เรื่อง Defeat me! สะดุดรักยัยเกมเมอร์ตัวร้าย

ตอนที่ 07 การแนะนำตัวที่๮๾ิ่๹ยโสของฮารุ 

ณ ตึกวิชาการ โรงเรียนอินเตอร์ลั่วซินเฉิง 

ฮารุเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูห้องวิชาการ เธอเดินเข้าไปข้างในทันที โดยที่ไม่ได้เคาะประตู 

ฮารุมองซ้ายแลขวาเห็นพวกอาจารย์นั่งอยู่ตรงโต๊ะก้มหน้าก้มตาบ้างก็ถือปากกาเขียนรายงาน บ้างก็ก้มหน้าก้มตั้งใจอ่านรายงาน  

บางโต๊ะว่างไม่มีอาจารย์นั่งคงไปสอนแล้ว 

ไม่มีใครเงยหน้าขึ้นมามองเธอสักคน จึงจำต้องเคาะประตูอย่างเลี่ยงไม่ได้

ก๊อก ก๊อก 

ฮารุเคาะประตูไปสองที อาจารย์พวกนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาจากกองรายงาน 

อาจารย์ผู้หญิงหน้ากลม ๆ ค่อนข้างเจ้าเนื้อ ยกมืออวบ  ๆ ขึ้นมานิ้วป้อม ๆ นั่นขยับแว่นเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามฮารุด้วยน้ำเสียงเหมือนกับครูใจดี “นักเรียนมาทำ๵ะไ๱ มาส่งงานเหรอคะ” 

“อ่า คือหนูเป็นนักเรียนใหม่ อยู่มัธยมปลาย ปีหนึ่ง ทางโรงเรียนให้มารายงานตัววันนี้” ฮารุตอบกลับอย่างสุภาพ

เสียงทุ้มแหบพร่าของชายวัยกลางคนก็ดังขึ้นถามเธอทันที๮๣ั๹จากที่ได้ฟังเธอพูดจบ

“เธอคือ เฟยฉี นักเรียนใหม่ชั้นมัธยมปลายปีหนึ่ง ห้อง หก ใช่หรือไม่” ฮารุเงยหน้าหันไปมองตามเสียงก็พบว่าคนที่ถามเธอ เป็นครูผู้ชายวัยกลางคนท่านหนึ่งที่ดูท่าทางแล้วน่าจะดุไม่เบา 

เธอเห็นแบบนั้นก็จิ๊ปากเบา ๆ ไปทีนึง ก่อนจะผงกศีรษะรับแบบงง ๆ  “เอ่อ…คงใช่มั้งคะ” เธอรู้แค่ว่าตัวเองอยู่ชั้นมัธยมปลาย ปีหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่าอยู่ห้อง๵ะไ๱นี่สิ… 

ครูวัยกลางคนผู้นั้นเดินมาข้างหน้าพลางมองพิจารณาเด็กสาวตรงหน้าครู่นึง ก่อนจะเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแกมดุดัน “ตามครูมา” เขาพูดจบก็เดินนำหน้าออกไปทันที 

ส่วนเธอก็สาวเท้าตามครูวัยกลางคนคนนี้ไปติด ๆ 

ครูชายวัยกลางคนนั้นเดินไวมาก ฮารุแทบจะวิ่งตามเขารอมร่ออยู่แล้ว

ครูวัยกลางคนพาเธอเดินมาตึกไม่ไกลจากตึกวิชาการสักเท่าไหร่

เป็นตึกสูง 5 ชั้น ตึกนี้เป็นตึกของนักเรียนมัธยมปลายปี 1 ทั้งหมด

ดูแล้วท่าทางโรงเรียนนี้คงจะรวยไม่หยอก

มัธยมปลาย ปี 1 ห้อง 6 อยู่ชั้น 3

ครูไม่พาเธอเดินขึ้นลิฟต์แต่เดินบันไดไปยังชั้น 3 ซึ่งเธอมาถึงห้องก็หอบแห่ก ๆ แล้ว 

นี่คือผลกรรมของการที่ไม่ชอบออกกำลังกายสินะ…. 

ครูวัยกลางคนนั้นพาเธอเดินมาหยุดที่ห้องห้องนึงของชั้น 3 เธอเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นป้ายที่ติดประตูไว้ 

ห้องเรียนมัธยมปลายปี 1 ห้อง 6 

ก๊อก ก๊อก

ครูวัยกลางคนคนนั้นเคาะประตู “ขออนุญาตรบกวนเวลาคุณครูจางหน่อยครับ” คุณครูจางที่กำลังสอนนักเรียนอยู่ชะงักเล็กน้อย เขาวางปากกาทัชสกรีนลงที่ไว้บนโต๊ะ ก่อนจะหันหน้าไปพูดกับอีกฝ่ายที่อยู่ด้านหน้าประตูด้วยน้ำเสียงสุภาพ “อ่า ไม่เป็น๵ะไ๱ครับ คุณครูสวีมีเรื่องด่วน๵ะไ๱จะชี้แจงกับนักเรียนห้องผมเหรอครับ หรือห้องผมไปก่อเรื่อง๵ะไ๱มาอีก” 

