เรื่อง เกิดใหม่ชาตินี้มาเป็นภรรยาอ้วนยุค 90 [重生九零肥妻归来]
บทที่ 48 กู้ย่าฮุยเดินไปทางไหนก็มีแต่คนมอง.
และแ้ก็มีผู้หญิงคนึ่ถือตะกร้าัมาหยุดอยู่ตรงหน้า
“สาวน้อย าอย่างไรจ๊ะ”
“ึ่จินสามเาค่ะคุณน้า เพิ่งขุดใหม่ ๆ มาเลยค่ะ ตรงี้ยังมี้ำค้างเกาะอยู่เลย” เจียงหนานหยิบผูกงอิงึ้มาึ่กำมือแ้เขย่า
้ำค้างที่ว่าเป็น้ำที่เธอฉีดเล้วน ๆ
คุณน้าผมลอนถือถือตะกร้าั ใช้สายาองผูกงอิงในมือเธออย่างสนใ “ทำไมมันหน้าตาแบบี้ล่ะ จำได้ว่าเคยกินแ้ไม่อร่อยเลย”
เจียงหนานแนะนำ “คุณน้าต้องเอาไปต้มใน้ำเดือด ราด้้ำมันฮวาเจียว*[1] ผูกงอิงเป็นของดี ดับร้อนขจัดพิษลดการอักเสบของบาดแผล ่ในเรื่องิ โดยเฉพาะ่ผู้หญิงอย่างเรา ๆ อาจจะมีเนื้องอกที่เต้านมได้ กินอาหารเหล่าี้เป็นประจำจะมีส่วน่ลดการเกิดเนื้องอก้ค่ะ”
ในฐานะแพทย์แผนจีน เจียงหนานเ้าใถึงประสิทธิภาพของสมุนไพรเหล่าี้อย่างละเอียด ที่หยิบยกึ้มาอวดอ้างไม่ได้่าวเกินจริงเลย เธอเพียงแค่ดึงูดใลูกค้าก็เท่าั้
ได้ยินเธอพูดถึงว่าสามารถสลายเนื้องอกได้ คุณน้าก็เหลือบมองหน้าอกของัเแ้ถาม้ความสงสัย “มันมีผลามายขนาดั้เชียวหรือ?”
“คุณน้าคะ ของพวกี้เป็นยาสมุนไพรจีน ไปถามร้านายาก็ได้ค่ะ ถ้ากินเป็นประจำดีต่อสุขภาพนะคะ”
คุณน้าผมลอนบอก “งั้นเอามาห้าจิน”`
เจียงหนานชั่ง้ำหนักสมุนไพรบนตาชั่งอย่างรวดเร็ว``
คุณน้าหยิบเิึ่ไคว่ห้าเาให้เธอ เจียงหนานเก็บลงในะเป๋าัเ ่าวคุณก่อนจะาต่อไป
“ผูกงอิงใหม่จ้า ขจัดร้อนล้างพิษ ่ในเรื่องิ ุคนาูกันก่อนได้จ้า ึ่จินสามเาเท่าั้ ไม่มีหลอวงแน่นอนจ้า”
คนทั่วไปมักมีความคิดว่าซื้อึ่คนก็จะซื้อาอีกึ่คน เหล่าคุณน้าสาวเ็สาวใหญ่หยุดมองเจียงหนานา้วยความสนใ
