เรื่อง ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายท้ายหมู่บ้าน
หลังจากที่หนิงหนิงทำเครื่องหมายไว้บนต้นผิงกั๋วแล้ว พวกนางสองก็เดินลึกเข้าไปในป่าอีก่ ยิ่งพวกเขาเดินลึกเข้าไปเรื่อย ๆ แสงดวงอาทิตย์ก็ส่องเข้ามาไม่ึ บรรยากาศในป่าเิ่มืดครึ้มเพราะเหล่าต้นไม้สูงใหญ่
่าเล็กหนิงเิ่เดินเข้าใกล้ผู้เป็นพี่แบบไม่รู้ตัวเมื่อมีลมัผ่าน เขาก็จับาแขนเสื้อนางไว้ไม่ปล่อย ่หนิงหนิงที่คุ้นชินกับบรรยากาศพวกนี้ดีแล้ว นางก็ก้มลงมองหาสมุนไพรไปาทาง เมื่อเจอนางก็ไปเก็บ จนได้สมุนไพรมาเกือบเต็มย่าม แถมทุกต้นยังอยู่ในสภาพดีอีกด้วย โดยที่รากหรือ่อื่น ๆไม่ได้เีหายเลยแต่อย่างใด
จนกระทั่งพวกเขาเดินมาึลำธาร ึ่เป็นุสิ้นุพวกชาวบ้านที่ชอบึ้มาหาป่า ดวงตากลมจ้องมองไปที่ฟากฝั่งลำธารด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ท่านพี่ ท่านคงมิได้คิดจะข้ามไปใช่หรือไม่”
“เ้าัรึ?”
“ไม่ใช่สัก่ ข้ามิได้ั ข้าแค่คิดว่าหากเราไม่รีบกลับนี้มันจะมืดค่ำ่ต่างหากเหล่า”
่าเล็กที่ปากไม่ั แต่กลับจับแขนเสื้อนางจนแน่น จนทำให้หนิงหนิงได้มองด้วยความเอ็นดู ่จะเปลี่ยนไปดึงืเขามากุมไว้แทน
“ไปอีกมิไกลหรอก พี่แค่จะลองข้ามไปดูว่า พวกเราจะสามารถหาอะไรมาขายได้บ้างหรือไม่ก็เ่าั้”
หนิงหนิงกับน้องาแล้วเดินจูงืกันข้ามไปอีกฝั่งลำธาร ที่นางเห็นอะไรบางอย่างอยู่ไม่ไกล ด้วยความรู้และประสบการณ์นาง มันนางว่าิ่ที่นางเห็นั้คือิ่ที่จะทำให้นางบรรลุเป้าหมายได้
เมื่อมาข้ามลำธารมาได้แล้ว หนิงหนิงก็รีบจูงืน้องาไปยัง ซากต้นไม้ที่นางเห็นทันที เมื่อมาึนางก็ต้องร้องออกมาด้วยความดีใจ
“ดูสิอา พวกเรากำลังจะรวยแล้ว” ่าบางร้องออกมาอย่างื่เต้น เมื่อิ่ที่อยู่เบื้อง้าคือต้นโสม
“ท่านพี่ิ่นี่คืออันใดหรือขอรับ” หนิงพูดออกมาด้วยความสงสัย เพราะเขาเองก็เห็นอีกต้นอยู่ไม่ไกล
“มันคือโสมอย่างไรเหล่าอาช่วยส่งมีดในตะกร้ามาให้พี่่”
หนิงหนิงน้องา ่จะปลดย่ามและธนูวางไว้บนพื้นแล้วรับมีดจากน้องามา แล้วเิ่ลงืขุด าตรงว่านางเองก็รู้สึกเีดายิ่ที่ไม่สามารถเอามันไปเพาะเองได้ แต่ึอย่างงั้นด้วยสถานการณ์ความเป็นอยู่ในนี้ เื่เงินจึงจำเป็นต้องมา่
ผ่านไปราวหนึ่งเค่อ ่าบางก็สามรถขุดโสมที่ดูมีอายุราว50ปีึ้มาได้ในสภาพที่สมบูรณ์ ไม่ว่า่ไหนไม่เีหาย ึ่มันก็สร้างความแปลกใจให้แก่่าเล็กที่กำลังยืนมองอยู่ใกล้ๆ
“ท่าน.. นี่ท่านทำได้อย่างไร ขนาดท่านพี่หยางจื่อยังทำไม่ได้ขนาดนี้เลย”เด็กน้อยพูดออกมาอย่างลืมตัว แต่ชื่อหยางจื่อดันไปสะกิดต๋อมความหงุดหงิด่าบางเข้าอย่างจัง
“ท่านพี่หยางจื่อ?” หนิงหนิงถามออกมาด้วยน้ำเีงติดหงุดหงิดเล็กน้อย เพราะชื่อนี้ถือเป็นหายนะนาง
“ขอรับเขาเป็นชื่อูาท่านหมอชุนไงขอรับ ท่านพี่ท่านจำมิได้หรือ”
“อื้อ..ก็ิ่ ว่าแต่น้องยังเห็นต้นแบบนี้อีกหรือไม่” ่าบางตอบแบบเลี่ยงๆ ่จะหันไปถามน้องาแบบั้ เพราะนางเห็นว่าน้องามักจะมองไปทางทิศๆนึงเสมอ
“ขอรับมันอยู่ทางั้ อ่ะมิใช่ว่าข้ากำลังช่วยท่านหรอกนะ ข้าก็แค่ทำเพื่อที่จะได้กลับเร็วๆก็เ่าั้” หนิงพูด้กับเบือน้าหนี ่ฟังั้เดินยังไปยังเป้าหมายาแล้ว จึงไม่ทันได้เห็นปลายหูที่แดงๆเขา
“อ่ะท่านพี่รอข้าด้วย” ่าเล็กรีบเดินาไปเมื่อเห็นว่า่าบางพี่สาวเดินนำไปไกลแล้ว
เมื่อเก็บโสมต้นที่สองเสร็จแล้ว ึ่คราวนี้ที่นางขุดได้ดูมีอายุราวๆ100ปี เพราะมันเิ่มีรูป่าแล้ว จึงทำให้หนิงหนิงตัดสินใจว่าจะขายต้นที่อายุน้อย่า ่ต้นนี้นางจะเก็บไว้ทำเมล็ดเพื่อเอาไปปู
สองพี่น้องก็จูงืกันเดินกลับไปยังทางเดิม เมื่อข้ามลำธารมาได้แล้ว ในะที่ทั้งสองกำลังเดินกลับไปาทางเดิม พวกเขาก็ได้ยินเีงอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ในพงหญ้า ึ่หนิงหนิงก็เตรียมง้างธนูรอ หากแต่ิ่ที่เห็นกลับทำให้่าบางึกับช็อก
“!!!!”หนิงหนิง
“....”งูแสงอาทิตย์ จะเอ๋มนุษย์ งูตัวน้อยทำเีงฟ่อ ฟ่อ แล้วแลบลิ้นใส่ทั้งสอง!
