เรื่อง เกิดใหม่ชาตินี้มาเป็นภรรยาอ้วนยุค 90 [重生九零肥妻归来]
บทที่ 37 ลับ ๆ ล่อ ๆ .
ในีิก่อน้านี้ ัจากเจียงหนานถูกลู่ฮ่าวไล่ออกไป เก็ไปเป็พนักงานชั่วคราวในร้านขายสมุนไพรของเถ้าแก่หยางเพื่อหารายได้เสริม
เหตุผลคือต้องรอวันที่ 18 กรกฎา รอพบเขาสถานี
ัจากที่ได้พบกันวันั้ เก็ไม่ได้พบเขาี
เเก็บสมุนไพรภายใต้แสงอาทิตย์ผิวไหม้เป็เถ้าถ่าน ีทั้งยังอ้วนดำน่าเกลียด
ที่สำคัญกว่าั้ เจียงหนานผิดสัญญา
ไม่สามารถรักษาสัญญาที่เให้ไว้ได้
ดังั้ชาติก่อนเเลยไปที่สถานี แต่ซ่อนัอยู่ในความมืด ไม่กล้าปรากฏั
เในเวลาั้ต้องการเพียงแอบดูเด็กหนุ่มเื่สิบปีก่อน
ดูว่าเขาเปลี่ยนแปลงไปเป็อย่างไรบ้าง
กลับกลายเป็เมองหาเขาไม่เจอ`
ช่างน่าเสียดายที่สถานีมีมากมาย เรอจนมืด ทว่าก็ยังไม่พบผู้ชายั้ที่เตามหา``
ค่ำคืนั้เจียงหนานกลับมาอย่างความหมดหวัง
เคิดว่าเด็กผู้ชายั้อาจจะลืมเื่เล็กน้อยเื่สิบปีที่แ้ไปแ้
หรือเขามีแฟนา เขาถึงไม่มาตามนัด…
เจียงหนานหยุดคิดเื่นี้ เซ้อนหนังสือของเขาอย่างระมัดระวัง จากั้เดินไปที่เตียงเตา พ่นยาให้เขาีรอบ
ผู้ชายนี้หลับสนิทมาก ไม่มีท่าทีจะื่ขึ้นเลย เจียงหนานนั่งลงข้างาเขา ไม่ได้ที่จะเอื้อมืกุมืเขาเอาไว้
ในีินี้ ในที่สุดเก็ได้จับืเขาีครั้ง
คราวนี้เจะไม่ปล่อยลู่ฮ่าวไปแ้
ค่ำคืนนี้ความรู้สึกของเจียงหนานปะดังเข้ามามากมาย เกุมืลู่ฮ่าวเอาไว้อย่างเหม่อลอย คิดถึงผู้มากมายที่เคยพบเจอในชาติที่แ้ไม่ได้
ทุกที่ปรากฏัในีิของเ ้แต่เป็ที่ต้องจดจำไม่ลืมเลือน
แม่บุญธรรมผู้มีอุปนิสัยสันโดษแปลกปะหา พี่้แสนดีอย่างเฉินรั่วหลินที่ตอนนี้ยังไม่รู้จักเ กู้ย่าฮุยที่แอบชอบเฉินรั่วหลินแต่ไม่กล้าไล่ตาม…
เก็คิดถึงพวกเขาทั้งหมด
แต่มีเพียงชื่อเดียวที่เไม่อยากนึกถึง ซุนหว่านหรู
ุนายกู้ มารดาจอมปลอมของกู้ย่าเจี๋ย
ไม่สิ มารดาของเ
มารดาที่ทิ้งเไว้กับครอบครัวของเจียงเหมย
……
เจียงหนานพ่นยาให้ลู่ฮ่าวทุกสองชั่วโมง จนกระทั่งถึงตีห้า เถึงฉีดเป็ครั้งสุด้า จากั้ถึงวางแผนจะเข้า
เทนไม่ไหวแ้
ัจากฉีดสเปรย์หลายครั้ง ัยาทั้งหมดจะแทรกซึมเข้าไปในาแผล เห็นผลชะงัดนัก
ยาออกฤทธิ์ระหว่างวัน ถ้ารอพ่นยาีครั้งในคืนพรุ่งนี้ าแผลที่ขรุขระเป็รอยไหม้เกรียมก็จะราบเรียบยิ่งขึ้น
เพันผ้าก๊อซให้ลู่ฮ่าวอย่างระมัดระวัง
ถ้าไม่เปลี่ยนยา เขาจะไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเใช้ยาฟื้นฟูาแผลบนใบ้าของเขาตอนนี้
ัจากทำทุกอย่างเสร็จ เก็นำขวดยาไปไว้ในห้องุปู่
ในที่สุดเจียงหนานก็ได้ปิดปะตูเข้า!
