เรื่อง หมื่นวิถีบรรลุเทพ
เมื่อเห็นการบ่มเพาะที่เงียบสงบของเยี่ยซาง เงา่าหนึ่งก็จากไปก่อนจะมาปรากฏที่บ้านไม้ไผ่ของกงเสวียนแทน
“ท่านาา์” เมื่อ่านั้นมาถึง้าบ้านไม้ไผ่ กงเสวียนซึ่งอยู่ใบ้านก็เิออกมา่ารวดเ็
“เอาละ เ็สามนี้เป็นต้นกล้าชั้นดี ้เข้มงวดกับพวกเขาให้มาก่ พรุ่งนี้เรียกศิษย์ช่วยงานทั่วไปให้มาทำาสะอาดที่นี่และสร้างบ้านไม้ไผ่ีสามหลังให้ลูกศิษย์ช่วยงานทั่วไปอยู่ด้วย ั้สามยังเ็อยู่ พวกเขายัง้ได้รับการดูแลใเรื่องชีวิตประจำวัน” หลิ่วหยางอวี่พยัก้าให้กงเสวียนพร้อมอธิบาย
“ศิษย์เข้าใจแล้วขอรับ” กงเสวียนพยัก้า
พออธิบายเสร็จหลิ่วหยางอวี่ก็ออกไป
หลังฝึกฝนมาั้คืน เยี่ยซางก็ทำาสะอาด่าาใเช้าก่อนจะฝึกต่อยลมต่อ จากนั้นเขาก็กลับไปที่บ้านไม้ไผ่แล้วเปิดตำราทักษะการต่อสู้ที่กงเสวียนมอบให้ตนเอง
ทักษะหอกไล่ลม เป็นตำราสำหรับผู้ใช้หอก เยี่ยซางเริ่มศึกษาทักษะนี้ขณะยืนอยู่ใสนาม ใยามนี้เขารู้สึกขอบคุณพ่อเฒ่าของตนเองเป็น่ามาก แม้ว่าหมู่บ้านจู๋ส่วนมากจะเป็นนักล่า แต่ีฝ่ายก็ไม่ลืมสอนเยี่ยซางให้อ่านเขียนออก ด้วยารู้ที่เขาได้รับจากพ่อเฒ่าจึงทำให้เขาสามารถเข้าใจเนื้อหาได้ไม่ยาก เี่ายังจดจำตัวอักษรโบราณบางตัวได้
พอเยี่ยซางนำหอกเหล็กดำออกมา เขาก็เริ่มฝึกหอกไล่ลมใสนาม
หลังจากฝึกได้ระยะหนึ่ง เยี่ยซางก็ถอนหายใจ เาะเ็หนุ่มไม่สามารถควบคุมทักษะหอกไล่ลมได้แม้แต่น้อย
ทักษะหอกไล่ลมมีจุดที่สำคัญ หนึ่งืาเ็ ้ใช้าเ็ให้ดูเหมือนช้า ีหนึ่งจุดืาแรง ้ใช้พละกำลังมหาศาลทำให้หอกเป็นเสมือนมังกร
หลังจากฝึกฝนเป็นเวลาครึ่งชั่วยาม เยี่ยซางกลับไม่รู้สึกถึงาเ็หรือาแรงใดๆ ั้นั้น
เยี่ยซางนั่งถอนหายใจอยู่ใลานเล็กๆ ขณะพยายามคิดว่าจะทำสิ่งนี้ได้่าไร หลังจากครุ่นคิดเป็นเวลานาน เขาก็ยังไม่พบารู้สึกนั้น จากนั้นจึงสรุปว่าั้พลังบ่มเพาะของตนเองและาแ็แกร่งของ่าาต่างก็ยังไม่มากพอ
