เรื่อง เกิดใหม่ชาตินี้มาเป็นภรรยาอ้วนยุค 90 [重生九零肥妻归来]
บทที่ 40 เรื่องราวความรัก
“แล้วุอา เคยเีใจไหมคะ?”
ต้อง่าเจียงหาเกิดความสนใจในเรื่องราวความรักลู่ฮุ่ยฟางกับฟางกั๋วผิง่ามาก
เอยากรู้มากจริง ๆ ่าเหตุใดลู่ฮุ่ยฟางแตกหักกับบิดาัเองแล้วยืนกรานที่จะเลือกความรัก
อาหญิงลู่ฮ่าวเีใจไหมที่ตอนนี้กลายสภาพเป็แบบนี้?
“เหมายึ่าเีใจไหมที่แต่งงานกับอาเขยน่ะหรือ?” ลู่ฮุ่ยฟางชะงักแล้วมองมายังเจียงหา
เจียงหาพยักหน้า่าระแวดระวัง
ลู่ฮุ่ยฟางส่ายหัว่าไ่ลังเล สีหน้าหนักแน่น “ไ่เ ฉันไ่เคยเีใจ”
“ถ้าจะพูด่าเีใจ ก็มีอยู่นะ” แต่ต่อมาลู่ฮุ่ยฟางก็ก้มหน้าลงด้วยสีหน้าขมขื่น “ฉันเีใจที่ตอนวัยรุ่นทำัสะเพร่า จัดการกับปัญหาไ่เป็ ทั้ง ๆ ที่ฉันมีทางออกที่ดีก่า แต่ฉันัเลือกวิธีการสุดโต่ง ทำร้ายความรู้สึกพ่อ”
หากสามารถย้อนเวลาได้ เจะคำนึงึความรู้สึกาชรา จะพูดคุยสื่อสารกับบิดาดี ๆ แม้จะเป็เรื่องยากก็จะพยายาม พยายามเกลี้ยกล่อมเขา ไ่ใช่...
เจียงหาได้ฟังคำตอบอาหญิงลู่ฮ่าว หาก่าไ่สะเทือนึก้นบึ้งหัวใจก็คงจะโกหก
ช่วงเวลาหนึ่งในยุคหลัง มีคำ่าอันเป็ที่นิยม่ามาก่า บางหัวเราะบนรถจักรยานดีก่าร้องไห้บนรถบีเอ็มดับเบิลยู*[1]
บางที ลู่ฮุ่ยฟางอาจเป็แบบนี้
เลือกความรักโดยไ่คิดเปลี่ยนใจ แต่งงานให้กับความรัก
ต่อให้ลำบากแค่ไหน ขอแค่ได้อยู่เคียงข้างรัก หัวใจเก็สุขล้น
เจียงหานับถือในัลู่ฮุ่ยฟางมาก เาะเจ้าัเลือกเส้นทางที่น้อยจะยืนหยัดต่อไปได้
แม้จะเต็มไปด้วยขวากหนาม แ่ไ่ิถอยหลังั อีกทั้งยังก้าวไปข้างหน้า่ายากลำบาก
และไ่เคยแพ้
ู่ ๆ เจียงหาก็อยากโอบกอดผู้หญิงร่างผอมบางนี้ขึ้นมา “ุอาเป็กล้าหาญ ฉันชื่นชมุอามากเลยค่ะ”
ลู่ฮุ่ยฟางประหลาดใจ “ชื่นชม?”
าปีมานี้ ที่วิพากษ์วิจารณ์เลับหลัง อีกทั้งยัง่า่าต่าง ๆ าา
บาง่าเตาต่ำ บางทอดถอนใจ่าชีวิตเช่าง่าสังเวช บางก็หัวร่อ่าเใจเสาะอ่อนแอ รับมือกับพวกสะใภ้ด้วยกันไ่ได้ หนำซ้ำสามียังบาดเจ็บจนพิการ...