เถเสื้อัออก บนร่างสวมเพียงแต่เสื้อกั๊กแขนกุด เสร็จแ้ก็ขึ้นไปบนเตียง ปิดไฟเข้าสู่ห้วงนิทรา
เช้าตรู่ ลู่ฮ่าวื่ขึ้น หัวของเขามึนงง ชายหนุ่มลืมตาอย่างสะลึมสะลือ พอเห็นท้องฟ้าสดใส้าต่าง เขาก็ปะหาใจเล็กน้อย
เื่คืน ดูเหืนเขาจะง่วงมาก แต่ก็เข้าเร็วมากเช่นกัน คาดไม่ถึงจะื่ากว่าปกติ
มองไปที่ีด้านของเตียงเตา เจียงหนานกำลังหลับสนิท ไม่มีวี่แววว่าจะื่ขึ้น
เพียงแต่ไม่ได้ยินเสียงกรนแบบเื่คืนนี้
บางทีอาจจะเป็อย่างที่เพูด อาจเป็เพราะหมอนก็ได้
ลู่ฮ่าวลุกขึ้นสวมเสื้อคลุม เปิดปะตูห้องออกไป
เื่เขาเปิดม่านเห็นว่าปู่ของตนกำลังแอบมองมาทางห้องนี้
เห็นลู่ฮ่าวออกมา ชายชราก็ยืนัตรง แสร้งทำเป็ออกกำลังา สูดอากาศทันที
ลู่ฮ่าวทักทายเขา “ุปู่ สวัสดีตอนเช้าครับ”
“เสี่ยวฮ่าว ื่แ้หรือ?”
ชายชราดูผิดปกติ เอาแต่เหลือบไปที่ปะตู “หนานหน่านล่ะ?”
“ยังหลับอยู่ครับ” ลู่ฮ่าวกล่าวพลางเดินไปหยิบแก้วน้ำพร้อมแปรงสีฟันมาแปรงฟัน
“ปล่อยให้เไปก่อน ยังไม่ต้องปลุกเหรอก”
ลู่ฮ่าวเหลือบมองุปู่อย่างสงสัย จากั้จึงไปแปรงฟันด้านข้างของสวนผัก
เดิมทีผู้เฒ่าลู่อยากจะยืนมองอยู่ด้านข้าง มองว่าาแผลของลู่ฮ่าวร้ายแรงหรือไม่แต่เขาไม่กล้าที่จะถามออกไป
เจียงหนานหลับจนถึงเก้าโมงเช้าถึงจะื่ขึ้น
ทันทีที่เเห็นนาฬิกาแขวนบนผนัง เก็ตกใจมากจนต้องรีบลุกขึ้นจากเตียง
แม่เจ้า นานขนาดนี้เชียว
เล้าง้าบ้วนปาก สางผมบนศีรษะเสร็จ ผู้เฒ่าลู่ก็เข้ามาพร้อมกับชามไข่น้ำ
“หนานหน่าน ปู่ทำไข่น้ำไว้ให้ ันี้ของหนู รีบกินเถอะ”
เจียงหนานเกาศีรษะของเขาอย่างเขินอาย “ุปู่ หนูขอโทษ หนูื่า”
ผู้เฒ่าลู่มองดูเย่างกังวลใจ “ื่าอะไรกัน เื่คืนแทบจะไม่ได้ ปู่รู้เื่ั้ดี”
“ุปู่ไม่ค่อยหลับใ่ไหมคะ” เช้ามืดตอนเเอายาไปวาง ยังเห็นชายชรานั่งอยู่บนเตียงอยู่เลย
ทั้งสองกำลังคุยกัน คาดไม่ถึงลู่ฮ่าวจะเดินเข้ามา ชายหนุ่มมองดูชายชรากับหญิงาคุยกันอย่างลับ ๆ ล่อ ๆ แ้ถามอย่างไม่ใส่ใจว่า “เื่คืนไม่ได้หรือ?”