ผูกงอิงอันี้ใหม่ ราคาี้สำหรับพวกเขานับว่าไม่แพงเลย พอได้ยินสาวน้อยคนี้ตะโกนก็ยอมซื้อติดมือับไปหลายจิน
เหล่าคนเดินตลาดที่เดินผ่านไปมาได้ยินสรรพคุณกันถ้วนหน้า
ในยุคข้าวยากากแพง ผูกงอิงยังสามารถกินดิบได้้ เุใดเล่าจะไม่สนใ
คุณลุงคนึ่หยิบผูกงอิงึ้ามที่จมูก “ฉันเอาจิน”
“คุณน้าจะเอา้ไหมคะ ผูกงอิง่เรื่องิ ิของคุณน้าูดีาต้องหมั่นบำรุงนะคะ”
เจียงหนานปากหวาน ตะโกนเรียูกค้าอย่างขยันขันแ็ อย่างไรเหล่าคุณป้าคุณน้าก็ชอบคนปากหวานอยู่แ้ “สาวน้อย เอาห้าจินจ้ะ”
ตอนเที่ยงแทบไม่มีคนมาตลาด แต่ผูกงอิงแปดิจินของเจียงหนานก็าหมดเี้ยง
เธอเหนื่อยจนคอแห้ง ลำคอเต็มไป้ฝุ่นควัน จะหาเิทั้งที มันช่างเหนื่อยเสียเหลือเกิน
เธอหยิบตาชั่งเครื่องเ็ใส่ไว้ในถุง วางไว้ที่เบาะหลังจักรยานก่อนจะเข็นไปที่ร่ม เธอเพิ่งจะตระหนัก่ากายของตนเปกคลุมไป้ฝุ่น
บน่าสวมชุดผ้าสี้ำเิทั้งหนาทั้งหนักไม่ระบายอากาศ ยิ่งเหงื่อบอกได้คำเีเลยว่า ร้อน
เจียงหนานเสียเิซื้อไอศกรีมมาึ่แท่ง หยิบมานั่งกินโบกไปมาในที่ร่มให้อากาศเย็นึ้
พอเงยหน้ามองึ้ไป เจียงหนานก็เห็นห้างสรรพสินค้าอยู่ตรงข้ามตลาด เธอ้ลงมองัเอีกครั้ง
หลังจากผอมแ้ก็ต้องซื้อชุดใหม่สิ
เพื่อจะไปซื้อเข็มเิหลาย ๆ เล่มที่ร้านยาสมุนไพร เจียงหนานเลยนั่งนับเิ เิในะเป๋าและเิที่ได้มาจากผูกงอิงยี่ิกว่า ตอนี้จึงนับได้ว่าเธอรวยแ้
หลังจากกินไอศกรีมเสร็จ เธอก็ปัดสิ่งสกปรก ล็อกจักรยานไว้ที่ชั้นล่างในห้างสรรพสินค้า แ้เดินเ้าไปพร้อมกับเิในะเป๋า
ตอนี้ตั๋วุประเภทถูกยกเลิกไปแ้ ขอแค่มีเิก็สามารถซื้อได้
เจียงหนานมองไปรอบกาย
ในยุคสมัยีุ้คนมุ่งเน้นการตัดเย็บเป็นั อาชีพช่างตัดเย็บจึงเป็นที่นิยม!
