เรื่อง หมื่นวิถีบรรลุเทพ
ยามเยี่ยซางสัมผัสหอกเ็ดำ เขาก็รู้สึกปั่นป่วนใจเป็อย่างา เขาไม่้การจะเปลี่ยนหอกเ็ดำเลย แต่ด้วยการฝึกฝนและาแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นเช่นนี้ ก็คงจะ้เปลี่ยนหอกเ็ดำไม่ช้าก็เร็ว
“เาะรักาจึงฝึกฝนได้ดีสินะ ประโยคนี้เป็เรื่องธรรมดาสำหรับนักรบ เจ้าเ้าใจอาวุธใือย่างถ่องแท้ เาะอย่างไรมันก็เป็คู่หูที่ซื่อสัตย์ทีุ่ของเจ้า ถ้าอย่างั้เจ้ามอบหอกเล่มนี้ให้เปิ่นจั้วแ้กัน เปิ่นจั้วจะหาใครสักคนช่วยเพิ่มวัตถุดิบแ้สร้างใหม่ให้ เจ้า้การอะไรเพิ่มเติมอื่นๆ หรือไม่? เจ้าเองได้ทำประโยชน์ให้กับำัเป็อย่างา แม้เจ้าจะไม่สามารถส่งคัมภีร์หม้อโอสถศักดิ์สิทธิ์ได้ใขณะนี้ แต่เปิ่นจั้วสามารถมอบบางอย่างให้เจ้าได้นะ” หลิ่วหยางอวี่มองเยี่ยซางด้วยาชื่นชม
“ิ์ไม่มีข้อเพิ่มเติมใดๆ สำหรับเรื่องนี้ขอรับ” เยี่ยซางส่ายหัวขณะกล่าว
“เจ้าไม่จำเป็้ฝึกทักษะการต่อสู้หลายอย่างให้านัก เมื่อเจ้าไปถึงระดับจวี้หยวน เจ้าสามารถฝึกหัตถ์เขย่า์แบบเปิ่นจั้วได้ กงเสวียนและคนอื่นๆ ่ากายไม่แข็งแพอ แต่เจ้าน่าจะทำได้” หลิ่วหยางอวี่กล่าว
“ขอบคุณท่านประมุขที่ดูแลิ์ เช่นั้ิ์จะมอบของขวัญที่ยิ่งใญ่อีกชิ้นให้ท่านขอรับ” เยี่ยซางสอดืเ้าไปใแขนเสื้อของเขาและหยิบคัมภีร์หัตถ์คลุม์ออกมาแ้ยื่นให้หลิ่วหยางอวี่
ใบ้าของหลิ่วหยางอวี่กลายเป็สีแดงขณะที่ืของเขาสั่นเล็กน้อย
“์ทรงโปรดเถิด! หัตถ์เขย่า์ของข้ายามนี้ก็มาถึงขีดจำกัดแ้ แต่ตอนนี้ข้ากลับได้รับคัมภีร์หัตถ์คลุม์ เยี่ยซางเอ๋ย ข้าหลิ่วหยางอวี่เป็หนี้บุญเจ้าแ้” หลิ่วหยางอวี่มองเยี่ยซางด้วยสายตาหนักแน่น
“ท่านประมุขกล่าวหนักเกินไปแ้ขอรับ” เยี่ยซางสงบา เขาท่องจำทั้งคัมภีร์หม้อโอสถศักดิ์สิทธิ์และคัมภีร์หัตถ์คลุม์ได้จนขึ้นใจแ้ คัมภีร์หม้อโอสถศักดิ์สิทธิ์จะ้นำส่งกลับไปยังหุบเขาโอสถ แต่คัมภีร์หัตถ์คลุม์ั้สามารถเก็บไว้เป็าลับได้ ทว่าัจากเยี่ยซางเห็นาซื่อสัตย์และจริงใจของหลิ่วหยางอวี่ก็ทำให้เขาเต็มใจที่จะมอบคัมภีร์หัตถ์คลุม์ให้กับอีกฝ่าย
