เรื่อง ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายท้ายหมู่บ้าน
ในยามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงเหล่าดวงดาวและจันทรา ที่ส่องสว่างไปั้ทั่วท้องนภา ก็ได้มีแสงสีทองเจิดจ้าจากบนท้องฟ้าได้ส่องลงที่แม่้ำปะจำหมู่บ้านซีซาน ก่อนจะสลายหายไปในเวลาต่อมา ราวกับว่ามันไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
บ้านตระกูลหลี่
ท่ามกลางแสงจันทราที่ส่องสว่างสอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้อง ก็ปรากฏ่าเด็กากำลังนอนหลับใหลอยู่บนเตียง ซึ่งในะเด็กากำลังนอนหลับสบายอยู่ั้ นางก็ไม่ได้รู้เลยว่าอะไรบางอย่างกำลังเดินเข้ามาในห้องนาง
แอ๊ด! เีเปิดปะตูัขึ้น ้กับปรากฏ่าสัตว์สี่ขาันึงที่มีขนยาวปกคลุมทั่ว่า สัตว์ัั้ได้เดินไปที่เตียงเด็กา ก่อนมันจะกระโดดขึ้นไปบนันาง แ้ใช้อุ้งเท้านวดไปบนัเด็กา แ้ล้มัลงนอนลงไป จนกระทั่งไปปะมาณ้านาที
“อึก เป่า เป่า หายใจไม่”
ิิที่กำลังนอนหลับสบายอยู่ดีๆ ก็ต้องมาสะดุ้งตื่นเาะรับรู้ได้ถึง้ำหนักที่กำลังกดทับนางอยู่บนั ่าบางพยายามปลุกให้เจ้าก้อนขนบนัตื่น เพื่อให้มันลุกไปจากันาง แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อเจ้าักลม มันกลับขยับัเพียงเ็น้อยแ้นอนหลับต่อไป โดยไม่ได้สนใจเลยว่าคนใต้่าจะเป็นเช่นไร
“....” ิิ
.
.
เช้าวันต่อมา
“พะพี่าท่านเมื่อคืนี้ท่านไม่ได้นอนหรือ”
หนิงมองใบหน้าพี่าที่มีรอยคล้ำใต้ตา แ้เ่ถามไปด้วยความเป็นห่วง
“อื้มก็ิหน่อย” ่ิิก่อนเ่ตอบด้วย้ำเีอ่อนล้า พลางคิดว่าต้องรีบกินข้าวให้เสร็จแ้จะได้กลับไปนอนต่อ
“แ้นี่ท่านทำอันใดอยู่กันแน่ถึงได้ไม่นอนกัน”
“เรื่องนั่นเจ้าก็ลองถามมันดูสิ” ิิบุ้ยปากไปทางหลันเป่าที่กำลังฝังหัวในชามข้าวอยู่ ซึ่งหนิงที่ได้เห็นเช่นั้เขาก็พอจะเข้าใจความหมายนางขึ้นมา
“มิใช่ว่าเมื่อคืนท่านปิดปะตูพวกมันแ้หรือ” หนิงเ่ถามพี่าด้วยความสงสัย เาะตนจำได้ว่าปกติแ้ก่อนนอนนางมักจะพาพวกหลันเป่าเข้าไปในห้องแ้ปิดปะตูไม่ให้พวกหลันเป่ามา
“ก็ปิดแ้แต่พี่เก็ไม่รู้ว่ามันมาได้อย่างไร” ิิเ่ตอบน้องชายเีอ่อน เาะว่านางเก็ไม่รู้ เาะถ้านางรู้มีหรือนางจะปล่อยมันนอนทับั้คืนน่ะ
“แ้แบบี้ท่านจะทำเช่นไรต่อ”
“ก็คงต้องซื้อกุญแจมาล็อกไว้แหละนะ”
“ถ้าเช่นั้วันี้ท่านจะเข้าเมืองหรือ”
“ไม่ใช่วันี้หรอกไว้พรุ่งี้เถอะ วันพี่ว่าจะไปจับปลาสักหน่อยน่ะ พี่อยากกินกุ้ง”
“ถ้าเช่นั้ข้าจะอยู่เฝ้าบ้านให้น่ะขอรับ” หนิงบอกพี่าทันที ที่ได้ยินว่านางจะไปจับปลา
“พูดเรื่องอันใดอยู่น่ะอาเจ้าเก็ต้องไปเหมือนกันั้แล” เมื่อเ่นางก็กินข้าวต่อ โดยไม่ได้สนใจสายตาปฏิเสธน้องเลยสักิ
“....” หนิง นี่เขาต้องไปอีกแ้หรือ!
