เรื่อง เกิดใหม่ชาตินี้มาเป็นภรรยาอ้วนยุค 90 [重生九零肥妻归来]
บทที่ 14 นึกว่ายมทูต้าขาวมาจับคน.
ลู่ฮ่าวซึ่งย่างเท้าเข้าแ้ข้างึ่เริ่มตัวโงนเงน
เขาตัดสินใเบือน้าหนี หันกายกลับใทันที
แต่ด้วยความเร่งรีบ ศีรษะเลยชนเข้ากับกรอบประตู
เจียงหนานได้ยินเีงดังโป๊กจากบานประตูที่ลู่ฮ่าวโขกเข้าเต็มแ เธอึดึงสติกลับมาได้ว่าเมื่อครู่ี้เกิดอะไรขึ้น
ให้ตายสิ ่าอายชะมัด`
``
ลู่ฮ่าวเห็นต้นขาเธอหมดแ้
หากเธอเรือนร่างสะโอดสะอง คงไม่ัลู่ฮ่าวเห็นหรอก
แต่ขาใหญ่เท่าช้างแบบี้
จะทำเขาัจนเกิดเงามืดฝังใไหมเนี่ย?
เธอกระวีกระวาดสวมกางเกง สูดลมหายใเข้าึ ๆ แ้เดินจาก้าด้วยอาการตัวสั่นงันงก
ไร้วี่แววเงาร่างลู่ฮ่าวใลาน้า เห็นแต่ลู่เซิ่งหมินใุา*[1] เข้ามาทางประตูใหญ่พร้อมกับกระเป๋าหนังใบเก่า
เจียงหนานทักทายเขา ก่อนจะเดินไปห้องครัวอีกครั้ง
ยามเธอไปึห้องครัว สวี่อวี้ฉินก็นวดแป้งเสร็จดีแ้ ูท่ากำลังเครียดกับปลาดาบเิบนเขียง
พอเห็นเจียงหนานเข้ามา สวี่อวี้ฉินจึงโยนปัญหาให้เธอ “อันี้ทำ่าไร? เธอเคยเห็นไหม? เป็นที่พ่อครัวทำเหลือเมื่อวานน่ะ ฉันเองก็ไม่เคยทำ”
ชนบททางตะวันตกเฉียงเหนือใเวลาี้ น้อยาที่จะเห็นวัตถุดิบจากทะเล
ีเพียงพ่อครัวบางคนเท่าั้ที่จะจัดขึ้นโต๊ะอาหาร
เจียงหนานกล่าวว่า “ฉันทำเอง่ะ”
สวี่อวี้ฉินผิน้ามองเธอด้วยความสงสัย “เธอทำเป็นหรือ?”
เจียงหนานพยัก้า “ทำเป็น่ะ”
เธอล้างื นำปลาไปล้างรอบึ่ หั่นเป็นท่อน ๆ แ้ใส่ลงใอ่าง เธอหั่นขิงเป็นฝอยบนเขียง แต่ให้องครัวไม่ีเหล้าสำหรับทำอาหาร เจียงหนานเลยให้สวี่อวี้ฉินหาเหล้าขาวที่แขกดื่มเหลือเมื่อวานมาให้เธอ ก่อนจะเทใส่พร้อมเครื่องปรุงให้เรียบ้ แ้ทำการหมัก
เนื่องจากเมื่อวานใ้าเพิ่งจัดงานคล เครื่องปรุงรสา่าจึงีครบถ้วนไม่ขาดเหลือแต่่าใด
แม้เจ้าบ่าวจะเพิ่งกลับมาใตอนเย็น แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อการจัดงานเลี้ยงเหล่าญาติมิตร
่าเีดายที่เมื่อวานเจียงหนานไม่ได้กินอะไรเลย
หลังจากหมักปลาแ้ เธอถามสวี่อวี้ฉินว่า “ีแป้งไหมคะ?”
สวี่อวี้ฉินชี้ถุงพลาสติกที่แขวนอยู่บนผนังสีดำเคลือบเงา “ี ที่ห้อยอยู่ครึ่งถุงนั่นล่ะ”
หลังจากหมักเรียบ้แ้ เนื้อปลาก็ถูกเคลือบด้วยแป้งึ่ชั้น แ้เริ่มนำไปทอดใกระทะ
สวี่อวี้ฉินมองูเจียงหนานเทน้ำมันลงใกระทะ
นี่ต้องใช้น้ำมันเท่าไรกัน
เมื่อวานพ่อครัวทำก็ไม่ได้ทำขนาดี้นะ
เจียงหนานหั่นต้นหอมฝอยและพริกแห้งเตรียมไว้ หลังทอดปลาทั้งสองด้านเสร็จ เธอก็ผสมน้ำแป้งให้ข้น ้เดือด แ้ใส่ต้นหอมซอยเพื่อเพิ่มรสชาติ
สวี่อวี้ฉินยืนอยู่ข้าง ๆ ได้กลิ่นหอมกรุ่นลอยมาจากใกระทะ าตาที่มองเจียงหนานเริ่มอ่อนโยนขึ้นาส่วน
ไม่ใช่จอมตะกละที่ไร้ประโยชน์เีทีเดียว!