“เอาละ เจ้าั้ใจฝึกฝนเถิด” หลิ่วหยางอวี่เก็บคัมภีร์
เมื่อเห็นหลิ่วหยางอวี่เก็บคัมภีร์ เยี่ยซางจึงพบว่าอีกฝ่ายกำลังใช้แหวนมิติ
พอหลิ่วหยางอวี่จะเดินออกไป เยี่ยซางจึงเดินไปส่งที่ประตู
“จริงสิ จำไว้ว่าไม่ควรเปิดเผยของมีค่าต่างๆ ใอนาคต การไม่โอ้อวดาร่ำรวยั้เป็วิถีของผู้ยิ่งใญ่” หลิ่วหยางอวี่ซึ่งเดินไปได้ไม่กี่ก้าวหันกลับาล่าวกับเยี่ยซางอีกครั้ง
เมื่อหลิ่วหยางอวี่จากไป เยี่ยซางก็กินเม็ดยาและฝึกฝนต่อไป
ัจากหลิ่วหยางอวี่มาถึงที่พักของกงเสวียน เขาก็เรียกกงเสวียนให้นำเหล้าออกมา
“ท่านอาจารย์ ท่านดูมีาสุขา เาะสิบสามน้อยฝึกฝนได้ดีาใช่หรือไม่?” กงเสวียนหยิบขวดเหล้าออกมา เปิดขวดและเทใส่ชามให้หลิ่วหยางอวี่
“ดีา ไม่ง่ายเลยที่จะฝึกฝนทักษะการต่อสู้ระดับสองให้สำเร็จด้วยการบ่มเพาะเลี่ยนชี่ขั้นห้าของเขา สัตว์อสูรของเขาก็ไม่ธรรมดาจริงๆ ถ่ายทอดคำสั่งไท่เสวียน ให้ผู้คุมกฎใหอมาดูแลาปลอดภัยของเยี่ยซางด้วย” ัจากดื่มเหล้าไปชามึ่หลิ่วหยางอวี่ก็กล่าวขึ้น
“คำสั่งไท่เสวียน! ท่านอาจารย์ นี่เป็เรื่องร้ายแหรือไม่?” กงเสวียนกล่าวด้วยาประหลาดใจ
“ไม่มีอะไรร้ายแ เจ้าจะได้รู้ใาั” หลิ่วหยางอวี่กล่าว
“ถ้าอย่างั้ ิ์จะจัดการให้ขอรับ” ัจากฟังคำพูดของหลิ่วหยางอวี่ กงเสวียนก็หยุดถาม เขาไม่เคยคิดา่อนเลยว่าหลิ่วหยางอวี่จะให้าสำคัญกับเยี่ยซางาขนาดนี้!
กงเสวียนเป็ิ์คนโตของยอดเขาไท่เสวียน โดยปกติแ้เขาสามารถตัดสินใจทุกอย่างเกี่ยวกับยอดเขาไท่เสวียนได้ แต่มีที่แห่งึ่ที่เขาทำไม่ได้ นั่นคือหอบังคับกฎไท่เสวียน ที่หอบังคับกฎไท่เสวียนจะฟังเฉพาะคำสั่งของประมุขและจะปฏิบัติตามคำสั่งไท่เสวียนของประมุขยอดเขาเ่าั้
“สามคนที่มอบให้เจ้าล้วนเป็ต้นกล้าชั้นดี เจ้าควรรับถังเทียนและฉู่หนิงไว้เป็ิ์ของเจ้า” หลิ่วหยางอวี่กล่าว
“ท่านอาจารย์ อย่างั้สิบสามน้อยจะมอบให้ใคร? ิ์ก็อยากได้เขาเหืนกัน” ัจากได้ยินคำพูดของหลิ่วหยางอวี่ กงเสวียนก็รู้สึกกังวล เขารู้ว่าเยี่ยซางมีศักยภาพสูงุใกลุ่มิ์รุ่นนี้ เขาไม่้การโดนิ์น้องชายหญิงปล้นิ์ที่ดีแบบนี้ไป