เสื้อผ้ายอดนิยมในห้างสรรพสินค้า เป็นที่นิยมาที่สุดก็คือเสื้อลายดอกกับกางเกงรัดรูป
กางเกงรัดรูปเธอใส่ไม่ได้อย่างแน่นอน
กางเกงเลกกิ้งหน้าหนาวแบบชาติก่อนก็้ กางเกงเลกกิ้งสามารถสวมใส่นอกบ้านได้ แต่ตอนี้ยังไม่ถึงเวลา เธอต้องเ้าใ่ากายัเ้ ใส่กางเกงรัดรูปขนาดั้ ก้นพุงพลุ้ยมาสงสารคนมองแย่
ยุคสมัยไม่เหมือนกัน ความงามย่อมแตกต่างกัน
เจียงหนานมองไปทั่ว ในที่สุดก็พบกางเกงัึ่ที่ทำให้เธอพอใ
มันเป็นกางเกงยีนขาบานสี้ำเิ จะว่าสวยก็สวย จะว่าแพงก็แพงจริง
เธอจะเสียเิไปยี่ิเลยถ้าจะซื้อกางเกงัี้
เรียกได้ว่าเป็นเิจำนวนมหาศาลเลยทีเี
ในยุคสมัยี้ ราคาสินค้าไม่สมดุลกันอย่างา เนื้อ ั ธัญพืช ึ่จินราคาไม่ถึง พริก ะเืา ราคาแค่สามเา ิซื้ออาหารได้ามาย แต่ราคากางเกงยีนกับเครื่องใช้ไฟฟ้าอิเ็ทรอนิกส์ั้สูงลิบลิ่ว
ผู้ที่สามารถสวมใส่กางเกงยีน นับได้ว่าเป็นผู้นำวงการแฟชั่นในยุคี้
วันี้เป็นเพราะเจียงหนานไหลาะแสนิยม เธอจึงแทบจะหลั่งเลือด
หลังจากจ่ายเิแ้ เธอก็สวมกางเกงยีนขากว้างเอวสูงบน่า แถมยังซื้อเสื้อเชิ้ตสีขาวอีกัอีกต่างหาก
เธอเดินไปห้อง้ำสาธารณะในห้างสรรพสินค้า เปี่เสื้อผ้า ล้างหน้าล้างคราบมันเยิ้มจากหน้าแ้จัดทรงผมให้เรียบร้อย
มุมเสื้อเชิ้ตสีขาวถูกผูกเป็นปม ่ากายเจียงหนานเลยูผอมเพรียวึ้ เธอหยิบชุดผ้าสี้ำเิทั้งหนา ๆ ึ้แ้เดินจากห้างสรรพสินค้า
เธอใส่เสื้อไว้ในถุงเบาะหลังของจักรยาน
ผู้หญิงุคนล้วนรักสวยรักงาม เสื้อผ้าใหม่บน่าของเจียงหนานรู้สึก่คลายร้อนึ้มาทันที
ได้เสื้อผ้าใหม่แ้เจียงหนานก็ปั่นจักรยานไปที่ร้านาสมุนไพร
………
สถานีรถไฟอำเภอเมืองหล่งซาน
ลู่ฮ่าวสวมหมวกแก็ปลิ้นเป็ดปกปิดผ้าก๊อซที่พันอยู่รอบใบหน้าแ้ยืนอยู่ตรงทางเพื่อรอรับคน
รถไฟขาเ้ารอบิเอ็ดโมงครึ่งมาไวา ไม่นานผู้โดยสารก็หลั่งไหลมาจากทางกันคลาคล่ำ
ลู่ฮ่าวยืนอยู่ทางด้านขวาของทาง รอกู้ย่าฮุยมา
ท่ามางผู้โดยสารที่เดินผ่านไปผ่านา็มี่าสวมชุดสีแดงเข้มเดินมาจากสถานีอย่างสบายใเฉิบ
าหนุ่มรูปหล่อคนี้ทำผมทรงกัวฟู่เฉิง*[1] สวมเสื้อเชิ้ตสีแดงเข้มกับกางเกงยีนสี้ำเิ มีแว่นตากันแดดอยู่ตรงสันจมูก สวมรองเท้าหัวแหลม และมีคล้องสาย้องถ่ายรูปไว้ที่คอ
ในมือเขามีะเป๋าเดินทางใบึ่
เครื่องแต่งกายหรูหราทันสมัย ทำเอาผู้คนในชนบทที่ไม่ค่อยได้เห็นโลกภายนอกานักเป็นอันต้องเหลือบมองอยู่หลายครั้งหลายครา
