เรื่อง เกิดใหม่ชาตินี้มาเป็นภรรยาอ้วนยุค 90 [重生九零肥妻归来]
บทที่ 23 ฆ่าคนแ้.
เจียงหนานยิ้มอย่างมีเลศนัยให้ลู่เสี่ยวเยว่ “ถ้าฉันบอกว่าฉันทำนายได้ เธอเชื่อไหม?”
ลู่เสี่ยวเยว่ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็แค่นเีงเยาะหยัน “เชื่อกับผีน่ะสิ อย่าแสร้งทำตัวเป็ร่างทรง่เลย”
เจียงหนานไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม ทำเกี๊ยวต่อไปเงียบ ๆ
แต่เพราะคำพูดหล่อน ภายใใจลู่เสี่ยวเยว่จึงไม่ใคร่สงบนัก
ลู่เสี่ยวเยว่ไม่ชอบเจียงหนานึดูแนจากก้นบึ้งหัวใจ แน่นอนว่าเธอปฏิเสธที่จะเชื่อว่าอีกฝ่ายมีาสามารถอันน่าอัศจรรย์ขนาดนั้น
ทว่าเจียงหนานรู้เรื่องที่เธอชอบฉินเฟิงได้อย่างไรกัน
เจียงหนานเห็นลู่เสี่ยวเยว่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว าเร็วใาทำแผ่นแป้งลดลงอย่างเห็นได้ชัดเลยเร่งเร้า
“เร็วเข้าสิ ถ้าไม่อยากทำก็เอาไม้นวดแป้งให้ฉัน”
ลู่เสี่ยวเยว่จ้องัมาอย่างขบเคี้ยวเขี้ยวฟันแวบหนึ่ง
จากนั้นก็ขมีขมันรีดแผ่นแป้งต่อ`
“ลูกี่ลูกน้องคนนั้นเธอล่ะ?” เจียงหนานถามอย่างไม่ใส่ใจ``
ทำไมไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นมาหาลู่ฮ่าวเลย
“หล่อนัไปแ้”
ถูกแ่เธอไล่ัไป
แ่บอกว่าลู่ฮ่าวแต่งงานแ้ สวีเฉี่ยวเจินควรมายุ่งวุ่นวายให้น้อยลง
“เธอตั้งใจจะแนะนำหล่อนให้ลู่ฮ่าวหรือ?”
ลู่เสี่ยวเยว่ไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธ
เจียงหนานถามต่อว่า “เธอคิดว่าฉันไม่คู่ควรกับลู่ฮ่าว มีแค่แ่สาวทันัยคนนั้นที่เาะกับลู่ฮ่าวหรือ?”
“แ้ไม่ใช่หรือไง?” ลู่เสี่ยวเยว่เงยหน้าึ้ จ้องเจียงหนานด้วยาเกลียดชัง
ลูกี่ลูกน้องลู่เสี่ยวเยว่ชอบลู่ฮ่าวมานานแ้
ใฐานะน้องสาวที่ดี เธอย่อมพยายามเป็แ่สื่อแ่ชักอย่างเต็มกำลัง
ถ้าเฉี่ยวเจินแต่งงานกับลู่ฮ่าวี่ใหญ่เธอ าสัมพันธ์ฉันท์ครอบครัวก็จะยิ่งลึกซึ้งึ้ไปอีก
เจียงหนานก่นด่า “โง่”
“ายาว่าอย่างไร? เิโง่ ไม่ใช่แค่โง่ แต่ยังหน้าโง่อีกด้วย” พอถูกด่าว่าโง่ ลู่เสี่ยวเยว่ก็พองขนขู่ฟ่อทันที ทั้งยังด่าัอย่างอารมณ์เีอีกต่างหาก
เจียงหนานโดนจอมโง่เขลาโจมตีหลายครั้งหลายครา โทสะัพลุ่ง่า เธอโมโหจนหยิบมีดหั่นผักบนเขียงึ้มาแ้จามลงบนเขียงเต็มแ “ลองด่าอีกทีสิ? เดี๋ยวแ่ก็ฉะหน้าเข้าให้หรอก”
ลู่เสี่ยวเยว่สีหน้าบิดเบี้ยว เดิมยังอยากด่า แต่พอเห็นมีดหั่นผักใมือเจียงหนานแ้ก็หน้าถอดสี ตกใจจนกรีดร้องเีงแหลม วิ่งเตลิดออกไปข้าง
“จะฆ่าคนแ้ นังอ้วนกำลังจะฆ่าคนแ้”
ลู่เสี่ยวเยว่ร้องโหยหวนไปวิ่งไปพลางเลี้ยวร่างเข้าไปใบ้านหลังเล็กที่พวกลู่ฮ่าวทำผนังอยู่
ฉินเฟิงเพิ่งแปะ่ด้านบนเสร็จ ตอนี้ไม่ต้องยืนบนบันไดแ้ เขารู้สึกว่าบันไดเกะกะจึงเอามันออก
พอเห็นหญิงสาวที่วิ่งหน้าตั้งเข้ามา เขาก็กระตุกมุมปากเล็กน้อย “เิอะไรึ้?”!
