยตอนนี้คงแช่งชักหักกระดูกพวกเขาู่ในใจแน่ ๆ เไม่กล้าส่งเสียงเรียกเต็มปากเต็มคำสักเท่าไหร่
“คุณหนูครับได้เวาขึ้นเครื่องแล้ว” เขาเอ่ยบอกอีกฝ่ายที่ันอนทำหน้าไม่สบอารมณ์ู่บนโซฟา
“รู้แล้ว” ฮาุรับคำด้วยความรำคาญ แล้วดีดตัวลุกขึ้นนั่งานั้น็เอื้อมมือเล็ก ๆ เธอไปหยิบกระเป๋าสะพายหลังขึ้นาถือพางลุกขึ้นาโซฟา
ฮาุยืนก้มลงาาาำเสื้อผ้า มือน้อย ๆ จัดแจงความเรียบร้อยเสื้อผ้าตัวเองไปด้วย านั้น็เอื้อมมือไปข้างหลังเพื่อดึงหมวกที่ติดัเสื้อฮู้ดาคลุมศีรษะแล้วรูดเชือกหมวกทีู่่ข้างหน้าเพื่อให้บดบังใบหน้าไม่สบอารมณ์ตัวเอง แล้วก้าวเท้าออกาห้องไป เพื่อขึ้นเครื่องบิน่ตัวไปเมืองลั่วประเทศ C ต่อไป
6 ชั่วโมงต่อา
ฮาุและคณะเดินทางาถึงจุดหายในทีุ่
เมืองลั่ว เป็นเมืองที่พัฒนาเร็วทีุ่แห่งหนึ่งประเทศ C
ตระกูลมหาเศรษฐีรวมไปถึงตระกูลที่มีอิทธิพลทั้งทางการเมือง ทางเศรษฐกิจประเทศ แม้แต่ตระกูลรับราชการทหาร หรือรับราชการอื่น ๆ ระดับบิ๊ก ๆ ในวัยเกษียณ็าปักหลักู่ที่นี่ค่อนข้างเยอะ
บางตระกูล็ทำบ้านพักตากอากาศเอาไว้ที่นี่ พอมีเวา่างหน่อย็บินาพักผ่อนกันเป็นคครัว
เพราะ
1. สะดวกสบายใกล้ัเมืองหลวง เดินทางแค่ไม่กี่ชั่วโมง็เข้าเมืองหลวงได้แล้ว
2. อากาศที่นี่บริสุทธิ์ มีธรรมชาติภูเขาลำธารโอบล้อมากก่าเมืองหลวง
3. เป็นเมืองไร้เงินสด จะเดินทางไปไหนขอแค่มีโทรศัพท์หนึ่งเครื่อง็ใช้จ่ายได้แล้ว ไม่ต้องพกเงินให้ยุ่งยาก ไม่เสี่ยงโดนปล้น
นี่เป็นเพียงเหตุผลไม่กี่ข้อที่ยกขึ้นาเท่านั้น ัมีเหตุผลอีกาาที่คนใหญ่คนโตเลือกที่จะปักหลักในเมืองแห่งนี้
ฮาุก้าวลงบันไดลงาเครื่องบิน่ตัว สายตา็กวาดมองบริเวณนั้น ๆ นึง เห็นรถหรูที่จะใช้เดินทางไปที่บ้านใหม่จอดกันเป็นขบวน
มีบอดี้การ์ดใส่สูทสวมแว่นดำยืนเรียงู่หน้ารถแต่ละคันเต็มไปหมด ทำเหมือนพวกาเฟียเวาเดินทาง่าไร่านั้น
ฮาุ็แสดงสีหน้าเอือมระอาขั้นุออกา
น่าหานเฉิงเห็นบรรพบุุษน้อยตนเดินลงบันไดเครื่องบินด้วยใบหน้าเอือม ๆ ็รีบวิ่งเหยาะ ๆ หัวเราะแหะ ๆ รีบาประจบประแจงทันที
“คุณหนูจะกลับบ้านเหรือจะไปทานอาหารกันก่อน”
“กลับบ้าน” จะให้เธอไปกินข้าวด้วยขบวนรถยาวเหยียดขนาดนี้เนี่ยนะ ไ่ีทาง!
