เรื่อง เกิดใหม่ชาตินี้มาเป็นภรรยาอ้วนยุค 90 [重生九零肥妻归来]
บทที่ 2 เกิดใหม่ในคืนแต่งงาน.
เจียงหนานเรียกเีงเบา “ลู่ฮ่าว ุไ้ขึ้นแ้ ต้องกินยาลดไข้นะ”
ลู่ฮ่าวหมดสติเาะไข้ขึ้นสูง พอโดนเปลุกให้ื่ก็ลืมดวงตาอันเฉียบคมขึ้นอย่างสะลึมสะลือ
“กินยาเร็วเ้า ไม่งั้นจะติดเชื้อเอานะ”
เจียงหนานรีบยัดยาเ้าไปในปากเขาแ้ป้อน้ำา
้ายว่าชายหนุ่มัร้อนจนเลอะเลือน ัจากป้อนยาก็หลับตาลงอีกครั้ง
เจียงหนานไม่กล้าชักช้า าแ้ เท้ำลงในอ่างล้าง้าลายเป็ดยวนยาง*[1] ที่ให้เป็นสินเดิม หาผ้าขนหนูมาหนึ่งผืน แ้เิ่ประคบเย็นให้เขา
ใบ้าครึ่งหนึ่งเขาถูกพันด้วยผ้าก๊อซ บาดแไ่ถูก้ำ ย่อมไม่อาจเอาผ้าขนหนูชุบ้ำนาบกับ้าผากได้ เถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวบน่าเขา ก่อนประคบเย็นใต้วงแขนเพื่อลดไข้
ผ้าขนหนูเย็นยังสอดอยู่ใต้วงแขนลู่ฮ่าว เผละใบ้ามาพินิจมองสำรวจ้าัใหม่แสนเรียบง่ายอีกครั้ง
เจียงหนานรู้สึ่าตนมีหลากหลายอารมณ์ผสมปนเปกันอยู่
เได้เกิดใหม่อีกครั้ง`
สวรรค์คงเห็นว่าชาติก่อนเใช้ชีวิตอย่างอัดอั้นตันใจเืหลาย าอย่างเีเปล่าเืเิ ถึงให้โอกาสเกลับมามีชีวิตอีกครั้ง``
ช่างดีจริง ๆ
กลับมาเกิดใหม่ครั้งี้ นอกจากจะแก้แค้นชั่วพวกนั้นแ้ ิ่ที่เอยากแก้ไขที่สุด...
ก็คือใบ้าลู่ฮ่าว
เขาถูกไฟแผดเผาจนเีโฉม
ยามี้ เกำลังมองดูเขา อดจมดิ่งสู่าทรงจำในอดีตไม่ได้
การแต่งงานกับเขาในชาติก่อน เไม่ได้เต็มใจนัก
เาะเมีในดวงใจอยู่แ้
เเคยสัญญากับรั่า ในวันเกิดปีที่ยี่สิบเ เราจะมาเจอกันตรงสถานที่ที่พบกันครั้งแรก
อีกสองเดือนข้าง้า ก็จะเป็นวันเกิดปีที่ยี่สิบเแ้ ทว่าเกลับถูกบังคับให้แต่งงานเีก่อน
ในวันแต่งงาน เซุกซ่อนกรรไกรเล่มหนึ่งไว้ใต้อก
ทั้งี้เพื่อป้องกันไม่ให้โดนลู่ฮ่าวขืนใจ
พอคิดถึงตรงี้ เก็เืบมองด้านข้าง เห็นกรรไกรเล่มหนึ่งวางอยู่ตรงมุมกำแพง
คืนแต่งงานวันนั้น ที่ไม่ได้เห็นเจ้าบ่าวอย่างเ ื่ขึ้นมากาึ พลันเห็นชายหนึ่งพันผ้าบดบังใบ้าจนเห็นเค้าโครง้าไม่ชัดกำลังนอนเีเตา
นั้น เสงสัยใคร่รู้ว่าแผลโดนไฟลวกี้เป็นเช่นไรกันแน่ ด้วยเหตุี้จึงอาศัยช่วงที่เขากำลังหลับสนิท ่ ๆ แกะผ้าก๊อซอย่างเบาื...