“เจ้าไม่้คิดเรื่องนี้ เขาสามารถฝึกหัตถ์เขย่า์ได้ เจ้าสอนเขาได้หรือไม่?” หลิ่วหยางอวี่ถามกงเสวียนโดยั
“โอ้? อย่างั้ิ์คนนี้จะมีิ์น้องอีกึ่คนสินะขอรับ” ัจากฟังคำพูดของหลิ่วหยางอวี่ กงเสวียนก็เ้าใจว่าเป็หลิ่วหยางอวี่ที่จะเป็ผู้สอนให้เยี่ยซางด้วยตนเอง
“เรื่องนี้ไว้ค่อยคุยกันาั เรื่องของเยี่ยซาง เจ้าแค่ปล่อยให้เขาบ่มเพาะอย่างอิสระ ไม่้กังวล มันจะดีกว่าหากต้นกล้าดีๆ อย่างเขาสามารถฝึกฝนได้อย่างอิสระ” ัจากอธิบายอีกครั้ง หลิ่วหยางอวี่ก็จากไป
กงเสวียนรู้สึกหดหู่เล็กน้อย ก่อน้านี้เขายังวางแผนที่จะรับเยี่ยซาง ฉู่หนิงและถังเทียนไว้เป็ิ์ของเขา แต่ตอนนี้เขาไม่อาจรับเยี่ยซางไว้ได้แ้ อย่างไรก็ตามกงเสวียนก็ยังพอใจกับฉู่หนิงและถังเทียนอยู่
พอหลิ่วหยางอวี่จากไปแ้ เยี่ยซางจึงเริ่มฝึกัจากกินยาจิงเซวี่ย เขาไม่ได้ฝึกฝนคัมภีร์หม้อโอสถศักดิ์สิทธิ์ แต่เขาฝึกฝนคัมภีร์หมื่นวิถีจนถึงจุดสูงุของขอบเขตเลี่ยนเซวี่ยขั้นที่สอง เขา้การจะทะลวงขั้นที่สามาใวันนี้
ด้วยประสิทธิภาพของยาจิงเซวี่ย เลือดใกายของเยี่ยซางไหลเวียนไปทั่ว่าอย่างรวดเร็ว ัจากถึงขีดจำกัด พลังปราณใเลือดจะเ้าสู่กล้ามเนื้อ เยี่ยซางจึงควบคุมการไหลของปราณใกล้ามเนื้อให้มันพุ่งไปที่ด้านัของกล้ามเนื้อคอ
เกิดเสียงแผ่วๆ ดังขึ้น ขณะที่กล้ามเนื้อคอของเยี่ยซางสั่นสองครั้ง จากั้กล้ามเนื้อที่เต็มไปด้วยพลังปราณก็เคลื่อนไหว ใคัมภีร์หมื่นวิถีบริเวณนี้เรียกว่าสร้อยคอมังกร การฝึกฝนที่นี่เป็สัญลักษณ์ของเลี่ยนเซวี่ยขั้นที่สาม
เมื่อสร้อยคอมังกรูเปิดออก เยี่ยซางก็รู้สึกยินดีอยู่ใใจ เขาทะลวงขั้นที่สามของเลี่ยนเซวี่ยแ้ าแข็งแกร่งทาง่ากายของเขาจะดีขึ้นอีกครั้ง
ัจากฝึกอีกครึ่งชั่วยาม เยี่ยซางก็หยุดและเดินออกจากบ้านไม้ไผ่ ตอนนี้เยี่ยซาง้การฝึกหอกไล่ลมอย่างถึงทีุ่ แต่เขาไม่มีหอกอยู่ใืดังั้เขาจึงทำได้เพียงฝึกต่อยเ่าั้
เยี่ยซางเดินไปยังต้นสนที่มีาหนาเ่าศีรษะมนุษย์นอกสนาม ก่อนจะต่อยมันอย่างแ
กร๊อบ!