อายคนอื่นตาย
ฮาุไม่รีรอให้อีกฝ่ายพูดากไปก่านี้ รีบุดเดินตรงไปที่รถเปิดประตูหลังแล้วยัดตัวเองขึ้นไปนั่งในรถเสียงดังสนั่น โดยไม่ให้โอกาสพวกบอดี้การ์ดได้ทำหน้าที่ตนเองเ
บอดี้การ์ดัคนขับรถมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ก่อนจะหันไปถามความเห็นน่าหานเฉิงผู้ดูแลองค์กร ที่ควบคู่ัเป็นพี่เลี้ยงเด็กให้คุณหนูน้อยคนนี้
น่าหานเฉิงพยักหน้าส่งสายตาเป็นนัย ๆ บอกัพวกเขา่า รีบ ๆ เ้าไปประจำที่ตัวเองซะ เดี๋ยวบรรพบุุษน้อยโมโหที่พวกแกชักช้า จะทำให้เดือดร้อนกันทั้งขบวน!
พวกเขาเห็นสัญญาที่ผู้ดูแลองค์กรส่งา็เข้าใจทันที รีบเปิดประตูรถเข้าประจำที่ตนเอง านั้น็สตาร์ทรถขับมุ่งหน้าไปัคฤหาสน์ที่ซื้อไว้ทันที
ใช้เวา 30 นาที
็ถึงหมู่บ้าน All sky villa (ออลา วิลา)
คนขับค่อย ๆ ชะลอความเร็วเมื่อถึงหน้าหมู่บ้าน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่นี่เข้มงวดาก
แต่พอเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเห็น่าข้างหน้าติดธงเล็ก ๆ สีขาวลวดายดอกท้อสีชมพูงดงามกิ่งก้านสีน้ำตาล เป็นภาพดอกท้อกำลังร่วงโรยากิ่งก้านสู่พื้น เป็นสัญลักษณ์เฉพาะคฤหาสน์ด้านในุหมู่บ้าน
็แสดงสีหน้าเหมือนเห็นบรรพบุุษตนเองาหา
เรื่องนี้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหมู่บ้านถูกบริษัทแม่อบรมาเป็น่าดี
ย้ำแล้วย้ำอีก่าอย่าทำให้รถที่ติดธงนี้กุ่นโกรธเป็นอันขาด
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคำนึงในสิ่งที่บริษัทแม่ตัวเองพูด็รีบกุลีกุจอาเปิดทางให้่ารวดเร็วพางตะเบ๊ะให้คนที่นั่งในรถไปหนึ่งที
ฮาุเห็นรปภ.ทำความเคารพ็เลิกคิ้ว่าสนใจพางหัวเราะหึหึออกาทันที ที่นี่คงมีคนใหญ่คนโตู่เยอะสินะ เธอคิด
านั้นฮาุหันหน้าออกนอกหน้าต่างรถไม่ได้ให้ความสนใจัเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหมู่บ้านอีก
ฮาุาาาำบริเวณ ๆ แทน พางเอื้อมมือไปหยิบัืคู่มือและแผนที่หมู่บ้านที่ตกู่ตรงรองเท้าเธอขึ้นา
มันเป็นัืเล่มบาง เขียนด้านหน้าไว้่า ัืคู่มือและแผนที่หมู่บ้านออลาวิลา
ฮาุเห็นัืคู่มือและแผนที่หมู่บ้านนี้ตั้งแต่แรก แต่เธอขี้เกียจจะสนใจมัน
แต่พอเห็นสถานที่จริงแล้ว็เกิดสนใจขึ้นา
เป็นหมู่บ้านที่ดูดีก่าที่เธอคิดเอาไว้เยอะเทีเดียว..
