เรื่อง หมื่นวิถีบรรลุเทพ
เล่มที่ 1 ตอนที่ 17 - ปีนผาท้าขีดจำกัด 1
ยามมองขึ้นไปยังผาานติ่งที่แทรกอยู่ในหมู่เมฆ เยี่ยซางก็รู้ว่าาสำเร็จหรือาล้มเหลวของาเดินทางมาที่หุบเขาโอสถในครั้งี้คงจะเกิดขึ้นที่นี่แ้
สีหน้าของฉินไห่ดูแย่เหลือทน อาาบาดเจ็บภายในของเยี่ยซางทีู่เขาเตะนั้นพอได้กินยาทงลั่วและพักผ่อนคืนึ่ก็เกือบจะหายดีเป็นปลิดแ้ ทว่ากระดูกไหปลาร้าของฉินไห่นั้นหักจึงทำให้ไม่สามารถปีนผาานติ่งได้
หลังจากลังเลอยู่ครู่ึ่ ฉินไห่ก็เดินออกจากกลุ่มผู้เข้า่าทดสอบและตรงมาหาฉู่หลิงเซียว “ผู้น้อยได้รับบาดเจ็บจากาลอบโจมตี ยามี้ยังไม่หายดี จึงไม่สามารถเข้า่าทดสอบี้ได้ ขอโปรดผู้อาวุโสละเว้นและปล่อยผู้น้อยเข้า่หุบเขาโอสถด้วย”
“มันผิดกฎ” ฉู่หลิงเซียวส่ายหัว
“ิ์พี่ฉู่ มันผิดกฎที่จะรับเขาเป็นลูกิ์ของหุบเขาโอสถก็จริง แต่เขาผ่านาทดสอบสามด่านั้พรสวรรค์ของเขาก็ไม่เลวนัก ยอดเขาเทียนเยวี่ยของเรายังขาดิ์ช่วยงานทั่วไป ันั้นให้เขาเป็นิ์ช่วยงานทั่วไปในยอดเขาเทียนเยวี่ยก็ได้ ไว้ปีหน้าค่อยเข้า่พิธีคัดเลือกิ์ีครั้งคงจะเหมาะกว่า” ัแทนของยอดเขาเทียนเยวี่ย่า
“เช่นนั้นก็ไม่เป็นอะไรหากจะเป็นิ์ช่วยงานทั่วไปไม่ใช่ิ์ของหุบเขาโอสถ” ฉู่หลิงเซียวคิดอยู่ครู่ึ่และพยักหน้า
เยี่ยซางยิ้มอย่างเหยียดหยามในใ เขารู้ว่าที่เป็นแบบี้ก็เพราะฉินจั้น าจริงแ้ฉินไห่ยังคงได้เข้า่กับหุบเขาโอสถ าบอกว่าเป็นิ์หรือิ์ช่วยงานทั่วไปก็แค่คำพูดเหลวไหล เพราะิ์ช่วยงานทั่วไปื่ๆ ได้รับาดูแลต่างกัน
หลังจากจัดากับเรื่องของฉินไห่แ้ ฉู่หลิงเซียวก็ประกาศเริ่มาทดสอบและยังเน้นว่าถ้ามีใครโจมตีคนอื่น ผู้นั้นจะูคัดออกทันที
เยี่ยซางมาถึงใต้ผาานติ่งพร้อมกับหอกเหล็กดำบนหลังของเขา เ็หนุ่มคว้าหินที่ยื่นออกมาด้วยมือั้สองข้างแ้เริ่มปีนขึ้นไป
เมื่อเห็นเยี่ยซางกำลังปีนเขา ื่ๆ ก็กระโดดและปีนขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
“พยายามเข้า!” ถังเทียนที่สนิทกับเยี่ยซางมากเอ่ยพร้อมพยักหน้าให้เมื่อเขาปีนผ่านเ็หนุ่มไป
“เ็คนี้ ข้าไม่รู้ว่าวันี้เขาจะทนได้หรือไม่?” ฉู่หลิงเซียวพูดกับัเขณะมองไปยังเยี่ยซางที่กำลังปีนขึ้นไปด้านบน
“ิ์พี่ฉู่ ถ้าเ็คนี้ไม่ผ่านาทดสอี่สี่ ่เขาไปที่ยอดเขาอู๋เหวยของเราเถิด! ที่ยอดเขาอู๋เหวยของเรายังขาดิ์ช่วยงานทั่วไปอยู่” ัแทนของยอดเขาอู๋เหวย่า
“คิดจะทำอะไรกันอย่างนั้นหรือ? พวกเ้ากำลังพยายามแย่งคนล่วงหน้าหรืออย่างไร?” หลิวหยางอวี่พ่นลมหายใอย่างเย็นชาขณะมองไปยังัแทนของยอดเขาอู๋เหวย
“อาจารย์อาเข้าใผิดแ้ ่าามตรงิ์ไม่อยากให้เขาออกจากหุบเขาโอสถ ว่าไปแ้ะเขาคือ้กล้าชั้นดีแม้รากฐานต่ำไปเล็กน้อย ทว่านี่เป็นข้อบกพร่องที่สามารถแก้ไขได้ เขายังมีพรสวรรค์แต่กำเนิดอยู่บ้าง ั้ยังมีข้อดีอย่างชัดเจน ถ้าเขาออกจากหุบเขาโอสถไปยังสำนักอื่น เกรงว่าจะถือเป็นาสูญเสียของหุบเขาโอสถเลยก็ว่าได้” ัแทนของยอดเขาอู๋เหวย่ากับหลิ่วหยางอวี่
