เรื่อง หมื่นวิถีบรรลุเทพ
“ิ์พี่ใญ่ ิ์พี่รอง!” ชิงจีพาหยางเหล่ยและคนอื่นๆ ไปด้านข้างกงเสวียนและอู๋ฉี
“มาเถิด ิเอ็ดก็กลับมาแ้ ดีา” กงเสวียนยิ้มและพยัก้าใหุ้คน
“ิ์พี่ใญ่เกิดเื่อะไรขึ้น?” หยางเหล่ยถาม
หลังจากได้ฟังคำตอบกงเสวียน ุคนก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น
ตอนกงเสวียนมาถึง เขา็ไ้พบราชสีห์ทองคำ หลังจากตามมันอยู่สักพักหนึ่ง เขาได้ผ่านค่ายกลตามธรรมชาติเข้ามาถึงที่นี่ จนพบว่ามีมิติลึกลับซ่อนอยู่ เขาจึงตัดสินใจทำลายาปิดกั้นทางเข้าพื้นที่นั้น แต่หลังจากที่กงเสวียนทำลายาปิดกั้นแ้ ผู้คนจากยอดเขาชิงสือต่างก็ต้องาจะเข้าไปด้านใ แน่นอนว่ากงเสวียนต้องปฏิเสธ ันั้นพวกเขาจึงเริ่มต่อสู้กัน ทว่าผู้คนจากยอดเขาชิงสือล้วนโดนกงเสวียนจัดากลับไป จากนั้นผู้คนยอดเขาเทียนอวี่และผู้คนจากยอดเขาวั่งอวิ๋นก็มาถึง
“ลั่วเต้า วันี้พี่น้องจากยอดเขาไท่เสวียนอยู่ที่นี่ ถ้าเ้าต้องาจะเข้าไป ทำไมเ้าไม่เข้ามาเล่า?” หยางเหล่ยก้าวไปข้าง้าและยืนข้างหวาหา
“ทำไม เ้าคิดว่ายอดเขาไท่เสวียนมีคนานักหรือ? ตอนี้ผู้คนจากุยอดเขาอยู่ที่นี่แ้ เป็ไปได้หรือไม่ว่ายอดเขาไท่เสวียนพวกเ้าต้องาผูกขาดทรัพยากรทั้งหมดโดยไม่แบ่งปันให้ผู้อื่น?” ลั่วเต้าเยาะเย้ย
“หุบเขาโอสถมีคนน่ารังเกียจอย่างเ้าได้อย่างไร ถ้าเ้ามีความสามารถที่จะทำได้แ้ก็ เ้าจะให้ยอดเขาอื่นๆ มาทำอะไร?” หยางเหล่ยมองดูลั่วเต้าอย่างดูถูก
“หยางเหล่ย เ้าด่าใคร?” ลั่วเต้าอดโมโหไม่ได้หลังโดนหยางเหล่ยดูถูกต่อ้าผู้คนามาย
“ข้าด่าเ้า แ้ทำไม เ้าคิดจะกัดคนหรือ?” หยางเหล่ยกล่าวอย่างไม่ไว้้าลั่วเต้า
“หยางเหล่ย เ้าชักจะาเกินไปแ้! ิ์พี่ลั่วเข้ามาเป็ิ์ก่อน้าเ้าตั้งา เขาก็เป็ิ์พี่เ้าด้วยเหมือนกัน” หลูจิ้งซึ่งสวมชุดคลุมสีน้ำเงินเหลือบมองลั่วเต้าซึ่งมีใบ้าแดงก่ำแ้จึงพูดขึ้น
“หลูจิ้ง อย่าแสร้งทำตัวเป็คนดี ิ์พี่ใญ่ข้าเป็ผู้เปิดทางเข้าพื้นที่ซ่อนเร้นี้ เ้าต้องาเข้าไปหรือไม่? ไว้้าตัวเองด้วย!” หยางเหล่ยสวนกลับโดยไม่เห็นแก่้าหลูจิ้ง