ด้วยการต่อยของเยี่ยซาง ตรงกลางต้นสนก็หักลง
เยี่ยซางถอนหมัดออกแ้ถ่มน้ำลายออกมาครั้งึ่ เขารู้สึกว่าหมัดของตนเองมีาแข็งแกร่งอย่างน้อยสามพันจินได้ จากั้เยี่ยซางก็ต่อยและเตะต้นสนจนมันล้มลงใทีุ่ แม้กระทั่งตอไม้ก็ูเยี่ยซางทำลายหมดิ้
เยี่ยซางครุ่นคิดอยู่ใใจ คัมภีร์หัตถ์คลุม์เป็ทักษะการต่อสู้ระดับสอง แต่่ากายของเขามีาแข็งแกร่งเพียงพอจะลองฝึกได้หรือไม่? หอกไล่ลมก็เป็ทักษะการต่อสู้ระดับสองเช่นกัน เขายังสามารถฝึกได้เลย
ด้วยาคิดนี้เยี่ยซางก็เริ่มนึกถึงวิธีการฝึกฝนคัมภีร์หัตถ์คลุม์
ขั้นแรกของหัตถ์คลุม์คือหัตถ์ผลักภูผา จุดัของการฝึกฝนคือการส่งปราณแท้จริงใตันเถียนไปไว้ที่ืแ้สร้างลมพายุขึ้นมา ด้วยวิธีนี้การตบจะสร้างแกดดันอย่างาให้กับคู่ต่อสู้ พลังโจมตีก็จะเพิ่มขึ้นาเช่นกัน
ายากลำบากและกุญแจสำคัญใการฝึกฝนคือาแข็งแกร่งของ่ากาย หากาแข็งแกร่งทาง่ากายมีไม่เพียงพอ ืกับแขนจะไม่สามารถรับพลังปราณที่แท้จริงได้านักทั้งยังไม่สามารถก่อตัวเป็ลมพายุได้
เยี่ยซางนั่งขัดสมาธิใสนามแ้โคจรปราณแท้จริงใตันเถียนของเขาก่อนจะส่งไปที่แขนทั้งสองข้าง
พลังปราณใตันเถียนของเยี่ยซางทั้งหมดไหลเ้าสู่แขน จากั้จึงส่งไปที่ืทั้งสองข้าง
ทว่าก็มีสถานการณ์ที่ไม่ได้บันทึกไว้ใคัมภีร์ จากที่กล่าวว่ากุญแจสำคัญใการฝึกฝนที่บันทึกไว้ใคัมภีร์คือาแข็งแกร่งของแขนและื แต่หากแขนและืไม่สามารถต้านทานปราณแท้จริงใตันเถียนได้อาจทำให้่ากายะเิ อย่างไรก็ตามเมื่อเยี่ยซางส่งปราณแท้จริงก็ไม่ปาฏขึ้นพ
เยี่ยซางชักนำปราณแท้จริงกลับไปที่ตันเถียนและยืนขึ้น เขาเดินไปมาใลานขณะใช้าคิด ัจากั้เยี่ยซางก็ได้ข้อสรุปว่าายากลำบากสำหรับผู้อื่นใการฝึกฝนหัตถ์คลุม์คือาแข็งแกร่งของ่ากายไม่เพียงพอ แต่สถานการณ์ใปัจจุบันของเขาควรจะเป็าแข็งแกร่งของ่ากายเพียงพอ แต่ปราณแท้จริงใตันเถียนต่างหากที่ไม่เพียงพอ
ัจากหยุดยืนนิ่ง เยี่ยซางก็ครุ่นคิดอยู่ครู่ึ่และตัดสินใจลองฝึกืเีก่อน ถ้าใช้สองืแ้พลังปราณไม่พอ เช่นั้ใช้ืเีก็น่าจะพอไม่ใช่หรือ?
ด้วยการตัดสินใจนี้ เยี่ยซางจึงนั่งขัดสมาธิก่อนจะยกืซ้ายขึ้นไว้บน้าอกของเขาครู่ึ่แ้ยืดออก นี่เป็ขั้นตอนการสะสมพลังปราณ
เยี่ยซางตัดสินใจที่จะใช้ืขวาถืออาวุธ ดังั้จึงฝึกฝนหัตถ์คลุม์ด้วยืซ้าย
เมื่อปราณแท้จริงของเขาไหลเ้าสู่ืซ้าย ปราณั้ก็หมุนวนอย่างรวดเร็ว ยามนี้มันกำลังหมุนเองโดยที่เขาไม่ได้ควบคุมเลยแม้แต่น้อยนิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??