เรื่อง เกิดใหม่ชาตินี้มาเป็นภรรยาอ้วนยุค 90 [重生九零肥妻归来]
บทที่ 39 บาง เพียงมีีิก็ถือได้ว่าพยายาม่าเต็มที่แล้ว.
ฟางกั๋วผิงสตรีที่ั้แ่ติดตามเขามาไม่เคยมีาสุขสบาย หัวใราวกับหลั่งเลือดออก
เื่คำมั่นสัญญา เขาไม่ได้ทำให้เป็ตามที่พูด ีิของพวกเขานีุ้ข์ยากยิ่ง่าอะไร
“าเขย อย่าพูดแบบนั้น มันไม่ใ่าผิดของาที่ได้รับบาดเจ็บเช่นนี้”
ลู่ฮ่าวไปที่ลู่ฮุ่ยฟางที่กำลังร้องไห้เงียบ ๆ ่าด้วย้ำเสียงอึมครึม “าหญิง มีบางเื่ที่ต้องให้ารับรู้”
“คุณปู่กำลังป่วย ถ้าเขาดุา าก็แค่ฟัง อย่าทำให้เขาโกรธเลยครับ”
ใฐานะลูกา ลู่ฮุ่ยฟางมีสิทธิ์จะรู้าาของชายชรา
ลู่ฮ่าวยังหวังว่าาหญิงของเขาจะอดทนกลับมาคืนดีกับผู้เฒ่าลู่
“ป่วยหรือ เิอะไรขึ้น?” ลู่ฮุ่ยฟางถาม่ากังวลเมื่อเธอได้ยินคำพูดนั้น
ลู่ฮ่าวไม่ได้ให้รายละเอียดามาย เขาเพียง่ากำชับ "ปอดไม่ค่อยดี กำลังกินยารักษาอยู่ครับ"
ลู่ฮุ่ยฟางพูดไม่ออกเมื่อได้ยินข่าวั่า`
้ำตาพาลไหลรินออกมาเป็สาย``
เจียงหนานจับมือาหญิงของลู่ฮ่าว่าเห็นอกเห็นใแล้วปลอบโเธอ “าหญิง ไม่ต้องกังวล คุณปู่จะไม่เป็ไรค่ะ”
เมื่อเห็นครอบครัวเป็ุข์ เจียงหนานอดไม่ได้ที่จะถอนหายใ ข่าวของผู้เฒ่าลู่ย่อมทำให้ลู่ฮุ่ยฟางุข์ใาขึ้น่าไม่ต้องสงสัย
สามีของลู่ฮุ่ยฟางเคลื่อนไหวไม่ค่อยได้ แค่นี้ีิก็ลำบากาพอแล้ว ีิเธอช่างขมขื่นเืเกิน
นี้ยังได้ยินข่าวว่าบิดาของตนเองป่วยอีก
ลู่ฮุ่ยฟางอยากกลับไปดูแลบิดาของตนเอง ทว่าแค่เข้าประตู้ายังทำไม่ได้
เจียงหนานปวดใแทนหญิงวัยกลางผอมบางผู้นี้่ายิ่ง
นอกจากพยายามรักษาชายชราให้ดีที่สุด เธอก็ควร่ลู่ฮุ่ยฟางด้วย
เจียงหนานจดจ้องบนตักของฟางกั๋วผิง
สายตาพิจารณาาาบาดเจ็บของโรคหัวกระดูกสะโพกขาดเลือด
จากที่ได้พบปะกันมาสองครั้ง ฟางกั๋วผิงยังสามารถเคลื่อนไหวได้ แสดงว่าข้อกระดูกตรงโขามีช่องว่าง
ถ้าช่องว่างถูกอุดตันจะไม่สามารถยกขาหรือก้าวขาได้ าจ่าได้ว่าเขาจะขยับไม่ได้ไปใที่สุด
ลู่ฮุ่ยฟางปาด้ำตาของเธอ่าเศร้าสร้อยแล้วพยายามุขึ้น "เช่นนั้นก็อยู่กินข้าวด้วยกันก่อน าจะไปทำาหาร"
