เรื่อง ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายท้ายหมู่บ้าน
หลังจากที่ได้่ี่สาวคนงามที่ตำบลใวันนั้นก็ผ่านมาอาทิตย์ ตอนี้บ้านนางก็ได้มีสมาชิกใหม่เพิ่มเข้ามาีสามั ซึ่งมันก็คือลูกเจี๊ยบที่หนิงหนิงไปขอซื้อมาจากหัวหน้าหมู่บ้านนั่นเอง และมันก็ถูกเลี้ยงไว้อยู่ทางโซนด้านหลังที่อยู่ติดกับแปลงผัก ที่ซึ่งตอนี้ได้เพิ่มรั้วไม้เข้ามาทำให้นางสามารถปลูกผักได้อย่างหายห่ เพราะรั้วนางทำนั่นสูงประมาณึ่เมตร เลยทำให้ตอนี้เจ้าพวกัป่วนไม่สามารถเข้าไปยุ่งกับแปลงผักได้ี
“อื้อ..เพราะไม่มีถุงพลาสติกสินะ ึทำให้มันเพาะยาก่าเดิม” หนิงหนิงพูดออกมาใะที่สายตาก็มองไปที่เห็ดหลินจือดอกใหญ่ที่นางเอามาทำเป็นเชื้อเห็ด ส่วนใหัวก็คิดว่าจะใช้อะไรมาแทนถุงพลาสติกดี
“ลองใช้ผ้าูดีไหมนะ”
เื่คิดได้แบบนั้นหนิงหนิงก็ลงมือจัดการทันที ่าบางเดินเข้าไปผ้าที่ไม่ได้ใช้ให้อง แ้เอามาตัดเย็บเป็นถุงแบบง่ายๆ ด้วยฝีมือการเย็บปักที่นางพึ่งไปเรียนมาเื่ไม่นานมาี้ ด้วยเวลาที่ไม่เกินึ่เค่อนางก็ได้ถุงผ้าแบบง่ายๆมาึ่ถุง เื่ทำเสร็จนางก็เดินเข้าไปใเรือนเพาะช้ำีครั้งเพื่อทดลองปลูกเห็ดหลินจือ โดยไม่ลืมทดลองีวิธีที่ตนพึ่งคิดได้ไปด้วย ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยาม ่าบางก็จัดการปลูกเห็ดหลินจือเสร็จเรียบ้ หนิงหนิงมองถุงเพาะกับะถางที่ใช้เพาะเห็ดหลินจือด้วยาตื่นเ้ เพราะนางกำลังคิดว่าวิธีไหนจะใช้ได้ดี่ากัน เพื่อที่นางจะได้ใช้วิธีนั้นมาเพาะใครั้งต่อไป
เื่จัดการเพาะเห็ดหลินจือเสร็จ หนิงหนิงก็เดินตรวจต้นไม้ที่อยู่รอบๆ โรงเพาะช้ำ เื่เห็นว่าไม่มีปัญหาอะไรแ้ ่าบางก็จัดการลงกลอนประตูแ้ัไปพัก
.
.
วันต่อมา
วันี้หนิงหนิงก็เดินไปรดน้ำใแปลงผักเหมือนเดิม ่าบางเดินูต้นผักกาดขาวที่นางพึ่งปลูกไปเื่ไม่กี่วัน่ ก็เห็นว่ามันเริ่มมีต้นอ่อนงอกขึ้นมาบ้างแ้ ใะที่หัวไชเท้ากับแครอทก็ใกล้พร้อมเก็บเกี่ยว ส่วนัื่ๆ ก็มีผักกาดที่มีต้นอ่อนงอกออกมาและพร้อมย้ายจากแปลงเพาะไปลงแปลงปลูกที่นางแยกไว้
หลังจากรดน้ำผักเสร็จ ่าบางก็เดินไปฝั่งแปลงดอกไม้บ้าง ซึ่งมันก็เป็นดอกไม้ที่นางปลูกไว้ตั้งแต่เื่เดือน่ หนิงหนิงมองูดอกเก๊กฮวยกับดอกอัญชันที่ต้นกำลังเติบโต และพร้อมออกดอกใีเดือนด้วยารู้สึกแปลกประหลาด
เพราะนางไม่เข้าใว่าทำไมเจ้าก้อนขนันั่น ทำไมมันึได้ละเว้นดอกไม้แ้ไปกัดผักนาง แต่พอนางมาลองคิดูีทีแ้ ที่เจ้าันั่นมันไม่ยุ่งกับดอกไม้นางก็นับว่าดีแ้ เพราะนางขี้เกียจขึ้นเขาไปหามาใหม่ีรอบเช่นกัน