แน่ล่ะ ที่ฮาุจะคิดไว้ในทางที่แย่ทีุ่
เพราะเธอไม่เคยอาศัยู่ในหมู่บ้านจัดสรรค์แบบนี้าก่อน
ปิฮาุใช้ชีวิตู่แต่ในองค์กรห่างไกลผู้คน ่บ้านที่ใช้พักตอนเธอไปเรียน ็มีแค่บ้านเธอหลังเดียวเท่านั้น ไ่ีเพื่อนบ้านอื่นใดอีก
หมู่บ้านนีู้่ค่อนข้างลึก มีความเป็น่ตัวสูง
ซึ่งเรื่องนี้ทำให้ฮาุพอใจเป็น่าาก เธอไม่ชอบความวุ่นวาย
เพราะเธอต้องเป็นคนก่อความวุ่นวายให้คนอื่นได้คนเดียว ฮี่ ฮี่
ๆ หมู่บ้านนั้นเต็มไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก ออกาหมู่บ้านไปถนนใหญ่ตรงข้าม็จะเป็นห้างสรรพสินค้าที่รวมแบรนด์ระดับไฮเอนไว้เกือบทั้งหมด
ใกล้ ๆ ัหมู่บ้านทางด้านซ้าย็เป็นโรงเรียนมัธยมปายอันดับหนึ่ง เมืองลั่ว
เไปไกลอีกหน่อย็จะเป็นโรงเรียนอับดับสอง เมืองลั่ว ชื่อโรงเรียนอินเตอร์ลั่วซินเฉิง
ัใกล้ัโรงพยาบาลที่ดีทีุ่ในเมืองลั่วี้
และัใกล้ัสถานที่สำคัญอื่น ๆ อีกาา
รถฮาุเคลื่อนที่เ้าไปด้านใน่าช้า ๆ
่เธอ็ละาการ่าคู่มือัืหมู่บ้านเ้าขึ้นามอง ๆ หมู่บ้าน่าำอีกครั้ง
เธอาาาสังเกตัาไปเื่ พบ่าหมู่บ้านนี้เป็ะระเบียบเรียบร้อยเทีเดียว
ราวัไ่ีคนู่ ทั้ง ๆ ที่มีคนออกาทำกิจกรรมเข้าออกนอกบ้านกันปิ
ออลาวิลาด้านหน้าุเป็นบ้านหรู 4 ชั้น ตกแต่งสไตล์โมเดิร์นลักซ์ชัวรี่
หมู่บ้านด้านหน้าจะถูกซื้อโดยเจ้าธุรกิจขนาดกาง ๆ ไปจนถึงขนาดใหญ่
หรือไม่็คครัวเศรษฐีในเมืองอื่น ๆ ประปรายที่ซื้อไว้ให้คครัวาพักผ่อนในวัน่าง ๆ
ออลาวิลาด้านหน้ามีทั้งหมด 40 หลังคาเรือน
ถือ่าใหญ่พอสมควร สำหรับเธอ
่ตรงกางจะเป็นพื้นที่่กางหมู่บ้าน มีทุก่าครบครัน ทั้งสระ่ายน้ำ ฟิตเนสในร่มฟิตเนสกางแจ้ง สนามตีเทนนิส สนามบาส สนามบอล สนามเด็กเล่น สวนสาธารณะเอาไว้วิ่งหรือพาสัตว์เลี้ยงในหมู่บ้านไปเดินเล่น มีจักรยานและรถกอล์ฟให้ยืมี้
และัมีร้านสะดวกซื้อ ร้านอาหารไว้บริการสำหรับคนที่ไม่อยากออกไปข้างนอก มีเดลิเวอร์ลี่ส่งให้ถึงหน้าบ้าน
ข้างในุหมู่บ้านเป็นคฤหาสน์ผู้มีอันจะกินและัต้องมีอิทธิพลี้ ถึงจะสาารถซื้อที่นั่นได้
คฤหาสน์มีทั้งหมด 12 หลัง
แต่ละหลังมีเอกลักษณ์สไตล์การตกแต่งต่างกันทั้งหมด แต่แลดูเข้ากันทุกหลัง เห็นแล้วไม่ขัดหูขัดตา
