เรื่อง หมื่นวิถีบรรลุเทพ
เี่าเห็นว่าระยะทางยังคงห่างออกไปมาก่าสิบหมี่ เขายกมือขวาึ้แล้วขว้างหอกสังสารวัฏออกไปอีกครั้งโดยเล็งไปที่เสื้อคลุมลัวซื่อไห่แทน
สิ่งที่เี่าสามารถทำได้คือาชะลอความเร็วลัวซื่อไห่ เพื่อให้ชิงจีและาเหล่ยตามมาให้ทัน
พอลัวซื่อไห่ได้ยินเีงแหวกอากาศจากด้านัเขาอีกครั้ง ก็รีบขยับกายหลบไปอีกด้านหนึ่ง าหลบครั้งี้ทำให้เทียนอวี่มาอยู่ข้างัเขาพอดี
“มอบความตายให้ข้า” าเหล่ยำาด้วยเีงนุ่ม นางทิ้งัลงจากเทียนอวี่ ใช้มือขวาตนเองตบไปที่ัลัวซื่อไห่ เี่าเห็นว่าฝ่ามือาเหล่ยมีลมพายุสีฟ้าขนาดเท่าอ่างล้าง้า ซึ่งเป็หนึ่งในวิชาคัมภีร์หัตถ์คลุมสวรรค์ หัตถ์พลิกเมฆา
ลัวซื่อไห่ไม่กล้ารับฝ่ามือี้ เขารีบหลบไปอีกด้านแล้ววิ่งไปข้าง้าพร้อมตั้ง้าตั้งตาที่จะหนีต่อไป เขาไม่มีแผนจะเผชิญ้ากับาเหล่ย
ฝ่ามือาเหล่ยฟาดลงไปในอากาศ นางกระโดดึ้และฟาดฝ่ามือที่สองไปทางลัวซื่อไห่อีกครั้ง
ลัวซื่อไห่วิ่งหนีพร้อมพยายามหลบ ทำให้เขาไม่สามารถหลบหนีด้วยความเร็วเต็มที่ได้
เี่าหยิบหอกสังสารวัฏตามัาเหล่ยและลัวซื่อไห่ ่เทียนอวี่จะร่อนลงบนัคาอาคารแห่งหนึ่ง
าเหล่ยยังคงโจมตีลัวซื่อไห่ด้วยฝ่ามือทีละข้าง ่ลัวซื่อไห่ก็ยังพยายามหลบหลีกด้วยาพุ่งไปข้าง้า
ลัวซื่อไห่ที่หลบหัตถ์พลิกเมฆาไปได้ไม่กี่ฝ่ามือเริ่มวิ่งได้อย่างไม่มั่นคงนัก าเหล่ยคว้าโอกาสกระโดดึ้และฟาดมือลงบนศีรษะอีกฝ่าย ฝ่ามือี้มีระยะโจมตีครอบคลุมทั้งร่างลัวซื่อไห่
“หญิงชั้นต่ำ รังแกกันเกินไปแล้ว” ลัวซื่อไห่ต่อยสวนฝ่ามือาเหล่ยเื่เห็นว่าหนีไม่พ้น
ตูม!
เีงปะทะดังึ้ ร่างลัวซื่อไห่สั่นสะท้าน แขนข้างหนึ่งบิดงอผิดปกติ ทั้งยังเห็นได้ชัดว่าฝ่ามือาเหล่ยก็หักเหมือนกัน
“นอกจากทักษะาเคลื่อนไหวเจ้า ที่เหลือล้วนเป็ขยะ ขยะไร้ค่า!” เื่เห็นว่าลัวซื่อไห่ที่ล้มลงกับพื้นลุกึ้มาอีกครั้ง ทั้งยังสูญเีความเร็วที่จะหลบหนี าเหล่ยก็ขยับมือนางไปไว้ข้างัและเคลื่อนัไปทางลัวซื่อไห่อย่างช้าๆ
ในเวลาี้ ชิงจีกระโดดลงมาจากชิงเตียวและปิดกั้นทางออกอีกฝั่งหนึ่งซอย
“ยอดเขาไท่เสวียนเจ้ายังไม่ยอมจบเรื่องอีกหรือ? พวกเจ้าตามล่าข้ามานาน่าสิบปีแล้ว ข้าก็สูญเีนิกายสี่ช่องสมุทรไปแล้วยังไม่พออีกหรือไร?” ลัวซื่อไห่ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
“ชีวิตที่ต่ำต้อยเจ้าจะมาเทียบกับศิษย์น้องคนที่สิบสองข้าได้อย่างไร? ถ้ามันคือาต่อสู้เป็ตายตามปกติ ยอดเขาไท่เสวียนข้าก็ไม่มีอะไรจะพูด แล้วนิกายสี่ช่องสมุทรเจ้าเล่า? พอเห็นสมบัติ ก็เอาคน่ายี่สิบคนมาปิดล้อมน้องาสิบสองเรา บัญชีี้จะต้องถูกชำระในวันี้” าเหล่ยกล่าวอย่างเย็นชา จากเส้นผมที่สั่นไหวนางเห็นได้ชัดว่านางตื่นัอย่างถึงทีุ่
“ข้าจะสู้กับเจ้า” ลัวซื่อไห่พุ่งเข้าหาและใช้ดาบในมือซ้ายแทงไปที่้าอกาเหล่ย
“เจ้ามีคุณสมบัติที่จะต่อสู้กับข้าด้วยหรือ?” เท้าาเหล่ยกระแทกลงกับพื้น ทำให้กายท่อนล่างนาง้าถอยั แต่ร่าง่บนเหยียดไปข้าง้า จากั้มือขวานางก็ฟาดออกไป
ในเวลาี้ าเหล่ยดูคล้ายกับเีในอากาศ มือนางตบลงบนแขนซ้ายลัวซื่อไห่ที่ถือดาบอยู่ ทำลายแขนซ้ายลัวซื่อไห่จนแหลกเละเป็ภาพไม่น่ามอง
“หญิงชั้นต่ำ นางบ้า ข้าจะสู้กับเจ้า ถ้าข้าตาย ข้าจะลากเจ้าไปด้วย” ลัวซื่อไห่ำา ใบ้าเขาเริ่มแดงและร่างกายเขาก็ขยายใหญ่ึ้
“ระเบิดัเองหรือ?” าเหล่ยถอยห่างด้วยความประหาใจ ะี่าถอยกลับ นางเอื้อมมือออกไปคว้าเี่าที่กำัไล่ตามนางออกมาด้วย ชิงจีก็ถอยออกไปเช่นกัน!
