เรื่อง ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายท้ายหมู่บ้าน
ิิจ้องมองชิวาว่าตัวน้อยตรงหน้า้าสงสัยว่ามันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ่จะเหลือบไปมองลูกาป่าีตัวข้างั ที่มีตัวนึงสีดำขาวเหมือนฮัสกี้และีตัวนึงเป็นสีขาว
“...” ิิ อย่าบอกนะว่า...
“มิ้ว” ัเป่า เลี้ยงพวกเพื่อน้นะทาส
ัเป่ากัดชายกระโปรงทาสแ้เงยหน้าขึ้นไปมองทาส ้สายาเป็นปะกาย จนิิที่คิดว่าตัวเองไม่น่าจะเ้าใมันหรอก ก็เิเ้าใขึ้นมา
“....” ิิ เอาจริงดิ?
“มิ้ว?” ทาส้เลี้ยงนะ
“....” ิิ ปฏิเสธได้ไหม
“มิ้ว มิ้ว” ัเป่า ไม่ได้
ัเป่าส่ายหัวปฏิเสธทาสที่บอกว่าจะไม่เลี้ยงเพื่อนมัน จนทำให้ิิได้แต่มองดู้าหดหู่
“....” ิิ เ้าแมวไม่รักดี
“มิ้ว?” ัเป่า เป็นไรอ่ะทาส
ร่างบางมองเ้าหลันป่า้าหงุดหงิด ่จะหันไปมองเ้าพวกก้อนขนที่ยืนอยู่เบื้องหน้านาง แ้ก็ได้แต่คิดว่าเ้าแมวตัวน้อยนี่ มันช่างสรรหาดีมาให้นางจริงๆ ชิวาว่าหนึ่งตัวและลูกาป่าตัว หวังครั้งหน้ามันคงจะไม่พาเสือมาหรอกนะ
“ฮะ ฮะ ไม่มีทางอ่ะ” ิิได้หัวเราะกับาคิดตัวเอง แ้หันไปมองพวกก้อนขนที่กำลังส่งสายาออดอ้อนมาให้แ้ นางก็ถอนหายใมาอย่างปลงๆ พลางบอกตัวเองว่า เอาเถอะเ้าตัวแสบัเป่าก็อุตส่าห์พามาขนาดี้แ้ ถ้านางไม่เลี้ยงก็ดูจะเป็นการทำร้ายพวกมันมากเกินไปหน่อย
“เฮ่อแค่เลี้ยงก็พอแ้ใช่ไหม” ิิพูดมาอย่างช่วยไม่ได้
่เ้าพวกตัวเล็กที่ได้ยินว่า มนุษย์ยอมพาพวกมันไป้ก็ร้องมา้าดีใ ก้อนขนก้อนเดินเ้ามาถูไถออดอ้อนนาง้ายินดี ่เ้าชิวาว่ากับเ้าแร็กดอลก็กำลังวิ่งไล่กันอย่างร่าเริง
“....” ิิ ท่านเทพน้อท่านเทพ ทำไมึไม่บอกเรื่องเ้าพวกตัวน้อยนี่กับนางหน่อยเล่า
ิิได้แต่บ่นท่านเทพอยู่ในใ ที่ไม่ยอมบอกเรื่องอะไรเลย บทจะส่งก็ส่งมา แ้ไม่บอกกันสักคำ ุท้ายก็เป็นนางที่้มาดูแลพวกมันี
“เฮ่อชีวิตี้ช่างมีสีสันจริงๆ” ิิ เตรียมไว้อาลัยให้กับแปลงผักับ้านนางเรียบ้ เพราะนางดูแ้เ้าลูกาป่าตัวี้ก็น่าจะเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน เรื่องาซนนะ
“อา”
“ขอรับท่านพี่”
“แ้พ่อแม่มันละ” นางชี้ไปที่ก้อนขนก้อนที่กำลังเล่นกันอยู่
“ข้าก็ไม่รู้ขอรับ...” หนิงเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อแม่าป่าน้อยอยู่ที่ไหน เพราะที่ตนไปึ ตนก็เห็นพวกมันอยู่กันแค่ตัว
“เฮ่อหวังว่าเมื่อพาไปแ้ พ่อแม่มันจะไม่ามมาึบ้านนะ” ิิพูด้สีหน้าเป็นกังวล่จะหันไปเก็บแ้กลับบ้าน
หนิงที่ได้ยินพี่าพูดแบบั้ ตนก็เริ่มรู้สึกผิดขึ้นมาที่พาพวกมันมา เพราะหากตนไม่ามเ้าเสี่ยวเป่าไป ก็คงจะไม่นำพาเรื่องี้มาให้พี่าเขาลำบากใ หนิงได้แต่โทษตัวเองในใที่นำพาาเดือดร้อนมาให้พี่า ซึ่งั้หนิงและิิ ก็ไม่ทางรู้เลยว่า ต่อให้พวกเขาไม่ามัเป่าไป มันก็พาเ้าพวกี้มาหาอยู่ดี
.