เมื่อบาดแผลฉกรรจ์โชกเลือดที่ยังไม่ตกสะเก็ดปรากฏสู่ครรลองสายตา เก็ตกใจจนหมดสติไปทันที
เช้าวันรุ่งขึ้น เร้องไห้งอแงอยากกลับ้า ส่วนบาดแผลลู่ฮ่าว เนื่องจากเชื้อแบคทีเรียลุกลาม กอปรกับไข้สูงอย่างต่อเนื่อง เขาเกือบจะิ้ชีวิต เขาถูกส่งัไปโรงพยาบาลในภายั
เจียงหนานลดระดับสายตา เช็ดเนื้อเช็ดัให้เขาเบา ๆ ัจากกินยาลดไข้และยาแก้อักเสบ และลดอุณหภูมิ่ากายแ้ ัจากนั้นไม่นาน เนื้อัเขาก็ไม่ได้ร้อนรุ่มอีกต่อไป
เติดกระดุมเสื้อให้เขาอีกครั้ง
นาฬิกาบนฝาผนังกำลังเิ เจียงหนานนั่งอยู่ข้าง ๆ จัดระเบียบาทรงจำอันยุ่งเหยิงชาติก่อน จนกระทั่งกาึ าง่วงถึงเ้าจู่โจม เีัไป ่าอ้วนท้วนล้มัลงนอน...
ลู่ฮ่าวโดนัเป็น ๆ ัื่ เขารู้สึ่าบน่ามีอะไรทับหนักสักพันิ*[2] ืตาขึ้น ก็เห็นหัวทุยใหญ่เอนพิงแผ่นอกเขาอยู่ พอเพ่งมองดูดี ๆ ก็เห็นใบ้าใหญ่เ่ากระทะสู่สายตา
เขาขมวดคิ้วแน่น ผลักเอย่างไม่เกรงใจสักนิด
ัจากถูกผลัก เจียงหนานก็สะดุ้งโหยง หยัดกายขึ้นนั่งแ้ขยี้ตา แ้ก็เห็นว่าชายตรง้าื่แ้ กำลังมองตรงมาที่เ
ทั้งคู่ประสานสายตา เจียงหนานจ้องมองนัยน์ตาอันึล้ำนั่น ้ำตาพลันไหลพรั่งพรู
ลู่ฮ่าว ลู่ฮ่าวเ!
ชีวิตี้ เจะไม่เมินเฉยต่อเขาเด็ดขาด
ลู่ฮ่าวมองหญิงอ้วนที่กำลังร้องไห้จน้ำมูก้ำตาไหลเป็นสาย ดวงตาเขาทวีาเย็นชาหลายส่วน
คุณปู่เยี่ยมไปเลยจริง ๆ!
ถึงเอาแบบี้มาฝากเขาได้
เขาเอ่ยเีงเย็น “เไม่ต้องกลัว ฉันจะไม่ทำอะไรเหรอก”
เจียงหนานได้ยินเีงเขาในอดีตก็ยิ่งปล่อยโฮ่าเดิม
ลู่ฮ่าวหมดาอดทนกับเีงร้องไห้ กลิ่นอายรอบัเย็นเยียบลงอย่างยิ่ง เมฆดำปกุมหนาแน่นเต็มดวงตา
เขาไม่อยากคุยกับเจึงลงจากเตียงเตา ก่อนจะเหยียดแขนยาว หยิบหมอนสีแดงใบใหญ่บนเตียง เตรียมจากห้องด้วยสี้าบูดบึ้ง
เขาถือหมอนไว้ด้วยืข้างหนึ่งพลางาเ้าไปที่้าประตู แต่แ้เขาก็หันกลับมามองหญิงาที่กำลังร่ำได้สะอึกสะอื้น “วางใจได้ ฉันจะไม่เ้ามาอีก พอฟ้าสางฉันจะส่งเกลับไป”
เขาเอ่ยเีงเย็นชา พูดจบก็ก้าวเ้ายาว ๆ เิจากไป
ส่งกลับไป?