“ีเดือนไม่สิน่าจะประมาณึ่เดือน เพราะที่เราเอามามันเป็นต้นกล้าไม่ใช่เมล็ด” หนิงหนิงพูดพร้อมกับมองไปยังบรรดาดอกไม้ใแปลง
่าบางจึงเดินเข้าไปรดน้ำพร้อมจัดการต้นวัชพืชตามปกติ เื่ทำเสร็จนางก็เดินไปให้อาหารลูกเจี๊ยบที่เล้าไก่ ซึ่ง้าไว้ใพื้นที่ว่างข้างแปลงผัก ที่ตรงนั้นนอกจะมีเล้าไก่แ้มันยังบ่อเลี้ยงปลาที่นางได้จ้างคนมาขุดไว้ด้วย ่าบางจึงให้อาหารปลาไปพร้อมกัน
เื่หนิงหนิงทำงานใช่เช้าเสร็จ ก็เป็นช่กลางยามเหม่า (05:00-06:59) ่าบางเดินไปล้างมือที่โอ่งน้ำข้างเรือนเพาะช้ำ แ้เดินัเข้าบ้านไปเตรียมมื้อเช้า ให้น้องชายกับพวกเจ้านาย ซึ่งใระหว่างที่นางเตรียมมื้อเช้า นางก็จะทบทวนแผนการชีวิตตนไปด้วย ว่าตอนี้นางทำไปได้กี่อย่างและเหลือีกี่อย่าง
ซึ่งพอทำมื้อเช้าเสร็จ นางก็ยกอาหารไปจัดโต๊ะโดยมีน้องชายมา่ หลังจากกินมื้อเช้าเสร็จ ี่น้องก็แยกย้ายกันไปทำงานใครมัน ซึ่งหนิงจะนั่งอ่านตำราอยู่ให้อง ส่วนนางก็จะไปเก็บัอยู่ใเรือนเพาะช้ำ แต่หากวันไหนที่ฟืนไม่พอ พวกนางคนก็ไปเก็บฟืนกันที่ตีนเขาพร้อมกับหาผักป่าไปด้วย ส่วนเนื้อนั้นก็ได้มากับดักสัตว์ที่หนิงหนิงทำไว้ใป่า เพราะมีประสบการณ์โดนหมูป่าไล่มารอบ นางจึงเลือกทำกับดักสัตว์แทน
ซึ่งกิจวัตรแบบี้ก็ดำเนินไปอย่างต่อเนื่องจนะทั่งึ่เดือนต่อมา วันี้หนิงหนิงต้องเข้าไปที่ตำบลเพื่อรับเงินส่วนแบ่งประจำเดือน เพราะใสัญญานางได้เขียนเพิ่มไปว่าขอส่วนแบ่งเป็นเวลาิปี ซึ่งทางนั้นก็ตอบตกลง เลยทำให้นางต้องเข้ามารับเงินใทุกๆิ้เดือน ซึ่งเงินที่นางได้มาใแต่ละเดือนก็ไม่เท่ากัน เพราะยอดขายหนังสือที่ขายเพิ่มใทุกๆเดือน จึงทำให้นางได้เงินใแต่ละเดือนไม่เท่ากัน อย่างเดือนแนั้นนางได้มาห้าิตำลึง ส่วนเดือนี้นางได้มา้ตำลึง
เื่นางได้รับเงินมาแ้ ใระหว่างทางที่หนิงหนิงกำลังเดินับ้าน นางก็บังเอิญเห็นี่สาวคนงามที่ร้านขายผ้า นางจึงเดินเข้าไปทักทายเขาพร้อมกับเอาถุงหอมที่เคยทำไว้ไปให้ด้วย เพราะว่าี่สาวเคยถามนางเรื่องกลิ่นหอมบนันางมา่ นางจึงเตรียมถุงหอมให้เขา ด้วยถุงหอมลายแปลกๆที่นางพึ่งหัดเย็บเป็นครั้งแ
หนิงหนิง: จริงๆแ้มันคือดอกไม้ละ
“ี่สาวสวัสดีเจ้าค่ะ” หนิงหนิงเอ่ยทักทายี่สาวคนงามที่กำลังยืนเลือกผ้าอยู่
“สวัสดีหนิงเอ..หนิงหนิง” ชิงที่กำลังเลือกซื้อผ้าอยู่ เื่เขาได้ยินเสียงหวานที่คุ้นเคย เขาก็หันไปมองแม่นางน้อยที่กำลังยืนมองหน้าตนด้วยาตื่นเ้ เพราะนี่มันก็ผ่านมาเดือนแ้ที่ตนไม่เจอกับนาง นับตั้งแต่วันที่นาง่เขาออกมาจากพวกอันธพาล และ่เกล้าผมให้ตนใร้านน้ำชาใวันนั้น
“ี่สาวมาซื้อผ้าหรือเจ้าค่ะ”
“อื้มี่มาซื้อผ้าให้ท่านแม่น่ะ แ้เจ้าละมาซื้อเช่นกันหรือ?”