หลานชายกับหลานสะใภ้ของเธอมาถึงที่้าทั้งที ไม่ว่าจะลำบากเพียงไหนก็ควรได้รับาปฏิบัติ่าดี ่าน้อยก็ควรให้พวกเขากินข้าวกันสักมื้อ
แม้ว่าครอบครัวของเธอจะยากจน ทำาหารไม่อร่อยเลยก็ตาม
ได้ยินลู่ฮุ่ยฟางบอ่าเธอกำลังจะทำาหาร เจียงหนานก็ตระหนักได้ว่านี้เป็เวลาเที่ยง เธอเลยขอาเห็นลู่ฮ่าว “หรือว่าพวกเราจะอยู่กินข้าวที่้าาหญิง เดี๋ยวเาาหารที่าหญิงทำไปให้คุณปู่ ใ้แ่นี้เอง เิไปสบายา”
เพื่อปรับาสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกา เิ่จากทำาหารหนึ่งชามไปให้ก่อนดี่า
ลู่ฮ่าวสบดวงตาสดใสของยัยหมูน้อยแล้วพยัก้า "เาสิ"
เจียงหนานจึงตามเข้าไปใครัว “าหญิง เดี๋ยวฉัน่ค่ะ”
ลู่ฮุ่ยฟางสวมผ้ากันเปื้อนเรียบร้อยแล้ว ่ลูกากำลัง่ส่งฟืนอยู่ใ้ ๆ
เด็กาตัวน้อยใเสื้อเชิ้ตแขนยาวสี้ำเงินถือซังข้าวโพดเข้าไปห้องครัว่าว่องไว
เจียงหนานเิเข้าไปใครัว ไปที่เด็กาตัวน้อยที่กำลัง่ส่งฟืนแล้วถามว่า “าหญิง ้าตัวน้อยายุเท่าไรหรือคะ?”
"แปดขวบน่ะ"
ลู่ฮุ่ยฟางพูดกับลูกาของเธอที่ก้มหัวทำงานอยู่ว่า "ชิงชิง เีพี่ะใ้ิ ทำไมถึงขี้าย่านี้ล่ะลูก แขกมาทีไรซ่อนตัวุที”!
เด็กาพูด่าเขินาย “พี่สะใภ้”
เจียงหนานลูบหัวชิงชิง "่ารักา"
หญิงาจำได้ว่าใวันที่สองของาแต่งงาน เธอเห็นเด็กาตัวน้อยไปที่้าตระกูลลู่ โดนลู่เสี่ยวเยว่ดุด่าว่าเป็ขอทาน ใใพลันรู้สึกขมขื่น
ไม่ควรมีเด็กน้อย้าไหนไป้าญาติของตัวเองแล้วถูกดูหมิ่นเหยียดหยามหรอก
“ชิงชิงยังไม่ได้เีหนังสือหรือ?” เจียงหนานถาม่าสงสัย
ายุแปดขวบ ่งาน้าได้แล้ว แต่ยังไม่ได้เข้าโรงเีเนี่ยนะ?
“ยังไม่ได้เข้าโรงเีเลย” ลู่ฮุ่ยฟางลูกาของตนแล้วถอนหายใ “้าเราไม่รู้จะทำ่าไรจริง ๆ ไะ่าเล่าเีอีก ้าิิเข้าเี าอยู่ใทุ่ง าเขยอยู่้าเดียวทำอะไรไม่ได้กลัวว่าเขาจะล้มอีก เดี๋ยวก็บาดเจ็บเป็รอบที่สามกันพอดี ก่อน้านี้เสียาทรงตัวมาครั้งหนึ่งแล้ว”
เจียงหนาน่าว่า “แม้จะลำบากแค่ไหนก็ควรให้ลูกไปโรงเีนะคะ ถ้าเธอไม่เี โตขึ้นจะทำ่าไร?”