.
.
หนึ่งเค่อต่อมา
“ไหนบอกว่าสัตว์ทุกตัวมันรักข้าไง ท่านเทพคนขี้โก” ิิตะโกนมาในะที่จูง้ชายวิ่งหนีูป่า (ีแ้)
“ท่านพี่..ข้าจะไม่ไหวแ้ขอรับ” หนิงพูดมา้น้ำเสียงอ่อนแ เพราะตนเริ่มวิ่งไม่ไหวแ้
“อาอดทนไว้นะ ถัดจากี้จะเ้าเขตกับดักแ้”
ิิบอก้ชายพร้อมกับวิ่งไปข้างหน้า โดยมีเ้าพวกตัวเล็กวิ่งามมาอย่างื่เต้น เพราะคิดว่าเ้านายเล่นกับพวกมัน ซึ่งมันหารู้ไม่ว่าเ้านายไม่ได้เล่นกับพวกมันแต่กำลังวิ่งหนีูป่าที่วิ่งามัมาต่างหาก
“....” ูป่า ารัก้พุ่งชน
“....” ิิ อย่าเ้ามานะ
.
.
.
!
ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งเค่อที่แ้
พวกิิที่เดินมาจากหุบเขา และกำลังเดินกลับบ้านอยู่ั้ ก็บังเอิญไปเจอเ้ากับูป่าปะมาณ7-8ที่กำลังเดินหาอาหารอยู่ ในแรกิิคิดว่ามันคงไม่ทำร้ายนางหรอก ก็ท่านเทพบอกไว้นิสัตว์ป่ารักนาง แต่หากวินาทีทีู่ป่าเห็นพวกนาง พวกมันก็วิ่งตรงเ้ามาหานางแทน
“....” ิิ เอ๊ะมันแปลกๆ นะ
“อู๊ดๆ” ูป่า นายท่านนนน
วินาทีที่ิิเห็นพวกมันพุ่งตรงมาทางนางโดยไม่มีท่าทีเป็นมิตร ิิก็ไม่คิดอะไรีนอกจากใส่เกียร์า แ้จูง้ชายวิ่งุแเิ เพื่อหนีพวกมัน ่ที่นางจะายเพราะโดนูป่าพุ่งใส่
จนเป็นเหตุให้ี้พวกนาง้มาเหนื่อยกับการวิ่งหนี โดยมีูป่าไล่ามมาแบบไม่ลดละ หากชาวบ้านได้มาเห็นภาพในี้ละก็ คงได้แต่พูดไม่ เพราะภาพดุรณีน้อยอายุ13หนาว ที่จูงมือ้ชายวัยสี่หนาววิ่งหนีูป่า โดยมีกลุ่มก้อนขนวิ่งามั
“อา ข้างหน้า ข้างหน้าเป็นหลุมดักสัตว์ เ้า้ระวัง้นะ” ิิพยายามบอก้ชาย ในะที่นางยังคงวิ่งตรงไป
“ขะ ขอรับ”
ิิที่เห็นว่าด้านหน้าเป็นหลุมดักสัตว์ นางจึงจูงมือ้ชายวิ่งอ้อม เพราะนางจำได้ว่าในหนังสือบอกว่า ูป่ามักจะวิ่งเป็นเส้นตรง นางจึงวิ่งอ้อมเพื่อหวังว่าพวกมันจะตกลงไปในหลุม แต่ิิไม่รู้เลยว่า โดยพรเ้าป่าาเทพ จะทำให้พวกสัตว์ป่าทำามนางโดยอัตโนมัติ จึงกลายเป็นูป่าไม่ตกลงไป แต่มันกลับวิ่งอ้อมามนาง
“....” ิิ เอ๊ะมันแปลกๆ นะ
“ท่านพี่พวกมันวิ่งอ้อมหลุมขอรับ”
“....” ิิ ไม่้ย้ำก็ได้นะ้รัก
้เหตุี้พวกนางจึงทำได้แค่วิ่งต่อไป จึงกระทั่งบังเอิญได้มาพบกับ นายพรานสวีที่มาล่าสัตว์พอดี
“....” นายพรานสวี เด็กพวกี้เป็นอะไรไปน่ะ
“ทะ ท่านลุง้า ขะข้างั” ิิพูดแค่ี้่จะวิ่งผ่านเขาไปพร้อมกับ้ชายและกลุ่มก้อนขน
“ข้างัอะไรนะ” นายพรานสวีมองิิอย่างไม่เ้าใ ่ตนจะหันไปมองทางที่พวกนางวิ่งจากมา
“....” นายพรานสวี อ่อูป่านี่เอง
ุท้ายเลยกลายเป็นว่าั้สามคน ติดอยู่บนต้นไม้พร้อมกับูป่า ที่พยายามชนต้นไม้อยู่เบื้องล่าง ิิมองพรานสวี้าสงสัย ว่าทำไมเขาึได้ขึ้นมาบนต้นไม้เหมือนพวกนาง