“เป่าเจ้าค่ะ ข้าก็แค่บังเอิญผ่านมาแ้เจอี่ที่ร้านี้ ข้าจึงแวะมาทักทายี่สาวเจ้าค่ะ”
“เป็นเช่นี้เอง-///-”
เื่ชิงได้ยินว่านางตั้งใแวะมาทักทายตน เขาก็ใเ้แรงพร้อมกับคิดว่านี่นางกำลังมีใให้เขาอยู่ใช่หรือไม่ เพราะเื่เดือน่นางก็่จัดเสื้อและเกล้าผมให้เขา เหมือนอย่างที่ภรรยาทำให้สามี ซึ่งตนก็ยังเก็บรักษาเชือกผูกผมนางเอาไว้อย่างดี!
ใะที่ชิงกำลังคิดว่าหนิงหนิงนั้นกำลังมีใให้เขาอยู่รึเป่า ทางด้านหนิงหนิงนางที่กำลังยืนมองผ้าสีสันสวยงามเบื้องหน้าด้วยแววตาครุ่นคิด เพราะตอนี้็เ้าู่เดือนเก้าแ้ ซึ่งนางก็ถือว่าเป็นช่ฤูใบไม้ร่ และีไม่กี่เดือนก็จะย่างเข้าฤูหนาวแ้ นางเลยคิดว่าไหนๆก็แวะมาร้านผ้าแ้ ก็ซื้อเสื้อบุนวมไปด้วยเลยดีหรือไม่ หรือรอีเข้าเดือนิเอ็ดแ้ค่อยมาซื้อทีหลัง
“อื้อ...ซื้อไปเลยดีไหมนะ” ่าบางคิดใใ ่นางจะตัดสินใซื้อเป็นเสื้อผ้าใช่ฤูใบไม้ร่ไปแทน เพราะที่บ้านนั้นนางมีแค่ชุดสำหรับหน้าร้อนและเสื้อผ้าเก่าๆ ที่ใส่ไม่ได้แ้
เพราะใช่ครึ่งปีที่ผ่านมารูป่านางและน้อง ต่างเปลี่ยนไปกันมาก โดยเฉพาะหนิงที่ัสูงขึ้นตั้งิเซน ส่วนนางเองก็นับว่าสูงขึ้นบ้างเหมือนกัน หากแต่จะมีเปลี่ยนไปมากก็คงจะเป็นขนาดหน้าอกที่เริ่มเห็นชัดขึ้นมาบ้าง ซึ่งมันก็ทำให้หนิงหนิงพอใเป็นอย่างมากที่าพยายามนางไม่สูญเป่า
“จู๊ข้าขอูชุดนั่น่” นางเอ่ยถามจู๊พลางชี้ไปที่ชุดสีเขียวอ่อนปักลายไผ่ที่แขวนโชว์อยู่
“ได้ขอรับแม่นางรอสักครู่”
เื่กล่าวจบจู๊ก็เดินไปหยิบชุดมาให้นางู ซึ่งหนิงหนิงูแ้ก็ยิ่งชอบ เพราะัเสื้อเป็นสีเขียวอ่อน ส่วนะโปรงก็เป็นแบบไล่สีตั้งแต่เขียวเข้มลงไปจนึอ่อนปักลายไม้ไผ่
“จู๊ข้าเอาชุดี้แ้ก็ชุดนั้นด้วย อ่อแ้ก็ขอชุดเด็กผู้ชายอายุห้าหนาวมาด้วยชุดขอเป็นฟ้าครามและสีเขียวอ่อน”
“แม่นางรอสักครู่ข้าจะรีบไปจัดการให้” ว่าจบจู๊ก็รีบไปหยิบชุดมาห่อให้นาง
“ี่สาวท่านเลือกผ้าได้หรือยังเจ้าคะ” หนิงหนิงถามคนงามที่เอาแต่ยืนมองผ้า ใะที่นางเลือกชุดเสร็จแ้ แต่เขาก็ยังยืนมองผ้าอยู่แถมยังหน้าแดงด้วยีต่างหาก
หนิงหนิง: ี่สาวเขาไม่สบายรึเป่านะ
“หะ เื่กี้หนิงหนิงถามี่ว่าอะไรนะ” ชิงที่ได้สติัมาเพราะเสียงเรียกเด็กสาวเขาก็หันไปถามนาง
“ข้าถามว่าท่านเลือกผ้าเสร็จหรือยัง ว่าแต่ี่สาวท่านไม่สบายหรือ” ว่าจบนางก็ถือวิสาสะเอามือขึ้นไปแนบกับหน้าผากเขา พร้อมกับเอามือีข้างแตะหน้าผากตน
“อื้อ..ัก็ไม่ได้ร้อนนี่น่าั้ที่เป็นแบบนั้นแต่เหตุใดี่สาวึได้หน้าแดงกันละ”