บางึกับหัวเราะเยาะ ่าใช้ชีวิตแบบนี้เป็การชดใช้กรรมที่ขัดต่อประเพณีและศีลธรรมในอดีต
ไ่เคยมีใครเคยชื่นชมมา่!
เจียงหา่าจากใจจริง่า “ใุันั้น ที่สามารถไล่ตามความสุขัเองได้่ากล้าหาญคงจะมีไ่มาก โดยเฉพาะเด็กสาวอายุยังน้อย ุอาต่อสู้กับอาวุโสและทั้งยุคสมัยเพื่อความรัก ฉันนับถือมากจริง ๆ ค่ะ”
ได้รับการสนับสนุนจากภรรยาหลานา ลู่ฮุ่ยฟางจึงรู้สึกดีขึ้นบ้าง เี่ยิ้มออกมาทันที “่านับถืออะไรกัน ฉันในตอนนั้นถือเป็แบบ่าที่ไ่ดีต่างหาก”
“ฉันกับลู่ฮ่าวจะเกลี้ยกล่อมุปู่เองค่ะ ุอาก็อย่าคิดเ็คิดน้อยกับเขาเลยนะคะ ่าไรเีตอนนี้เขาก็เป็ป่วย”
!
“ฉันจะคิดเ็คิดน้อยได้่าไรกัน ฉันแค่อยากให้เขามีสุขภาพแข็งแ ต่อให้เขาจะทุบตีฉัน ุ่าั ไ่อยากเห็นหน้าฉัน ตราบใดที่เขาสบายดี จะเป็่าไรก็ได้ทั้งนั้น”
ลู่ฮุ่ยฟางพูดึจุดนี้ก็กลั้นน้ำตาไว้ไ่อยู่
าชราที่แข็งแขนาดนั้น ู่ ๆ จะป่วยได้่าไร?
่หน้านี้ เคิดเสมอ่าเวลาสามารถเยียวยาความเจ็บปวดทั้งหมดได้
รอกระทั่งชีวิตเดีขึ้น เและครอบครัวจะไปคุกเข่ารับผิดต่อหน้าบิดา เขาต้องให้อภัย่าแน่นอน
ดังนั้นลู่ฮุ่ยฟางจึงพยายามหาวิธีรักษาฟางกั๋วผิงมาโดยตลอด
แต่เัละเลยต่อความจริงที่่า บิดาอายุเจ็ดสิบปีแล้ว
เวลาไ่เคยเมตตาใคร
ยิ่งไ่ต้องพูดึการเกิดแก่เจ็บตาย
นาทีนี้ ลู่ฮุ่ยฟางอยากปรากฏัตรงหน้าพ่อผู้แก่ชราเีเหลือเกิน
คุกเข่ารับผิดแก่เขา จะถูกเขาทุบตีด่าทอก็ช่าง
เจะไ่สนใจอะไรอีกต่อไป
ท่าลู่ฮุ่ยฟางก็ขจัดความคิดนี้ทิ้ง่ารวดเร็ว
ลู่ฮ่าวแล้ว่าจะให้าชราเกิดอารมณ์โทสะไ่ได้
เไ่อาจปรากฏัต่อหน้าาชราได้ในตอนนี้
หลังจากทำอาหารเสร็จ เจียงหากับลู่ฮุ่ยฟางก็ยกจานเข้าไปในห้องโถง ลู่ฮ่าวกำลังอธิบายวิธีการออกกำลังกายตามปกติรวมึข้อควรระวังต่าง ๆ ให้ฟางกั๋วผิงฟัง
“เอาล่ะ กินข้าวกันเถอะ”
ลู่ฮุ่ยฟางนำชามและตะเกียบส่งึมือฟางกั๋วผิง
ลู่ฮ่าวกับเจียงหาก็นั่งลงกินข้าวเช่นกัน
ลู่ฮุ่ยฟางไร้ซึ่งความอยากอาหาร เบรรจุอาหารใส่ในกล่องข้าวอะลูมิเนียม ตักวุ้นเส้นที่พ่อชอบกินเยอะ ๆ ่าใส่ใจ และนำแผ่นแป้งที่ทำเองใส่ในถุงเ็ ๆ