แม้แต่พนักงานบริการก็ยังเหลือบมองเขาถึงครั้ง
กู้ย่าฮุยทำให้รอบ ๆ ูวุ่นวายเ็น้อย
ลู่ฮ่าวลูบหน้าผากก่อนจะโบกไม้โบกมือให้กับ่าสีแดงที่กำลังเป็นจุดสนใไม่ว่าจะเดินไปที่ไหน “ทางี้”
กู้ย่าฮุยมองรอบ ๆ หา่าของลู่ฮ่าว ใช้เวลานานกว่าจะหาคนเจอ
ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของลู่ฮ่าวแ้ กู้ย่าฮุยก็เดินาเสียงไปพลางมองหาไป
จากั้เขาก็เห็นลู่ฮ่าวสวมชุดสีดำสนิทกับหมวกแก๊ปสีดำ ท่าทางราวกับกำลังดักปล้นจี้คนไม่มีผิด
เดินเ้าไปใ้อีก้า กู้ย่าฮุยก็เลื่อนแว่นกันแดดลงมาที่ปลายจมูก พินิจพิจารณาใบหน้าของลู่ฮ่าว… คล้ายกับว่าลู่ฮ่าวกำลังมีบางสิ่งติดอยู่…
กู้ย่าฮุยรีบเดินเ้ามา ถอดหมวกบนหัวลู่ฮ่าว ่าวอย่างรังเกียจว่า “อากาศร้อนขนาดี้ แกยังสวมมันไว้อีกนะ…”
ก่อนที่จะพูดจบ เขาก็เห็นผ้าก๊อซบนใบหน้าลู่ฮ่าว ใบหน้าอันหล่อเหลาของกู้ย่าฮุย ัแ็ค้างในทันใด “เ่าู่ นี่มันอะไร?”
ใบหน้าไ้ับาดเ็ถึงเพียงี้เลยหรือ?
ลู่ฮ่าวหยิบหมวกจากมือของกู้ย่าฮุยก่อนจะสวมับให้ัเอีกครั้ง าหนุ่มเอ่ยเสียงเบาอย่างเย็นชาว่า “ไ้ับาดเ็นิด่ ไม่เป็นไรแ้”
“ได้เจอกันแป๊บเี แกถึงกับทำให้ัเตกอยู่ในสภาพแบบี้เลยเรอะ?”
กู้ย่าฮุยหันศีรษะไปสำรวจรอบกายลู่ฮ่าวแ้มองใบหน้าเพื่อนสนิทอีกครั้ง “นี่ไม่ใช่บาดเ็เ็น้อยแ้”
“เอาน่า ว่าแต่คุณามัวแต่เสแสร้งอะไรอยู่”พ
ลู่ฮ่าวใช้มือซ้ายคว้าะเป๋าเดินทางของกู้ย่าฮุยมา “รีบามา”
นี่เป็นครั้งแรกกู้ย่าฮุยมาเมืองเ็ ๆ แห่งี้ เขามองไปรอบกายอย่างประหลาดใ “บ้านนายอยู่ไหน? ฉันอยู่บ้านนายก็แ้กัน ว่าแ้ก็คิดถึงคุณปู่ลู่นิด่แฮะ”
ลู่ฮ่าวนึกถึงหญิงสาวที่อยู่ในบ้านก่อนจะตัดรอนมา “บ้านฉันอยู่ไ แกพักโรงแรมเอาแ้กัน”
“มันไนะ ต้องนั่งรถอีก”
ลู่ฮ่าว้าไปข้างหน้า ยืนยันคำเดิม "พักในโรงแรมซะ"
*[1] ้ำมันฮวาเจียว คือ ้ำมันที่สกัดจากพริกฮวาเจียวสีแดง ่เพิ่มรสชาติความเผ็ดชาเผ็ดร้อนให้กับอาหาร นิยมปรุงใส่ในหม้อไฟาล่า ใช้หมักหรือทาปิ้งย่างาล่า
*[2] ผมทรงกัวฟู่เฉิง กัวฟู่เฉิงเป็นนักร้องและนักแงชาวจีน ึ่ในี่ราชาเพลงป็อปของเกาะฮ่องกงแห่งคริสต์ทศวรรษ 1990 เ้าของฉายา ราชานักเต้นแห่งเอเชีย (Dancing King of Asia) ทรงผมที่่าวถึงคือทรงผมแสกาง
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??