“-///-” ชิง นางแตะัข้าีแ้ แบบี้นางต้องรับผิดชอบข้าแ้ใช่หรือไม่
“แม่นางที่สั่งได้แ้ขอรับ ั้หมดิตำลึงขอรับ”
จู๊ที่ห่อเสร็จก็เดินเข้ามายื่นให้นาง ทำให้หนิงหนิงละมือจากคนตรงหน้าแ้หันไปจ่ายเงินให้จู๊ จากนั้นนางก็หันมาบอกลาชิง
“ี่สาวข้าจำได้ว่าครั้งู่ท่านจะชอบกลิ่นจากถุงหอมข้ามาก ครั้งี้ข้าจึงเอามาให้ท่านด้วย” หนิงหนิงยื่นถุงหอมที่นางเตรียมมาให้ี่สาวคนงาม
“ขะขอบคุณเจ้ามากนะ-///-” ชิงยิ้มให้นางอย่างเขินอายและเก็บถุงหอมไว้ใอกเสื้ออย่างระมัดระวัง และคิดว่านี่คือแทนใที่นางให้ตนใช่หรือไม่ จนเขาลืมไปแ้ว่านางเรียกเขาว่าี่สาวหาใช่ี่ชายไม่
“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ถ้าเช่นนั้นข้าขอัั่นะเจ้าค่ะ” หนิงหนิงเอ่ยบอกลาีฝ่ายแ้เดินออกจากร้านไป ทิ้งไว้ก็แต่คนที่กำลังมีาสุขกับถุงหอมที่นางมอบให้
ชิงคิดว่าการที่นางมอบถุงหอมให้ตน ั้ที่พึ่งได้พบกันเพียงแค่ครั้ง นางจะต้องมีใให้ตนอย่างแน่ แ้ตนละคิดอย่างไรกับนางมีใให้นางหรือไม่ ซึ่งคำตอบที่ได้มันก็ชัดเจนอยู่แ้ หา่าตนมิได้ชมชอบนางแ้ตนจะรับถุงหอมนางมาทำไม ่าบอบบางชิงเดินเหม่อลอยออกจากร้านผ้า โดยที่ใหัวก็คิดไปึแผนแต่งงานตนกับหนิงหนิง
โดยที่เขานั้นได้ลืมไปแ้ว่า่จะไปึขั้นนั้นได้ ตนควรจะแก้ต่างเรื่องที่นางเข้าใผิดว่าตนเป็นสตรีให้ได้่ แต่ก็น่าเสียดายที่ชิงไม่ได้คิดึเรื่องี้เลย เพราะเขากำลังดีใที่ตนได้ถุงหอมใบแที่มาจากสตรีอื่นที่มิใช่มารดาตน แถมสตรีนางนั้นยังเป็นคนที่ตนพึ่งใี เขาจึงับ้านไปด้วยาดีใจนลืมเรื่องผ้าที่มารดาฝากซื้อไปเสียสนิท จนทำให้เขาโดนมารดาไล่ัมาซื้อใหม่ีรอบ
ใะที่ีด้านนึง ัตนต้นเหตุที่ทำให้หนานกงชิงนั้นเหม่อลอยจนลืมซื้อผ้าอย่างหนิงหนิงนั้น นางก็กำลังขี่ลาัหมู่บ้านอย่างอารมณ์ดี โดยที่นางหารู้ไม่ว่าตนนั้นได้มีคู่หมั้นแ้ แถมคู่หมั้นคนนั้นก็กำลังวางแผนแต่งงานกับนางอยู่ ซึ่ง่านางจะรู้ัมันก็เป็นเรื่องใีหลายปีให้หลัง
โรงละคร
ชิง: งั้นก็แปลว่าตอนี้นางเป็นคู่หมั้นข้าแ้สินะ//มองถุงหอม
หนิงหนิง: อาเจ้าชอบชุดใหม่ที่ี่ซื้อให้หรือไม่//หยิบชุดผู้หญิงมาให้ลองพ
หนิง: ท่านออกไปให้ห่างข้าเดียวี้
หนิงหนิง: ไม่เอาน่ามาลองชุดที่ี่ซื้อให้่สิ//จับั
หนิง: หยุดเดี๋ยวี้//พยายามหนี
หนิงหนิง: ฮิฮิไม่ทันแ้ละน้องรัก//จับเปลี่ยนเสื้อผ้า
หนิง: ่ายยยยยย
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??