เรื่อง หมื่นวิถีบรรลุเทพ
บนชั้นใของแหวนมิติ เยี่ยซางเห็นเม็ดยาจำนวนมาก ยาเม็ดเหล่าี้บางส่วนเฟิงเฉินปรุงขึ้นเ ส่วนบางเม็ดเป็นยาเม็ดระดับสูงที่เขาเก็บรวบรวมไว้
ประสบการณ์ใครั้งี้ยเยี่ยมมาก เยี่ยซางไม่คาดคิดมา่เลย
คัมภีร์หม้อโอสถศักดิ์สิทธิ์จะ้ส่งคืนหุบเขาโอสถ่าแน่ แต่เยี่ยซางวางแผนที่จะคัดลอก่ที่จะส่งคืน ะส่วนที่เหลือจะเป็นของเขาเ
ัจากสงบสติอารมณ์แล้ว เยี่ยซางกับนกสีขาวก็ออกมาจากถ้ำ เขารู้สึกถูกกดข่มเมื่ออยู่ใถ้ำตลเวลา เ็หนุ่มไม่คุ้นเคยกับความรู้สึกเช่นั้เท่าไรนัก
นกสีขาวยังคงติดตามเยี่ยซางอยู่ตลเวลา
เมื่อออกมาถึงแท่นหิน เยี่ยซางก็เงย้าขึ้นมองด้านบนเพื่อวางแผนจะการกลับขึ้นไป
ะมองไปบน้าผาเพื่อคิดถึงหนทางที่เป็นไปได้ เยี่ยซางก็รู้ว่าการปีนขึ้นไปั้ยากมาก แล้วยังมีหัดินที่น่าสะพรึงกลัวอยู่บน้าผาด้วย
เยี่ยซางตบเบาๆ ที่นกสีขาว เขา้การที่จะโคจรพลังปราณเพื่อรักษาอาการาเจ็บ ัพลันั้ก็คล้ายมีแสงวาบใความคิด เขาไม่รู้ว่านกสีขาวชิี้เป็นนกอะไร แต่เขาสามารถค้นหามันใตำราภาพวาดจิตวิญญาณได้
เมื่อเยี่ยซางอ่านเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับสัตว์อสูรและสัตว์วิญญาณใตำราภาพวาดจิตวิญญาณกลับไม่พบบันทึกใดๆ ที่เกี่ยวกับนกสีขาวตัวี้ แต่มันมีส่วนที่ใกล้เคียงกับสัตว์สองชิ กรงเล็บและจะงอยปากที่แหลมคมของมันดูคล้ายกับอสูรโบราณชิงเผิง ส่วนีปี หางและขนของมันั้ใกล้เคียงกับเสวียนหลวนซึ่งกินทองคำเป็นอาหาร
เยี่ยซางไม่พบสิ่งที่้การรู้ เขาจึงเก็บตำราภาพวาดจิตวิญญาณและฝึกโคจรปราณบนแท่นหิน ะที่นกสีขาวก็อยู่เคียงข้างเยี่ยซาง่าเงียบๆ
ไม่กี่วันถัดมา เยี่ยซางยังอยู่บนแท่นเพื่อบ่มเพาะปราณและรักษาอาการาเจ็บ แต่่ากายของเขาหายดีแล้ว ยกเว้นแขนขวาของเขาที่ยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่
ช่วงี้นกสีขาวเงียบมาก เยี่ยซางให้ยาปี้กู่กับมัน ะที่มันก็อยู่ข้างๆ เยี่ยซางทุกวัน าแผลที่ปีกของเ้านกเกือบจะหายดีแล้ว
แม้ว่าชีวิตของเขาจะปลภัย แต่เยี่ยซางก็ยังกังวลอยู่เล็กน้อย การอยู่ที่นี่ต่อไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดีนัก
“เ้านกขาว เ้าเกือบจะหายดีแล้ว ่พาข้าขึ้นไปข้างบนได้หรือไม่?” เยี่ยซางถามะมองดูนกสีขาวข้างๆ ที่กำลังจัดขนของมันอยู่
เยี่ยซางถามออกมา่าั้ แต่นกสีขาวพยัก้าจริงๆ
สิ่งี้ทำให้เยี่ยซางประหลาดใมาก เดิมทีเขาถามคำถามเาะความเบื่อหน่าย แต่การผงกหัวของนกสีขาวแสดงให้เห็นว่ามีโอกาสกลับขึ้นไปได้จริง
มีความหวัง! แต่เยี่ยซางยังคงกังวลเล็กน้อย นกสีขาวยังเ็ขนของมันยังอ่อนนุ่ม กรงเล็บของมันก็ยังเห็นผิวเนื้อสีอ่อนข้างใอยู่ ไม่ง่ายเลยที่เ้านกจะพาเขาบินขึ้นไปด้วยกัน
ัจากฝึกฝนอีกวัน เยี่ยซางก็ตัดสินใจะออกจากที่นี่ เาะเขาเห็นว่าปีกของนกสีขาวั้หายดีแล้ว
่ออกเดินทาง เยี่ยซางใช้หอกเหล็กำเพื่องัดเอาหินก้อนใหญ่จาก้าผามาปิดทางเข้าถ้ำเอาไว้ แล้วพยัก้าให้นกสีขาว “พวกเราไปกันเลยดีหรือไม่?”