เยี่ยซางยืนึ้แล้วถอนหายใจ แต่เขาก็ยังคงฝึกฝนต่อไป แของเยี่ยซางืการบ่มเพาะรากฐานปรับปรุงพลังปราณของตนเองก่อน หลังจากนั้นเมื่อเขาฝึกฝนทักษะการต่อสู้แล้ว เขาจะสามารถทำสิ่งต่างๆ ได้มากึ้ทีละน้อย
เยี่ยซางใช้เวลาวันถัดมาฝึกซ้อม่าหนัก กลางวันกงเสวียนมาที่บ้านไม้ไผ่ของเยี่ยซางเพื่ออธิบายปัญหาที่ติดขัดใการฝึกฝนให้ เมื่อเขาได้ฟังคำตอบของกงเสวียน ก็ทำให้เยี่ยซางรู้แจ้งเกี่ยวกับทักษะหอกไล่ลม
หอกไล่ลมเป็นทักษะการต่อสู้ระดับซึ่ง้ฝึกฝนโดยผู้ฝึกตนระดับจวี้ กงเสวียนไม่สามารถหาทักษะที่เหมาะกับเยี่ยซางได้ จึงได้นำทักษะหอกไล่ลมมาให้แทนเนื่องจากไม่มีทักษะหอกระดับหนึ่งหรือทักษะการต่อสู้อื่นที่เหมาะสมกับเขา
คราวนี้เยี่ยซางจึงรู้สึกสบายใจึ้เล็กน้อย เมื่อทราบว่าไม่ใช่ปัญหาของเขาที่ไม่สามารถฝึกหอกไล่ลมได้
หลังกงเสวียนอธิบายเรื่องนี้ให้เยี่ยซางฟังแล้วเขาก็ทิ้งท้ายว่าให้ไปหาตนเองได้หากเยี่ยซางมีคำถามอื่นๆ จากนั้นกงเสวียนก็จากไป เขารู้วิธีสอนอื่น หาก้การีฝ่ายให้ลงมือปฏิบัติจริง ้สั่งสอนด้วยตนเอง ให้คำแนะนำเมื่อจำเป็นและปล่อยวางใส่วนที่เหลือให้เจ้าตัวจัดการ
ใวันที่ห้าของการอยู่บนยเขาไท่เสวียน การบ่มเพาะของเยี่ยซางก็ประสบาสำเร็จเข้าสู่เลี่ยนชี่ั้สี่แล้ว จึงทำให้เยี่ยซางมีาสุขล้นเปี่ยม เพียงแค่เดือนหลังจากออกจากหมู่บ้านจู๋ าแ็แกร่งของเขาก็ดีึ้กว่าเมื่อก่อนาเท่า
เมื่อาแ็แกร่งเพิ่มึ้ เยี่ยซางก็เริ่มไปฝึกหอกไล่ลมีครั้ง แม้ว่าเขาจะฝึกใขอบเขตของผู้ใช้หอกไม่ได้ แต่เขาก็ยังปรับปรุงการใช้หอกของตนเองได้
ขณะที่เยี่ยซางกำลังฝึกฝน กงเสวียนก็เิเข้ามา “นี่เป็นเสื้อคลุมของเจ้า ถ้าข้าไม่เอามาให้ เจ้าก็จะไม่ไปเอามันสินะ”!
เยี่ยซางหยิบเสื้อคลุมที่กงเสวียนโยนลงบนโต๊ะไม้ไผ่ึ้มา เพื่อเอาเข้าไปเก็บใบ้านแต่เมื่อผ่านไปครึ่งทางเยี่ยซางก็หยุดเิ “าา์ลุงขอรับ เสื้อคลุมสีขาวเป็นของศิษย์สายใไม่ใช่หรือ? ศิษย์ใหม่ไม่ใช่ว่าควรเริ่มจากศิษย์สายนอกหรือ?”