หลังจากถูกหยางเหล่ยต่อว่าหลูจิ้งก็ไม่ได้พูดอะไรอีก สถานาณ์กลับกลายเป็ทางตัน ตอนี้ยอดเขาทั้งิสองใหุบเขาโอสถอยู่ที่นี่ ยกเว้นยอดเขาชิงสือซึ่งกงเสวียนได้ขับไล่ไปก่อน้าแ้ แต่ก็ไม่มียอดเขาใดที่เต็มใจจะเจรจากับยอดเขาไท่เสวียนจริงๆ ซึ่งแน่นอนอยู่แ้ว่าเพราะิ์ยอดเขาไท่เสวียนนั้นยากจะรับมือ จากี้หลิ่วหยางอวี่ก็ปกป้องิ์ตนเองอย่างสุดความสามารถอีกด้วย
“พวกเรามาหาวิธีจัดาที่ดีที่สุดกันเถิด แค่ยืนเถียงกันเฉยๆ แบบี้มันก็ไม่มีประโยชน์ใช่หรือไม่?” าชุดขาวจากยอดเขาตานติ่งยืนขึ้นและพูด
“หลี่เฉิน เ้าไัไปเสีย ิ์พี่เ้าเป็แค่คนดีจอมปลอม หากต้องาเจรจา ก็ให้ไอ้สารเลวฉู่หลิงเซียวผู้นั้นมาเอง” เื่เห็นคนยอดเขาตานติ่งมา ชิงจีก็โพล่งด่าเขา
หลี่เฉินแตะจมูกเขาและถอยกลับไป เขารู้ว่าชิงจีมีความขัดแย้งใญ่โตกับฉู่หลิงเซียว!
“ิ์พี่กง ไม่มีใครรู้ว่าเคยเกิดอะไรขึ้นใพื้นที่ซ่อนเร้นี้ เช่นนั้นใหุ้คนไปสำรวจด้วยกันเถิด ถ้ามีทรัพยากรอยู่ข้างใ ยอดเขาไท่เสวียนก็จะได้รับส่วนแบ่งากว่าดีหรือไม่?” าคนหนึ่งจากยอดเขาอวิ๋นไห่กล่าว
“ข้าไม่มีความเห็นอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งที่ิ์น้องไป๋พูด” กงเสวียนพยัก้า
ยอดเขาไท่เสวียนและยอดเขาอวิ๋นไห่นั้นค่อนข้างอยู่ใกล้กัน ความสัมพันธ์ระหว่างยอดเขาทั้งสองก็ค่อนข้างดี จากี้สิ่งที่ไป๋ิาิ์ยอดเขาอวิ๋นไห่กล่าวก็ถือว่าสมเหตุสมผล
“เ้ากำลังพูดเื่อะไร ไป๋ิา ทรัพยากรเทือกเขาตานติ่งจะต้องถูกแบ่งเท่าๆ กันหรือไม่ก็ต้องไม่มีใครได้รับ เ้ากำลังสมรู้ร่วมคิดกันใช่หรือไม่?” หลังจากได้ยินคำพูดไป๋ิา ลั่วเต้าก็รู้สึกยอมรับไม่ได้
“ข้าพูดไปแ้ ลั่วเต้า เ้าเป็สุนัขบ้าที่กัดคนไม่เลือกอย่างนั้นหรือ? ถ้าเ้าเก่งกาจานัก เ้าก็ไปเถิด!” เดิมทีไป๋ิาต้องาที่จะจัดากับเื่ี้อย่างสงบ แต่เื่ได้ยินคำพูดลั่วเต้าเขาก็รู้สึกโกรธเคือง!