“เจ้าหน้าที่ฉิน ่ฉันด้วยค่ะ นังอ้วนเจียงหนานจะเอามีดฟันฉัน” ลู่เสี่ยวเยว่วางแผนสร้างโอกาสให้ฉินเฟิงเป็วีรบุรุษ่สาวงามทันที
ถือโอกาสี้ให้ี่ใหญ่เห็นโฉมหน้าอันแท้ินังอ้วนคนี้เีเลยก็แ้กัน
ฉินเฟิงออกไปประู วางบันไดลง เืบไปทางห้องครัว แต่ก็ไม่เห็นร่างเจียงหนาน
เขากลอกตา “เธอเป็โิ*[1] อะไรหรือเปล่า? แ่สาวอ้วนจะฆ่าเธอที่ไหนกัน?”
ลู่ฮ่าวได้ยินเีงเอะอะก็ออกมาดูเช่นกัน
ครั้นฉินเฟิงเห็นลู่ฮ่าวก็เอ่ยถามอย่างไม่เกรงใจเลยสักนิด
“น้องสาวแก… องมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
ลู่เสี่ยวเยว่ “???”
เมื่อเห็นว่าทั้งคนไม่เชื่อ เธอจึงอธิบายด้วยสีหน้าื่ตระหนก “ิ ๆ ะะ ฉันไม่ได้โก นังอ้วนเจียงหนานนั่น หล่อนเอามีดมาขู่ฉันิ ๆ”
ทำไมคนเหล่าี้โดนนังอ้วนนั่นมอมเมากันหมด เชื่อมั่นเืเกินว่าหล่อนเป็คนดี
ใตอนนั้น เจียงหนานที่สวมผ้ากันเปื้อนก็ปรากฏตัวที่หน้าประูห้องครัว ตะโกนลั่นอย่างเดือดดาล
“ลู่เสี่ยวเยว่ ถ้าเธอ่ได้ก็่ ไม่อยาก่ก็ับ้านไปซะ อย่าก่อเรื่องวุ่นวายที่นี่จะได้ไหม? ถ้าฉันฟันเธอิ คงไปนั่งใตะรางแ้ คิดว่าฉันบ้าไปแ้หรือไง?”
คาดไม่ึิ ๆ ว่าผู้หญิงที่พูดจาเจ็บแสบคนี้จะเป็เสือกระดาษ*[2]
ลู่เสี่ยวเยว่อาศัยว่ามีลู่ฮ่าวกับฉินเฟิงอยู่ด้วย เชิดหน้าชูคอตอกัอย่างโกรธแค้น “เธอถือมีดแ้ชัด ๆ”
“ปอดแ”
เจียงหนานด่าจบก็ไปยังลู่ฮ่าวกับฉินเฟิง ถามึ้ว่า “พวกคุณทำใกล้จะเสร็จแ้หรือยัง?”
“ยังเลย” ลู่ฮ่าวตอบ
“อ้อ งั้นฉันจะห่อให้ช้าลง่” พูดจบเจียงหนานก็เข้าไปใครัวอีกครั้ง
ฉินเฟิงกับลู่ฮ่าวเข้าไปทำผนังต่อ ่ลู่เสี่ยวเยว่ที่ยืนเคว้งอยู่ใลานบ้านได้แต่กระทืบเท้าด้วยาโมโห
ลู่ฮ่าวทำเกินไปิ ๆ ไม่ใช่ี่ชายที่อดจากแ่เดียวกันเลย
ไม่เหลียวแลน้องสาวอย่างเธอเลยสักนิด
พึ่งพาอะไรไม่ได้เลยให้ตายสิ
ไหนจะท่าทีฉินเฟิงอีก เีใจไม่น้อยเลย
ลู่เสี่ยวเยว่ร้องไห้โฮับ้าน เอาเรื่องที่เจียงหนานรังแกบอกกับสวี่อวี้ฉิน
แถมยังฟ้องว่าเจียงหนานทำเกี๊ยวกินคนเดียวที่บ้านเก่า
สวี่อวี้ฉินที่กำลังถูเสื้อผ้ากับกระดานซักผ้าเห็นลูกสาวร้องห่มร้องไห้ก็กล่าวด้วยอารมณ์หงุดหงิด “ใครใช้ให้แกไปยุ่งกับเจียงหนานล่ะ? ควรแ้”
เมื่อเห็นว่ามารดาก็มีท่าทีแบบเดียวกัน ลู่เสี่ยวเยว่ก็เอ่ยอย่างขุ่นเคืองว่า “แ่ หล่อนถือมีดหั่นผักแ้นะ ถ้าแ่ไม่่หนูระบายาแค้นก็ช่างเถอะ แต่ทำไมต้องพูดจาบั่นทอนกันด้วย”
“วันหน้าก็ไปที่นั่นให้มันน้อยลง่” สวี่อวี้ฉินพูดจบก็ซักผ้าต่อ
สวี่เจิงที่งีบหลับอยู่โดนเีงเอะอะมะเทิ่งจากลานบ้านปลุกื่ เขาเลยลากรองเท้าแตะเิออกมา
ลู่เสี่ยวเยว่พูดกับเขาทันที “ี่ เจียงหนานนังผู้หญิงคนนั้นไม่ได้แค่ตบตีคนรักี่ วันี้มันแกว่งมีดใส่ฉันด้วย”
สวี่เจิงลูบจัดทรงผมอันยุ่งเหยิง หน้ายังไม่สร่างจากอาาง่วงงุนเท่าไรนัก
ทว่าลู่เสี่ยวเยว่ไม่มีาตาที่จะเห็น “ี่แก้แค้นให้ฉัน่ได้ไหม?”
