เรื่อง หมื่นวิถีบรรลุเทพ
“ศิษย์้จี้” เื่ได้ิชายที่สวมเสื้อคลุมพูดึ้ ท่าทางฉินเอ้าเซวียนก็เปี่ไป เขารีบตะโกนขัด
“ศิษย์พี่ฉิน พวกนางก่อาวุ่นวายในนครชื่อเีเรา นี่มันเหตุผลอะไรกัน?” ชายในชุดคลุมมองไปยังฉินเอ้าเซวียน
“ศิษย์้หญิงั้สอง ข้าชื่อฉินเอ้าเซวียน ส่วนนี่คือจี้เฮ่าหราน เขาเป็นศิษย์ผู้าุโสอง เขาไม่รู้จักพวกเ้า หากเขาพูดอะไรผิดไปก็อย่าได้ถือโทษ” ฉินเอ้าเซวียนกล่าวกับชิงจีและาเหล่ย โดยไม่สนใจคำพูดจี้เฮ่าหราน
“ศิษย์พี่ฉินกล่าวเกินไปแ้ แต่จี้เฮ่าหรานควรจะจำได้ ข้าาเหล่ยจากยอดเขาไท่เสวียน อย่ามาอวดดีกับข้า หากทำข้าไม่พอใจ ข้าจะทำลายคฤหาสน์รองเ้านครเ้าเสีย! ข้าจำได้ว่าข้าเคยหักขาข้างึ่ลูกศิษย์ผู้าุโจี้มา่ ใครจะทำอะไรข้าได้เล่า?” เื่มองไปที่จี้ฮ่าวหราน าเหล่ยก็พูดึ้ด้วยารังเกียจ
หึ!
ัจี้เฮ่าหรานแค่นเสียงเบาๆ เขาก็เดินออกไปทันที เื่เขาได้ิาเหล่ยกล่าวว่ายอดเขาไท่เสวียน ก็รู้ได้ว่าไม่สามารถจัดการได้ ศิษย์พี่รองเขาที่กลายเป็นคนพิการอยู่ ก็เป็นเพราะศิษย์ยอดเขาไท่เสวียน เนื่องจากศิษย์พี่เขาพูดบางสิ่งที่ไม่ควรพูดไปตอนที่กวนเหยี่ยซึ่งเป็นศิษย์ยอดเขาไท่เสวียนเสียีิ
“ทุกคนนั่งลงเถิด เี่า ถังเทียน พวกเ้าก็อยู่ที่นี่ด้วย ดูเหมือนว่าเ้าจะเข้าสู่ยอดเขาไท่เสวียนแ้ ข้าไม่รู้ว่าเ้าเป็นศิษย์ศิษย์พี่คนใด” เื่เห็นเี่าและถังเทียน ฉินเอ้าเซวียนก็ถามพลางยิ้ม
“ศิษย์ถังเทียน ท่านอาจารย์กงเสวียน” ถังเทียนก้าวไปข้าง้าและคำนับฉินเอ้าเซวียน
“ดี ศิษย์พี่กงเก่งที่สุดในบรรดาศิษย์รุ่นที่สองหุบเขาโอสถ เป็นาโชคดีเ้าที่ได้เป็นศิษย์ศิษย์พี่กง พยายามให้มากึ้และนำพาารุ่งโรจน์มาสู่นครชื่อเีเรา” ฉินเอ้าเซวียนกล่าวกับถังเทียน
“ศิษย์พี่ฉิน เขาผู้ี้คือศิษย์้เรา สิบสาม มาทักทายศิษย์พี่ฉิน” าเหล่ยแนะนำเี่าให้รู้จักกับฉินเอ้าเซวียน
“เี่าคารวะรองเ้านครฉิน คุณรองเ้านครฉินที่ช่วยเื” เี่ากล่าวกับฉินเอ้าเซวียน
ฉินเอ้าเซวียนตกตะลึง เขาคิดว่าตนเองได้ิผิดไปหรือไม่? แต่มือาเหล่ยที่วางไว้บนไหล่เี่า แสดงให้เห็นว่าเขาได้ิถูก้ เพราะาเหล่ยมักจะไม่ใกล้ชิดกับศิษย์รุ่น้มากนัก
“เรียกข้าว่าศิษย์พี่เถิด ศิษย์พี่้คุณเ้า เจินเอ๋อร์หายดีได้ก็เพราะเ้า จากี้ศิษย์พี่ก็้ขอโทษด้วย ที่หลานชายสองคนช่างไม่รู้า” ฉินเอ้าเซวียนกล่าวอย่างอับอายเล็กน้อย เขารู้เรื่องฉินไห่และฉินจั้นที่้การจัดการกับเี่าจากชิวเจินแ้
“รองเ้านครสุภาพเกินไปแ้ กล่าวได้ว่าเป็นคนละเรื่องกัน พวกเขาคือพวกเขา” เี่าส่ายหัว
“ไปกันเถิด ไปดื่มที่คฤหาสน์ข้า” ฉินเอ้าเซวียนเ่เชิญทุกคนที่ยืนอยู่ในคฤหาสน์เ้านคร