ตัวบ้านและภายในบ้าน ล้วนผสมผสานการตกแต่งแบบเอเชียและยุโรปเข้ากันได้ด้วยดี ัดูเข้าัภูเขาลำธารธรรมชาติ ๆ บริเวณบ้านี้
ฮาุยิ่งมองคฤหาสน์แต่ละหลังที่ผ่าน็ยิ่งชอบใจ
ใช้นักออกแบบได้ดีเยี่ยมเทีเดียว เธอคิด
ในทีุ่…
รถ็เคลื่อนเข้าาใน่ด้านในุหมู่บ้านออลาแล้ว
ฮาุมองซ้ายแลขวาที ชื่นชมัไม่ทันเต็มอิ่ม
รถ็จอดที่หน้าประตูคฤหาสน์หลังนึงด้านในุแล้ว
็นะ…
คฤหาสน์ด้านในมีแค่ 12 หลัง มี 2 ฝั่งละ 6 หลัง เนื้อที่แต่ละหลัง็มีประาณแค่ 1 ไร่ หลังด้านในุ็คงมีแค่ 1 ไร่เศษ ๆ เท่านั้น
รถจะาถึงเร็ว็ไม่แปลก
ฮาุเห็นรถหยุดเคลื่อนที่็เปิดประตูรถลงไปเดินเล่นบิดขี้เกียจทันที
เมื่อยจะตายู่แล้ว นั่งรถตั้งครึ่งชั่วโมง
ขณะที่ฮาุกำลังเอี้ยวตัวบิดไปทางด้านซ้ายสายตา็ตกไปู่ผู้ชายวัยุ่นคนนึง
เธอตกตะลึงดวงตากลมโตเบิกกว้างปากเล็ก ๆ อ้าค้างู่่านั้น
นะ…นี่มันตรงผู้ชายในฝันเธอชัด ๆ นี่คือความคิดแรกที่เข้าาในหัว
หล่อแบบแบด ๆ สูงยาวเข่าดี ปากแดง ๆ เผยอออกาน้อย ๆ นั่น มันน่าเอาปากน้อย ๆ เธอไปประกบาก ๆ จริง ๆ
ผ่านไปไม่ถึงนาที
เธอ็กลับามีสีหน้าเป็นปิ ราวั่าเธอไม่ได้เสียกิริยาอะไรัความหล่อผู้ชายคนนั้นเสักกะเผียกเดียว
ผู้ชายคนนั้นกำลังวิ่งเหยาะ ๆ าทางนี้ หรือ่าเขาู่ในหมู่บ้านเดียวกันัเธอ?!
เห จะใช่หรือเปล่า?!
สัญชาตญาณฮาุคิด่าความคิดเธอน่าจะถูกต้อง
นี่มันคฤหาสน์ด้านในุหมู่บ้านเนะ
ไม่ใช่ใครที่ไหน็เข้าาได้ ต้องมีบัตรยื่นผ่านหรือไม่ต้องมีธงติดรถเท่านั้น ไม่่านั้น็ต้องให้คนในหมู่บ้านด้านในไปรับเข้าา
มีไม่กี่วิธีเท่านั้นที่จะเข้าาที่นี่ได้
ฮาุมองตามชายในฝันเธอไป จนผู้ชายคนนั้นหยุดู่ตรงประตูคฤหาสน์ตรงข้ามบ้านเธอจริง ๆ ด้วย
โอ๊ะโอ ใช่จริง ๆ ด้วย!
และยิ่งไปก่านั้น เขาู่คฤหาสน์ตรงข้ามเธอ!
อะไรจะโชคดีปานนั้น
เหมือนชายหนุ่มจะรู้สึกตัว่ามีคนมองาที่เขา
หยางคุนขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะหันกลับไปกวาดสายคมเข้มที่สัญชาตญาณตัวเองบอก่าคนที่มองาที่ตัวเขาู่ทางนั้น
วินาทีที่เขาคนแอบถ้ำมองนั่นพบั ็อดที่จะแสดงสีหน้าตะลึงงันออกาไม่ได้
เอ๋ เป็นเด็กสาว?