บนใบ้าของผู้เฒ่าลู่ปรากฎความรู้สึกผิด
ชายชรามองไปที่เจียงหนาน
เจียงหนานเกรงว่าจะถูกจับได้ เเกาแขนแ้พยัก้า “ใ่ ไม่หลับเพราะถูกยุงกัดน่ะ ัตบยุงใหุ้ทั้งคืน เื่คืนุหลับสบายดีไหม ั... กลัวุจะโดนยุงกัดเลยไม่กล้าเลย”
ลู่ฮ่าวงงงวย
ตบยุงให้เขา?
เป็ผู้หญิงมีุธรรมอะไรขนาดนี้?
ผู้เฒ่าลู่คล้อยตามไปทันที “ใ่ ฤดูร้อนจะมียุงมากแบบนี้แหละ เดี๋ยวปู่ไปหาหญ้าหอมกำจัดยุงให้”
ผู้เฒ่าลู่กลัวว่าลู่ฮ่าวอาจจะสงสัยอะไรบางอย่างจึงลุกขึ้นออกไป
สี้าของลู่ฮ่าวมืดครึ้มเต็มด้วยคำถาม รู้สึกว่าชายชรากับหญิงากำลังทำลับ ๆ ล่อ ๆ
เจียงหนานมองชามในื “ุปู่ เจ้าของร้านยาสมุนไพรมาเยี่ยมเยียน้าเราในวันนี้ พอถึงเวลา หนูกับพวกเขาจะเจรจาค้าขาย แ้่บ่ายพวกเราจะไปเก็บสมุนไพรกัน”
ผู้เฒ่าลู่ไม่ได้จริงจังกับคำพูดของเจียงหนานมากนัก เขารู้สึกว่าเจ้าของกิจการไม่ค่อยจะน่าเชื่อถือ
เจ้าของกิจการที่ไหนจะมาทำธุรกิจไร้สาระกับเด็กน้อย?
ล้อเล่นหรือเปล่า?
เจียงหนานมองไปที่ผู้เฒ่าลู่
“ุปู่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับหัว้าหมู่้าไหม? ช่วยหัว้าหมู่้าให้กระจายเสียงให้พวกเราหน่อยได้ไหมคะ”
“ไม่มีปัญหา รอเถ้าแก่มาค่อยพูดีครั้ง”
เจียงหนานกินไข่น้ำเสร็จแ้ก็มองดูนาฬิกา
สิบโมงแ้
ไม่รู้ว่าป้าหยางกับอื่น ๆ จะมากี่โมงพ
ยังไม่ได้เตรียมสถานที่เลย
เนำชามไปล้างในห้องครัว
ัจากล้างจานเสร็จก็มีตะโกนเรียกชื่อเอยู่้าปะตู
เจียงหนานวิ่งมาถึงลาน้า เห็นว่าเป็ป้าหวังเพื่อน้าอยู่ปะตูรั้ว
“ุป้าเรียกหนูหรือคะ” เจียงหนานถามอย่างสุภาพ
สี้าของป้าหวังเต็มไปด้วยความื่ตระหนก “มีขับรถกระบะเข้ามาในหมู่้า เ็่าามหา ป้าเลยรีบวิ่งมาถาม เป็แขกที่นี่หรือเปล่า? ป้าไม่กล้าพามา้าหนู”
เห็นเพื่อน้าถามอย่างร้อนใจ เจียงหนานรู้สึกซาบซึ้งมาก “ุป้า ขอบุค่ะ นั่นเพื่อนของหนูเอง”
จากั้เจียงหนานก็ตะโกน “ุปู่ เถ้าแก่หยางมาแ้ค่ะ” แ้เก็รีบวิ่งออกจากลาน้าทันที
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??