ระหว่างทางไปคฤหาสน์ฉิน ฉินเอ้าเซวียนได้พูดคุยเกี่ยวกับสถานการณ์นครชื่อเี จี้เฮ่าหรานเป็นผู้สืบทอดจี้ิ ผู้าุโคนที่สองยอดเขาตานติ่ง เนื่องจากเขามีพรสวรรค์ที่ดี เขาจึงได้รับการยอมรับจากจี้ิโดยไม่คำนึงถึงอายุเขา และการมาเป็นเ้านครชื่อเีเขาก็เพื่อการเคลื่อนไหวและเพิ่มผลงานให้กับตนเอง
จากี้เี่าและคนอื่นๆ ยังได้รู้อีกว่าเ้านครนครชื่อเีมีการสับเปี่าครั้งาคราในช่วงาปีที่ผ่านมา แต่ฉินเอ้าเซวียนเป็นรองเ้านครมาโดยตลอด
ัจากมาถึงคฤหาสน์ฉิน ฉินเอ้าเซวียนและภรรยาเขาได้ต้อนรับทุกคนอย่างดี ฉินเอ้าเซวียนยังเรียกาเซิน ตู้ชง จางจงเสวียนและหลินเฉี่ยวมาด้วย
เื่เห็นพวกเขาั้สี่ เี่าก็คุณพวกเขาอีกครั้งที่ช่วยพาเขามาที่นครชื่อเี
“พี่้ เ้าสุภาพเกินไป เ้าไม่ได้ช่วยพวกเราด้วยหรือ ิดีด้วยที่เข้าสู่หุบเขาโอสถได้” าเซินไม่รู้ตัวตนเี่า แต่เขารู้ว่าเี่าได้เป็นศิษย์หุบเขาโอสถแ้ ันั้นจึงมีาสุขเป็นอย่างยิ่ง!
“คุณพวกเ้าั้สี่คนที่ช่วยดูแลศิษย์้ข้า ข้าให้เกียรติพวกเ้าด้วยการดื่มถ้วยี้ จากี้ข้ายังอยากจะถามเ้าว่าตอนที่เ้าพบศิษย์้ข้ามีเมืองใหญ่อยู่ใกล้ๆ หรือไม่?” าเหล่ยดื่มให้าเซินและคนอื่นๆ พร้อมเ่ถาม
“ข้าคิดดูแ้ เมืองที่เราพบเี่าคือเมืองกู่หนาน เมืองใหญ่ที่อยู่ใกล้กับเมืองกู่หนานมากที่สุดคือนครเทียนหนาน โดยเป็นที่ห่างไกลจากหนานมู่ทองคำ1 ซึ่งเป็นที่มาชื่อนคร” าเซินกล่าว
าเหล่ยหยุดพูดแ้ถอนหายใจ นางคำนับให้าเซินและนั่งลง
“ศิษย์พี่หญิงเก้าเป็นอะไรไป?” เี่ารู้สึกว่าาเหล่ยดูเศร้าลงเล็กน้อย
“นครเทียนหนานเป็น้าเกิดสิบสอง เ้ากับสิบสองอยู่ที่เดียวกัน” าเหล่ยกล่าว
เื่ได้ิคำพูดาเหล่ย ฉินเอ้าเซวียนก็ประหลาดใจเช่นกัน เขารู้จักยอดเขาไท่เสวียน และเคยอยู่ในหุบเข้าโอสถช่วงเดียวกับโม่เฉินและกวนเหยี่ย แน่นอนว่าเขารู้เกี่ยวกับอุบัติเหตุกวนเหยี่ยด้วยเช่นกัน
จากนั้นาเหล่ยก็ยิ้มและเปี่เรื่อง โดยมอบหมายให้ฉินเอ้าเซวียนดูแล้าถังเทียน
“ศิษย์้า เ้าอาจจะยังไม่เข้าใจนัก ปู่ถังเทียนเป็นผู้าุโนครชื่อเี เขาเป็นผู้าุโคุมกฎและผู้พิทักษ์ประตูด้านหุบเขาโอสถ ะูถังนั้นมั่นคงมากในนครชื่อเี” ฉินเอ้าเซวียนยิ้มแ้กล่าวึ้
“ภูมิัถังเทียนน้อยไม่ได้แย่ แต่เขากลับไม่ได้ใส่ชุดผ้าไหมดีๆ ช่างไม่ง่ายเลย” ชิงจีลูบที่ศีรษะถังเทียนแ้พูด
“ฮ่าฮ่า ถังเทียนเป็นเด็กดีในนครชื่อเี” ฉินเอ้าเซวียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ัจากงานเลี้ยงสิ้นสุดลง ฉินเอ้าเซวียนจัดสถานที่ให้คนั้กลุ่มได้พัก เขา้พูดคุยกับจี้เฮ่าหราน หากจี้เฮ่าหรานรายงานเรื่องี้ึ้ไปแ้ แม้ว่าจะไม่ส่งผลกระทบต่อเขา แต่ก็คงไม่ใช่เรื่องดี
ณ คฤหาสน์จี้เฮ่าหราน ฉินเอ้าเซวียนได้อธิบายถึงาสัมพันธ์อันทรงพลังศิษย์ในยอดเขาไท่เสวียน
