เรื่อง เกิดใหม่ชาตินี้มาเป็นภรรยาอ้วนยุค 90 [重生九零肥妻归来]
บทที่ 49 มีดเล่มั้ ทำลายอนาคตแพทย์ศัลยกรรมกระู.
ลู่ฮ่าวไม่เปิดโอกาสให้กู้ย่าฮุยปฏิเสธ เขาพาเพื่อนไปโรงแรมหล่งซานอย่างมัดืชก
กู้ย่าฮุยไม่คุ้นเคยกับที่แห่งี้ เขาทำได้เพียงปล่อยให้ลู่ฮ่าวจัดการ
“ไม่ใ่ว่าแกไปรับุปู่ลู่เข้าเืงหรอกหรือ ทำไมถึงหายหน้าหายตาไปนานขนาดี้?”
ลู่ฮ่าวตอบอย่างไร้อารมณ์ “มีเรื่องเกิดึ้นิดหน่อย”
กู้ย่าฮุยเ่ปาก “พวกอาจารย์ต่างกังวลเกี่ยวกับืของนาย ทุกข์ใจกันไปหมดแล้ว ถ้าไม่ใ่เพราะนายไปบังมีดให้เขา คนที่ได้รับบาดเจ็บครั้งี้ต้องเป็อาจารย์ นายก็รู้อาจารย์ของพวกเราเป็หมอมายี่สิบ่าปี เป็ึ่ในผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมกระูของประเทศ นี่ถือว่านายได้ปกป้องืผ่าตัดึ่ผู้เชี่ยวชาญเอาไว้ โรงพยาบาลอยากให้นายรีบกลับไปรับคำสรรเสริญได้แล้ว”
กู้ย่าฮุยยกนิ้วหัวแม่ืให้เขา “เหล่าลู่ นี่สิถึงเป็นาย”
ช่ึ้์*[1] พวกเขา่กลุ่มนักเรียนแพทย์จากผู้ป่วยที่เกิดคุ้มคลั่งขว้างปามีด ในั้มีเพียงลู่ฮ่าววิ่งเข้าไปรับมีดแทนอาจารย์อย่างรวดเร็ว
ส่วนในเรื่องสรรเสริญเป็สิ่งที่กู้ย่าฮุยกล่าวเพิ่มึ้มา ลู่ฮ่าวได้ยินแล้วก็ยังคงเฉยเมย “ก็แค่เรื่องเล็กน้อย แค่ี้ไม่ต้องพูดถึงหรอก”
“ตกแต่ง้านายาต้องการให้หมดแ้ะ ปรับปรุงเรียบ้ อย่าว่าแตุ่ปู่อาศัยอยู่ที่นั่นเลย ต่อให้เป็้วิวาห์ของนายยังครบครันเลย”
ได้ยินคำพูดของกู้ย่าฮุย การแสดงของลู่ฮ่าวก็แข็งกระด้างเล็กน้อย ดตาฉายแววลุ่มลึกมา`
้วิวาห์…``
ชายหนุ่มหวนนึกถึงอักษรมงคลบนกำแพง้า ฉากเจ้าานั่งอยู่บนเตียงแวบเข้ามาในความคิด ัชะงักเล็กน้อย
กู้ย่าฮุยเห็นเขาหยุดเดินก็เ่แซว “้เ่น่า รู้หรอ่านายมันพระถังซัมจั๋ง”
“แบกอะไรมาเยอะแยะขนาดี้” ลู่ฮ่าวเหลือบมองกล้องห้อยไหล่ของกู้ย่าฮุย “มาเล่นน้ำบนภูเขาหรือไง?”
กู้ย่าฮุยหัวเราะเบา ๆ “บนเนินดินเหลืองสูงี้จะมีน้ำได้อย่างไร อารองของฉันนะสิ เขาเคยซ่อมรางรถไฟที่นี่า่อน ดันคิดถึงรางรถไฟที่นี่ ให้มาถ่ายรูปกลับไปใหู้”
“อารองไม่ได้ทำธุรกิจหรือ?” ลู่ฮ่าวเคยได้ยินกู้ย่าฮุยบ่นเกี่ยวกับธุรกิจครอบครัวา่อน
กู้ย่าฮุยอธิบายว่า “ก่อนจะเข้าสู่การธุรกิจเคยเป็ช่างเทคนิคบนรถไฟ ้ารางรถไฟจากที่นี่หลานเฉิง ก็เลยคิดถึงที่นี่ไง”
ลู่ฮ่าวหยุดตรงทางเข้าโรงแรมหล่งซาน กล่าวด้วยน้ำเสียงซับซ้อน “ถึงแล้ว อยู่ที่นี่ไปก่อนก็แล้วกัน”
ใบหน้าของเขาก็ถูกทำลายที่นี่เช่นกัน
ลู่ฮ่าวมองประูโรงแรมหล่งซาน มุมปากปรากฏรอยยิ้มขมขื่น เพื่อ่ชีวิตผู้คน ทำให้ตัวเองูดีมีุธรรม เขาจะเสียใจภายหลังไหมนะ?