เมื่อได้ิคำพูดของเยี่ยซาง นกสีขาวก็ยืดตัวตรงกางปีกออกสะบัดช้าๆ ่าของนกสีขาวสูงครึ่งจั้งและปีกของมันกว้างกว่าสองจั้ง!
“เอาละ มาลองดูกัน ถ้าข้าขึ้นัเ้า มันจะส่งผลต่อการบินของเ้า ัจากที่เ้าบินขึ้นไปแล้ว ข้าจะจับกรงเล็บของเ้าแทน” เยี่ยซางชี้ไปที่กรงเล็บอันแหลมคมของนกสีขาวแล้วพูดขึ้น
นี่คือข้อสรุปที่เยี่ยซางได้รับจากช่วงสองวันที่ผ่านมา นกสีขาวมีขนาดไม่ใหญ่นัก ถ้าเขานั่งบนัของมัน ้ำหนักของเขาจะกดนกสีขาวทำให้มันบินไม่ได้ แต่ถ้าเขาจับกรงเล็บของมันไว้ ้ำหนักของเขาจะมีผลเพียงเล็กน้อยเท่าั้
สำหรับหอกเหล็กำ เยี่ยซางไม่้การจะทิ้งไว้ เขาวางแผนที่จะดูสถานการณ์่แล้วค่อยตัดสินใ ถ้านกสีขาวไม่สามารถพาเขาขึ้นไปพร้อมกับหอกเหล็กำได้เขาจะแพ้ ใสถานการณ์เช่นี้ถ้าเขาไม่มีหอกเหล็กำ นกสีขาวก็ไม่สามารถบินข้าม้าผาได้เช่นกัน
หากมันสามารถพาเขาบินขึ้นไปพร้อมกับหอกเหล็กำได้ แสดงว่ายังมีโอกาส เมื่อจัดการกับปัญหาี้ได้ ก็ยังสามารถทิ้งหอกเหล็กำได้ใาั
นกสีขาวสยายปีกและบินขึ้นไปใอากาศด้านนอกของแท่นหิน จากั้มันก็มาบินอยู่เหนือศีรษะของเยี่ยซาง
เมื่อเห็นนกสีขาวบินกลับมา เยี่ยซางก็กระโดดขึ้นและจับกรงเล็บอันแหลมคมของนกสีขาวด้วยมือขวา
เยี่ยซางกับนกสีขาวเคลื่อนตัวออกจากแท่นหิน
นกสีขาวที่บินออกมาจากแท่นหิน่จะบินวนเป็นวงกลมรอบหุบเขาค่อยๆ เพิ่มความเ็ใการบินั้ให้เ็ขึ้นมาก
เมื่อรู้สึกว่านกสีขาวไม่ได้รับ้ำหนักมากเกินไป เยี่ยซางก็ถอนหายใด้วยความโล่งอก หากนกสีขาวสามารถรักษาสภาพี้ไว้ได้มันก็จะสามารถบินขึ้นไปได้โดยไม่มีปัญหาใดๆ ถ้าสภาพของนกสีขาวแย่ลง เขาก็แค่โยนหอกเหล็กำทิ้งไป
เยี่ยซางไม่อยากทิ้งหอกเหล็กสีำหากไม่จำเป็นจริงๆ แม้ว่ามันจะเป็นแค่หอกเหล็กสีำธรรมดา แต่มันก็อยู่เขามาเป็นเวลานาน มันมีความพิเศษสำหรับเขาเาะมันเป็นของขวัญจากพ่อเฒ่า
นกสีขาวบินเ็มาก เมื่อมันบินขึ้นไป เยี่ยซางก็รู้สึกเหมือนกับว่า้าผาเคลื่อนผ่านลงมา่าต่อเนื่อง
เมื่อนกสีขาวบินขึ้นมาใกล้ถึงขอบ้าผา เยี่ยซางก็เห็นสถานที่ที่หัดินอยู่ หนวดสีแดงสดสองเส้นยังคงเคลื่อนที่ขึ้นไปบน้าผา เสือำโชคร้ายตัวึ่ที่ถูกหนวดสีแดงรัดเอาไว้ส่งเสียงคำราม่าไม่ิ แต่แล้วมันก็โดนหัดินดูดกินเลืเนื้อจนหมดทั้ง่าและตายจากไป
ใเวลาี้เยี่ยซางรู้แล้วว่าพวกเขาไม่มีปัญหาใการกลับขึ้นไปบน้าผาและออกจากป่า นกสีขาวบินผ่านไปครึ่งทางแล้ว ทว่าไม่มีวี่แววที่มันจะหมดแรงจนไม่สามารถบินต่อได้เลย
