เรื่อง หมื่นวิถีบรรลุเทพ
เยี่ยซางยังคงตั้งใฝึกฝนเหมือนเคย เื่เห็นเยี่ยซางพยายามเพิ่มพลังบ่มเพาะ ฉินเจินก็ฝึกฝนด้วยเช่นกัน
หลังจากพักผ่อนั้คืน ในเที่ยงวันรุ่งึ้ั้กลุ่มก็มาถึงประูหุบเขาโอสถซึ่งอยู่ด้าน้าภูเขาตานติ่งแล้ว
โดยบริเวณี้มีเสาหินแกะสลักสองเสาตั้งตระหง่านอยู่้าประูภูเขาสูงยี่สิบถึงสามสิบจั้ง เ้ผ่านศูนย์กลางเสากว้างสี่ถึงห้าจั้งซึ่งรอบเสาเต็มไปด้วยสมุนไพรนานาชนิด บนยเสาหินเชื่อมต่อกันด้วยแผ่นหินที่สลักอักษรขนาดใญ่สีทองสองัว่า “หุบเขาโอสถ (药谷)”
รถอสูรไม่ได้ผ่านเข้าประูหุบเขาโอสถเนื่องจากพวกเขาไม่ใช่ลูกศิษย์ที่นี่ คนที่ไม่ได้รับการเชื้อเชิญจากหุบเขาโอสถจะไม่สามารถเข้าไปข้างในได้ รถอสูรแต่ละคันตรงไปตามถนนหุบเขาโอสถ ด้านล่างหุบเขามีหลังคานับพันซึ่งเป็เมืองเล็กๆ ที่ชื่อเมืองเฉ่ากู่ เป็ที่พักสำหรับคนที่มาหุบเขาโอสถเพื่อธุระต่างๆ และยังเป็สถานที่ที่ศิษย์หุบเขาโอสถไปซื้อใช้ประจำวันด้วย
ชิวเจินพบโรงเตี๊ยมและเลือกพักอยู่ที่นั่นเพื่อรอพิธีคัดเลือกศิษย์ เขายังกลับไปไม่ได้เนื่องจากจะมีเพียงไม่กี่คนในกลุ่มี้เ่านั้นที่สามารถเข้าไปในหุบเขาโอสถได้ ส่วนคนื่ๆ ที่ไม่สามารถเข้าไปในหุบเขาโอสถได้ เขา้พากลับไปส่งที่เดิม
หลังจากชิวเจินจัดแจงห้องพักให้แล้ว เยี่ยซางก็ไปที่ห้องตนเองเพื่อบ่มเพาะอีกครั้ง
ขณะที่เยี่ยซางกำลังจะเริ่มบ่มเพาะ ก็มีเสียงคนมาเคาะประูห้องัึ้
เื่เปิประูออก เยี่ยซางก็ชะงักไปครู่หนึ่ง เขารู้สึกประหลาดใที่เห็นฉินเจินมาเคาะประูห้องตนเอง คนที่อยู่ไม่ไกลจากฉินเจินก็คือและหลี่ซง
“ข้าจะไปแล้ว เจ้า้พยายามให้มากึ้เล่า!” ฉินเจินมองเยี่ยซางแล้วกล่าวึ้ นี่เป็ครั้งแรกที่ฉินเฉินพูดกับเยี่ยซาง
หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องี้เยี่ยซางก็เข้าใว่าฉินเจินไม่ใช่คนธรรมดา แน่นอนว่าอีกฝ่ายไม่จำเป็จะ้ปฏิบัติตามขั้นปกติในการทดสอบหุบเขาโอสถเหมือนคนื่ๆ