เขาไม่รู้เลย รู้เพียงแต่ว่า ไม่ว่าจะป้องกันมีดแทนอาจารย์หรือ่เฉินเหล่ามาจากกองเพลิง ทุกอย่าง้เป็การตอบสนองของสัญชาตญาณในยามวิกฤต
เขาเลยไม่ทันได้พิจารณาไตร่ตรองใด ๆ
กู้ย่าฮุยแบกกระเป๋าเดินทางเข้าไปในโรงแรมหล่งซานกับลู่ฮ่าว
เมื่อถึงแผนกต้อนรับก็เห็นว่ามีหญิงากำลังฟุบหน้างีบัอยู่
กู้ย่าฮุยเคาะนิ้วลงบนโต๊ะครั้ง “พี่า อย่าเพิ่งั ตื่นมารับแขกก่อน”
หญิงาได้ยินเสียงผู้ชาย เ็ืตาึ้ กำลังจะอ้าปากตวาดด่าคนพูด แต่เมื่อเเงยหน้าึ้ ดตาของเก็ตกลงมาที่ใบหน้าของลู่ฮ่าว “ฮีโร่ นายฮีโร่วันั้ใ่หรือเปล่า?”
“พี่า เปิดึ่้” หญิงาจำลู่ฮ่าวได้ ชายหนุ่มก็ยังสงบนิ่ง ืยกโบกให้กู้ย่าฮุยเอาบัตรประชาชนมา
“นายเป็เพื่อนเสี่ยวลู่ใ่ไหม ใบหน้าเป็อย่างไรบ้าง?” หญิงามองมาที่ลู่ฮ่าว สีหน้าเป็ห่อย่างยิ่ง
ในคืนที่เกิดเพลิงไหม้ เเข้ากะอยู่ที่นี่ เป็เที่ตะโกนว่า้ศูนย์สามมีคนอยู่ ลู่ฮ่าวคนี้รีบเข้ามา่เหลือโดยไม่ถามอะไรสักคำ
ต่อา็ได้ยินว่าใบหน้าของชายหนุ่มได้รับบาดเจ็บสาหัส เรู้สึกเสียใจอย่างา
ถ้าไม่ใ่เพราะเตะโกนเรียกให้่ ผู้ชายคนี้คงไม่บาดเจ็บเช่นี้
ลู่ฮ่าวเฉยเมยต่อความเป็ห่ของหญิงา เ่ด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ดีาแล้ว"
!
เรับเงินไป แต่ยังไม่รีบไปเปิด้ให้พวกเขา “ุรอแป๊บนึงนะ เดี๋ยวโทรหาหัวหน้าสักครู่”
พูดเจ้าตัวก็รีบกดโทร
กู้ย่าฮุยยืนอยู่ข้างกาย เห็นการแสดงของพนักงานเก็บเงินาต่อลู่ฮ่าวก็รู้สึ่าผิดปกติ
“ฮีโร่อะไร เกิดอะไรึ้?” เขาถามลู่ฮ่าวที่ยืนอยู่ข้างกาย
คนผู้ี้ทำความดีกี่อย่างกัน?
"เรื่องเล็ก"
พนักงานเก็บเงินารีบโทรหาหัวหน้าเพื่อรายงานสถานการณ์ จากั้ก็วางสาย
“สหายลู่ฮ่าว ุพักที่นี่ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย ุจะอยู่กี่วันคะ?”
"เพื่อนของผมจะพักที่นี่ครับ"
ลู่ฮ่าวมองกู้ย่าฮุย "นายจะอยู่วัน?"
