เรื่อง ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายท้ายหมู่บ้าน
หลังจากที่ิิหมดสติไป ทั้งิหลงและหยางจื่อต่างก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะพวกเขาต่างก็เป็ห่วงนาง แต่อีกใจก็กลัว่ากลิ่นเลือดหมูป่าจะดึงดูดสัตว์ร้ายมาหากไม่รีบเอามันั ซึ่งก็บังเอิญเป็โชคดีของพวกเขาที่มีนายพรานในหมู่้าผ่านมาพอดี พวกเขาจึงได้พรานสวีกับพรานจ้าวช่วยแบกหมูป่าั ่หยางจื่อก็รับ้าที่ในแบกหลี่ิิ โดยมีน้องชาย่าิหลงคอยช่วยถือย่ามกับธนู ่งูน้อยนั้นมันหนีไป่ที่พวกพรานจะมาถึงแ้
หลังจากัมาถึง้า ท่านหมอชุนก็ถูกลูกชายคนเล็กเรียกมา เพื่อให้เขามาช่วยดูอาาของหลี่ิิ ่านางเป็่าไรบ้าง หลังจากจับชีพจรได้สักพัก ท่านหมอชุนก็หันไปบอกชายหนุ่มสองคนที่กำลังรอฟังอยู่
“นางมิได้เป็อันใดมากหรอก เพียงแค่ตกใจจนสลบไปก็เท่านั้น”
“ขอบคุณท่านปู่ชุนที่ช่วยท่านพี่ขอรับ”
“ข้าขอโทษขอรับที่ไม่ได้ปกป้องนางให้ดี ท่านพ่อ”
หมอชุนมอง้าบุตรชายที่มีสี้าสำนึกผิด สลับกับเด็กน้อยที่ใบตกใจ แ้ตนก็ถอนหายใจมาเบาๆ แ้เ่ปลอบใจพวกเขา
“เรื่องนี้จะ่าเป็เพราะเ้าก็มิได้ เพราะเ้ทางนั้นก็ทุกครั้งที่เ้าไปก็มิเคยเจอพวกสัตว์ป่า จึงทำให้เ้าหลงลืมไป่าทุกครั้งข้าจะให้เ้าพกถุงหอมไปด้วย ซึ่งในถุงก็มีกลิ่นที่พวกสัตว์มิชอบ นั้นจึงทำให้เ้าปลอดภัย แต่ครั้งนี้เป็เพราะเ้ารีบร้อนจนเกินไป ึไ้ื แ้อีก่าที่นางสลบไป ก็เป็เพราะอาาตกใจมากเกินไป มิใช่เป็เพราะเ้าหรอกนะ”
ท่านหมอชุนอธิบายให้บุตรชายฟัง ถึงสาเหตุที่เขาไม่เคยเจอสัตว์ป่าเลยตอนที่เขาขึ้นเขา ่หยางจื่อที่ได้ฟังบิดาพูดแบบนั้น เขาก็เริ่มรู้สึกละอายขึ้นมา ที่เขาดันคิดไป่า เป็เพราะไปกับสองพี่้าหลี่จึงได้เคราะห์ร้าย
่ิหลงที่ได้ยิน่าพี่สาวของตนที่สลบไปนั้น สาเหตุเป็เพราะตกใจมากเกินไป ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้่าเหมือนเขาจะเห็นอะไรบาง่าพันขานางไว้ ่ที่นางจะล้มลง
“....” ิหลง ท่านพี่กลัวงูถึงขนาดนั้นเชียวหรือ
เด็กน้อยมองร่างบางของผู้เป็พี่ที่กำลังนอนอยู่บนเตียง ่จะตัดสินใจเงียบๆ ่า ใาเขาต้องคอยกันไม่ให้นางเจอกับพวกงูอีก ไม่เช่นนั้นลำพังตัวเขาคงแบกนางัมามิได้แน่ๆ แต่ิหลงนั้นหารู้ไม่่า ใาอันใ้นี้ เขาจะได้แบกนางัมาจริงๆ
.
.
.