เดิมทีก็จนาพอแล้ว หากโตาลายเป็ไม่รู้หนังสือ ไม่กล้านึกถึงอนาคตของเด็กน้อยนี้เลยจริง ๆ
“าเขยมักจะสอนเธออ่านตัวหนังสือ” ลู่ฮุ่ยฟางทำ้าขมขื่น “สอนที่้าเดียวคงต่างจากบรรยากาศใโรงเี เทอม้าฉันจะให้เธอเข้าโรงเี”
ลู่ฮุ่ยฟางวางฟืนลง ่เด็กน้อยที่กำลังก่อไฟทำาหาร ัไ้ยินมารดาบอ่าเทอม้าจะให้เธอไปเีหนังสือ ดวงตาสีเข้มก็สว่างกระจ่างขึ้นใทันใด เธอไปที่ลู่ฮุ่ยฟางพลางถามยืนยัน “แม่จะให้หนูเข้าเีจริงหรือ? หนูจะไม่ทำให้แม่ผิดหวังแน่ค่ะ”
ลู่ฮุ่ยฟางยิ้ม สี้าเต็มด้วยาเด็ดเดี่ยว “แม่ไม่เคยผิดหวังเลย”
าน้อยกระโดดโลดเต้นอยู่ครู่หนึ่ง
“าหญิงมีลูกชายอีกใ่ไหมคะ” เจียงหนานคุยกับเธอ
“ใ่ เขาชื่อฟางยวี่ อยู่ชั้นมัธยมปลายแล้ว”
พูดถึงเื่นี้ ลู่ฮุ่ยฟางอธิบาย่าละายว่า “ห่านหนาน ไม่ใ่ว่าาเห็นาสำคัญของชายา่าหญิง ที่ต้องให้ชิงชิงเข้าใภายหลังเาะาไม่มีทางเลือก”
เข้าโรงเีายุแปดหรือเก้าขวบไม่ใ่เื่แป ใยุคสมัยนี้ไม่มีโรงเีอนุบาล เด็กุเลยเข้าเีชั้นประถมศึกษาปีแรกเป็ชั้นเีแรกสุด
ใช่วงเวลานี้สามารถซ้ำชั้นได้ตามต้องาอีกด้วย
เจียงหนานปลอบโเธอ "ีิของาหญิงจะค่อย ๆ ดีขึ้นเองค่ะ"
เาะหลานชายกับหลานสะใภ้จะอยู่ทานาหารใ้าสักมื้อ ลู่ฮุ่ยฟางเลยหาวัตถุดิบใครัว่าจริงจัง
ที่่าเสียใคือ ลู่ฮุ่ยฟางไม่มีผักเลยแม้แต่น้อย ผักสดใ้ายังไม่สุกงอม แป้งสาลีก็มีไม่พอ เืไม่ถึงครึ่งถุงเ็ เธอตัดใเก็บไว้กินช่วงเพาะปลูกผลัดข้าว เาะช่วงนี้เป็งาน่รวม จะมีชาว้าเข้ามา่ทำงาน หากไม่มีแป้งสาลีใหุ้จะไม่กลายเป็เื่ขำขันหรอกหรือ
เจียงหนานยืนอยู่ด้านข้าง เห็นาลำบากใของลู่ฮุ่ยฟางเลย่าว่า "าหญิง ทำอะไรง่าย ๆ กันเถอะค่ะ ่าไรฉันก็กำลังลด้ำหนัก ลู่ฮ่าวก็ไม่กินาหารรสเผ็ด"
เห็นาลำบากใของลู่ฮุ่ยฟางแล้ว เจียงหนานก็ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือผิดที่ตอบรับคำขอทานาหารที่นี่
พอได้ยินเธอพูดว่ากำลังลด้ำหนัก ลู่ฮุ่ยฟางก็ยิ้มแล้วพูดว่า “โธ่เอ๋ย ยิ่งอ้วนฉุสิ่งยิ่งสวย จะลดไปทำไม?”
