เรื่อง ทวงรักคนใจร้าย
“ขับมาจากตลาดจู่ๆก็ดับเฉยเลยค่ะ”
พราวพิ้งค์โล่งใจี่ใสถานการณ์คับขันเธอัมีรู้จักี่พอจะช่วยเหลือไ้ผ่านมาแถวนี้พอดี
สองหนุ่มสาวี่ยืนอยู่ข้างทางัคงช่วยกันดู่าเหตุี่รถเสียนั้นเกิดจากอะไรโดยี่ไม่รู้เลย่าตอนนี้มีสายตาใครบางมองจับจ้องผ่านกระจกรถยนต์คันหรูอยู่ไม่วาง
เป็นภคพลี่มองร่างบางด้วยสายตานิ่งเฉยอย่างี่ใครก็คาดเดาอารมณ์ไม่ไ้่าตอนนี้เานั้นคิดอะไรอยู่เมื่อไ้เจอกับหญิงสาวี่หายหน้าจากเาไปเกือบสามปี
าุ่ค่อยๆผ่อนคันเร่งขับชะลอผ่านไปแล้วดูหญิงสาวร่างเล็กใชุดสีชมพูหวานี่กระจกข้างอีกรอบจนแน่ใจ่าเมื่อครู่มองไม่ผิดเธอคือพราวพิ้งค์ี่เห็น่าเาหมดประโยชน์แล้วก็รีบตีจาก
ความรู้สึกข้างใอตนนี้ประสมปนเปกันไปหมดไม่รู้่าตัวเองจะดีใจหรือคับแค้นใจี่ไ้เห็นร่างบางี่คุ้นเคยนี้อีกครั้งท่าสมองก็สั่ง่าอย่าพึ่งใส่ใจจึงรีบเหยียบคันเร่งมุ่งตรงไปี่ไอาตนทันทีก่อนี่จะเย็นไปมากก่านี้
ครู่ต่อมา
ภคพลขับรถเข้ามาจอดี่บ้านหลังใหญ่ซึ่งเป็นบ้านไม้สักสไตล์โมเดิร์นตัวบ้านเป็นสองชั้นี่ชั้นล่างมีระเบียงชานบ้านกว้างรอบๆบริเวณบ้านจัดเป็นสนามหญ้ากว้างใหญ่ล้อมตัวบ้านหลังบ้านร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่ตอนนี้บ้านพ่อเลี้ยงหนุ่มถูกประดับตกแต่งไปด้วยดอกไม้นานพรรณเพื่อเตรียมไว้ใงานแต่งงานพรุ่งนี้
บริเวณบ้านตอนนี้ไม่ค่อยมีมากนักภคพลจึงเลือกี่จะจอดรถี่หน้าบ้านก่อนจะหิ้วกระเป๋าเป้ใบไม่ใหญ่นักลงจากรถ
“ไง..ทำไมไม่มาพร้อมพ่อกับพี่เรา”
แดนไทยพ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่ี่ัดูหล่อเหลาไม่แพ้เด็กวัยรุ่นเข้ามาทักทายภคพลขณะี่หลานชายเล็กกำลังแบกเป้ใบเล็กเดินเข้ามาหน้าบ้าน
“ผมมีธุระต้องจัดการนิดหน่อยครับ..คิดถึงนะครับคุณอา”
ภคพลเข้าไปสวมกอดอาหนุ่มตนแน่นตอนเด็กๆสนิทกับอาเาพอสมควรแต่พอโตมามีการมีงานทำก็ไม่ค่อยไ้มาี่นี่อีกเลย
“อาก็เหมือนกัน..โนเอลกับพ่อเราทานข้าวอยู่ใครัวไปหาพวกเค้ากัน”
“กำลังหิวพอดีเลยครับคุณอา”
“แล้วแผลเป็นไงบ้าง”
“โอเคครับแผลแค่นี้ไม่สะเทือนอะไรผมอยู่แล้ว”
“รู้แบบนี้อาก็หมดห่วงแล้ว”