“ิ์อย่างพวกเ้าทะเลาะกันเื่อะไร?” าชราคนหนึ่งพูดขึ้นหลังจากที่เขาปาฏตัวพร้อมกับกลุ่มคน
“ตีเด็กไป แ่็า” โม่เฉินซึ่งยืนอยู่ข้างเยี่ยซางกล่าวด้วยเสียงต่ำ
าชราผู้ี้เป็ประมุขยอดเขาชิงสือ ไต้ถงเหนียน ก่อน้าี้ิ์ยอดเขาชิงสือโดนกงเสวียนทุบตีกลับไป ันั้นเขาจึงมาที่นี่ด้วยตัวเอง
เื่เห็นไต้ถงเหนียน กงเสวียนและคนอื่นๆ ก็โค้งคำนับ
“หากมีพื้นที่ซ่อนเร้นอยู่ ก็เข้าไปสำรวจเถิด” ไต้ถงเหนียนเดินไปที่ทางเข้าพื้นที่ซ่อนเร้นหลังจากพูดจบ
ท่าทางกงเสวียนเปลี่ยนไป เขาไปอยู่ด้าน้าหวาหาและหยางเหล่ย แ้ใิตาก็ขวางทางไต้ถงเหนียนไว้
ากระทำกงเสวียนทำให้สี้าผู้คนใิสองยอดเขาเปลี่ยนไป ดูเหมือนกงเสวียนก็ต้องาหยุดไต้ถงเหนียนเช่นกัน
“กงเสวียน เ้าหมายความว่าอย่างไร แม้แต่เปิ่นจั้วก็เข้าไปไม่ได้หรือ?” ไต้ถงเหนียนมองกงเสวียนอย่างเย็นชา
“แ้ประมุขไต้หมายความว่าอย่างไร ท่านต้องาขโมยทรัพยากรที่คนรุ่นหลังค้นพบใช่หรือไม่?” กงเสวียนถามโดยตรงด้วยสี้าสงบนิ่ง
“อะไรที่เรียกว่าขโมยกัน? เปิ่นจั้วจะเข้าไปดูข้างใว่ามีอันตาหรือไม่ ถ้าไม่มีอันตาเช่นนั้นพวกเ้าก็เข้าไปสำรวจได้” ประมุขยอดเขาชิงสือที่กงเสวียนหยุดไว้กำลังโกรธจัด
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่จำเป็ ลูกิ์เพิ่งเปิดทางเข้าพื้นที่ซ่อนเร้น สำหรับเื่าตรวจสอบอันตา เราแค่สำรวจอย่างช้าๆ ็ไ้แ้” กงเสวียนกล่าวอย่างนุ่มนวล
“เ้าต้องาหยุดเปิ่นจั้วใช่หรือไม่ เ้าไม่กลัวว่าเปิ่นจั้วจะจัดาเ้าเื่ที่เ้าทำร้ายเฟิงหรือ?” เื่เขาโดนกงเสวียนปฏิเสธก็รู้สึกอับอายเป็อย่างยิ่ง หนำซ้ำิ์คนโตเขา เฟิง็ไ้รับบาดเจ็บจากกงเสวียนอีก
“ทำไมเฟิงถึงได้รับบาดเจ็บหรือ? ทั้งที่ผู้อื่นเป็คนเปิดทางเข้าพื้นที่ซ่อนเร้นี้แท้ๆ แต่เขากลับต้องารีบเข้าไปข้างใไม่ใช่หรือ?” กงเสวียนไม่ต้องาที่จะยอมแพ้
“เ้าไม่เห็นิ์พี่และผู้อาวุโสสำนักอยู่ใสายตาเลยหรือ?” ไต้ถงเหนียนคำรามด้วยความโกรธ
กงเสวียนไม่ตอบ เขาแค่ยืนอยู่ข้าง้าไต้ถงเหนียนโดยไม่ยอมหลบ อันที่จริงุคนรู้อยู่แ้ว่าค่ายกลที่ก่อตัวขึ้นตามธรรมชาติซึ่งอยู่ด้านหลังกงเสวียนนั้นเป็สถานที่ไม่ธรรมดา ปราณจิตวิญญาณที่ซึมผ่านมามีความแข็งแกร่งา
“ี! ี! เช่นนั้นเปิ่นจั้วจะสั่งสอนเ้าแทนาา์เ้าเอง” เื่กงเสวียนหยุดเขาไว้และเห็นว่าไม่สามารถเข้าไปใพื้นที่ซ่อนเร้นที่อยู่ด้านหลังได้ ไต้ถงเหนียนก็ไม่ต้องาให้เกิดความล่าช้าต่อไปอีก
“เช่นนั้นก็ก้าวข้ามร่างิ์พี่ิ์น้องเราไปก่อนเถิด” แขนเรียวชิงจียกมือขึ้นโบกดาบเล่มยาวก็ปาฏอยู่ใมือนาง เยี่ยซางก็หยิบหอกสังสารวัฏมาด้วย แม้ว่าความแข็งแกร่งเขาจะต่ำ แต่เยี่ยซางก็ต้องต่อสู้เพื่อเกียรติยศยอดเขาไท่เสวียน
ตอนนั้นเองที่มีร่างหนึ่งปาฏขึ้น จากนั้นก็ฟาดฝ่ามือไปทางไต้ถงเหนียนซึ่งฟาดฝ่ามือกลับไปหาเขาเช่นกัน
ตูม!