ครอบครัวของลู่ฮุ่ยฟางอยากอ้วนแค่ไหนก็คงเป็ไปไม่ได้ แค่มีให้กินก็ดีเท่าไรแล้ว
ลู่ฮุ่ยฟางควานหาของอยู่ใครัวเป็เวลานาน ใที่สุดก็ตัดสินใทำขนมเปี๊ยะไส้ผักของโปรดของผู้เฒ่าลู่
วุ้นเส้นผัดมันฝรั่งกับขนมเปี๊ยะไส้ผักเป็ของกินที่ผู้เฒ่าลู่ชอบาที่สุด
เมื่อก่อน เธอเป็แม่นางน้อยอยู่ที่้า ุครั้งเวลามีเื่ดีเิขึ้น เธอก็ทำสิ่งนี้ให้พวกเขา
บิดากับลู่ฮ่าวมักจะกินเช่นนี้
ลู่ฮุ่ยฟางใส่วุ้นเส้นลงใหม้อเพื่อแช่ จากนั้นก็นวดแป้งขนมเปี๊ยะให้เป็แผ่น
่เจียงหนานนั้นาสา่หั่นมันฝรั่ง
ทั้งสอง่กันทำาหารไปคุยกันไป
เดิมทีาคลุมถุงชนโดยพลาของชายชรา าแต่งลูกสะใภ้ให้ลู่ฮ่าวทำให้ลู่ฮุ่ยฟางกังวลว่าเจียงหนานจะเข้ามาสร้างปัญหา
กระนั้น ถึงจะกังวล เธอก็ไม่มีสิทธิ์แสดงาคิดเห็นใด ๆ
นี้เจียงหนานแล้วก็เข้าใเื่ราว ดูเหมือนว่าลู่ฮ่าวจะยอมรับสะใภ้นี้ หัวใของลู่ฮุ่ยฟางก็สงบลง
าร่างท้วมนี้ยิ่งยิ่งเป็ที่ชื่นชอบของผู้
“าหญิงฝีมือดีา ไม่่าแปใเลยทีุ่ครั้งลู่ฮ่าวกินข้าว มักคิดถึงฝีมือาหญิง”
ลู่ฮุ่ยฟางหยิบขนมเปี๊ยะก้อนใหญ่ขึ้นจากหม้อ วางลงบนเขียง บนใบ้าเต็มด้วยรอยยิ้ม
“ใ่แล้วล่ะ ั้แ่เ็ เสี่ยวฮ่าวชื่นชอบาหารที่าทำเ จำได้ว่าที่เสี่ยวฮ่าวไปโรงเีประถมใหมู่้า ุครั้งที่เขากลับมาจากโรงเี เขาจะวิ่งเข้าไปใครัวก่อน จะได้ถามาว่าวันนี้มีอะไรอร่อย ๆ กิน”
“เมื่อก่อนครอบครัวของเรายากจน ไม่มีของกินดี ๆ าเลยพยายามทำของอร่อยสุดฝีมือให้เขากิน”
พอลู่ฮุ่ยฟางนึกถึงช่วงเวลานั้น ดวงตาของเธอก็สุกสกาวไปด้วยดวงดาว
เจียงหนานขูดมันฝรั่งเสร็จแล้วก็วุ้นเส้นที่แช่ใหม้อใบเ็ด้วยตะเกียบ “เมื่อวันก่อน เขาบอ่าบะหมี่ข้าวโพดที่าหญิงทำอร่อยา”
“จริงหรือ เขายังจำได้” ใที่สุดลู่ฮุ่ยฟางก็ยิ้มออกมาพ
แต่รอยยิ้มนั้นก็หายไป่ารวดเร็ว าขนขื่นพลันเข้ามาแทนที่
คิดถึงวันเวลาดี ๆ ของบิดากับหลานชายใ้าหลังเก่า่ายิ่ง
เจียงหนานเห็นาเงียบ่ากะทันหันของลู่ฮุ่ยฟาง จึงเอ่ยปลอบโเธอเสียงเบา
“คุณปู่เองก็คิดถึงเช่นกัน”
ลู่ฮุ่ยฟางหยิบขนมเปี๊ยะออกจากหม้อพลางถอนหายใ “เฮ้ เป็าที่ดื้อดึง นี้ีิเลยเป็เช่นนี้ คุณปู่ของหนูเกลียดเ็ที่หลอมเป็เ็กล้าไม่ได้*[1] จะตายไป”
บาง เพียงมีีิก็ถือได้ว่าพยายาม่าเต็มที่แล้ว
“แล้วคุณา เคยเสียใไหมคะ?” ัไ้ยินันั้น เจียงหนานก็ถามขึ้น
*[1] เ็ที่หลอมเป็เ็กล้าไม่ได้ าถึง ตั้งาหวังไว้ว่านั้นจะได้ดิบได้ดี
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??