แต่เยี่ยซางเข้าใผิดไปเนื่องจากฉินเจินไม่ได้มาเพื่อเข้าร่วมพิธีคัดเลือกศิษย์ เพราะา้การฉินเอ้าเซวียนแท้จริงแล้ว คือการให้ฉินเจินได้มาอยู่กับอาจารย์ตนเป็เวลาหนึ่งหรือสองปี ก่อนจะให้เขาเข้าร่วมพิธีคัดเลือกศิษย์หุบเขาโอสถภายหลัง
“แน่นอน ข้าจะพยายามให้มากึ้ เจ้า็เ่ั!” เยี่ยซางพยัก้าตอบแม้ว่าเ้ทางฉินเจินจะราบรื่นแต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอิจฉาอีกฝ่าย เขารู้ดีว่าเ้ทางแต่ละคนย่อมแตกต่างกัน
ฉินเจินหยิบยาสองขวดออกมาแล้วส่งให้เยี่ยซาง เื่เห็นว่าเยี่ยซางไม่ยอมรับ ฉินเจินก็ก้าวไปข้าง้าก่อนจะดึงมือเยี่ยซางออกมาและยัดขวดยาใส่มือ จากนั้นเขาก็หันหลังจากไป
เื่บอกลาชิวเจินแล้ว ฉินเจินก็ออกจากโรงเตี๊ยมพร้อมกับและหลี่ซง พวกเขาตรงไปที่ประู้าภูเขาหุบเขาโอสถ
ฉินเจินมีจดหมายแนะนำัและสัญลักษณ์ที่ได้มาจากฉินเอ้าเซวียน เื่ศิษย์หุบเขาโอสถตรวจสอบเสร็จ เ็หนุ่มก็สามารถผ่านเข้าไปได้ทันที แต่และหลี่ซงไม่สามารถเข้าไปได้ พวกเขารู้อยู่แล้วว่าตนเองไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปจึงมาส่งฉินเจินที่้าประูภูเขา
“ท่านอาั้สอง ถ้าเยี่ยซางไม่ผ่านการคัดเลือก ได้โปรดดูแลเขาระหว่างทางกลับด้วย” ฉินเจินที่เข้าไปในประูแล้วกล่าวึ้พร้อมหันกลับมามองและหลี่ซง
“นายน้อยไม่้เป็กังวล ถ้าเยี่ยซางไม่สามารถผ่านการคัดเลือกหุบเขาโอสถได้ เราจะพาเขากลับไป” พยัก้า
เื่เห็นศิษย์หุบเขาโอสถพาฉินเจินเข้าไปด้านในแล้ว และหลี่ซงก็หันหลังจากไปเช่นกัน
“เยี่ยซางก็เป็คนดีเหมือนกัน ่าเสียดายที่เขาเป็เพียงชาวบ้านธรรมดา ข้าไม่รู้ว่าหลังจากี้เขาจะเป็่าไร แม้ตระกูลฉินจะ่เหลือเขา แต่เ้ทางชีวิตเขาก็ยังยากลำบากอยู่ดี” หลี่ซงเข้าใผู้คนและรู้จักตระกูลฉินดี นายน้อยอีกสองคนไม่ชอบเยี่ยซางและเขาไม่คิดว่าเยี่ยซางจะสามารถผ่านการคัดเลือกหุบเขาโอสถได้ ่าไรแล้วก็มีคนจำนวนมากที่มาเข้าร่วมในพิธีคัดเลือกศิษย์ ั้ยังมีอีกหลายต่อหลายคนที่มีการบ่มเพาะสูง่าเ็หนุ่มผู้ี้!