ช่วงึ่ถ้วยชาถัดมา ระยะการมองเห็นของเยี่ยซางก็กว้างขึ้น เมื่อนกสีขาวบินออกจาก้าผาพร้อมกับเยี่ยซาง
ยามมาถึงด้านบนของ้าผา นกสีขาวไม่ได้ร่อนลงบริเวณั้ มันบินต่อไปพร้อมกับเยี่ยซางราวหกถึงเจ็ดลี้ ่ที่จะร่อนลงจ ่าไรก็ตาม้าผาบริเวณี้ยังคงเป็นอาณาเขตของหัดิน
นกสีขาวร่อนลงใต้ต้นไม้เก่าแก่ เยี่ยซางลูบแขนขวาที่เจ็บและมองไปที่นกสีขาว “เิีไ่ตามเ้า เาะข้า้การทำให้เ้าเชื่องและกลายเป็นสัตว์ขี่ของข้า แต่ครั้งี้เ้า่ข้าไว้ ข้าจะถือว่าเราเป็นสหายกัน เ้าอยากจะไปกับข้าหรืออยากมีชีวิตเป็นของตัวเเล่า?” เมื่อมองไปยังนกสีขาว เยี่ยซางก็ครุ่นคิดอยู่ครู่ึ่แล้วพูดขึ้น
ัจากผ่านมาสองสามวัน เยี่ยซางก็รู้ว่านกสีขาวตัวี้ไม่ปกติ เขา้ไม่มองมันเหมือนกับสัตว์อสูรทั่วๆ ไป
นกสีขาวหันไปมองเยี่ยซางด้วยดวงตาที่เป็นประกายของมัน แต่มันไม่ได้ให้คำตอบกับเยี่ยซาง
ัจากรออยู่พักึ่ เมื่อนกสีขาวไม่ได้จากไป เยี่ยซางจึงรู้สึกมีความสุขมาก “ถ้าเ้าไม่ไปก็ตามข้ามา”
เขาตบปีกของนกสีขาว่าแรง เยี่ยซางเดินนำพร้อมเ้านกสีขาวที่เดินตามมา
หากเป็นคนธรรมดา เขาอาจจะหลงทางใสภาพแวดล้อมที่มีแสงแดดน้อยและมีต้นไม้ที่บังท้องฟ้า แต่สิ่งี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับเยี่ยซาง
สองชั่วยามต่อมา เยี่ยซางและนกสีขาวก็ปรากฏตัวขึ้นที่้าบ้านไม้ไผ่
เมื่อเยี่ยซางมาถึง้าบ้านไม้ไผ่ เขาก็เห็นกงเสวียนที่เดินไปมา่ากระวนกระวายใใอยู่ลาน้าบ้าน
ทันทีที่เห็นเยี่ยซางกลับมา กงเสวียนก็รีบสาวเท้าไม่กี่ก้าวแล้วตบไหล่ของเยี่ยซาง่าแรง “ิสามน้อยเ้าไปไหนมา? เมื่อวานข้ามาไม่เห็นใครเลย ถ้าวันี้ข้ามาแล้วยังไม่พบเ้าอีก ข้าจะรายงานท่านอาจารย์แล้ว ื! นี่มันนกอะไร?”
กงเสวียนตะโกนใส่เยี่ยซางสองประโยค ่จะเห็นนกสีขาวที่กำลังเดินออกจากป่าด้านัเยี่ยซางพ
“คู่หูใหม่ของข้า แต่ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคือนกอะไร” ใบ้าของเยี่ยซางมีเหงื่อซึมออก การตบของกงเสวียนกระแทกแขนขวาที่าเจ็บของเขาไม่น้อย
“เ้าได้รับาเจ็บหรือ?” เมื่อเห็นการแสดงออกของเยี่ยซางที่ผิดแปลกไป กงเสวียนก็ถามอีกฝ่าย่ารวดเ็
“มีบาง่าเกิดขึ้นขอรับ แขนขวาของข้าหัก” เยี่ยซางชางพยัก้า เขารู้ว่าอาการาเจ็บั้ไม่สามารถปกปิดได้และไม่จำเป็น้ปกปิดมัน
“เ้าโ่ ถ้าเ้าออกไปฝึกการต่อสู้จริงๆ เ้า้เรียนรู้วิธีที่จะวิ่งหนี เมื่อเ้าไม่สามารถเอาชนะมันได้” กงเสวียนจ้องไปที่เยี่ยซางและหยิบขวดยาออกมาจากช่วงเอวของตนเ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??