ถัดจากเสียงปะทะ ร่างกายไต้ถงเหนียนก็สั่นสะท้าน ใบ้าเขากลายเป็สีแดงคล้ำ เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับบาดเจ็บทีเดียว
“คิดจะสั่งสอนลูกิ์ข้าหรือ เ้าไม่มีคุณสมบัติี้หรอก ไต้ถงเหนียน” ร่างที่ปาฏนั้นไม่ใช่ใครอื่นจากหลิ่วหยางอวี่ ผู้เป็ประมุขยอดเขาไท่เสวียน
“หลิ่วหยางอวี่ เ้าจะาเกินไปแ้” ไต้ถงเหนียนชี้นิ้วที่สั่นเทาอย่างโกรธเคืองไปยัง้าหลิ่วหยางอวี่ ตอนี้เขากำลังเสียเปรียบ
“เ้ารู้ตัวดีว่ามันเกิดอะไรขึ้น ใครกล้ารังแกผู้อาวุโสและกลั่นแกล้งิ์จากยอดเขาไท่เสวียนข้า ข้าจะไม่เกรงใจอย่างแน่นอน” หลิ่วหยางอวี่พ่นลมหายใจอย่างเย็นชา
หยางเหล่ยเป็ผู้ที่ทำลายป้ายหยกหลิ่วหยางอวี่ที่เคยมอบให้เขา ทำให้หลิ่วหยางอวี่มาได้ทันเวลาพอดี
จากนั้นหลิ่วหยางอวี่ก็เพิกเฉยต่อไต้ถงเหนียน เขาหันไปมองทางเข้าพื้นที่ซ่อนเร้นอยู่ซึ่งถูกเปิดแ้กล่าวว่า “ปราณจิตวิญญาณที่รั่วไหลมารุนแา ไม่เหมาะที่จะเข้าไปสำรวจ มิฉะนั้นเปิ่นจั้วจะไม่ห้ามหากพวกเ้าต้องาจะเข้าไป”พ
“ท่านาา์ ท่านเคยมาที่นี่า่อนหรือไม่” กงเสวียนถาม
“เื่ิกว่าปีก่อน าา์เคยมาที่นี่ มันอาจเป็จุดเชื่อมต่อมิติอื่น แต่มันไม่มั่นคงเป็อย่างยิ่ง หากผู้ฝึกตนระดับเฟินเสินเข้าไปอาจทำให้พื้นที่พังทลายได้ ส่วนเื่สถานาณ์ข้างใ เาะูถึงเื่ี้ใภายหลัง” หลิ่วหยางอวี่นำหินวิญญาณมาและฝังลงไปใพื้นดินตรงพื้นที่ซ่อนเร้น จากนั้นหมอกสีขาวก็ลอยขึ้นมาบดบังพื้นที่ หลิ่วหยางอวี่แตะปลายนิ้วที่หว่างคิ้ว ปรากฎแสงสีขาวก็พุ่งเข้าไปใพื้นที่
“าา์ทิ้งตราประทับวิญญาณไว้ ตราบใดที่มีคนมาสัมผัสพื้นที่ี้ าา์จะรู้ได้ทันที” หยางเหล่ยพูดกับเยี่ยซาง
เยี่ยซางพยัก้า เขาตกใจอย่างยิ่ง นี่เป็วิธีที่ท้าทายสวรรค์
“หลิ่วหยางอวี่ เ้าบีบบังคับกันเกินไปหรือไม่? ไม่ใช่ว่าเ้าอยู่ที่นี่เพราะต้องาครอบครองสิ่งี้หรือ??” ไต้ถงเหนียนกล่าวอย่างโกรธเคือง
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??