รูม่านตาเจียงหนานหดั
ไม่ได้นะ
พอเห็นว่าลู่ฮ่าวกำลังจะเปิดประตู เก็ร้อนใจมากจนต้องหยุดร้องไห้แ้รีบไถลลงจากเตียงเตาไปเหนี่ยวรั้งเขาไว้
าคาด ด้วยารีบร้อน ยังไม่ื่ดี อีกทั้งรูป่ายังเทอะทะเื่อนไหวไม่่องแ่ว เก็ปัดแขนโดนกรรไกรที่วางอยู่บนหัวเตียง ตกลงบนัเ้าเ้าอย่างจัง
ปลายกรรไกรแทงทะลุเ้าไปในเนื้อ
“โอ๊ย” เจียงหนานเจ็บจนต้องร้องลั่น
าอับอายฉายชัดบนใบ้า ที่กล่าวว่ายกหินขึ้นมาแต่กลับหล่นทับขาัเ*[3] อาจหมายถึงสภาพเในี้ก็เป็นได้
ลู่ฮ่าวที่เพิ่งก้าวพ้นธรณีประตู ได้ยินเีงร้องเจ็บปวดเก็ชะงักฝีเ้าแ้เหลียว้ามามอง
เห็นเจียงหนานนั่งยอง ๆ บนพื้น ัเ้ามีเลือดไหลซึม
เขาื่ตกใจ รีบาเ้ากลับมา เอากรรไกรบนัเ้าเ กลิ่นอายรอบกายเย็นยะเยือกถึงขีดสุด “ฉันบอกแ้ไงว่าจะไม่ทำอะไรเ ทำไมต้องทำร้ายัเด้วย?”
เจียงหนานเจ็บจนต้องสูดหายใจเ้าึ ๆ มองัเ้าที่มีเลือดไหลซึม พลางอธิบายด้วยอาการสะอื้น “ฉันไม่ได้ทำร้ายัเ เมื่อกี้แค่ไม่ทันระวัง”
เมื่อได้ฟังถ้อยคำตรง้า ลู่ฮ่าวก็เืบมองเด้วยใบ้าบึ้งตึง ้ายกำลังแยกแยะาจริงเท็จจากคำพูดเ
เมื่อวานเย็นเขากลับมา เขาได้ยินเีงกระซิบกระซาบพวกที่กำลังมีาสุขบนาทุกข์อื่นจากภายใน้าว่า เจ้าาถือกรรไกรไว้ในอ้อมแขนราวกับไม่ยี่หระต่อาาใด ๆ ทั้งิ้
ทว่าปู่ผู้เลอะเลือนกลับปฏิเสธที่จะยอมรับ ผลักเขาเ้าไปในห้อง
ยามเขาเ้ามา เจ้าาที่ว่าก็เ้าสู่ห้วงนิทราอยู่ใต้ผืนผ้าห่มแ้ เขาไม่เห็นว่าเจ้าารูป่า้าตาอย่างไร และเขาก็ไม่ได้อยากดูด้วย
เาะบาดแผลบนใบ้า ชายหนุ่มครั่นเนื้อครั่นั ทำได้แค่นอนเีเตา คิดว่าื่ขึ้นมา่ว่ากัน
เจียงหนานมองหยดเลือดที่ไหลมาจากัเ้าัเ เจ็บจนเรือน่าอวบอ้วนสั่นเทิ้ม ส่วนลู่ฮ่าวยังคงแน่นิ่งอยู่ที่เดิม คิดว่าเกำลังจะฆ่าัา
ถ้าเห็นพยายามฆ่าัา ก็รีบ่เืสิ?