เื่าเหล่ยและชิงจีถอยห่างออกไปเจ็ดหรือแปดจั้ง เีงกึงก้องก็ดังึ้ ลัวซื่อไห่กลายเป็เศษเนื้อกระจัดกระจาย แม้แต่กำแพงหินและบ้านเรือนทั้งสองข้างตรอกก็พังราบ
“มันน้อยเกินไปสำหรับเขา” าเหล่ยพูดอย่างขมขื่น
“ศิษย์ี่เก้า นี่คือฆาตกรที่ฆ่าศิษย์ี่สิบสองหรือ?” เี่าถาม
“อืม มันผู้ี้ ัจากนิกายสี่ช่องสมุทรถูกทำลาย ผู้าคนี้ใช้เงินทั้งหมดที่เก็บไว้นิกายสี่ช่องสมุทรแลกสำเนาทักษะต่อสู้ล่าเงาผีเสื้อสายลม ดังั้เราจึงจับเขาไม่ได้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา” าเหล่ยกล่าว
“ถ้าไม่ใช่เพราะความฉาสิบสามน้อยในวันี้ ผู้าคนี้คงหนีไปได้อีกครั้ง” ัจากที่ชิงจีเข้ามา นางก็พูดกับเี่าด้วยรอยยิ้ม
“ที่สามารถฆ่าเขาได้เพราะศิษย์ี่เก้าแข็งแกร่งมากต่างหาก” เี่าส่ายหัวและพูด
“ถ้าเขาไม่ได้ระเบิดัเอง ข้าต้องตัดแขนตัดขาเขา แล้วค่อยๆ าเา กล้าดีอย่างไรมาเรียกข้าว่าหญิงชั้นต่ำต่อ้าสิบสาม ช่างทำัเป็โจรที่กล้าหาญเีจริง” าเหล่ยพูดอย่างไม่พอใจ
“เฮอเฮอ ศิษย์ี่หญิงเก้า ข้าไม่ได้ยินอะไรทั้งั้” เี่าส่ายหัว
“เช่นั้หรือ วันี้ข้ามีความสุขมาก ศิษย์ี่หญิงเก้าจะเชิญเจ้าไปรับประทานอาหารมื้อใหญ่ทีั” าเหล่ยตบไหล่เี่า
ทั้งสามคุยกันได้ไม่นาน เจ่อจ้วงและถังเทียนก็วิ่งเข้ามา
ัมองไปที่เศษเนื้อที่ติดอยู่ตามกำแพง ทั้งสองก็ไม่กล้าพูดอะไร พวกเขาไม่เคยเห็นฉากี้มา่
“สิบสาม เจ้าใจเย็นมากเื่เป็เรื่องสำคัญ าขว้างหอกสองครั้งเจ้าทรงพัมาก” าเหล่ยตบไหล่เี่าอย่างแรงอีกครั้ง
“าบ่มเพาะข้าต่ำเกินไป ข้าไม่กล้าเข้าใ้ ดังั้ข้าจึงทำได้เพียงพยายามลดความเร็วเขาลง แล้วให้ศิษย์ี่หญิงจัดาเขาเอง” เี่าคุ้นเคยกับบุคลิกาเหล่ย แม้ว่าตอนี้ไหล่เขาจะชาเล็กน้อยก็ตาม
ไม่นานนัก กลุ่มองครักษ์นครชื่อเหยียนก็ปาฏัึ้ โดยมีิเิเป็ผู้นำ
“ห้ามใช้กำัในเมือง พวกเจ้าต่อสู้กันในเมืองโดยไม่ได้รับอนุญาต ตอนี้่อาวุธเจ้ามาเี อย่าได้ต่อต้าน” ิเิ กล่าวด้วยเีงดัง
“มากันเร็วมาก แต่พวกเจ้าจับกุมเราไม่ได้ ไปตามคนที่ตัดสินใจได้ในเมืองเจ้ามา!” าเหล่ยกล่าวะี่ามองไปยังิเิ
ิเิตกตะลึงครู่หนึ่ง เขารู้ว่าคนที่กล้าพูดแบบี้จะต้องเป็คนที่มีอำนาจ ะที่เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไปดี ก็เหลือบไปเห็นเี่าเี่
“หัว้าชิว ท่านไม่จำเป็ต้องทำให้เป็เรื่องยาก ไปหารองเจ้านครฉินเถิด ข้าจะอธิบายให้เขาฟัง” เี่ากล่าว เขาไม่ต้องาให้ิเิอับอาย
