เรื่อง เกิดใหม่ชาตินี้มาเป็นภรรยาอ้วนยุค 90 [重生九零肥妻归来]
บทที่ 10 ลู่ฮุ่ยฟาง.
ระหว่างที่ั้สองกำลังจัดเก็บ หญิงวัยกลางคนผู้สวมเสื้อผ้าเรียบง่าย ฝ้ากระแต่งแต้มเต็มใบ้า จูงมือเด็กหญิงัเล็กคนึ่ก็ชะโงกหัวด้อม ๆ มอง ๆ อยู่ที่้าประูรั้ว
พอเห็นว่าลู่ฮ่าวกับเจียงหนานทำงานอยู่ในลานก็เรียกเสียงเบาออกมา “เสี่ยวฮ่าว เกลับมาแ้หรือ?”
ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยพลางเืบมองทางประู้าบ้าน่าระแวดระวัง
เมื่อเห็นว่ามีคนอยู่ที่้าประู ลู่ฮ่าวก็วางจอบในมือแ้สาวเท้าเดินไปหา “าหญิง เข้ามาเร็ว”
เขาสัมผัสได้ึแววตาอันสั่นระริกอีกฝ่ายที่เพ่งมองไปยังบ้านัหลัก จึงเอ่ยว่า “คุณปู่พักผ่อนแ้ครับ”`
``
ได้ยินเช่นนั้น ลู่ฮุ่ยฟางก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแ้จูงมือเด็กหญิงัเล็กเข้าไปข้างใน
สี้าเเต็มไปด้วยความประหลาดใจครั้นเห็นว่าเจียงหนานกำลังทำงานอยู่
คิดไม่ึว่าหญิงสาวที่เอะอะโวยวายไม่แต่งงานเมื่อวาน วันี้จะว่าง่ายขนาดี้
ลู่ฮุ่ยฟางไปรับไม้กวาดในมือเจียงหนาน่ากระตือรือร้น “าะใ้ ฉันทำเดี่า”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวหนูทำเ”
เจียงหนานพูดต่อด้วยรอยยิ้ม “าหญิง เข้ามาในบ้านเถอะค่ะ”
เจำเด็กหญิงัเล็กที่าหญิงลู่ฮ่าวัจูงอยู่ได้ เป็เด็กน้อยที่โดนลู่เสี่ยวเยว่ดุด่าในวันนั้น
เพียงแต่วันี้เส้นผมสาวน้อยถูกหวี่าสวยงาม เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็สะาดสะอ้านต่างจากวันก่อน
ลู่ฮุ่ยฟางมีสี้ากระอักกระอ่วน เืบมองไปทางประูบ้าน จากนั้นก็ส่ายหัว่าไม่สบายใจ “ไม่ล่ะ”
เเบือนสายตามาที่ลู่ฮ่าว ถามเสียงเบาว่า “เสี่ยวฮ่าว ฉันมาที่นี่เพื่อถามเ ครั้งก่อนที่กลับมา เว่าจะให้หมอในเมืองตรวจดูผลแสกนาเ เให้ดูแ้หรือยัง? เป็่าไรบ้าง?”
ลู่ฮ่าวครุ่นคิดอยู่ครู่ึ่ ก่อนตอบด้วยความลำบากใจ “าจารย์หมอโรงพยาบาลเราตรวจดูแ้ เป็โรคหัวกระดูกสะโพกขาดเลือดระยะที่สาม าจต้องผ่าตัดในอนาคตครับ”
เมื่อได้ยินคำว่า ‘ผ่าตัด’ สี้าลู่ฮุ่ยฟางก็ซีดเผือดทันที
ลู่ฮ่าวอธิบายว่า “แต่าจารย์หมอว่า าเยังหนุ่มอยู่ ยังไม่ึเป้าาผ่าตัด เลยจะเลื่อนไปอีกสองสามปีครับ”
ลู่ฮุ่ยฟาง้าตาโศกเศร้า ถามหยั่งเชิงว่า “งั้นถ้าวัน้าผ่าตัด ค่าผ่าตัดจะประมาณเท่าไร? ฉันจะได้เตรียมพร้อม”
“าหญิง เื่เงิน วัน้าเราทุกคนจะคิดหาทางครับ”!
“ี้าเปวดจนเดินไม่ไหวแ้ ยกขาไม่ึ้ เมื่อวานยังหกล้มอีก...”
ลู่ฮุ่ยฟาง่าพลางสะอื้นไห้่าทุกข์ระทม
เจียงหนานได้ยินาสนทนาระหว่างลู่ฮ่าวกับลู่ฮุ่ยฟาง ในหัวค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับาเ...
ทว่ายังไม่ทันนึกย้อนความทรงจำ จู่ ๆ ผู้เฒ่าลู่ก็ออกมาจากบ้าน ตวาดลั่น่าเกรี้ยวโ “แกมาทำอะไร?”
ลู่ฮุ่ยฟางได้ยินเสียงบิดาก็นึกากลัว ัมือเด็กหญิงัเล็ก ัไปสองก้าวโดยไม่รู้ั
สี้าชายชราดูแย่า หนวดเคราสั่นไหว หอบหายใจหนักหน่วง “แต่งออกไป สาบานแน่วแน่ว่า ชีวิตี้จะไม่มาเหยียบประูบ้านฉันอีกไม่ใช่หรือไง?”
