เรื่อง เกิดใหม่ชาตินี้มาเป็นภรรยาอ้วนยุค 90 [重生九零肥妻归来]
บทที่ 46 แตกต่างจากพระเอกคนอื่น ๆ.
สาเหตุาเีชีวิตที่แท้จริงของพ่อสวี่เจิง เจียงหนานเองก็ไม่ได้รู้แน่ชัด แต่สิ่งที่เแน่ใคือไม่ได้ายเพียงเาะช่วยลู่เซิ่งหมินอย่างเดียว
เหวังว่าัจากฟังคำเตือนของเ สวี่เจิงจะไปตรวจสอบให้กระจ่างด้วยตัวเอง
ถ้าเจ้าหมอนี่ไม่าสว่างสักที วันทั้งวันคงมืดมน เอาแต่จะแทงคนจากข้างั
ชาติ่ สวี่เจิงมักลอบวางอุบายขัดขาลู่ฮ่าวอย่างลับ ๆ
คิด ๆ แ้เจียงหนานก็เผ็ดจนแสบปาก เลยวิ่งรีบกลับ้าหาน้ำดื่ม
ผู้เฒ่าลู่ลุกึ้ตื่นแ้ กำลังจุดเาีครั้งเพื่อเตรียมต้มยา เจียงหนานให้เขาใช้ถ่านหิน จะได้ไม่ต้องรมควันทุกวัน แต่าชรากลัวจะเปลืองถ่านหิน พอต้มยาเสร็จเขาก็ดับไฟทันที
แม้ถ่านหินจะช่วยประหยัดเวลาในาต้มมาก่า แต่อย่างไรเีคนชนบทมีไม้ฟืนให้ใช้จำนวนมาก
เจียงหนานเ้ามาในห้อง เห็นลู่ฮ่าวกำลังพินิจกล่องข้าวอลูมิเนียมบนโต๊ะ เถามอย่างไม่ใส่ใว่า “ทำอะไรของุน่ะ?”
“อาาหมดแ้”
“าความว่าอย่างไร?”`
ลู่ฮ่าวหยิบกล่องข้าวึ้มาแ้เขย่าต่อหน้าเ “อาาในกล่องข้าวไม่เหลือแ้”``
“ุปู่กินแ้หรือ?” เจียงหนานเหลือบกล่องข้าวอันว่างเปล่าด้วยท่าทีผ่อนคลาย
ลู่ฮ่าวส่ายหัว “ไม่รู้”
“ฉันจะไปถามเอง” พูดจบเจียงหนานก็รีบบึ่งไป เเห็นาชรากำลังตักน้ำใส่หม้อเลยถามไปว่า “ุปู่ อาาในกล่องข้าวล่ะคะ?”
าชราชะงักาเคลื่อนไหวั่ขณะ แววาสั่นไหว น้ำเีงเผยความเย่อหยิ่งให้ได้ิ “ให้เป็นอาาไก่หมดแ้”
“อ้อ ุปู่ตัดใทิ้งลงแ้สินะคะ” เจียงหนานหันักลับเ้าห้อง พูดกับลู่ฮ่าวเีงเบา “ุปู่บอ่าให้เป็นอาาไก่แ้”
ตัดใให้เป็นอาาไก่ได้ลงสิแปลก
เจียงหนานกลั้นยิ้ม เอ่ยเี่ำ่า “ุปู่ปากไม่ตรงกับใ ุว่าถ้าให้อาหญิงมารับผิดต่อเขานี้ เขาจะยกโทษให้ได้ไหม?”
ลู่ฮ่าวแงท่าทีโลกในแง่ร้าย “า จะเป็นาเติมเชื้อไฟีน่ะสิ”
เจียงหนานทำอาา ผู้เฒ่าลู่ก็เ้ามาในครัวาจะช่วยงาน าชราบอ่าวันนี้ตัวเองไม่ค่อยอาอาา เลยจะกินน้อยหน่อย
นัยน์าของเจียงหนานขยับไหวเล็กน้อย เถามด้วยรอยยิ้มว่า “ุปู่ไม่ค่อยอาอาาหรือคะ? หรือเาะกินยาจีนระหว่างมื้ออาา? กินยาซานจา*[1] สักเม็ดไหมคะ?”