.
.
.
ตกบ่าย
หลังจากที่ิิได้นอนหลับอย่างเต็มที่ในช่วงเช้าแ้ พอหลังกินมื้อเที่ยงเสร็จ นางก็พาน้องชายกับพวกัป่วนไปจับปลาที่แม่้ำกัน ซึ่งวันี้นางก็ไม่ได้พกเบ็ดตกปลาไปด้วย ั้เลยทำให้หนิงค่อนข้างเบาใจที่เห็นว่าวันี้พี่าไม่ได้ตกปลา แต่ตั้งใจจะไปจับปลาจริงๆ
เขาเลยไม่ต่อต้านการไปจับปลากับพี่าอีก ซึ่งพอมาถึงที่หมาย นางก็พาพวกเขามายัง่้ำตื้นแม่้ำ ก่อนนางจะวางอุปกรณ์ลงบนริมฝั่ง แ้นั่งลงไปกับพื้นหญ้าเพื่อถอดรองเท้ากับถุงเท้า แ้เดินลงไปจับปลาโดยมีหนิงตามลงมาทีหลัง
เมื่อนิ้วเท้านางได้สัมผัสถึงอุณหภูมิในแม่้ำ นางก็ต้องแปลกใจที่วัน้ำมันอุ่นกว่าปกติ ั้ที่ปกติแ้แม่้ำในช่วงี้มันควรจะเริ่มเย็นแ้แท้ๆ แต่ถึงอย่างั้ิิก็ไม่ใส่ใจกับมันมาก เาะนางคิดว่าที่้ำมันอุ่นขึ้นคงเป็นเาะว่าวันี้แดดแรงมากกว่า
เมื่อคิดได้ัั้ิิก็เลิกสนใจเรื่องอุณหภูมิ้ำไป แ้ลงไปจับปลาอย่างจริงจัง ่าบางใช้สายตาสอดส่องไปยังเบื้องล่าง ่ในมือขวาก็ถือฉมวกยิงปลาไว้ เพื่อเตรียม้แทงปลาที่นางเห็น ด้วยสายตาและปะสบการณ์ที่นางได้สั่งสมมาั้ เลยทำให้ทุกครั้งที่นางลงมือจึงไม่เคยพลาดเป้าปล่อยให้ปลาหนีไปได้สักั
ในะที่ทางด้านหนิงเ เขาก็ลงไปจับปลากับพี่น้องหมาป่า ซึ่งมันก็ทำให้เขาได้แต่คิดหนักว่าตนคิดถูกหรือคือผิดที่ตามพวกมันมา เาะจนถึงตอนี้แ้ตนก็ยังจับปลาไม่ได้สักั เาะโัก่อ ในะที่ทางด้านพี่าเขาก็เห็นหยิบปลาัที่สามโยนใส่ถังแ้
“เสี่ยวฮวงเสี่ยวไป๋ไปเล่นที่อื่น!”