“ท่านลุง ทำไมท่านไม่ฆ่าูป่าละ?” ิิถาม้สงสัย
“เ่ คือลุงไม่มีจังหวะน่ะ” พรานสวีตอบพร้อมกับหลบสายานาง
พรานสวีได้แต่พูดกับตัวเองในใว่า เด็กน้อยเ้าจะให้ฆ่าโดนฝูงูป่าที่ามเ้ามาฆ่าึ หากเขากล้ายิงธนูใส่พวกมันจริงๆ ตนสามารถพูดได้เลยว่า ตนคงไม่พ้นโดนฝูงูป่ารุมแน่นอน
“แ้แบบี้พวกเราจะกลับบ้านกันอย่างไรละ” หนิงพูดมา พร้อมกับมองฝูงูป่าที่เฝ้าอยู่ด้านล่าง ซึ่งมีปะมาณ7-8ตัว
“รอพวกมันไป่ พวกเราค่อยกลับ” พรานสวีพูดมา พร้อมกับภาวนาให้พรรคพวกตนรีบามมาไวๆ พวกเขาจะได้จัดการกับพวกมัน
ซึ่งก็รออยู่ไม่นาน เขาก็เห็นพรรคพวกเดินมาทางี้ โดยมีพราน้าเดินนำเ้ามาพร้อมกับ บอกคนข้างัให้เงียบๆ เพื่อที่จะได้ล่าูป่า ่เขาเงยหน้าขึ้นไปเห็นสหายตนพร้อมกับเด็กีคนที่อยู่บนต้นไม้
“....” พราน้า สหายเ้ากำลังเล่นอะไรอยู่ึ
“....” พรานสวี ข้าไม่ได้เล่นโว๊ยยย
และแ้เหตุการณ์ชุลมุนวิ่งหนีูป่า ก็จบลงที่พวกนางได้กลับบ้านพร้อมกลุ่มนายพรานที่แบกป่าไป้ีแปดตัว ซึ่งพวกนางเองก็มี่แบ่ง้เช่นกัน
เมื่อกลับมาึบ้านแ้ ิิก็เอาไปเก็บอย่างอ่อนล้า ในะที่้ชายั้ ได้สไลด์เอาหน้าแนบไปกับแคร่หน้าบ้านแ้ โดยมีเ้าพวกก้อนขนปีนขึ้นไปเล่นบนตัวเขาอย่างสนุกสนาน ิิที่เห็นแบบั้ ก็ได้กุมขมับให้าไร้เดียงสา พลางคิดไปว่านางจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ไปจนแก่เฒ่า้ที่เส้นเลือดในสมองไม่แตกายไป่ได้ไหมนะ
“....” ิิ ้ชายกลายเป็นก้อนขนไปซะแ้
“....” หนิง เหนื่อยจางงงงง
“บ๊อกๆ” ชิวาว่ามาเล่นกัน แทะผม
“มิ้ว~~” ัเป่า ทาสลุกขึ้นมาเล่นกัน่
.
.
ตกดึกคืนั้เองที่พี่้บ้านหลี่ ก็ได้รู้ซึ้งึฤทธิ์าเฝ้าบ้านที่ท่านเทพปะทานให้ เ้าตัวน้อยชิวาว่าที่ไม่ว่าจะเห็นอะไรก็เห่าไปหมด ทำเอาพี่้ได้แต่เอาผ้าห่มมาคลุมตัวเพื่อที่จะได้ไม่ได้ยินเสียงเห่า
“บ๊อกๆๆๆ”
“โบร๋วๆๆ”
“....” ิิ เงียบสักทีเถอะ//หาที่อุดหู
“....” หนิง ที่อุดหูอยู่ไหนนะ
โรงละคร
ิิ: ทำไมพวกูป่าึได้ฉลาดจัง
ูป่า: รีบามนายท่านไปเร็วๆ
าเทพ: เอ๊ะเหมือนว่าข้าจะลืมอะไรบางอย่างไปพ
ท่านเทพ: าเทพท่านคิดมากไปเองหรือเปล่าขอรับ//นั่งพิงเตียงเล่นาก
าเทพ: อื้อ...น่าจะจริงอย่างที่เ้าว่า//เดินาก
Talk writer
ขำาหาที่อุดหูพี่้จังเลยค่ะ าวันวิ่งหนีูป่าไม่พอ พอตกาคืนก็้มานอนไม่หลับเพราะเสียงเห่าาเฝ้าบ้านี5555+
ปล.ท่านาเทพ ท่านลืมบอก้เรื่องพรนะ
ปล2. ท่านเทพเจ็บขนาดั้แ้ยังมีแเล่นากอยู่ีหรอ?
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??