ผู้เฒ่าลู่รีบโบกมือปัด “ไม่ต้องหรอกไม่ต้อง ไม่ต้องาอะไรทั้งนั้นแหละ คงเาะบ่ายกินเยอะไป เย็นกินให้น้อยลงจะดี่า ไม่อย่างนั้นจะย่อยา”
พอาชรากล่าวเช่นนี้ เจียงหนานก็ยิ่งแน่ใว่าอาาในกล่องข้าวถูกเขากินเ้าไป ช่างเป็นาชราที่ปากไม่ตรงกับใเีจริง ๆ
ผ่านมาตั้งหลายปีดีดัก เขาต้องคิดึอาาฝีมือลูกสาวแน่ ๆ
เย็น เจียงหนานต้มโจ๊กลูกเดือย ขุดต้นผูกงอิงนอก้า จากนั้นก็เ้ามาต้มน้ำให้เดือดแ้เริ่มลวกผัก ้ ทำเป็นอาาเรียกน้ำย่อย
บนโต๊ะอาา ผู้เฒ่าลู่ชิมอาาผักเขียวแ้ขมวดคิ้ว “นี่ไม่ใช่ผูกงอิงหรือ? า่า ทำไมึเอามาทำอาาล่ะ?”
เจียงหนานบรรยายสรรพุให้ฟัง “ุปู่ ผูกงอิงมีฤทธิ์ขจัดร้อน ล้างพิษ และต้านาอักเสบ าารถใช้เป็นทั้งยาและอาาได้ค่ะ ี่ร่างา เป็นที่ชื่นชอบของคนในเมืองด้วยนะคะ”
ผู้เฒ่าลู่ชิมเ้าไปหนึ่งคำ “า่า เทำอร่อยมาก ไม่มีกลิ่นฉุนเลยสักนิด เื่่ฉันกินจนทรมานน่ะ พวกเรู้ไหม สมัยอดอา เปลือกไม้ในหมู่้าฉันยังแทะมาแ้เลย”
อยู่บนโต๊ะอาา เขาอายเกิน่าที่จะบอ่าอุจจาระถ่ายมาล้วนเป็นเป็นีเขียว
ผู้เฒ่าลู่ปากพร่ำพูดพลางเอาคีบอาาเ้าปาก “อร่อย”
เจียงหนาน “...”
เไปยังลู่ฮ่าว “รสชาติเป็นอย่างไรบ้าง?”
“ไม่เลว”
ลู่ฮ่าวชิมไปหนึ่งคำ ่ไปทางเจียงหนาน ถามอย่างจริงจังว่า “ยัยหมูน้อย เอาทำธุรกิจหาเงินจากใจริงหรือเปล่า?”
!
เหัวเราะเบา ๆ “แน่สิ าหาเงินยังมีปลอมด้วยหรือไง?”
ลู่ฮ่าวกินผูกงอิงในจานอย่างช้า ๆ ความเ็่า “เไปขายผักป่าก็ได้”
“ขายผักป่าหรือ?” เจียงหนานทำหน้าประหลาดใ
ลู่ฮ่าวพยักหน้า “ใช่ เก็เพิ่งพูดไปเื่กี้ว่าคนในเมืองชอบกิน”
าหนุ่มเห็นยัยหมูน้อยกระตือรือร้นมาแต่ไหนแต่ไร รีบร้อนอาร่ำรวย เขาเลยช่วยชี้ช่องทางให้
“จริงด้วย” เจียงหนานตบมือราวกับตื่นึ้จากฝั “ทำไมฉันคิดไม่ึกันนะ?”