“ท่านพี่ั้มันงูอะไรหรือ....”แต่่ที่เขาจะได้พูดจบ
หนิงก็รู้สึ่าเขากำลังบินได้ แถมยังบินเร็วมากอีกด้วย ในะที่หนิงผู้ึ่ยังไม่รู้ว่าตัวเองกำลังถูกลากโดยผู้เป็นพี่อยู่
หนิงหนิงผู้ึ่ังูเป็นีิจิตใจ ต่อให้ในใจนางจะรู้ว่างูตัวั้ไม่มีพิษ แต่เพราะความหลังมันฝั่งใจ จึงทำให้นางจับืน้องา แล้ววิ่งหนีออกมาจากตรงั้อย่างรวดเร็ว
“งู!!!!!” เีงกรีดร้อง้กับขาที่ใส่ไปอย่างเต็มแ เพื่อวิ่งหนีิ่มีีิตัวเล็ก ที่กำลังมองไปทางมนุษย์สองด้วยความสงสัย ว่าพวกเขาเป็นอันใดกัน
“....”งู มนุษย์ข้าน่าัึเพียงั้เชียวหรือ
.
.
.
อีกด้านนึง
“ท่านพี่ช้า่ ข้าจะไม่ไหวแล้ว” หนิงเอ่ยกับผู้เป็นพี่ที่เอาแต่วิ่ง้าตั้ง หนีงูตัวเล็กๆ ที่ขนาดเขายังไม่ัมันเลย
แต่ึอย่างั้หนิงหนิงก็ไม่ได้หยุดแต่อย่างใด กลับกันเธอกลับวิ่งเร็วึ้ จนทำให้ทั้งสองกลับึบ้านโดยใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งเค่อเ่าั้ หนิงที่โดนลากมาตลอดทาง เมื่อมาึ้าบ้านเขาก็โดนพี่สาวปล่อยทิ้งไว้ ่เ้าตัวก็หนีเข้าไปในห้อง ้กับปิดประตูอย่างแน่นหนา
“....”หนิง ท่านพี่ังูึขนาดนี้เลยรึ?
และในคืนั้เองที่หนิงหนิง ฝันว่าตัวเองกำลังถูกงูรัด ก็ละเมอร้องตะโกนออกมา จนทำให้น้องาอย่างหนิง ได้แต่ซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม เพื่อไม่ให้ได้ยินเีงนาง
“ไม่น้า”หนิงหนิง ละเมอตะโกนออกมาด้วยความั
“....”หนิง ที่ห้องข้างๆ ท่านพี่เมื่อไหร่ท่านจะเงียบเีที ข้าจะ
โรงละคร
หลายปีต่อมา
สามี้า่: ภรรยาเ้าช่างดิ้นเีจริง//กอด
หนิงหนิง: อื้อ...ฝันว่าโดนงูรัด//พยายามดิ้น
สามี้า่: กอดแน่นึ้
Talk writer
ยัยน้อนที่รักโบราณเขาว่าฝันเห็นงูจะได้เจอเนื้อคู่นะู 5555+ เอ็นดูความโนเนื้อคู่รัดในฝัน สงสัยเนื้อคู่จะรักน้องมากกก พ
่เื่วิ่งหนีน้องก็ยังรู้สินะว่าต่อให้หนูจะัแค่ไหนก็ยังรู้ต้องพาน้องากลับมาด้วยน่ะ5555+ เอ็นดูความังูจนวิ่ง4x100เพื่อหนี จนงูยังได้แต่มองด้วยความสงสัย
ว่าแต่ท่านเทพเมื่อไหร่จะให้พรยัยน้องสักทีนะ ท่านคงไม่ได้ลืมน้องไปแล้วหรอกใช่ไหม 555+
ปล.ยังไม่ได้ตรวจคำผิดนะคะ ถ้ามีก็ได้เด้อ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??