“ข้าเข้าใจ ้าะ ไว้ค่อยจัดการพวกเขาในภายัแ้กัน” จี้เฮ่าหรานกล่าวด้วยสี้ามืดมน
ฉินเอ้าเซวียนไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับคำพูดจี้เฮ่าหราน เขาเข้าใจว่าถึงจี้เฮ่าหรานจะมีคนหนุนั แต่ถ้าเขาหาเรื่องยอดเขาไท่เสวียนก็เท่ากับกำลังทำร้ายตัวเอง
เื่อยู่ที่คฤหาสน์จี้เฮ่าหรานสักพักึ่ ฉินเอ้าเซวียนก็จากไป
ัจากพักผ่อนในคฤหาสน์ฉินึ่คืน ก็มีสองสามคนที่วางแผนจะออกเดินทางในวันถัดไป
“ถังเทียน เ้ากลับไปหาครอบครัวตนเอง เราจะไปรับเ้าเื่ถึงเวลา” ชิงจีพูดกับถังเทียนัจากที่นางเก็บเรียบร้อยแ้
“้รบกวนอาจารย์น้าั้สองแ้ ถังเทียนจะรออยู่ที่้าขอรับ” ถังเทียนพยัก้าให้ชิงจี
“เดี๋ยว่! เ้ายังมีอาจารย์อาอยู่ด้วยนะ!” าเหล่ยยื่นมือออกไปตบถังเทียน
“ลำบากอาสิบสามแ้” ถังเทียนกล่าวด้วยใบ้าบูดบึ้ง เขารู้สึกคับข้องใจเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเี่า้การกลับ้า เช่นเดียวกับเขา! แต่เพราะลำดับาุโ เขาจึงไม่สามารถต่อต้านได้
“ลำดับสูงต่ำใหญ่เล็กยัง้แบ่งแยกให้ชัดเจน เอาละ ถ้าอย่างนั้นเ้าก็กลับ้าเถิด! เราก็จะไปเหมือนกัน เ่้วง ัจากที่เ้าติดตามรองเ้านครฉินจัดการเรื่องต่างๆ เสร็จแ้ ให้มาที่้าถังเทียนและรอพวกเราเสีย” เื่มองไปยังท่าทางถังเทียน ชิงจีก็ยิ้มให้ขณะเดียวกันก็อธิบายให้เ่้วงฟังด้วย
เมืองเจี้ยนหนานที่เป็น้าเกิดเ่้วงอยู่ภายใต้เขตอำนาจนครชื่อเี ันั้นาเหล่ยและชิงจีจึงมอบเรื่องเ่้วงให้กับฉินเอ้าเซวียน แน่นอนว่าเป็นารับผิดชอบฉินเอ้าเซวียนอยู่แ้ด้วย
ัออกจากนครชื่อเีแ้ เี่าและศิษย์พี่ั้สองก็ึ้ัอสูรบินไปยังนครเทียนหนาน
เี่าและชิงจียืนอยู่บนชิงเตียว ส่วนเทียนอวี่บินอย่างอิสระตามมา เนื่องจากตามาคิดเห็นชิงจีแ้ เทียนอวี่ยังอายุน้อยอยู่ จึงไม่ใช่เรื่องดีที่้รับภาระหนักในช่วงี้พ
“สิบสาม นี่เป็นครั้งที่สองข้าที่ได้ไปนครเทียนหนาน ่้าี้ก็มาเพื่อจัดการเรื่องกวนเหยี่ย ศิษย์พี่สิบสองเ้า ั้แต่ตอนนั้นก็ผ่านมาาปีแ้” ชิงจีกล่าวด้วยอารมณ์ซับซ้อน
“ศิษย์พี่หก าแค้นศิษย์พี่กวนเหยี่ยได้รับการสะสางอย่างสมบูรณ์แ้ เขาสามารถพักผ่อนอย่างสงบได้” เี่าเห็นว่าชิงจียังคงเศร้าเล็กน้อย
--------------------------------------------------------------------
1 หนานมู่ทองคำ (金丝楠) เป็นไม้หนานมู่ชนิดึ่ที่มีลักษณะเนื้อไม้เหมือนผ้าไหมสีทอง มีามันวาวเหมือนผ้าซาติน ถือเป็นไม้ล้ำค่าที่มีเอกลักษณ์เฉพาะจีน ไม้มีกลิ่นหอม เนื้อตรง โครงสร้างดี ไม่เสียรูปง่าย หรือแตกหักง่าย พื้นผิวไม้เป็นมันเงาเื่โดนแสงแดดจะมีลายสีทองปาฏึ้ นิยมใช้ในสถาปัตยกรรมและเครื่องเรือนระดับสูงอย่างพระราชวังหรือสถานที่สำคัญ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??