ลู่ฮ่าวความเห็นอี่า “ถ้าเทำคนเดียวไม่ได้ก็พาอาหญิงไปด้วย”
เจียงหนานพยักหน้าหงึกหงัก “ไม่มีปัญหา ฉันจะไปกับอาหญิงคน”
ผู้เฒ่าลู่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ไม่แทรกบทสนทนาเป็นเวลานานเริ่มร้อนใ “พาหล่อนไปด้วยทำไม? หนานน่าน ถ้าเอาขายผักป่าหาเงิน เราไปกันคนเถอะ”
เจียงหนานเหล่าชรา โน้มน้าวอย่างอดทน “ุปู่ ที่้าต้องเก็บรวบรวมสมุนไพร ุปู่เฝ้าอยู่ที่้าเถอะค่ะ ีอย่างุปู่สุขภาพไม่ดี จะวิ่งวุ่นไม่ได้นะคะ”
โดนหลานสะใภ้ปฏิเสธ ผู้เฒ่าลู่จึงถือชามไปห้องครัวด้วยความไม่พอใ
ลู่ฮ่าวเหลือบาชราที่เิไปด้วยท่าทีฮึดฮัด นัยน์าลุ่มลึกฉายแววเจ้าเล่ห์ “เพูดเกลี้ยกล่อมุปู่ได้นะ บอ่าใน้าต้องเก็บสมุนไพร ให้อาเขยมาช่วยทำบัญชีให้เ เาะเื่่เขาเคยเป็นสมุห์บัญชี”
ลู่ฮ่าวทำอะไราชราไม่ได้ จึงได้แต่ฝากความหวังไว้กับยัยหมูน้อย
เขาอาให้ปู่ยกโทษให้อาหญิงจริง ๆ
“ายจริง ีเแนี้ เอาไว้ฉันจะเกลี้ยกล่อมุปู่เอง”
เจียงหนานาผู้ให้คำแนะนำอย่างจริงจังแ้แย้มยิ้ม “สหายลู่ฮ่าว ทำไมุึแตกต่างจากพระเอกคนอื่น ๆ กันนะ?”
ลู่ฮ่าวกำลังกินอยู่ ช้อนาึ้อย่างไม่เ้าใ “พระเอกอะไร?”
“เปล่าหรอก แค่คิดไม่ึว่าุจะมีน้ำใขนาดนี้ เหนือความคาดาน่ะ”
เหมือนลู่ฮ่าวกลัวว่าเจะคิดมากเกินไป จึงกระแอมเบา ๆ แ้อธิบายว่า “ฉันทำเพื่ออาหญิงของฉัน เ็่าพวกเถูกชะากันหรอก”
เจียงหนานแก้ว่า “ไม่ใช่ถูกชะา เรีย่าั้ารวมึีา*[2] ต่างหาก”
“หืม?” นัยน์าล้ำลึกของลู่ฮ่าวเหลือบมา
เจียงหนานยิ้มแหย “พูดผิดน่ะ เาะฉันัเงินต่างหาก”
ผู้เฒ่าลู่กำลังล้างหม้ออยู่ เื่เห็นเจียงหนานเ้ามาก็อึดอัดใ ไม่กล้าทำอารมณ์เีต่อหน้าหลานสะใภ้
“ุปู่ หนูคิดว่าคำแนะนำของลู่ฮ่าวไม่เลวเลยนะคะ เราจะเอาแต่หาเงินไม่ได้ ต้องพาญาติมิตรสหายร่ำรวยไปด้วยกัน ถ้าชีวิตของอาหญิงราบรื่น ุปู่ก็มีความสุขไม่ใช่หรือคะ?”