ในห้วงฝัน
หลี่ิิที่หมดสติไปเพราะโดนงูคลอเคลีย ตอนนี้นางก็กำลังนั่งจ้อง้าชายชราผู้นึง ที่เอาแต่จิบชาพร้อมกับนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้วงฝันนี้มาได้สักพักนึงแ้ จนนางได้แต่สงสัย่าชราผู้นี้เป็ใคร แ้เขามาปรากฏตัวในฝันของนางได้่าไร แต่่ที่นางจะได้สงสัยไปมากก่านี้ ชราคนนั้นก็วางหนังสือลง แ้หันมามอง้านาง
“หลี่ิิ?”
“เ้าค่ะ ไม่ทราบ่าท่านคือ?”
“ข้าคือเทพแ่โชคชะตา”
“...?”
“เ้ามิเชื่อข้าหรือ”
“ก็ไม่เชิง...เพียงแต่ท่านเทพมีธุระอะไรกับข้าหรือเ้าคะ” นางเ่ถามชราที่เรียกตน่า เทพแ่โชคชะตา
“ก็มิได้มีเรื่องใหญ่อันใดมากหรอก ที่ข้ามานี่เพราะมีเรื่องจะบอกกล่าวแก่เ้าก็เท่านั้นเอง”
“เชิญมาได้เลยเ้าค่ะ”
“คือ่า...”
“หืม??”
“ข้าต้องขอโทษด้วยนะนังหนู”
ท่านเทพโค้งศีรษะให้นางเป็เชิงขอโทษ ่นางก็ทำได้แค่มองเขาด้วยความสงสัย่า ท่านเทพได้ทำอันใดผิดต่อตนหรือ เขาถึงได้ต้องมาขอโทษนางเยี่ยงนี้
“นี่ท่านกำลังขอโทษข้าเรื่องใดหรือ-”
“เ้ามิต้องพูดอันใดทั้งสิ้นแค่ฟังสิ่งที่ข้าต่อจากนี้ให้ดีก็พอ”
“คะ?”
“คือ่างี้นะนังหนู าที่เ้าตายนั้นมันเป็เหตุสุดวิสัย ข้าจึงได้ส่งเ้ามาเกิดใหม่ในร่างที่เ้าอยู่ตอนนี้ ซึ่งก็คือตัวเ้าเองในอดีตชาติ ันั้นวันนี้ที่ข้ามา ข้าจึงมาให้พรเ้าน่ะ แฮะ แฮะ”!
“...” ิิ อะไรนะที่นางตายมันเป็เพราะเหตุสุดวิสัยเรอะ
ิิมองชายชราเบื้อง้าด้วยความเหลือเชื่อ สรุปก็คือที่นางตายนั้นเป็เพราะอุบัติเหตุของเขา เขาจึงได้ส่งนางมาเกิดในร่างของตัวในชาติ่ มิน่าล่ะนางถึงได้รู้สึก่า หลี่ิิดู้าตาคล้ายนาง สรุปแ้มันก็คือตัวนางเองหรอกรึ แ้่าแต่ไอ้พรที่เขา่านั้น หวัง่ามันคงจะเป็อะไรที่เจ๋งๆ เหมือน่าในนิยายบ้างนะ
ิิมองท่านเทพด้วยสายตาคาดหวังในเรื่องพรวิเศษ หากแต่เมื่อได้คำพูดถัดมาของเขา นางก็ต้องอึ้งจนพูดไม่ จนได้แต่ถามนี่คือพรจริงเรอะ
“ดูจากท่าทางแ้เ้าคงอยากรู้แ้สินะ่าพรของข้าคืออะไรน่ะ”
“มันก็ใช่อยู่หรอกนะเ้าคะ หากแต่ตามหลักแ้มันควรเป็ข้าที่ขอมิใช่หรือ”
“บ๊ะดูพูดเข้า เ้าไม่ต้องกลัวไปหรอกพรที่ข้าให้เองมิได้เลวร้าย่าแน่นอน”
“....” ิิ ไม่เลวร้ายแน่นะ
“ฟังให้ดีดีละนังหนู พรของข้าก็คือ...”
“ก็คือ??”
“ก็คือ...”
“คือ??”
“คือาเป็ที่รักของเ่าสัตว์ป่า่าไรเ่า เ้าชอบรึไม่เ่านังหนู”
“....ห๊ะ?”