“โดยปกติศิษย์ใหม่้เป็นศิษย์านอก แต่ไม่ใช่กับยเขาไท่เสวียน ตราบใดที่เข้าสู่ยเขาไท่เสวียน่าเป็นทางการได้ เาทุก้เป็นศิษย์สายใ” กงเสวียน่าด้วยรอยยิ้ม เขาภูมิใจมากที่ได้บอกว่านี่ืาแ็แกร่งของหลิ่วหยางอวี่ที่หุบเขาโอสถยอมรับ
ยเขาไท่เสวียนมีเพียงศิษย์ช่วยงานทั่วไป ศิษย์สายใ ศิษย์ชั้นย และศิษย์ั แต่ไม่มีศิษย์สายนอก
“ที่แท้เป็นเช่นนั้นเอง” เยี่ยซางพยัก้า เดิมทีเขาคิดว่าจะ้ต่อสู้กับศิษย์สายนอกจำนวนมากเสียแล้ว
“ิสามน้อย อย่าฝึกฝนมากเิไป แค่ทำาคุ้นเคยกับหอกไล่ลม แต่อย่าบังคับมัน ถ้าไม่มีอะไรทำแล้วก็เจ้าไปนั่งดื่มชาพักผ่อนที่บ้านาา์ลุงก็ได้” กงเสวียนเห็นเหงื่อที่อาบ้าผากของเยี่ยซางจึงได้่าึ้ เขาไม่้การให้เยี่ยซางอยู่าใต้แรงกดดันมากเิไป ่าไรแล้วเยี่ยซางก็เพิ่งจะอายุิสี่ปี เขายังเป็นเ็อยู่
“ขอบคุณาา์ลุง เยี่ยซางทราบแล้ว” เยี่ยซางพยัก้าให้กงเสวียน
“ดี ถ้าเช่นนั้นข้าจะไปแล้ว ้ไปดูนั้น ไอ้สารเลวนี้ไว้ใจไม่ได้เหมือนเจ้า” กงเสวียนโบกมือให้เยี่ยซาง
เมื่อมาถึงบ้านของถังเทียนและฉู่หนิง กงเสวียนก็มีสี้าไม่ดีนัก เมื่อเห็นว่าถังเทียนไม่ได้ฝึกซ้อม กงเสวียนก็ต่อว่าเขาโดยพลัน
ถังเทียนรู้สึกเสียใจไม่น้อย เาะกงเสวียนมาพบเขาพักพี เมื่อกงเสวียนยกเยี่ยซางเป็นตัว่าถังเทียนถึงกับพูดไม่ออก
ฉู่หนิงที่ถือกาน้ำชาหัก ๆ เพื่อมาต้มน้ำชงชาก็ไม่ได้หนีไปไหน ั้เขายังถูกด่าหนักเสียยิ่งกว่า กงเสวียนบอกว่าเขาจะรอเป็นเวลาสามเดือน ถ้าใครทำไม่สำเร็จจะถูกส่งไปที่ป่าหมื่นู
าวันต่อมา เยี่ยซางยังคงพยายามมากึ้ ใวันนี้เขาออกมาจากบ้านไม้ไผ่ ขณะที่กำลังจะอาบน้ำ ก็เหลือบไปเห็นนกสีขาวตัวหนึ่งซึ่งสูงพอๆ กับ ร่อนลงไม่ไกลจาก้าบ้านไม้ไผ่นัก ปีกข้างหนึ่งของมันเต็มไปด้วยเลื
นี่ืนกอะไรกัน? ยังดูเป็นลูกนกอยู่แท้ ๆ
เมื่อมองดูขนนกและปากของนกสีขาว เยี่ยซางก็ตัดสินว่ามันเป็นสัตว์ูที่ได้รับบาดเ็ สัตว์ูอายุน้อยยังเติบโตได้ีมาก หลังัเกตจะงอยปากและกรงเล็บ เยี่ยซางก็รู้เกี่ยวกับสัตว์ูตัวนี้ึ้บางส่วน มันเป็นสัตว์ูประเภทเป็นนกที่ยังไม่มีเจ้าของ ถ้ามันโตึ้ก็คงเป็นสัตว์ูที่ยิ่งใหญ่ทีเี หากสามารถทำให้เชื่องได้แล้วคงจะเป็นสัตว์ูบินที่ยเยี่ยมมาก