ก็แค่เปลืองน้ำมันไปหน่อย
งานคลเมื่อวานยังีวัตถุดิบเหลืออยู่ใครัว ทว่าอากาศร้อนอบอ้าว ไม่ีตู้เย็นเลยเก็บไม่ได้ ได้แต่เอามาทำอาหารให้หมด
เมื่อบวกกับเมนูมันฝรั่งเส้นผัด รวมแ้ก็ได้อาหารทั้งหมดสี่่า ส่วนบะหี่ั้เป็นอาหารจานหลัก
แรกเริ่ม ผู้เฒ่าลู่ตั้งใจะทำอาหารเองที่้าหลังเก่า แต่ลู่เซิ่งหมินเรียกเขามา
ชายชราไม่ค่อยได้กินข้าวกับครอบครัวลูกชายมาาปีแ้ เลยยังรู้สึกไม่สบายใอยู่เล็กน้อย
เพื่อให้ลู่ฮ่าวสร้างความสัมพันธ์อันดีกับทางฝั่งี้ เขาจึงได้แต่ทำ้าหนามาร่วมทานอาหาร
สวีเฉี่ยวเจินมาเยี่ยมญาติเลยไม่ได้ช่วยงานใด ๆ เธอเดินเตร่อยู่ใลาน้ารอลู่ฮ่าว
และแ้ตอนี้เธอก็เห็นชายหนุ่มที่พันผ้าก๊อซปิด้าเดินเข้ามา ก่อนตะลึงงันครู่ึ่ ใในึกอยากถอนตัวขึ้นมา
ใบ้าี้ เีโฉมจริงหรือ?
ความคิดี้แวบเข้ามาใหัวเพียงั่พริบตา ไม่นานเธอก็ถูกเงาร่างสูงโปร่งลู่ฮ่าวดึงูดเข้า
เธอเดินเข้าหา ถามไถ่ด้วยน้ำเีงเพราะพริ้ง “ี่ฮ่า เกิดอะไรขึ้นคะ? เป็นหนักืเป่า? เจ็บาไหม?”
ขณะกำลังพูดอยู่ั้ ืที่ทาน้ำยาทาเล็บหล่อนก็หมายเอื้อมไปสัมผัสลู่ฮ่าว
แต่แ้ลู่ฮ่าวก็หลังึ่ก้าว ถาม่าเฉยชา “เธอคือใคร?”
“ฉันเฉี่ยวเจินไงคะ”
ลู่ฮ่าวไม่แม้แต่จะปาตามอง “เฉี่ยวเจินคือใคร?”
สวีเฉี่ยวเจิน “???”
ี่ลู่ฮ่าวจำเธอไม่ได้แ้หรือ?
“ี่ใหญ่ เธอคือลูกี่ลูก้ฉัน่ะ เมื่อก่อนเคยอาศัยอยู่ด้วยกันไงคะ” ลู่เสี่ยวเยว่แนะนำ
ลู่ฮ่าวรับคำ “้ ญาติสินะ? ฉันนึกว่ายมทูต้าขาวมาจับคนซะแ้” เอ่ย เขาก็ใช้ท่อนขายาวสาวเท้าเดินเข้าไปใ้าทันที
สวีเฉี่ยวเจิน “…”
แม้แต่แป้งบนใบ้าหล่อนยังกลบความอับอายไม่มิด
โชคดีที่เธอเห็นสวี่เจิงมาจากห้องทางทิศตะวัน จึงรีบเบี่ยงประเด็น่ารวดเ็ “ี่ชาย ฉันได้ยินมาว่าี่ีคนรักแ้หรือคะ?”