ิิได้มองชราผู้อ้างตัวเป็เทพด้วยสี้า่างเป่า อะไรคือเป็ที่รักของเ่าสัตว์ป่ากัน ได้ข่าว่านางพึ่งโดนหมูป่าสองตัวไล่ขวิดมานะ ท่านเทพพรของท่านให้ถูกแ้แน่นะ?
“เป็ไงละตกใจละสิฮ่าๆๆๆ ข้าเข้าใจดีเพราะตัวข้าเองก็คิดหัวแทบแตกก่าจะคิดถึงเรื่องนี้มาได้เช่นกัน” ท่านเทพแ่โชคชะตาพูดด้วยสี้าภูมิใจ ผิดกับคนฟังที่ตอนนี้ได้แต่มอง้าเขา ด้วยสายตา่างเป่า
ิิกำลังคิด่าเรื่องที่นางเจอในวันนี้ มันเกี่ยวข้องกับชราเบื้อง้ารึไม่ แต่ประโยคมาของเขา ก็ทำให้นางแทบจะอยากจับเขามาบีบคอให้มันรู้แ้รู้รอดไปเสีย
“อ่อจริงสิเกือบลืมไป พรข้อนี้นั้นจะทำให้เ้าเป็ที่รักของเ่าสัตว์ป่าเป็่ามากโดยเฉพาะ...”
“โดยเฉพาะ??”
“ก็โดยเฉพาะพวกงู่าไรเ่า”
“0_o” ิิ นี่เขากำลังล้อนางเล่นอยู่ใช่ไหม
“เป็่าไรละพรข้าของดีใช่หรือไม่ เพราะเพียงแค่นี้เวลาที่เ้าเข้าป่าหาสมุนไพร เ้าก็จะได้ไม่ต้องกลัวโดนพวกมันกัดอีก”
ท่านเทพยังคงพูดต่อไปด้วยสี้าภาคภูมิใจ ผิดกับสี้าของิิที่ตอนนี้อยากจะบีบคอคนเบื้อง้าเหลือเกินถ้าไม่ติด่าเขาเป็ท่านเทพละก็ ิิได้คิดในใจ่างูมันจะไม่กัดนางหรอก แต่มันจะมารัดตัวนางแทนน่ะสิ พอนางคิดถึงมาตรงนี้นางก็แทบจะอยากเป็ลมแ้
“เอ่อท่านเทพ..”
“่า่าไรรึนังหนู”
“ข้าอยากรู้่าข้าจะไปสักาะท่านได้ที่ไหนบ้างน่ะเ้าค่ะ”
“อื้อ..เรื่องนี้คงตอบได้ยากแต่หากเ้ามีใจศรัทธาต่อข้าจริงๆ เช่นนั้นเ้าก็แกะสลักรูปปั้นของข้ามากราบไหว้แทนก็ใช้ได้เช่นกัน”
“ิเออร์จะจำไว้เ้าค่ะ” ิิตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ดี ดี มันต้อง่านี้สิค่อยคุ้มกับที่ข้าให้พรดีๆ ไป่” ท่านเทพพูดด้วยใบ้ายิ้มแย้ม ่ิิก็ยิ้มมาเล็กน้อยแต่ไม่พูด
“^_^” ิิ
โรงละคร
ิหลง: ท่านพี่ท่านกำลังทำอะไรอยู่รึขอรับ
ิิ: อ่อพี่กำลังไหว้ท่านเทพอยู่น่ะ
ิหลง: ช่างเป็เอ่อ...าไหว้ที่แปลกดีนะขอรับ//มองกองไฟ
ิิ: ^_^//เพิ่มฟืน
พ
Talk writer
พรของยัยน้องเป็อะไรที่แปลกดีนะคะ เป็ที่รักของสัตว์ป่าอืมก็เป็จริงๆนะ แต่เป็แบบความรักมันต้องพุ่งชน 555+
่าแต่ลูกสาวไรท์จะอยู่รอดจนเรื่องไหมนะ หวัง่าจะไม่โดนงูหามไป่เพราะพรของท่านเทพ -v-
ท้ายนี้ก็เหมือนเดิมมีคำผิดบอกได้นะคะ ^^
ปล. ถ้าชอบก็อย่าลืมคอมเม้นท์ให้กำลังใจไรท์ด้วยนะคะ^^
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??