กู้ย่าฮุยได้ยินว่าลูฮ่าวสามารถพักฟรีก็เบิกดตากว้างดั่งตาหงส์ ก่อนจะหรี่ตาลง ให้ตายเขาก็ไม่ยอมเอาบัตรประชาชนมา “ใช้บัตรประชาชนของนายเปิดไป จองสามวันก่อน”
ลู่ฮ่าวมองชายหนุ่มผู้ร่ำรวยสวมใส่แบรนด์เนมั้ตัวแล้วถึงกับพูดไม่
กู้ย่าฮุยไม่ยอมหยิบบัตรประชาชนมา ลู่ฮ่าวจึงใช้บัตรประชาชนตัวเองเปิด้ให้กู้ย่าฮุย พนักงานเก็บเงินยิ้มพลางรับบัตรของลู่ฮ่าวมา จากั้เปิด้ทิวทัศน์ที่ดีที่สุดในโรงแรมให้เขา
หลังจากปิดประู กู้ย่าฮุยก็วางสัมภาระลง เปิดประเด็นถามลู่ฮ่าวทันที “เกิดอะไรึ้ ทำไมนายกลายเป็ฮีโร่ล่ะ?”
ลู่ฮ่าวอธิบายอย่างรวบรัดตัดเกี่ยวกับการกระทำกล้าหาญของตน่ชีวิตคนในกองเพลิง
กู้ย่าฮุยหลังจากฟังก็ได้แต่ถอนหายใจ “นายก็เป็ซะแบบี้”
เพิ่งจะเสียสละตนเอง่ชีวิตผู้อื่นในโรงพยาบาล กลับมา้าเกิดยัง่ชีวิตคนไว้อีก
กู้ย่าฮุยยังคงติดใจอยู่เล็กน้อย ชายหนุ่มเดินไป้น้ำเพื่อล้างื ปากยังคงกล่าวตำหนิ “ี้บาดแผลเป็อย่างไรบ้าง ให้ฉันูบาดแผลบนใบหน้าซิว่าไหม้ไปขนาดไหนแล้ว”
พูด กู้ย่าฮุยก็ยื่นืไป แต่ลู่ฮ่าวขวางไว้ด้วยืข้างึ่ "ไม่เป็ไร ไม่ต้องู"
เห็นเขาเป็แบบี้ กู้ย่าฮุยก็ตกใจ
ลู่ฮ่าวไม่ยอมให้แกะผ้าก๊อซ กู้ย่าฮุยเป็อันต้องยอมแพ้เลยมองไปที่แขนของเขาแทน “แขนเป็อย่างไรบ้าง?”
ลู่ฮ่าวยกแขนึ้ครั้ง พยายามกำื ไม่ได้ปกปิด “ยังสั่นอยู่ ี้คงพิการไปแล้ว”
ทันทีที่พูดถ้อยคำเหล่าั้มา กู้ย่าฮุยก็รีบปฏิเสธทันที “เป็ไปไ่ไ้ พิการอะไรกัน เพิ่งจะผ่านมาเท่าไรกันเชียว กระูเสียหายต้องได้รับการซ่อมแซมึ่้วัน นี่ยังผ่านไปไม่ถึงึ่เดือนเลย อย่าเพิ่งรีบร้อนสิ”
พูดถึงตรงี้ กู้ย่าฮุยก็เงียบทันที
คนธรรมดายังสามารถหลอกตัวเองได้
แต่พวกเขาเป็แพทย์ แพทย์ที่รู้จักโครง้าร่างกายมนุษย์เป็อย่างดี
ลู่ฮ่าวได้รับบาดเจ็บที่เส้นประสาท ไม่มีใครรับประกันได้ว่าเขาจะสามารถฟื้นตัวได้ ในอนาคตไม่รู้ว่าจะกลับเข้า้ผ่าตัดได้อีกหรือไม่
จู่ ๆ กู้ย่าฮุยก็กระแทกกำปั้นเข้ากับผนัง้ ตะโกนด่าอย่างโกรธเคืองว่า “บัดซบ คนไข้คนั้ก็เป็บ้าแล้วหรือไง ไมู่แลกระูร้าวของตัวเองให้ดี เอาแต่โทษฝีืแพทย์ มีอะไรทำไมไม่พูดกันดี ๆ ถึงกับต้องหยิบมีดมาแทงคน สมองกลับไปหมดแล้ว”
