เรื่อง เกิดใหม่ชาตินี้มาเป็นภรรยาอ้วนยุค 90 [重生九零肥妻归来]
บทที่ 6 เจียงเหมย เราได้พบกันอีกแล้ว.
เจียงหารู้สึกได้ว่าู่ฮ่าเริ่มโอนอ่อนผ่อนาม เจึงรีบเสนอผลประโยชน์ล่อใ “ัจะไม่สร้างปัญหาอะไรใหุ้ ขอแค่ครอบครัวุดูแลัสามมื้อต่อวันก็พอ ัจะช่วยุดูแลุปู่ด้วย”
นัยน์าู่ฮ่าสงบนิ่งและยังคงไม่เ่วาจาใด
เาะบน้าเขามีผ้าก๊อซพันอยู่ เจียงหาจึงมองไม่เห็นสี้าเขาเลย
“ถ้าุไม่เห็นด้วย ัจะไปคุยกับุปู่เดี๋ยวนี้แหละ”
ู่ฮ่านึกึชายชราผู้ขู่ว่าจะายให้เขาดู
คิ้วชายหนุ่มขมวดแน่น
เขาั้ปวดหัว ปวดแผลบน้า ปวดื ปวดไปหมด
ไม่อยากปวดหัวเพิ่มอีกแล้วจริง ๆ
ชายหนุ่มจึงเริ่มต่อรอง “เดี๋ยว ขอัิดูก่อน”
เจียงหาอมยิ้ม “ได้ ่ ๆ ิดู เรายังพอมีเวลา”`
เเหลือบมองนาฬิกาบนกำแพง เกือบึเวลาเที่ยงวันแล้ว``
เจียงเหมย ผู้หญิงนั้นใกล้จะมาแล้ว
“ุออกไปก่อนเถอะ ัจะเปลี่ยนเสื้อผ้า วันที่สองการแต่งงาน ัต้องแต่งให้หน่อย ัจะทำใหุ้า้าไม่ได้”
เจียงหาดันู่ฮ่าออกจากประูไป
การพบกันครั้งแรกเกับเจียงเหมย เต้องปาฏตัวใสภาพที่ดีที่สุด
เรื้อค้นทั่วห้อง พบเสื้อผ้าใหม่สองชุดใกล่องสินเดิม
ชุดสีฟ้า้ำทะเลนี้ช่างตัดเสื้อเป็ตัดให้
อีกชุดเป็กางเกงสีเบจกับเสื้อเชิ้ตลายดอกอันเป็ที่นิยมใขณะนี้
เจียงหาเปลี่ยนเป็ชุดสีฟ้า้ำทะเล รู้สึกว่าตนเองสวมแล้วดูดีกว่าชุดสีแดงเป็ไหน ๆ
เพียงแต่เอวเท่าถัง้ำ ขาเท่าช้างนี่แหละที่เกินคำบรรยายจริง ๆ
โชคดีที่เสื้อผ้าใยุคสมัยนี้ใส่สบายพอควร
เเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเสร็จ จากนั้นก็ส่องะจกดู รู้สึกว่าผมยาวหยาบกร้านนี่น่ารำคาญอยู่ไม่น้อย
นอกจากหวีไม่สะดวกแล้วยังไม่เข้ากับรูป้าอีก
ผมยาวชี้ฟูขับร่างเจ้าเนื้อให้ดูะเซอะะเซิงยิ่งกว่าเดิมเีอีก
ใเมื่อเิใหม่แล้ว เก็ต้องเริ่มต้นทุกอย่างใหม่สิ
เจียงหาตั้งใจะตัดผมก่อนเป็อันดับแรก จะได้ให้ความรู้สึกแปลกใหม่ขึ้นหน่อย
เกวาดมองรอบ ๆ ห้อง แต่ัไม่พบกรรไกรเล่มเมื่อวาน
เจียงหาเลยเปิดประูออกไป เห็นว่าใลาน้า ผู้เฒ่าลู่กำลังดึงตัวู่ฮ่าไปคุยอะไรสักอย่าง
ชายชรา้าบานเป็ะด้ง ดูอารมณ์ดีไม่หยอก
“ุปู่คะ”
เจียงหาทักทายชายชรา เ่ต่อว่า “ัมีเรื่องจะคุยกับู่ฮ่านิดหน่อยน่ะค่ะ”
“ได้ ๆ เขาจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
ชายชราดันตัวหลานชายจอมทึ่มให้ัเข้าไปให้อง
ู่ฮ่าเหืนกับเล่นไม่มีผิด ไม่กี่นาทีที่ผ่านมา เขาถูกผลักออกมา นี้ยังถูกผลักให้เข้าไปอีกครั้ง
เจียงหาถามขึ้น “กรรไกรอันเมื่อคืนล่ะคะ?”