“ถ้านายน้อยอีกสองคนผ่านการคัดเลือกหุบเขาโอสถได้ เยี่ยซางจะปลภัยมากึ้ยามเขาอยู่ในคฤหาสน์ฉิน แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะผ่านการคัดเลือกหุบเขาโอสถ” กล่าวด้วยรอยยิ้ม เขาไม่คิดว่าฉินไห่และฉินซานที่เอาแต่ดื่มกิน่าสนุกสนานจะผ่านการคัดเลือกได้เช่นกัน
สองวันต่อมาเยี่ยซางยังคงฝึกฝน่าหนัก
หลังจากรับประทานมื้อเช้าเสร็จ ระหว่างที่เยี่ยซางกำลังจะกลับไปที่ห้องตนเอง โรงเตี๊ยมก็เริ่มวุ่นวายเพราะมีคนจากหุบเขาโอสถมารับลงทะเบียนและมอบแผ่นป้ายหมายเลขให้กับผู้เข้าร่วมพิธีคัดเลือก
เยี่ยซางเดินเข้าไปลงทะเบียนและรับแผ่นป้ายตนเองซึ่งเป็หมายเลข ‘หนึ่งหนึ่งสองหก’
เื่เห็นระดับบ่มเพาะที่เยี่ยซางลงทะเบียน ศิษย์หุบเขาโอสถที่รับผิดชอบการลงทะเบียนก็ระบายยิ้มออกมา เพราะรากฐานการบ่มเพาะขั้นที่สามเลี่ยนชี่เป็ข้อกำหนดต่ำสุดการลงทะเบียนเข้าร่วมพิธีคัดเลือกศิษย์
ศิษย์หุบเขาโอสถล้วนมีคุณภาพสูง แม้พวกเขาจะรู้สึ่าเยี่ยซางไม่มีาหวังแต่ก็ยังยินดีลงทะเบียนให้เยี่ยซางด้วยรอยยิ้ม เพราะถึงจะล้มเหลวแต่ก็ยังเป็ประสบการณ์ คนที่ประสบาสำเร็จไม่สามารถวัดได้จากการบ่มเพาะในปัจจุบัน ัคำกล่าวว่า อย่ารังแกคนหนุ่มสาวที่ยากจน1
หลังจากลงทะเบียนเสร็จ ศิษย์หุบเขาโอสถก็จากไปพร้อมบอกเยี่ยซางว่าให้เขาไปที่ลาน้าประูภูเขาหุบเขาโอสถตรงตามเวลาเพื่อเข้าร่วมพิธีคัดเลือกศิษย์ในอีกสามวันข้าง้า
“เยี่ยซาง นั่นคือศิษย์สายในหุบเขาโอสถ!” ถังเทียนที่มาจากนครชื่อเีพร้อมกับเยี่ยซางกล่าวึ้
“เจ้ารู้ได้่าไรว่านั่นเป็ศิษย์สายใน?” เยี่ยซางถามด้วยรอยยิ้ม
ถังเทียนคนี้เป็หลานชายถังเฟิ่งหมิงผู้อาวุโสนครชื่อเี แม้ว่าเขาจะมาจากตระกูลใญ่แต่ถังเทียนไม่มีาเย่อหยิ่งหรือโอ้อวดเหมือนเช่นฉินไห่และคนื่ๆ
“ดูที่เสื้อผ้าและสัญลักษณ์นั่นซิ พวกเขาสวมชุดสีขาว มีเพียงศิษย์สายในเ่านั้นที่สวมใส่ชุดสีขาวเช่นี้ นอกจากี้เสื้อผ้าพวกเขาก็มีสัญลักษณ์หม้อโอสถอยู่ด้วย คนที่เป็ผู้นำจะมีสัญลักษณ์หม้อโอสถสีเิ ผู้ที่มีสัญลักษณ์หม้อโอสถเช่นี้บ่งบอ่าพวกเขาเป็กลุ่มศิษย์ชั้นย การได้รับสัญลักษณ์หม้อโอสถสีเิเช่นี้ไม่ง่ายเลย แต่พวกเขาอยู่ในระดับไหนข้าก็ไม่รู้แล้วเช่นกัน” ถังเทียนแตะจมูกเขาและยิ้ม่าเขินอาย
“นั่นเป็สัญลักษณ์อันดับหยวนปั่ง” ชิวเจินที่ได้ยินบทสนทนาระหว่างั้คู่กล่าวึ้
“ท่านอาชิว หยวนปั่งคืออะไรหรือ?” ถังเทียนถามึ้โดยไม่รอเยี่ยซางเอ่ยปาก