“า่า อย่าฟังความคิดไม่เ้าท่าของเี่ยฮ่าวเลย เจ้า้าแซ่ฟางขนาดจะยืนยังยืนไม่นิ่ง แค่เห็นฉันก็อารมณ์เีแ้”
“พรุ่งนี้หนูจะไปดูเองค่ะว่าเขาทำงานได้ไหม ถ้าทำบัญชีไม่ได้ งั้นก็ไม่ต้องใช้เขา”
ตกเย็น ลู่ฮ่าวเริ่มอ่านหนังสือีครั้ง
กิจกรรมพักผ่อนหย่อนใของผู้าคนนี้คือาอ่านหนังสือ
เวลานี้ เขากำลังถือหนังสือทางาแพทย์เกี่ยวกับาเปลี่ยนหัวกระดูกสะโพก คงกำลังศึกษาวิธีาัษาอาาบาดเจ็บของฟางกั๋วผิง
เจียงหนานวางแก้วน้ำไว้บนโต๊ะอย่างเอาใใส่ “ุดื่มน้ำสักแก้วสิ”
“ขอบุ แต่ฉันไม่กระหายน้ำ” ลู่ฮ่าวกำลังจดจ่อกับาอ่านหนังสือ “วางไว้ตรงนั้นแ้กัน”
“ุทานยาแ้หรือยัง?” เจียงหนานถามเีงเบา
“เรียบร้อยแ้”
ลู่ฮ่าวไม่ละสายาจากหนังสือเลย เจียงหนานรอเป็นเวลานาน แต่เขาก็ไม่ดื่มน้ำเีที เจียงหนานร้อนใจนย่ำเท้า
ลู่ฮ่าวหันศีรษะไป เห็นหญิงสาวเิเตร่อยู่ข้างั าหนุ่มจึงปรายาเอย่างเย็นเยียบ “เมาอยู่ข้างัฉันทำไม? ไม่ไปกำลังาล่ะ?”
“กำลังาน่ะแน่”
เจียงหนานเหยียดแขนขา “ฉันแค่อารู้ว่าวันนีุ้อ่านหนังสืออะไรอยู่?”
“อาคุยเรื่องทางาแพทย์กับฉันีหรือ?”
“ได้ใช่ไหม?” เจียงหนานเขาด้วยาเป็นประาระยับ
สายาของลู่ฮ่าวจับจ้องหนังสือ พูดมาว่า “ไม่ได้”
เจียงหนานกลอกา เิหนีไปกำลังาข้างนอก
ผู้เฒ่าลู่เองก็ยังอยู่ข้างนอก พอเห็นเจียงหนานมา ทั้งก็ดูเหมือนจะเ้าใตรงกัน เื่เิึบริเวณที่ปลอดภัยข้างสวนผัก ผู้เฒ่าลู่ึถามว่า “ดื่มน้ำแ้หรือยัง?”
เจียงหนานส่ายหัว “ไ่เ่ะ วันนี้ทำโจ๊กลูกเดือย เขาเลยไม่กระหายน้ำ”
พ
ถ้ารู้แต่แรกน่าจะใส่เกลือให้มากหน่อย
ฟ้ายังสว่างอยู่ ยังไม่ึเวลาเ้า เจียงหนานยังคงคิดึภารกิจลดน้ำัของตัวเอง “ุปู่อย่าสนเขาเลยค่ะ มาเถอะ เรามากำลังาต่อดี่า”
เจียงหนานเริ่มนับจังหวะโดยมีผู้เฒ่าลู่ยืนข้างา “หนึ่งาี่ ้าเจ็ดแป าี่ ้าเจ็ดแป…”
ัจากทำครบหนึ่งชุด เจียงหนานก็ถอนหายใ “ถ้ามีดนตรีก็ดีสิ เราจะได้เต้นแอโรบิกก็ได้”
หญิงสาวเพิ่งพูดจบไปหยก ๆ ู่ ๆ ก็มีเีงหนึ่งแว่วมาจากกำแพงข้าง ๆ “ยาลู่ฮ่าว แอโรบิกคืออะไรหรือ?”
เจียงหนานตกใจนสะดุ้งโหยงกับเีงนั้น เหลียวหน้าก็เห็นป้าหวังข้าง้าที่โ่ศีรษะมาผ่านรอยร้าวในกำแพง
*[1] ซานจา เป็นไม้ขนาดเล็กชนิดหนึ่ง มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Crataegus pinnatifida ซานจามีขนาดเล็กทรงกลม ีแดง รสชาติเปรี้ยวหวาน มีสรรพุช่วยลดไขมันในเลือด รวมึช่วยในาย่อยอาา ปรับสมดุลของกะเพาะอาาและลำไส้ นอกจากนี้ยังช่วยให้เลือดลมไหลเวียน ลดความดันโลหิต
*[2] ั้ารวมึีา าึ เวลาัใครก็ต้องัทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขาด้วย
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??