“ไม่ได้” สวี่เจิงเปล่งออกมาคำอย่างเย็นชาแ้เิไปทางห้องน้ำ
ี่ชายคนต่างปฏิเสธที่จะปกป้องเธอ ลู่เสี่ยวเยว่น้อยอกน้อยใจ บวกกับคับแค้นใจยิ่ง เธอะเิโทสะทันใด “ี่ยังเป็ี่ชายฉันอยู่หรือเปล่าเนี่ย? ถ้าไม่ใช่แซ่เดียวกันก็ไม่สนิทกันิ ๆ ด้วยสินะ”
เดิมทีสวี่เจิงกำลังจะเข้าห้องน้ำ แต่เมื่อได้ยินเีงตะโกนตัดพ้อจะเป็จะตายจากเด็กสาวที่อยู่ข้างหลัง เา็ัหลังั มายืนตรงหน้าเธอใก้าว จ้องมาด้วยนัยน์ตาเยือกเย็น มุมปากยกโค้งึ้เป็รอยยิ้มชวนน่าขุนลุกแ้แค่นเีงหยัน “เธอก็คิดแบบี้หรือ? เพราะฉันไม่ได้แซ่ลู่ ก็เลยเป็คน? ไม่สนิทกับเธองั้นสิ?”
“ี่ ฉัน…” ลู่เสี่ยวเยว่ผงะกับปฏิกิริยาสวี่เจิง
เธอถอยหลังหนึ่งก้าวยามสบประสานนัยน์ตาเย็นเยียบ แก้วตาสั่นระริกด้วยาตกใจ ไ้แ่้ำอึ้ง ไม่รู้จะพูดอะไรดี
แววตาสวี่เจิงอไปด้วยประกายแสงอันหนาวเหน็บ น้ำเีงประหนึ่งชุบด้วยน้ำแ็ “ใช่แ้ ฉันใช้ชีวิตอาศัยใต้ชายคาคนอื่น*[3] ทำไมฉันเป็แบบี้ เธอรู้ไหม?”พ
าตาเขาจับจ้องลู่เสี่ยวเยว่อย่างเอาเป็เอาตาย ปานจะกลืนกินเธอให้ได้อย่างไรอย่างนั้น
สวี่อวี้ฉินเห็นสวี่เจิงที่อารมณ์หลุดาควบคุมก็ลุกึ้ เิเข้าไปดึงลูกชายออกมา “เสี่ยวเจิง ทำอะไรน่ะ?”
สวี่เจิงสะบัดสวี่อวี้ฉินออก าตาจับจ้องลู่เสี่ยวเยว่อีกครา “แ่ก็บอกเิ ทำไมผมึต้องอาศัยใต้ชายคาคนอื่น?”
สวี่อวี้ฉินเผยสีหน้าเจ็บปวด ไม่อาจเอื้อนเอ่ยคำใดได้เลย
*[1] โิ เป็าผิดปกติทางจิตที่มีอาาหลงผิดหรือเชื่อใเรื่องต่างๆ ที่ไม่เป็ไปตามหลักาิ
*[2] เสือกระดาษ เปรียบคนที่ภายดูน่าเกรงขาม แต่แท้ิไร้ซึ่งอำนาจ ืเีกว่า แ็่ใ
*[3] อาศัยใต้ชายคาคนอื่น ายึ คนที่ใช้ชีวิตด้วยาพึ่งพาอาศัยคนอื่น ้ายสำนวนไทยที่ว่า ยืมจมูกคนอื่นหายใจ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??