“หุบเขาโอสถมีลูกศิษย์จำนวนนับไม่ถ้วน ทุกระดับล้วนมีศิษย์ที่โดดเด่น ถ้าเป็หนึ่งร้อยอันดับแรกระดับจวี้หยวน ถือว่าเป็ศิษย์หยวนปั่ง มีหม้อโอสถสีเิเป็สัญลักษณ์ สูง่าหยวนปั่งคือตันปั่งซึ่งเป็อันดับศิษย์ระดับหนิงตัน สัญลักษณ์จะเป็หม้อโอสถทองคำ เจ้าเข้าใแล้วใช่ืไ่! หากเจ้าโชคดีพอที่จะผ่านการคัดเลือกหุบเขาโอสถได้แล้ว เจ้าจะ้พยายามให้มากึ้เพื่อเป้าหมายี้ นำารุ่งเรืองมาให้กับนครชื่อเีเราให้ได้” ชิวเจินตบไหล่ถังเทียนพลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม ชิวเจินและถังเทียนคุ้นเคยกันเป็่ามาก เพราะผู้บัญชาการองครักษ์นครชื่อเีคือถังเฟิ่งหมิง ปู่ถังเทียน
“แน่นอน นั่นดูยิ่งใญ่มาก” ถังเทียนพยัก้า เขา้การอยู่ในอันดับนั้น
“ไม่ใช่แค่ยิ่งใญ่เ่านั้น แต่การดูแลก็แตกต่างึ้กับอันดับแต่ละคน ทรัพยากรที่ศิษย์หุบเขาโอสถจะได้รับก็แตกต่างกัน ศิษย์่งานทั่วไปสามารถเลี้ยงครอบครัวได้ก็ไม่เลวแล้ว เพราะหุบเขาโอสถไม่สนใและไม่ได้ให้ทรัพยากรบ่มเพาะกับลูกศิษย์กลุ่มี้มากนัก ลูกศิษย์ที่มีรายชื่ออยู่ในอันดับต่างๆ ล้วนมีอนาคตที่สดใส ถังเทียน เจ้า้พยายามให้มาก่าี้นะ” ชิวเจินพูดยิ้มๆ
“ท่านอาชิว ท่านรูเถิด!” ถังเทียงตบอกแล้วกล่าว
หลังพยัก้าให้ชิวเจิน เยี่ยซางก็ไปบ่มเพาะต่อ
“เจ้าเ็โง่คนี้เอาแต่ฝึกตนั้วัน ไม่่าแปลกใที่เขาไม่รู้อะไรเลย” ถังเทียนพึมพำเสียงต่ำเื่มองตามหลังเยี่ยซางไป
“เขาไม่เหมือนเจ้า เพราะเขามีภูมิหลังที่ต่างไปั้มีจุดเริ่มต้นที่ไม่ค่อยดีนัก ันั้นเขาจึง้พยายามมากให้มากึ้ ถังเทียน เจ้าอย่าได้ประเมินเขาต่ำเกินไปเชียว” ชิวเจินยิ้มให้ถังเทียนแล้วหันกายเดินออกไปด้านนอกโรงเตี๊ยม เมืองเฉ่ากู่นั้นเป็เหมือนประูหุบเขาโอสถ ในตลาดมียาดีๆ ขายมากมาย ชิวเจินก็เป็ผู้ฝึกตน ันั้นเขาก็้การทรัพยากรเช่นกัน
เวลาสามวันผ่านไป่ารวดเ็ อีกไม่นานก็จะถึงวันเริ่มพิธีคัดเลือกศิษย์หุบเขาโอสถแล้ว
ด้วยการนำทางชิวเจินั้กลุ่มก็มาถึง้าประูภูเขาพ
ครั้งี้หุบเขาโอสถอนุญาตให้ทุกคนเข้าไปด้านใน แต่ก็มีลูกศิษย์หุบเขาโอสถคอยดูแลอยู่ จึงไม่สามารถเดินไปรอบๆ ได้ ผู้คนนับหมื่นมารวมักันที่ลาน้าประูภูเขาภายใต้การนำทางศิษย์จากหุบเขาโอสถ พิธีคัดเลือกศิษย์หุบเขาโอสถจะจัดึ้ที่นี่
-------------------------------------------------------------------------------------
1 อย่ารังแกคนหนุ่มสาวที่ยากจน หมายถึง คนหนุ่มสาวยังมีเวลาอีกมากที่จะสร้างั เช่นเดียวกับาจนที่สามารถเปลี่ยนแปลงให้ร่ำรวยึ้มาได้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??