“ท่านอาชิว นี่คืออาจารย์อาข้า คนที่ถูกฆ่าก็เป็ฆาตกร พวกเราไปที่คฤหาสน์รองเจ้านคร่เถิด!” ถังเทียนก็พูดเช่นกัน
ในเวลาี้ิเิเพิ่งสังเกตเห็นสัญลักษณ์หม้อโอสถสีทองที่ปักอยู่บนชุดกระโปรงผ้าไหมาเหล่ย ทำให้เขาเข้าใจว่าัตนาเหล่ยและชิงจีั้ไม่ธรรมดา พวกเขาจึงทำได้เพียงนำทางทุกคนไปเท่าั้
าเหล่ยกำัอารมณ์ดีอย่างเห็นได้ชัด นางเดินไปข้าง้าแล้วใช้แขนนางโอบไหล่เี่าะพูดคุยกันระหว่างทาง นางรู้สึ่าเี่าเป็แม่ทัพที่โชคดี1ยอดเขาไท่เสวียนก็ว่าได้ ไม่อย่างั้นางจะสามารถจับฆาตกรที่เอาแต่หลบหนีมาเป็สิบปีที่ร้านอาหารได้อย่างไร?
ิเิและถังเทียนคุยกันด้วยเีงต่ำ เื่เขารู้เกี่ยวกับสถานาณ์เี่า เขาก็ตกใจเป็อย่างยิ่ง ตอนแเขาคิดว่าาที่เี่าสามารถเข้าไปในหุบเขาโอสถและได้เป็ศิษย์สายนอกก็ดีทีุ่แล้ว เขาไม่คิดว่าเี่าจะได้เข้าร่วมกับยอดเขาไท่เสวียนโดยตรง ทั้งยังกลายเป็ศิษย์รุ่นที่สองยอดเขาไท่เสวียนด้วย
ภายในคฤหาสน์เจ้านคร เี่าและคนอื่นๆ ได้พบกับฉินเอ้าเซวียนและาในชุดคลุมสีทอง
“นี่คือศิษย์น้องหญิงชิงจีและศิษย์น้องหญิงาเหล่ยหัตถ์พลิกเมฆาไม่ใช่หรือ?” ฉินเอ้าเซวียนทักทาย เขารู้จักพวกนางทั้งสองคน ่้าี้เขาอยู่ในหุบเขาโอสถมา่พวกนาง แต่สถานะเขาในหุบเขาโอสถไม่ดีเท่าชิงจีและาเหล่ย มิฉะั้เขาคงไม่มาเป็รองเจ้านครที่นครชื่อเหยียน
“ข้าจำได้ ท่านคือลูกศิษย์อาจารย์อาหยานจากยอดเขาเป่ยจี๋” ชิงจีลูบ้าผากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วป้องมือคารวะฉินเอ้าเซวียน
“รายงานท่านเจ้านครและรองเจ้านคร ตอนที่ข้าน้อยมาถึง ศิษย์หุบเขาโอสถได้ลงมือสังหารคนไปแล้ว” ิเิ้าไปข้าง้าเพื่อรายงานสถานาณ์พ
“ถึงเจ้าจะมาจากหุบเขาโอสถ แต่เจ้าไม่ควรเพิกเฉยต่อกฎนครชื่อเหยียนเพื่อฆ่าผู้คนไม่ใช่หรือ? ที่นี่คือนครชื่อเหยียน” าหนุ่มในชุดคลุมสีทองกล่าว
“เฮอเฮอ! มีคนกล้าตั้งกฎกับข้า เช่นั้หากข้าจะฆ่าเจ้า เจ้าจะทำอย่างไร?” เื่ได้ยินคำพูดาในชุดคลุมสีทอง าเหล่ยก็หัวเราะแล้วใช้ความเอาแต่ใจไร้ความปราณีนาง
“ศิษย์น้องจี้” เื่ได้ยินาที่สวมเสื้อคลุมพูดึ้ ท่าทางฉินเอ้าเซวียนเปลี่ยนไป เขารีบตะโกนขัด
-----------------------------------------------------
1 แม่ทัพที่โชคดี หมายถึง แม่ทัพที่ได้รับชัยชนะจากาต่อสู้ทุกครั้ง หรือคนที่ทำทุกอย่างได้ดี
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??