“ิ์น้องหานมีิ์ที่ดี ยอดเขาอู๋เหวยมีผู้สือดแ้” หลิ่วหยางอวี่พยักหน้าให้กับัแทนของยอดเขาอู๋เหวยด้วยสายาชื่นชม หานตังเป็นประมุขของยอดเขาอู๋เหวยและิ์น้องของหลิ่วหยางอวี่
“ิ์น้องอี้ฉามาก” ฉู่หลิงเซียวเห็นด้วยกับมุมมองของอี้สุ่ยที่เป็นัแทนของยอดเขาอู๋เหวย
หยานเป่ยจี๋พยักหน้าให้ฉินเจินที่อยู่ข้างๆ เขา
ฉินเจินเข้าใแ้ว่าเยี่ยซางไม่จำเป็นต้องออกจากหุบเขาโอสถ ไม่ว่าเขาจะผ่านาทดสอี่สี่ได้หรือไม่ จะมีคนรับเขาเข้า่ในฐานะิ์ช่วยงานทั่วไปอย่างแน่นอน
ในยามี้าเร็วของผู้เข้า่าทดสอี่กำลังปีนผาานติ่งก็เปลี่ยนไป โดยกลุ่มที่เร็วที่สุดลดาเร็วลงจนช้ากว่าตอนแรกที่เริ่มปีนแ้!
เยี่ยซางยังคงปีนขึ้นไปอย่างช้าๆ อยู่ข้างหลังกลุ่ม เขารู้ดีว่าาแข็งแกร่งของเขานั้นห่างไกลจากคนอื่นนัก และพลังปราณในตันเถียนของตนเก็มีไม่มากเท่ากับผู้อื่นเช่นกัน
คนที่อยู่ข้างหน้าเริ่มช้าลงเรื่อยๆ พวกเขาหยุดพักผ่อนหลังจากปีนขึ้นผ่านุพักสองุ บางคนก็ไปที่แท่นหินเพื่อฟื้นพลัง
เยี่ยซางก็กำลังปีนสูงขึ้นไปเรื่อยๆ
เมื่อคนอื่นที่กำลังโคจรลมปราณเห็นเยี่ยซางปีนขึ้นมาใกล้ตนเ พวกเขาก็พักฟื้นแ้ลุกขึ้นปีนต่อไป
ที่หน้าผากของเยี่ยซางมีเหงื่อไหลอาบ เขาเข้าใแ้ว่าทำไมคนที่อยู่ข้างหน้าและมีรากฐานาฝึกฝนที่สูงกว่าถึงจำเป็นต้องพักฟื้นพลัง
ตอนี้ผ่านมาแค่พันกว่าหมี่เท่านั้น เยี่ยซางนึกไม่ออกว่าแรงกดดันที่อยู่เหนือขึ้นไปกว่าี้จะมากขนาดไหน ต้องรู้ไว้ว่าาสูงของผาานติ่งที่มองเห็นได้ด้วยาเปล่าคือหกพันหรือเจ็ดพันหมี่
เยี่ยซางยังไม่ได้ใช้ปราณ เขาอาศัยเพียงาแข็งแกร่งของ่ากายในาปีนขึ้นมาถึงตรงี้ เพราะเ็หนุ่มไม่ต้องาที่จะเสียลมปราณไปในช่วง้ เนื่องจากมันเป็นสิ่งจำเป็นในระยะหลัง
าปีนโดยไม่ใช่ปราณแสดงให้เห็นถึงาแข็งแกร่งของ่ากายที่เยี่ยซางได้ฝึกฝนจากาล่าในช่วงสองปีที่ผ่านมา แม้ว่าจะเป็นยากแต่เขาก็ยังสามารถปีนขึ้นไปได้
เมื่อปราศจากาปกป้องสนับสนุนของลมปราณ ฝ่ามือของเยี่ยซางก็ูบาดทิ้งรอยคราบเลือดไว้บนก้อนหิน
แม้ว่าระยะห่างระหว่างเยี่ยซางกับื่ๆ จะแคบลงเล็กน้อย แต่เยี่ยซางก็ยังามอยู่ข้างหลัง
ไม่มีใครในกลุ่มผู้เข้าทดสอบยอมให้เยี่ยซางแซงหน้าพวกเขาได้ พวกเขาจะพักฟื้นเมื่อทิ้งห่างได้ระยะึ่ แต่เมื่อเยี่ยซางไล่ามขึ้นทัน พวกเขาจะเร่งปีนขึ้นไปต่อ าปล่อยให้เยี่ยซางที่มีาบ่มเพาะั้ที่สามของเลี่ยนชี่ไปเหนือกว่านั้นทำให้พวกเขาอับอาย
ตอนี้ยังมีผู้เข้า่เหลือีึ่ร้อยคน ระดับต่ำสุดคือั้หกของเลี่ยนชี่ พวกเขาแข็งแกร่งกว่าเยี่ยซางมาก
“าปีนผาานติ่งด้วยาแข็งแกร่งของ่ากายเพียงอย่างเดียวโดยไม่ใช้พลังปราณเป็นสิ่งที่ไม่มีใครเคยทำมา่” ฉู่หลิงเซียว่าขณะลูบเคราบนคางของเขาพร้อมสายามองไปที่่าของเยี่ยซาง
“ด้วยพลังอันน้อยนิดของมัน จะมีประโยชน์อะไร” ฉินไห่ซึ่งยืนอยู่ข้างัแทนของยอดเขาเทียนเยวี่ยและฉินจั้นพึมพำ
ปัง!