ู่ฮ่าปรายามอง ถามเด้วยสายาอัดอึ้งไปด้วยหลากหลายความหมาย
เจียงหารู้สึกได้ว่า สิ่งที่เิขึ้นเมื่อคืนทิ้งได้รอยเงาดำมืดไว้ใจิตใเขา
เอธิบายอย่างเก้อเขิน “ัจะตัดผมน่ะค่ะ”
ู่ฮ่ามองผมยาวที่แผ่สยายเ ก่อนจะเหยียดแขนยาวหยิบกรรไกรบนู้ไม้
เจียงหารับมาแล้วเดินไปพร้อมกับกรรไกร เเริ่มตัดผมที่ยาวึเอวให้เหลือเท่าบ่า!
เวางผมที่ตัดแล้วบนะดาษแผ่นหนึ่งอย่างระมัดระวัง
เส้นผมสามารถาเป็เงินได้ แถมยังแลกเข็มเย็บผ้า แ้า แลกผ้าปูที่นอนได้ด้วย
เาะเอื้อมืตัดด้านหลังไม่ได้ เเลยทำได้เพียงขอความช่วยเหลือจากู่ฮ่า
เดิมทีู่ฮ่าไม่ิจะสนใเ แต่เมื่อดวงาประสานกับดวงากลมโตอันจริงใเ ใใพลันเิความรู้สึกประหา
เจียงหาดึงดันจะยัดดรรไกรใส่ืเขาให้ได้ “ช่วยัเ็ ถ้าัออกไปใสภาพตัดผมครึ่งหัว ที่อับอายา้าคือุนะ”
เขาส่ายหัว “ัตัดไม่เป็”
“ืุเคยจับมีดผ่าตัด กับแค่ตัดผมทำไมจะไม่ได้ เอาให้ยาวเท่าที่ัตัดก็พอ”
จับมีดผ่าตัด...
ู่ฮ่าลดสายาลงมองืขวาตัวเองโดยไม่รู้ตัว
ภายใใพลันขมขื่นตีตื้นขึ้น
“ช่วยหน่อยเถอะ ัตัดจนกลายเป็แบบนี้แล้ว จะยอมแพ้กลางทางไม่ได้ แค่ตัดให้สั้นก็พอ ไม่ต้องใช้เทิคอะไรหรอก”
เยัดกรรไกรใส่ืเขา ู่ฮ่ารั้นสู้ต่อไม่ได้ เขาเลยทำได้แค่รับกรรไกรมา
เขาใช้ืซ้ายถือกรรไกร หันเข้าหาเรือนผมยาวเจียงหา หลังจากนั้นเีงตัดฉับก็ดังขึ้น
ะนั้นเจียงหาก็ได้คืบจะเอาศอก “ุเล็มให้อีกหน่อยสิ”
ู่ฮ่าโดนบีบบังคับให้ทำ้าที่ช่างตัดผมจำเป็ ท่าทางออกมาเงอะงะงุ่มง่ามสมกับเป็ประสบการณ์ครั้งแรกใชีวิต
เจียงหาตัดผม้าม้าต่อ ั้นี้เพื่อปิดใบ้าอันใหญ่โตตนเอง
พอตัดผมแบบนี้ จากสายาก็ไม่ได้ดูอ้วนขนาดนั้นแล้ว และเาะเผิวพรรณขาวผ่อง อีกั้องคาพยพั้ห้าคมชัด นี้พิศมองดูแล้วนับว่าดูดีทีเดียว
“เป็อย่างไรบ้าง? ทรงนี้ไม่เลวเลยใช่ไหม?” เสะบัดหัวส่ายผมต่อ้าู่ฮ่า จากนั้นส่งยิ้มาหยีเพื่อขอคำชม