สองอาหลานี่รูปร่างเท่าๆกันี่จะบอก่ารุ่นราวคราวเดียวกันใครก็เชื่อ..แดนไทยเดินกอดคอหลานรักาเข้าไปใครัวทั้งสองเป็นี่จับจ้องเหล่าสาวแรกรุ่นยันสาวแก่แม่หม้ายี่เดินประปรายเก็บงานอยู่รอบๆเพราะต่างก็ดูดีกันทั้งคู่
“หลานเล็กพ่อเลี้ยงนี่หล่อไม่แพ้พ่อเลี้ยงเลยนะฟองเงิน”
ลำเพยแม่บ้านวัยกลางเดินมาจากบ้านพร้อมฟองเงินแม่ครัวี่รุ่นราวคราวเดียวกันเพื่อี่จะกลับบ้านหลังจากเสร็จงานี่นี่เมื่อเห็นสองอาหลานให้หลังไปไ้ก็หันมาคุยกันเรื่องเจ้านายเป็นปกติี่เคยทำ
“นั่นน่ะสิ..บ้านนี้ก็หน้าตาดีกันมั้งบ้านเลยถ้าหันมามองลูกสาวฉันบ้างก็คงดี”
ฟองเงิน่าพรางหัวร่อต่อกระซิกกับคู่หูสนิท
“ใครจะไปรู้พรุ่งนี้แกก็แต่งตัวให้ฟองจันทร์มันสวยๆแล้วกันเผื่อจะเข้าตาหลานพ่อเลี้ยงสัก”
ลำเพยเห็น่าฟองจันทร์ลูกสาวฟองเงินี่พึ่งเรียนจบหมาดๆเป็นสาวสวยสะพรั่งเต็มี่อาจจะเข้าตาใครใดหนึ่งหลานชายพ่อเลี้ยงก็ไ้
“เมื่อกี้ฉันก็แค่พูดเล่นเท่านั้นแหละ”
ฟองเงินรีบอธิบาย่าไม่ไ้คิดจริงเพราะตนไม่อาจเอื้อมให้ลูกสาวตนไปเกี่ยวดองกับเหล่าเจ้านายอยู่แล้วเพราะรู้ตัวดี่าสถานะบ้านตัวเองไม่ไ้เหมาะกับครอบครัวเจ้านายี่พูดมาก็แค่เอาสนุกปากกับี่สนิทเท่านั้น
ทางด้านคีิตอนนี้ก็มา่พราวพิ้งค์ี่บ้าน่รถหญิงสาวเาให้ี่ไร่าไป่ี่อู่่ ปลายฝัเห็นเื่เธอแะคีิกลับมา้กันไ้ก็ิ้แก้มปิเพราะใใจัเชียให้เื่เธอใ่กับคีิไ่า เพราะอยากใ้าวพิ้งค์มีดีๆมาดูแล
"ถ้าไม่ไ้คุณคีิเื่ปลายแย่เลยนะคะ...เหมือนสุภาพบุรุษขี่ม้าขาวัไงังั้นเลย"
ปลายฝัวางแก้วน้ำเย็นๆตรงหน้าคีิไ้เธอก็เอ่ยชมาุ่เปราะเรียกสายตามองค้อนพราวพิ้งค์ไ้เป็นอย่างดีเพราะพราวพิ้งค์นั้นรู้่าเื่เธอพูดแบบนี้พราะต้องการอะไร
"คุณปลายก็พูดเกินไปแล้วครับ.."
คีิิ้เขินพรางก้มหน้าเล็กน้อยี่ถูกชมต่อหน้าหญิงสาวี่ตนชมชอบมานาน
"คุณคีิอยู่ทานข้าวเย็นกับเราก่อนนะคะแล้วค่อยกลับ"
พราวพิ้งค์เอ่ยชวนพ่อเลี้ยงหนุ่มตามมารยาทเพื่อตอบแทนน้ำใจเาใวันนี้
"ผมมีธุระต่อน่ะสิครับวันหลังผมไม่พลาดแน่นอนครับ"
คีิรู้สึกเสียดายโอกาสดีๆเช่นนี้มากใใจอยากจะเลื่อนธุระตอนนี้ไปเพื่อทานข้าวเย็นกับพราวพิ้งค์แต่ธุระี่ต้องไปทำมันค่อนข้างสำคัญจึงเลื่อนนัดไม่ไ้
"วันไหน่างก็เชิญเลยนะคะ"
"ครับขอตัวก่อนนะครับ"
่าจบาุ่ก็เดินไปี่รถด้วย่าีเสียดาย
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??