ฉู่หลิงเซียวโบกแขนเสื้อ ่พลังปราณดุดันจะพุ่งเข้าใส่ฉินไห่ ่เขากระเด็นออกไป “เ้านับเป็นัอะไร? ที่หุบเขาโอสถไม่มีที่ให้เ้าเอ่ยปาก ถ้ายังมีครั้งหน้าี เ้าายแน่!”
“ฉินจั้น พาเขาออกไปแ้สอนกฎให้เขาเสีย” ลั่วเต้าหยวนัแทนของยอดเขาเทียนเยวี่ย่ากับฉินจั้นด้วยสีหน้าที่เย็นชา เรื่องี้ทำให้เขารู้สึกอับอายเป็นอย่างมากแต่เขาไม่มีโอกาสที่จะปฏิเสธได้ เป็นฉินไห่ที่ไม่เข้าใกฎเกณฑ์ นอกจากี้ด้วยัตนและสถานะของเขายังห่างไกลจากฉู่หลิงเซียวนัก ถ้าเขาเป็นผู้สือดของประมุขยอดเขาเทียนเยวี่ย ฉู่หลิงเซียวก็คือผู้สือดของหุบเขาโอสถ
“ิ์พี่อี้ ท่านมอบเยี่ยซางให้ยอดเขาจื่อเวยของพวกเราดีหรือไม่?” ผู้หญิงคนเดียวในที่นั่งอยู่พูด
“ิ์น้องถัง เยี่ยซางคนี้ไม่ใช่คนของยอดเขาอู๋เหวยของข้า ตราบใดที่เขาสามารถอยู่ในหุบเขาโอสถได้ ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็เหมือนกัน” อี้สุ่ย่าด้วยรอยยิ้ม
“ถ้าเขาอยู่ั้ห้า คนพวกี้คงหยุดเขาไม่ได้” หยานเป่ยจี๋่า
“อาจารย์อา่าไดู้ต้อง เขาสามารถมาถึงระดับี้ได้ด้วยาฝึกตนั้สาม หากมีาฝึกตนั้ห้า คงไม่ใช่เรื่องยากที่เขาจะผ่านาทดสอี่สี่” ฉู่หลิงเซียวพยักหน้า
ในเวลาี้ผู้ที่ปีนเขาได้สูงที่สุดอยู่ที่สองพันหมี่ ส่วนเยี่ยซางปีนได้ึ่พันหกร้อยหมี่ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ เ้ผมเปียกชื้นแนบติดอยู่บนใบหน้า เลือดและเหงื่อบนฝ่ามือของเขาทิ้งรอยเปื้อนไว้บนก้อนหินเต็มไปหมด
แรงกดดันจากยอดเขาานติ่งเป็นเหมือนคลื่นที่แผ่มาปะทะ่ากาย ระลอกแ้ระลอกเล่า จึงเป็นายากสำหรับเยี่ยซางที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองยอดเขา
อ้าก!
แรงกดดันมหาศาลทำให้จิตวิญญาณาต่อสู้ของเยี่ยซางระเบิดออกมา เขา่เสียงร้องเหมือนสัตว์้า หลังจากร้องลั่นออกมาเสียงั ขาของเขาก็ยังคงปีนขึ้นไปพ
ด้วยเสียงตะโกนของเยี่ยซาง มีผู้เข้า่ทดสอบสองคนที่เหยียบพาจึงโดนแรงกดดันทำให้ร่วงลงจากหน้าผา
“นั่นเขาทำอะไร?” ชายหนุ่มชุดขาวสถบ
“เ้าบ้านี่จะตะโกนทำไม ทำข้าตกใจนเกือบล่วงลงไปแ้” ถังเทียนซึ่งอยู่เหนือศีรษะของเยี่ยซางราวสองร้อยหมี่ตะโกนลงมา
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??