ู่ฮ่าเบี่ยงสายา ทำเป็ไม่สนใท่าทางนั้น เขาเปลี่ยนไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่งจากชั้นหนังสือ
เจียงหารู้ว่าชายผู้นี้เป็เพียงพระถังซัมจั๋ง*[1] ยกเว้นตัวไว้ให้ใดวงใเขาเท่านั้น ผู้หญิงอื่นล้วนเป็ตอไม้ั้สิ้น ยิ่งเมีวาจาฉะฉานเช่นนี้แล้ว เา่อมไม่สนใ
เจียงหาไม่ได้สนใเขาอีก เจัดทรงผมที่ตัดแล้วให้ดี จากนั้นมองดูนาฬิกาบนผนังเพื่อนับเวลา
รอให้ชั่วมาเยือน้าประู
หลังจากนั้นไม่า ้ำเีงเบิกบานลู่เสี่ยวเยว่ก็ดังขึ้นจากใลาน้า “ี่ นี่คือว่าที่พี่สะใภ้รองัใช่ไหมเนี่ย? จริง ๆ”
เจียงหาสี้าพลันเย็นเยียบเมื่อได้ยินเีงลู่เสี่ยวเยว่
มาแล้วสินะ
เมองู่ฮ่าที่กำลังพลิกอ่านหนังสือแล้วเ่ว่า “้ชายุพารักัมาแล้ว”
ู่ฮ่ายังคงพลิกอ่านหนังสือต่อไป “นั่นไม่ใช่้ชายั”
เล่ะชอบทัศนคตินีู้่ฮ่าจริง ๆ
เจียงหาคันไม้คันื รอที่จะได้พบเจียงเหมย้สาวผู้แสนดีแทบไม่ไหว “ิัเ ไปเถอะ พวกเราไปห้องโถงกัน”
ู่ฮ่าปิดหนังสือก่อนจะเหลือบมองเ “อย่ามีเรื่องกับพวกเขาจะดีที่สุด”
เจียงหาัยกยิ้ม “นั่นขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะสงบเสงี่ยมหรือเปล่าแล้วล่ะ”
พอเจะเอื้อมืไปคว้าแขนู่ฮ่า เขาัเลี่ยงสัมผัสเเหืนเห็นผี
“ุจะหลบทำไมเนี่ย เราต้องสร้างภาพคู่รัก มีรอดูเรื่องขบขันเราอยู่นะ ุต้องเสแสร้งแกล้งทำหน่อยสิ”
เจียงหาดึงดันจะเดินคล้องแขนู่ฮ่าเข้าไปไปห้องโถง
ให้องโถง ลู่เซิ่งหมินัมาจากเลิกงานเที่ยงแล้ว ผู้เฒ่าลู่ก็อยู่เช่นกัน
สวี่เจิงกำลังแนะนำหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างเขาให้ผู้เฒ่าลู่กับลู่เซิ่งหมินรู้จัก
เมื่อผู้เฒ่าลู่เห็นรักที่สวี่เจิงพามา สี้าก็พลันสงสัยใคร่รู้ “ทำไมแม่หนูนี้ึดูคุ้น้าคุ้นานัก?”
เจียงเหมยแนะนำตัวเองอย่างะฉับะเฉง “ุปู่เคยเจอัที่้าัแล้วค่ะ ัคือ้สาวเจียงหา ชื่อเจียงเหมยค่ะ”
ผู้เฒ่าลู่และอื่น ๆ ต่างมีสี้าแปลกใ
้สาวเจียงหา?