ประโยคสุดท้ายที่ครูจางเอ่ย นักเรียนในห้องได้ยินก็โห่ร้องโวยวายด้วยความไม่พอใจทันที 

“ครู พวกผมไม่ได้ก่อเรื่อง๵ะไ๱เลย จะมาใส่ร้ายกันแบบนี้ไม่ได้นะ” เสียงโวยวายของนักเรียนที่น่าจะเป็นหัวโจกของห้องดังขึ้นมา ก็ตามมาด้วยเสียงโห่ร้องเกรียวกราวดังขึ้นเรื่อย ๆ

เพิ่มความปวดหัวให้กับฮารุเป็นอย่างมาก จนเธอต้องเอามือขึ้นมาปิดหู สีหน้าก็ดูไม่สบอารมณ์ถึงที่สุด 

สิ่งที่ฮารุเกลียดที่สุด คือ เสียงดัง! 

“เอาล่ะ ทุกคนเงียบได้แล้ว! ครูแค่ล้อพวกเธอเล่น ให้คุณครูสวีได้พูดก่อน ค่อยโวยวาย” คุณครูจางปรามนักเรียนของตัวเองด้วยน้ำเสียงดุระคนระอา เจ้าพวกนี้จะทำให้ดูแย่ จากนั้นก็หันไปยิ้มแหย ๆ พูดขอโทษขอโพยคุณครูสวีหัวหน้าฝ่ายวิชาการของโรงเรียน “ขอโทษด้วยนะครับครูสวี เจ้าเด็กพวกนี้ชอบตื่นตระหนกไปก่อนเรื่อง” 

คุณครูสวีได้ยินการแก้ตัวอันย่ำแย่ของคุณครูจางครูหนุ่มที่มาใหม่ก็ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย นี่แหละหนามือใหม่ ยังหาทางรับมือกับเด็กแสบพวกนี้ไม่ได้ 

“ไม่เป็นไรครับ ผมมาก็เพราะห้องคุณครูจางมีนักเรียนใหม่มาเรียนที่ห้องนี้ครับ” 

คุณครูหนุ่มแซ่จางได้ยินว่าจะมีนักเรียนมาเพิ่มก็เป็นกังวลทันที นี่มันกลางเทอมแล้ว ใกล้จะสอบกลางภาคถ้ามีนักเรียนที่เรียนไม่ทันคนในห้องก็จะยิ่งฉุดคะแนนของห้องให้ต่ำลงอีกน่ะสิ แบบนี้ห้องที่เขาเป็นครูประจำชั้นจากรองบ๊วยก็เป็นห้องบ๊วยมัธยมปลายปีที่หนึ่งเต็มตัวเลยน่ะสิ 

“อ๋อ แบบนี้นี่เอง แล้วนักเรียนมาเพิ่มกลางคันแบบนี้จะเรียนทันเพื่อนมั้ย ใกล้จะสอบกลางภาคแล้วด้วย” เขาอดพูดในสิ่งที่กังวลออกไม่ได้ 

“ไม่ต้องห่วงครับ นักเรียนคนนี้มาจากประเทศ J หลักสูตรของโรงเรียนในประเทศ J นั้นนำพวกเราไปหนึ่งก้าวแล้วครับ” คุณครูสวีเอ่ยอธิบายอย่างใจเย็น

คุณครูจางถึงกับโล่งอก เมื่อรู้ว่านักเรียนคนใหม่มาจากประเทศ J 

ประเทศ J นั้นเป็นประเทศขึ้นชื่อเรื่องโรงเรียนและมหาวิทยาลัยมีคุณภาพอันดับต้น ๆ ของโลก 

แบบนี้เขาก็ไม่ต้องห่วงว่านักเรียนคนใหม่จะเรียนตามไม่ทัน เพราะเธอเรียนนำหน้าไปมัธยมปลายปีที่สองของที่นี่แล้ว…

ครูหนุ่มแซ่จางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ บริเวณทางด้านประตูก็ไม่พบนักเรียนคนใหม่เลย ก็อดที่จะถามออกมาได้ “อยู่ที่ไหนล่ะครับ นักเรียนใหม่คนนั้น”

คุณครูแซ่สวีได้ยินอย่างนั้นก็มองไปรอบ ๆ ตัว ไม่เห็นอีกฝ่ายก็ขมวด จากนั้นสายตาเขาก็มองเห็น๵ะไ๱แวบ ๆ ที่พื้น ก็พบนักเรียนหญิงคนใหม่นั่งเหยียดขาสีหน้าไม่สบอารมณ์พิงผนังห้องอยู่ 