สวี่เจิงเหลือบมองเธอด้วยสี้าเฉยเมย “ไม่ีหรอก”
สวีเฉี่ยวเจินมุ่ยปาก ยืนอยู่ใลาน่าทำอะไรไม่ถูก
เจียงหนานเพิ่งถืออาหารมาจากห้องครัว ได้ยินสิ่งที่ลู่ฮ่าวพูดกับสวีเฉี่ยวเจินก็อารมณ์ดีเป็น่ายิ่ง
ปากคอเราะร้ายดีจริง ๆ
และแ้ทั้งครอบครัวนั่งร่วมกัน อาหารบนโต๊ะเรียงาอัดแน่น
ผู้เฒ่าลูู่รู้สึกอัดอัดใกว่าคนอื่น ๆ
ลู่เซิ่งหมินเห็นว่าสี้าบิดาแย่า เขาจึงถามด้วยความกังวล
“พ่อครับ ไม่สบายืเป่า?”
“เปล่า ฉันสบายดี”
เจียงหนานนั่งข้างชายชรา เธอรู้สึกว่าบรรยากาศบนโต๊ะอาหารเย็นั้ค่อนข้างอึดอัดไปหน่อย
นี่ไม่อบอุ่นเลยสักิ ทำคนกลืนไม่เข้าคายไม่ยิ่งกว่าไปทานอาหาร้าคนแปลก้าเีอีก
เธอเห็นว่าผู้เฒ่าลู่กับลู่ฮ่าวต่างทำตัวเหืนเป็นแขก ไม่ค่อยกินอาหารานัก แลูลำบากใไม่น้อย
“แม่คะ ปลาที่แม่ทำวันี้อร่อยาเลย่ะ หนูไม่เคยกินปลาที่อร่อยขนาดี้า่อนเลย” ลู่เสี่ยวเยว่ีท่าทีตรงกันข้ามกับพวกเขา เธอนั่งลงบนม้านั่ง เริ่มกินพร้อมคุยจ้อ ใปากเคี้ยวเนื้อปลาดาบเิ ตั้งใคีบให้สวีเฉี่ยวเจินกับสวี่เจิง “ี่สาว ี่ชาย ลองชิมูสิคะ”
“ว้าว อร่อยาจริง ๆ ่ะ” สวีเฉี่ยวเจินชิมึ่คำก่อนจะชมไม่หยุดปาก
สวี่เจิงก็แสดงท่าทีว่าอร่อยา “วันี้ทำได้ไม่เลวเลยครับ”
พวกเขาี่้ราวกับใช้วิธีเช่นี้ต่อต้านคนนอกให้รู้สึกห่างเหินก็มิปาน
ผู้เฒ่าลู่เห็นเจียงหนานไม่ขยับตะเกียบเลยกล่าวว่า “หนานห่าน กินเข้าสิ”
เจียงหนานแย้มยิ้ม “คุณปู่ หนูจะลดน้ำหนักน่ะ่ะ ต้องกินให้น้อยหน่อย”
พ
“ฝีืทำอาหารแม่หนูสุดยอดจริง ๆ พ่อก็ลองูสิคะ ปลาดาบเิตัวี้อร่อยกว่าที่พ่อครัวทำเมื่อวานอีก”
ลู่เสี่ยวเยว่ขุ่นเคืองใเพราะลู่ฮ่าวแสดงท่าทีไม่แยแสต่อลูกี่ลูก้เธอ เธอเลยเริ่มมุ่งเป้าโจมตีเขาจากบนโต๊ะอาหาร
เธอขีดเส้นกั้นความสัมพันธ์ขึ้นทันใด
สวี่อวี้ฉินเหลือบมองลูกสาวผู้โง่เขลาที่ราวกับตัวตลกแ้อับอายขึ้นมา ัว่าลู่เสี่ยวเยว่จะเรียกว่าแม่ซ้ำแ้ซ้ำเ่า จึงทำได้เพียงเตือนว่า “นั่นเจียงหนานเป็นคนทำ”
ลู่เสี่ยวเยว่ที่กำลังจะยัดเนื้อปลาดาบเิใส่เข้าปาก เกือบจะสำลัก
สี้าสวี่เจิงก็ยากจะอธิบายเป็นคำพูดเช่นกัน
เจียงหนานยิ้มหวานให้พวกเขา “ไม่ต้องเรียกฉันว่าแม่นะ ฉันัอายุสั้น”
*[1] ุา หรือแปลตรงตัวว่า ชุดแบบซุนยัตเซ็น เป็นชุดสูทคอกลมที่รวมจุดเด่นเสื้อแบบตะวันตกกับแบบจีนเข้าไว้ด้วยกัน ลักษณะจะคล้ายกับชุดราชปะแตนไทย ซึ่งแฝงด้วยความหมายต่าง ๆ ไว้ าิ กระดุมสามเม็ดแทนลัทธิไตรราษฎร์ กระเป๋าสี่ใบแทนหลักคุณธรรมทั้งสี่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??