ทุกคนในโรงพยาบาลต่างดีใจที่มีดไม่กรีดแขนของหัวหน้าแผนกโรคกระู ไม่เช่นั้ืของศัลยแพทย์แผนกโรคกระูที่ผ่านการอบรมมาหลายสิบปีของประเทศจะต้องถูกทำลาย
แต่มีเพียงไม่กี่คนที่คิดว่ามีดเล่มั้อาจตัดความฝันและทำลายอนาคตของแพทย์หนุ่มอย่างลู่ฮ่าว
มีดเล่มั้ ทำลายอนาคตแพทย์ศัลยกรรมกระูไปเสียแล้ว
กู้ย่าฮุยเป็คนช่างพูดเสมอา แต่ในเวลาี้เขาพูดอะไรไม่ ลู่ฮ่าวก็เงียบเช่นกัน บรรยากาศใน้เงียบงันลงในทันใด
ลู่ฮ่าวคุ้นเคยกับความเงียบ แต่กู้ย่าฮุยทนบรรยากาศเช่นี้ไม่ได้ เขาจึงต้องเปี่เรื่อง
“ใ่แล้ว ุตาฝากถามว่าใบสั่งยาของนายมาจากไหน”
ลู่ฮ่าวตอบกลับ “แพทย์แผนจีนพื้น้าเป็คนให้”
กู้ย่าฮุยบ่นพึมพำ “ุตาศึกษาใบสั่งยาแพทย์แผนจีนมาั้ชีวิต ใบสั่งยาที่ทำให้เขาประหลาดใจมีน้อยา แต่ใบสั่งยาของนาย ุาองเหืนเป็สมบัติล้ำค่า เขาถึงกับเขียนลงไปด้วย แถมยังโทรไปโอ้อวดกับเพื่อนเก่าของเขาเหืนตัวเองใบสั่งยาให้เองอย่างไรอย่างั้”
คาดไม่ถึงว่าใบสั่งยาที่ทำใหุ้ตาประหลาดใจจะมาจากแพทย์แผนจีนพื้น้า
กู้ย่าฮุยถอนหายใจ “ูเหืนว่ายอดฝีือยู่ในหมู่ชาว้า คำกล่าวี้น่าจะไม่ใ่เรื่องโกหก”
ุตาของกู้ย่าฮุยยอมรับใบสั่งยาของเจียงหนาน ลู่ฮ่าวรู้สึกคาดไม่ถึงเป็อย่างา
ในขณะเดียวกันก็ยิ่งมั่นใจาึ้ ุปู่กินยาจีนเข้าไปแบบี้ ไม่แน่อาจจะได้ผลก็ได้
ั้เองลู่ฮ่าวก็นึกถึงยาฟื้นฟูที่เจียงหนานเคยพูดถึงพ
ใช้กับรอยแผลไฟไหม้เห็นผลชะงัดนักงั้นหรือ?
กู้ย่าฮุยศอกเข้าอย่างจังใส่ชายที่กำลังเหม่อลอย กล่าวต่อว่า “ุตาให้นายขอข้อมูลแพทย์พื้น้าคนั้ให้หน่อย”
เรื่องี้ลู่ฮ่าวไร้ความสามารถจะ่เหลือ "คนในชนบทไม่มีเครื่องืสื่อสารหรอก"
“อย่าบอกนะว่า” กู้ย่าฮุยพุดต่อ “ฉันมาที่นี่พร้อมภารกิจ ึ่คือเยี่ยมนายแทนอาจารย์ คือถ่ายรูปให้อารอง และสามคือขอช่องทางการติดต่อแพทย์แผนจีนคนั้ ฉันทำุตาโกรธไม่ได้หรอก ฉันต้องทำภารกิจให้สำเร็จเท่าั้”
โดยเฉพาะุตา ก่อนกู้ย่าฮุยจะเดินทาง ชายชราย้ำเขามาเป็พันครั้ง
หากไม่ได้ข้อมูลติดต่อแพทย์แผนจีนผู้ั้ เขาไม่ต้องคิดจะกลับ้าเลย
*[1] ์ มาจากคำภาษาอังกฤษว่า Ward หมายถึง ้พักผู้ป่วยที่รับไว้รักษาในโรงพยาบาล บ้างก็เรีย่า ‘ตึกผู้ป่วย’ ‘ตึกผู้ป่วยใน’ ‘หอผู้ป่วย’ ‘ึไ้’ เป็ต้น
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??