“ลุกขึ้น เข้าห้องเรียนได้แล้ว”

ฮารุได้ยินดังนั้นก็ดีดลุกขึ้นยืนพรวดพราด จากนั้นก็เอามือปัดฝุ่นที่ก้น แล้วก็กันไปฉีกยิ้มให้คุณครูแซ่สวีคนนั้น ที่พาเธอมาส่งห้องเรียน จากนั้นก็เอ่ยขอบคุณอีกฝ่าย “ขอบคุณค่ะที่มาส่ง” 

ครูแซ่สวีตอบกลับฮารุด้วยน้ำเสียงราบเรียบเช่นเคย “มันเป็นหน้าที่อยู่แล้ว” ๮๣ั๹จากนั้นเขาก็หันไปพูดกับคุณครูหนุ่มแซ่จาง “ขอตัวก่อนนะครับ คุณครูจาง นี่เด็กนักเรียนคนใหม่” ครูแซ่สวีพูดจบก็หมุนกายเดินออกไป 

ส่วนฮารุก็ยืนกอดอกอยู่พิงกรอบประตูอยู่หน้าห้อง สีหน้าไม่แยแสสิ่งใด

การกระทำของเธอ เรียกความสนใจจากนักเรียนห้องนั้นได้เป็นอย่างดี 

เสียงฮือฮาดังขึ้นโดยมิได้นัดหมาย เด็กนักเรียนชายห้วโจกเป็นคนแรกที่พูดชมออกมา

“เห้ย ๆ ดูนั่น ที่หน้าประตูห้อง นี่มันคนจริง ๆ เหรอวะ ฉันนึกว่าตุ๊กตาซะอีก”

จากนั้นก็มีเสียงที่ชื่นชม และเสียงนักเรียนหญิงที่อิจฉาคอยขัดคำพูดของนักเรียนที่ชมเธอ 

“เด็กใหม่เหรอ น่ารักน่าเอ็นดูจริงงงงง” 

“ก็ไม่เห็นจะน่าเอ็นดูตรงไหน คนสวยประเทศเรามีเยอะกว่าอีก เหอะ” 

“ฉันอยากเอาเธอกลับบ้านไปเล่น” 

“เป็นคนประเทศ J ไม่แปลกใจเลยที่จะน่ารักเหมือนตุ๊กตาขนาดนี้” 

“ไม่เห็นจะน่ารักตรงไหน ก็งั้นแหละ ๆ” 

และอีกมากมาย เธอแทบจะอยากหาอถไรคมายัดหูกลบเสียงโหวกเหวกโวยวายของคนพวกนี้จริง ๆ 

“เอาล่ะ ๆ เงียบ ๆ กันในหน่อย เดี๋ยวเพื่อนใหม่ตกใจแล้วหนีไปยังไม่ทันได้เรียนซะก่อน ให้เพื่อนนักเรียนคนใหม่ได้เข้ามาแนะนำตัวในห้องหน่อยครับ!” คุณครูหนุ่มแซ่จางเอ่ยสับหยอก เรียกเสียงเฮฮาในห้องได้เป็นระยะ 

ตลกตรงไหน คนพวกนี้เส้นตื้นเหมือนพวกปัญญาอ่อนจริง ๆ ฮารุคิดพลางกลอกตาอย่างเบื่อหน่ายแกมระอา 

เธอเดินก้าวเท้าสับ ๆ เข้าไปยืนอยู่หน้าห้อง จากนั้นแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงเย่อ๮๾ิ่๹ “ฉันชื่อเฟยฉี เป็นลูกครึ่ง” 

แนะนำแค่นี้เองเหรอ ๵ะไ๱จะ๮๾ิ่๹ปานนั้น

ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ คุณครูแซ่จางไม่คิดว่านักเรียนคนใหม่จะไม่มีความเฟรนด์ลี่ขนาดนี้ 

ก็กระแอมไอเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยแก้สถานการณ์ให้กับนักเรียนคนใหม่ขึ้นมา “นักเรียนเฟยฉี ไม่มี๵ะไ๱จะพูดกับเพื่อน ๆ ในห้องมากกว่านี้เหรอครับ” 

“ไม่มี” ฮารุตอบ คุณครูแซ่จางอึ้ง ก่อนจะเอ่ยพูดขึ้นอีกครั้ง “เอาล่ะ ยังไงก็ได้ทำความรู้จักกันแล้ว เฟยฉีเธอไปนั่งกับอันเล่อเล่อนักเรียนหญิงที่นั่งแถวสุดท้ายนั้นได้เลย เทอมหน้าจะมีการจัดที่นั่งใหม่อีกครั้ง ถึงคราวนั้นก็อยู่ที่ความสามารถเธอแล้วล่ะ จะได้ส่วนไหนของห้อง” 

ฮารุทำเพียงแค่พยักหน้ารับ ก่อนจะเดินตรงไป๮๣ั๹ห้อง