เตะโกนใส่เขาด้วยาโมโห “่พยุงฉันขึ้นก่อน รีบพันแผลให้ด้วย นิ่งอยู่ทำไม ทึ่มจริง”
ชายหนุ่มพิศมองสายตาอันขุ่นเคืองหญิงา ้ำเีงฟังดูกระเง้ากระงอด ทำเอาเหม่อลอยอยู่ครู่หนึ่ง
เขาคิดไม่ถึงว่าเจะพูดกับเขาด้วย้ำเีงเช่นี้
ลู่ฮ่าวได้สติกลับมา โน้มัลงอย่างไม่เต็มใจ แขนซ้ายแรงพยุงัเขึ้นนั่งบนขอบเตียง จากนั้นก็ไปยก้ำมาให้
เพียงแต่ว่าแขนขวาเขา้ายจะหมดเรี่ยวแรง เขายกอ่าง้ำมันสั่นอยู่ตลอดเช่นกัน...
เจียงหนานเห็นแขนข้างขวาเขาสั่นเล็กน้อย าสงสัยวาบผ่านแววตา
ลู่ฮ่าวไม่เพียงแต่ได้แผลบนใบ้าเ่านั้น เมื่อไม่นานมาี้แขนขวาเขายังประสบอุบัติเหตุในโรงพยาบาลอีกด้วย
เขาเป็นศัลยแพทย์กระดูกที่จบการศึกษาจากคณะแพทย์ เป็นนักเรียนที่สุดแสนจะน่าภาคภูมิใจอาจารย์ที่ปรึกษา ปัจจุบันเป็นผู้่ผ่าตัดืหนึ่ง อีกไม่กี่ปีข้าง้าก็จะได้รับ้าที่สำคัญให้เป็นหัว้าศัลยแพทย์
ไม่นานมาี้ เขาเอาัเรับมีดแทนอาจารย์ที่ปรึกษา โดนผู้ป่วยที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ใช้มีดฟันเ้าที่แขนข้างขวา
แขนเขาจึงได้รับบาดเจ็บ และเาะเป็นช่วงพักร้อน เขาก็กลับ้าเกิดเพื่อเยี่ยมเยียนคุณปู่ กระนั้นลู่ฮ่าวก็ได้ทำเรื่องหาญกล้าอีกครั้ง ใบ้าเขาถูกไฟแผดเผาขณะ่ชีวิตผู้ในกองเพลิง
คิดมาถึงุี้ เจียงหนานพลันมีสี้าครึ้มทะมึน
อาการบาดเจ็บที่แขนลู่ฮ่าวไม่ใช่อุบัติเหตุ
ในอดีต ัจากแขนขวาได้รับบาดเจ็บ เขาไม่ได้รับการรักษาที่ถูกต้องอย่างทันท่วงที ทั้งี้เาะข้อจำกัดทางการแพทย์ในเวลานั้น
เขาไม่อาจทำ้าที่ผู้่ผ่าตัดได้อีกต่อไป
นี่คือิ่ที่น่าเีดายในชีวิตที่แ้เขาพ
แม้แผลไฟไหม้บนใบ้าจะได้รับการรักษาด้วยเวชศาสตร์างาม แต่ก็ยังหลงเืรอยแผลเป็นตื้น ๆ เอาไว้อยู่ดี
าคำพูดยุคั ลู่ฮ่าวถือเป็นหนุ่มรูปงามที่น่าเวทนาโแท้
...
การเื่อนไหวในห้องหอ ทำเอาอื่น ๆ ที่อยู่ในลาน้าื่ตกใจไปา ๆ กัน
ไฟในห้องโถงสว่างวาบ เีเตา ผู้หญิงหนึ่งพูดแหย่ชายวัยกลางว่า “เ่าู่ คุณได้ยินเีงอะไรไหม หรือว่าลูกชายคุณจะใช้ไม้แข็ง? เ็นั้นคงไม่คิดสั้นไปก่อนหรอกนะ”
*[1] เป็ดยวนยาง มักใช้เป็นสัญลักษณ์มงในงานแต่งงาน
*[2] ิ หน่วยชั่ง้ำหนักจีน โ 1 ิ เ่ากับ 500 ั หรือครึ่งกิโลั
*[3] ยกหินขึ้นมาแต่กลับหล่นทับขาัเ เปรียบเปรยว่า คิดจะทำร้ายผู้อื่น แต่ผลร้ายกลับย้อนมาหาัเ หรือเรียกอีกอย่างว่า ทำัเ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??