ตอนลู่ฮ่าวกับเจียงหากินข้าวเสร็จแล้วกำลังจะั ลู่ฮุ่ยฟางก็ยื่นกล่องข้าวให้เจียงหา่าระมัดระวัง
เจียงหารับกล่องข้าวมา เอ่ยขึ้น่า “อย่ากังวลเลยค่ะ ุปู่ดื่มยาจีนอยู่ เอาไว้ตอนพวกเรารับซื้อสมุนไพร ุอาแวะไปขายได้นะคะ”
“ได้เลย”
ลู่ฮุ่ยฟางทอดมองเงาหลังอันห่างไกลลู่ฮ่าวกับเจียงหา เฝากความหวังทั้งหมดไว้กับหลานสะใภ้นี้
หวัง่าเจียงหาจะสามารถโน้มน้าวใจพ่อเได้
พ่อจะได้ให้เเข้าบ้าน
ยามเจียงหากับลู่ฮ่าวัึบ้าน ผู้เฒ่าลู่กำลังเอาสองมือไพล่หลัง เดินทอดน่องอยู่ที่หน้าประตู
เมื่อเห็นพวกเขาัมา ผู้เฒ่าลู่ก็ถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม่า “เถ้าแก่นั้นล่ะ?”
“ัไปแล้วค่ะ”
“ุปู่ รีบเข้าบ้านเถอะครับ”
เจียงหาวางกล่องข้าวลงบนโต๊ะเตี้ย “พวกเรากินข้าวที่บ้านอาหญิงมาแล้ว เอามาฝากุปู่กล่องหนึ่งด้วย วันนี้เราจะไ่ทำอาหารแล้วค่ะ ุปู่รีบกินเข้านะคะ กินเสร็จจะได้ไปหาหัวหน้าหมู่บ้านให้ออกประกาศเรื่องรับซื้อสมุนไพร”
ผู้เฒ่าลู่เหลือบมองกล่องข้างในมือเจียงหา แค่นเีงเย็นออกมา “ฉันไ่กิน ฉันทำอาหารเองได้”
ลู่ฮ่าว่าด้วยน้ำเีงไ่พอใจ “ุปู่เลิกดื้อสักทีได้ไหมครับ? เวลาผ่านไปตั้งาปีแล้ว ยังมีอะไรที่ให้อภัยไ่ได้? ตอนนั้นอาหญิงก็ไ่ได้ผิดสักหน่อย”
พ
“หล่อนไ่ผิด? งั้นเป็ความผิดฉัน่านั้นสิ?” าชราผู้อ่อนโยนเสมอพลันอารมณ์แปรปรวน ตบโต๊ะหนึ่งฉาด “ใครทำร้ายความรู้สึกใครกันแน่?”
ลู่ฮ่าวหน้าทะมึน ไ่อาจแข็งข้อกับาชราต่ออีก
เจียงหาหดคอ เอ่ยเีงอ่อน่า “ุปู่ อย่าโกรธเลยค่ะ”
ด้วยัเจียงหาจะเข้าใจผิด ผู้เฒ่าลู่รีบเก็บสีหน้าเดือดดาล พูด่านุ่มนวล่า “หาห่าน ไ่ต้องั ปู่ไ่ได้่าเ”
เจียงหาตกใจจนเีขวัญ ่า่ากระดากอาย่า “ุปู่ ข้าวกล่องนี้หนูเป็เอามาเองค่ะ ุปู่ไ่กินก็ไ่เป็ไร อย่าโกรธเลยนะคะ หนูจะเทใส่เล้าไก่ให้ไก่กินเป็อาหารก็แล้วกันค่ะ”
ผู้เฒ่าลู่ “...”
*[1] บางหัวเราะบนรถจักรยานดีก่าร้องไห้บนรถบีเอ็มดับเบิลยู หมายึ มีความสุขบนชีวิตที่ยากจนดีก่าทุกข์ระทมบนชีวิตที่ร่ำรวย
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??