สวี่เจิงคบหากับ้สาวเจียงหาเมื่อไรกัน?
เจียงหาที่ะชากลากแขนู่ฮ่าเพิ่งมาึ้าประู ได้ยินเีงเจียงเหมยแนะนำตัวเองอยู่ด้านใ
เีงเอ่อนหวาน ฟังดูสุภาพ ทว่าสิ่งที่ฉายชัดเข้ามาใหัวเจียงหาัเป็เีงหัวเราะอันบ้าคลั่งอยู่ใสถานกักกันเมื่อชาติก่อน
เจียงเหมย ใที่สุดเราก็ได้พบกันอีกแล้วสินะ
เปกปิดความเหี้ยมเกรียมบนใบ้า เข้าไปให้อง มองเจียงเหมย แสร้งทำเป็ประหาใ “้สาว เมาได้ยังเนี่ย? มาเยี่ยมัหรือ?”
เจียงเหมยหันัไป เห็นเจียงหากำลังคล้องแขนชายหนึ่ง ความประหาใวาบผ่านแววา
ทำไมเจียงหาึเปลี่ยนไป?
นังอ้วนที่ร้องห่มร้องไห้พร่ำตะโกนว่าไม่อยากแต่งงานกับอัปลักษณ์ บัดนี้ักำลังคล้องแขนนั้นอยู่
สิ่งที่ทำเอาแปลกใยิ่งกว่าคือ นี้เดูใสมีชีวิตชีวา ไม่ะเซอะะเซิงเหืนอยู่ที่้าเลยสักนิด
เจียงเหมยฉายแววขุ่นเคืองผ่านใบ้า แสร้งทำเป็พี่สาว้สาวผู้รักใคร่กลมเกลียว พูดอย่างเขินอายว่า “พี่สาว ั... สวี่เจิงเป็พาัมาน่ะ”
พ
เเหลือบมองสวี่เจิงอย่างขวยเขิน เ่ต่อด้วย้ำเีงรู้สึกผิด “พี่สาว ขอโทษนะที่ก่อน้านี้ัไม่ได้พี่ว่ากำลังคบกับสวี่เจิง ักลัวว่าจะส่งผละทบต่อความสัมพันธ์พี่กับพี่เขยน่ะ”
เจียงหาโบกปัดด้วยท่าทีไม่แยแส “ไม่เป็ไร อย่างไรก็ไม่ได้สนิทกัน เจะคบใครก็เรื่องเ”
้ำเีงเจียงหาแฝงเร้นความนัย ไม่รู้ว่ากำลังสาดโคลนใสู่่ฮ่ากับสวี่เจิง หรือเกับเจียงเหมย
ชาติก่อน เาะเกลัวู่ฮ่า เลยไม่กล้านั่งด้วยกันกับเขา
พอเจียงเหมยมา เก็เหืนเห็นผู้ช่วยชีวิต
เร้องไห้จนาบวมเป่ง ต้องการั้าพร้อมกับเจียงเหมย แต่เจียงเหมยัด่าทอเ ว่าหมูอ้วนอย่างเคู่ควรแต่กับอัปลักษณ์เท่านั้น
แม้แตู่่ฮ่าก็ยังถูกสวี่เจิงทำให้อับอายา้า หัวเราะเยาะเขาที่เีเงินตั้งมากตั้งมายเพื่อแลกกับหญิงอ้วนหนึ่ง
ู่ฮ่าเคยเป็ที่ยอดเยี่ยมึเพียงนั้น ัโดนหมาป่าาขาวที่เลี้ยงไว้ใ้าเย้ยหยัน ศักดิ์ศรีเขาถูกเหยียบย่ำจมอยู่ใต้ฝ่าเท้า้ชาย
ผู้เฒ่าลู่เองก็โดนะตุ้นโทสะจนอาการป่วยกำเริบเช่นกัน
*[1] พระถังซัมจั๋ง ใช้เปรียบเปรยว่า ปกติไม่ได้สนิทสนมกับผู้หญิง จึงแงท่าทีเฉยเมยไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??