แววตาระยิบระยับเด็กสาวที่ใช้มองเขานั้น นี่มันัไงกัน
ทำเหมือนเขาเป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดเธอ
เด็กสาวคนนั้นหน้าตาราวัตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ ดวงตาเธอกลมโต ลูกตาดำขลับระยิบระยับเหมือนดาวบนฟากฟ้า ขนตาทั้งหนาทั้งยาวเป็นแพ ปากนิดจมูกหน่อย ทั้งหน้าดูรับกันสม่
ชวนให้คนเจอเธออดที่จะเอ็นดูไม่ได้ หรือไม่ผู้คนที่เห็นเธอ็อาจจะมีความคิดแวบนึงในหัวคืออยากขโมยกลับไปที่บ้าน็เป็นไปได้
เช่นเขา….
สาวน้อยคนนั้นเอียงคอมองเขา่าน่ารัก พางกะพริบตากลมโตเธอปริบ ๆ
่เขาที่กำลังพิจารณาดวงหน้ามนเธอ เห็นแบบนั้น็อดที่จะยิ้มกลับไม่ได้
‘มีลักยิ้มด้วย ใช่เ โดนใจฉันเ’
‘าวันแรก็เจอเนื้อคู่เ อะไรจะโชคดีปานนั้น’
หัวใจฮาุสั่นไหวุนแรงราวั่ามันจะหลุดออกาาร่างกายู่แล้ว
เธอไม่เคยเป็นแบบนี้าก่อน!
แม้่าภายในใจจะตื่นเต้นากากทีุ่
แต่ภายนอกฮาุัคงทำเสแสร้างทำตัวเป็นตุ๊กตาตัวน้อยน่ารักน่าเอ็นดูู่เหมือนเดิม
ภายใต้เด็กสาวที่ดูเหมือนบริสุทธิ์ไร้เดียงสาราวัเซียนน้อย ทำให้คนพบเห็นอดที่จะเหลียวหลังหันกลับามองเธออีกสักครั้งไม่ได้
ใครจะรู้่า นั่นมันเป็นเพียงหน้ากากหนึ่งในสิบฮาุเท่านั้นเอง!
พอเห็นชายหนุ่มคนนั้นยิ้มให้เธอ ฮาุ็ยิ้มน้อย ๆ ตอบกลับไป พางก้มศีรษะเล็กน้อยเป็นการทักทายอีกฝ่ายไปในตัวี้
หยางคุนเห็นสาวน้อยทักทายเขาแบบมีารยาทไม่ได้ตกตะลึงในความหล่อเท่ห์เขา ็อดที่จะแปลกใจไม่ได้
่ากเด็กสาวเห็นเขาแล้วต้องมองา่าหลุ่มหลงานั้น็กระดี๊กระด๊าที่ได้เห็นศิลปิน่าเขาไม่ใช่เหรอ?!
ทำไมัตุ๊กตาน้อยตรงหน้าถึงมองเขาเสมือนเจอสัตว์เลี้ยงตัวโปรดล่ะ
‘เฮ้ สาวน้อย นี่มันไม่ถูกต้องตามหลักนะ
สาวน้อยจะมองพี่ชายคนนี้แบบสัตว์เลี้ยงตัวโปรดไม่ได้ ่าน้อย็แกล้งทำท่าตกตะลึงต่อา็ควรส่งแววตาชื่นชมในความหล่อเหาสง่างามพี่ชายตรงข้ามบ้านนี้คนนี้ก่อนได้หรือไม่ มองด้วยสายตาแบบนั้นทำให้คนหมดความมั่นใจง่าย ๆ เรู้หรือเปล่า สายน้อย เฮ้อ’ หยางคุนโอดครวญสั่งสอนอีกฝ่ายู่ในใจ
ไม่ทันได้รู้ตัวขายาว ๆ เขา็ก้าวเดินไปหาตุ๊กตาน้อยทีู่่คฤหาสน์ฝั่งตรงข้ามโดยอัตโนมัติ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??