ความเจ็บปวดและคับแค้นใจฉายชัดผ่านใบ้าชายชรา ้าอกกระเพื่อมึ้ลง ารมณ์พลันแปรปรวน
ลู่ฮ่าวพยุงเขาไว้ เกลี้ยกล่อมว่า “คุณปู่ อย่าโเลย”
ชายชรามองลู่ฮุ่ยฟาง ไล่ตะเพิด่าเดือดดาล “ไัไป อย่ามาเหยียบประูบ้านฉันอีก”
ลู่ฮุ่ยฟางจูงมือูสาว ้้าร้องห่มร้องไห้
ลู่ฮ่าวไม่ชอบทัศนคติปู่ที่มีต่อาหญิงเลยแม้แต่น้อย “คุณปู่ ครอบครัวเดียวกันั้นั้น จะทำเพื่ออะไรครับ”
“ใครเป็ครอบครัวเดียวกันกับหล่อน? รีบไัไป!”
เจียงหนานรู้สึ่าชายชราัสั่นโอนเอนไปมาด้วยแรงโทสะ ราวกับว่ากำลังจะล้มลงประเดี๋ยวนั้น เเลยรีบเข้าไปประคอง “สุขภาพคุณปู่เป็สิ่งสำคัญ รีบเข้าไปพักผ่อนเถอะค่ะ”
ัเจียงหนาน่พยุงเข้าไปในบ้าน ลู่ฮ่าวก็หันไปพูดคุยกับลู่ฮุ่ยฟางที่กำลังร้องห่มร้องไห้
“าหญิงกลับไปก่อนนะครับ เ็ ๆ ผมจะไปดูาาาเอีกที”
หยาดน้ำตาเปรอะเปื้อนเต็มใบ้าลู่ฮุ่ยฟาง เอดมองไปทางบ้านัใหญ่ไม่ได้ ไม่นานก็ร่ำไห้เดินจากไป
...
เจียงหนานประคองผู้เฒ่าลู่เข้าไปในบ้าน ่เขาเอนันอนลงบนเตียงเตา
เสร็จแ้ก็นั่งตรงขอบเตียง ่าปลอบเสียง่ “คุณปู่ อย่าโมโหเลยค่ะ จะโเคืองคนในครอบครัวัเทำไมกันคะ?”
แม้ชาติก่อนเจียงหนานจะเคยแต่งกับลู่ฮ่าว แต่าแต่งงานพวกเขาก็ใช้เวลาเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ แ้ลู่ฮ่าวก็ส่งเออกไป
เจึงไม่เคยพบเจอฉากที่ผู้เฒ่าลู่ไม่ยอมใหู้สาวมาที่บ้านเลย
ชายชราพลิกั มองหญิงสาวที่ปลอบใจเขา่าจริงใจด้วยใบ้าเศร้าส้ เขาเอ่ยเสียงคร่ำครวญว่า “า่า ชีวิตฉันล้มเหลวนัก ลู่เซิ่งหมินูคนโตแต่งงานแ้สองครั้ง เกื้อหนุนูเลี้ยงแทนที่จะใส่ใจูแท้ ๆ เสี่ยวฮ่าวกลายเป็เด็กที่ไม่มีแม่ ูคนรองฉันทำงานเป็ูจ้างในเมือง เดิมทีก็สร้างเกียรติยศแก่วงศ์ตระกูลอยู่หรอก แต่เจ้าคนเห็นแก่ได้นั่น โลภในทรัพย์สินเงินทอง กลายเป็ูเหัว้าโรงงาน หลานที่เกิดา็เปลี่ยนแซ่นามสกุลเดิมทิ้ง ส่วนูสาวที่รักทะนุถนอมที่สุด ฉันหล่อนแ้ว่าจะแต่งเข้าตระกูลฟางไม่ได้ แต่หล่อนยอมแตกหักกับฉันแ้แต่งงานออกไป ี้อย่าว่าแต่ยากจนแร้นแค้นเลย ฟางกั๋วผิงนั่นยังหกล้มกลายเป็คนพิาอีก เฮ้ ฉันสร้างเวรสร้างกรรมอะไรไว้หนอ”
ยามชายชรา่าึท้าย ดวงตาอันขุ่นมัวก็คลอด้วยไปความสิ้นหวังเต็มหน่วย
เจียงหนานค่อย ๆ ปลอบโยนเขา “ุปู่ะ ู ๆ หลาน ๆ ย่อมมีโชควาสนาัเ คุณปู่ไม่ได้ล้มเหลวสัก่ าที่คุณปู่สนับสนุนให้ลู่ฮ่าวเป็นักศึกษาแพทย์ ถือเป็สิ่งที่ยิ่งใหญ่าแ้ค่ะ”
พูดึลู่ฮ่าว ใบ้าเศร้าตรมชายชราก็มีเสี้ยวแสงสว่างในที่สุดพ
“หลานชายคนโตฉันมุมานะพยายาม ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ฉันคงอยู่แบบไม่มีความหมาย”
ครั้นชายชราเอ่ยึตรงี้ เขาก็ถอนหายใจอีกครั้ง “น่าเสียดาย ใบ้าเขาดันได้รับบาดเจ็บ”
“คุณปู่ อย่ากังวลเกินไปเลยค่ะ หนูจะบาง่าให้”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??