หลังจากคิด่านั้นเยี่ยซางก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าหานกสีขาว
ยามเขาอยู่ห่างจากนกสีขาวหกหรือเจ็ดจั้ง มันก็ื่ตัวทำให้เยี่ยซางมั่นใจใาคิดของตนเองมากึ้ นกตัวนี้เป็นีสายพันธุ์หนึ่งซึ่งต่างออกไปจากที่เขาเคยพบ เขาล่าสัตว์ใีต มีสัตว์ูน้อยมากที่มีาื่ตัวเช่นนี้
เมื่อมันเห็นเยี่ยซาง นกสีขาวก็เริ่มวิ่ง เ็หนุ่มเองก็เริ่มไล่ตามทันที เขาไม่้การจะปล่อยโอกาสดัง่าไป
แม้เยี่ยซางจะวิ่งได้เ็มากแต่าเ็ของนกสีขาวก็ไม่ได้ช้าไปกว่ากัน แม้ว่าปีกของมันจะบาดเ็และบินไม่ได้ แต่เมื่อมันกระพือปีก าเ็ใการวิ่งของมันก็เ็กว่าสัตว์ูทั่วไปมาก ีั้ยังเ็กว่าราชสีห์ทมิฬที่เยี่ยซางเคยฆ่ามาก่อนาเท่า แม้ว่าการฝึกฝนของเยี่ยซางจะเป็นั้ที่สี่ของเลี่ยนชี่แล้ว ก็ยังตามแทบไม่ทัน เาะ่านั้นเขาจึงไม่้การปล่อยมันไป
เยี่ยซางไม่กลัวว่านกสีขาวจะทิ้งห่างเขาไป ใแง่ของาทนเยี่ยซางเคยวิ่งติดต่อกันาชั่วยามใพื้นที่ทุรกันดารของหมู่บ้านจู๋ เขาไม่เชื่อว่านกสีขาวจะสามารถวิ่งาชั่วยามได้
หนึ่งและนกหนึ่งตัวไล่ล่าสลับหลบหนี ั้คู่ต่างกำลังออกห่างจากยเขาต้นไผ่มากึ้เรื่อยๆ นกสีขาวื่ตระหนกขณะที่เยี่ยซางวิ่งไล่ตามหลังไป่าไม่ลดละ
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม หนึ่งกับนกีหนึ่งตัวก็วิ่งเข้าไปใป่าเป็นร้อยลี้
เยี่ยซางรู้สึก้การด่าผู้เหลือเิ ั้ที่ปีกที่บาดเ็ของนกสีขาวมีเลืออก่าต่อเนื่อง แต่มันก็ไม่ยอมหยุดวิ่ง แม้ว่ามันไม่้การต่อสู้ก็ตาม!
ขณะที่เยี่ยซางกำลังหงุดหงิดเล็กน้อย นกสีขาวก็หยุดวิ่งก่อนจะร้องจิ๊บๆ
“ข้าบอกให้เจ้าวิ่ง ทำไมเจ้าไม่วิ่ง” ่าาของเยี่ยซางสั่นเล็กน้อยด้วยาื่เต้น ใที่สุดเขาก็ตามนกสีขาวได้ทัน
แต่หลังจากที่ตามมาทันสี้าของเยี่ยซางก็เปลี่ยนไป เขารู้แล้วว่าทำไมนกสีขาวถึงไม่วิ่งต่อ ทำไมมันถึงส่งเสียงร้องจิ๊บๆ แนั้นพ
กรงเล็บของนกสีขาวถูกพันด้วยหนวดสีแดงเส้นที่หนาเท่าแขนมนุษย์แล้วกำลังโดนลากไปข้าง้า
เยี่ยซาง ก้าวไปข้าง้าและฟันไปทางหนวดสีแดงด้วยหอกเหล็กสีดำใมือของเขา
ตูม!
เสียงปะทะดังลั่นออกมา เยี่ยซางขยับไปทางด้านหลัง ขณะที่หนวดสีแดงยังไม่ถูกตัดออก แต่แรงสะท้อนนั้นกลับรุนแรงมากจนเกือบทำให้เ็หนุ่มทรงตัวไม่อยู่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??