หนิงเ่ปากไล่เจ้าสองพี่น้องัป่วนให้พวกมันไปให้ไกลจากตน ่ตนก็หันมาตั้งหน้าตั้งตาจับปลาต่อ ทางด้านพี่น้องหมาป่าที่โดนเจ้านายัน้อยไล่ พวกมันก็เดินไปเล่น้ำที่อื่นแทน
่หนิงที่เห็นว่าพวกมันเดินไปทางด้านหลังเขาแ้ เขาก็หันไปมองใน้ำต่อ เื่องหากุ้งที่หลบซ่อนอยู่ตามซอกหิน ก่อนเขาจะหันไปเห็นอะไรบางอย่างที่เป็นสีทองอยู่ใน้ำ เขาจึงได้ไล่ตามมันไปเพื่อจับ
่ทางด้านิิ ที่หลังจากหาปลามาได้สี่้าัแ้ นางก็เอาฉมวกไปเก็บไว้บนฝั่ง ก่อนจะเดินลงมาหากุ้งกับปูต่อ ่าบางกวาดตามองตามซอกหิน ก่อนจะไปเจอเข้ากับกุ้งัใหญ่ที่กำลังอยู่นิ่งๆ ตรงซอกหิน นางจึงได้เอื้อมมือไปจับมันก่อนที่มันจะรู้ั ซึ่งเมื่อนางจับมันขึ้นมาได้แ้ นางก็ต้องใจที่กุ้งัี้ั้มีขนาดใหญ่พอๆ กับกุ้งมังกรมัน จนอดไม่ได้ที่จะจ้องมองมันด้วยความสงสัย
“ปกติแ้ กุ้งแม่้ำไม่น่าจะใหญ่ขนาดี้นิ” ิิพูดมาด้วยความสงสัย แต่ถึงอย่างั้นางก็ยังเลือกที่จะโยนกุ้งลงไปในถังเก็บปลาอยู่ดี จากั้นางก็มองหากุ้งต่อ
กลับมาที่ฝั่งหนิงที่กำลังไล่ตามปลาสีทองัเ็อยู่ ในที่สุดเขาก็สามารถจับมันได้สักที ่าเ็ใช้สองมือจับปลาัสีทองไว้แน่นไม่ปล่อย ก่อนเขาจะเอามันไปใส่ไว้ในถังใบเ็เขา
“เอ๋ปลานี่สีดูแปลกจัง” หนิงพูดในะที่มองปลาสีทองที่กำลังแหวกว่ายอยู่ในถัง้ำ
เาะในตอนแรกหนิงคิดว่ามันคงโดนอะไรบางอย่างติดัอยู่ มันถึงได้มีสีทองแต่ตอนี้เขาก็ต้องตกใจ เาะว่าัมันเป็นสีทองจริงๆ เลยทำให้่าเ็หนิงนั่งมองมันด้วยความสนใจจนลืมจับปลาไปซะสนิท ซึ่งเขาก็นั่งมองอยู่อย่างั้จนกระทั่งิิขึ้นจากแม่้ำมาแ้บอกให้เขาเตรียมักลับ หนิงถึงได้รู้สึกั
เมื่อกลับมาถึงบ้านแ้สองพี่น้องก็เอาปลาไปไว้ที่ห้องครัว ก่อนจะแยกย้ายกันไปอาบ้ำแต่งั แ้กลับมาพาพวกก้อนขนไปอาบ้ำที่ลำธารต่อ จากั้ถึงได้กลับมาเตรียมมื้อเย็น
ิิเอาปลาที่หาได้มาในวันี้ ไปจัดการขอดเกล็ดควักไส้ แ้ล้าง้ำให้สะอาดเพื่อเอามาทำเป็นอาหารเย็น ในะที่หนิงจะช่วยติดไฟในครัวไว้รอ ซึ่งเมื่อเขาทำเสร็จแ้ เขาก็เดินไปดูปลาสีทองเขาต่อ จนกระทั่งิิเดินเข้ามาในครัว นางก็ต้องแปลกใจที่เห็น่าเ็หนิง กำลังนั่งดูอะไรบางอย่างในถังไม้เขา
“อาเจ้ากำลังดูอะไรอยู่?”
“พี่าท่านล้างปลาเสร็จแ้รึ” หนิงที่ได้ยินเีเขาก็หันไปมองิิ
“เสร็จแ้ ว่าแต่เจ้ากำลังดูอะไรอยู่หรือ”
“มันคือปลาที่ข้าจับได้ขอรับ”
“ปลาที่เจ้าจับได้?”
“ขอรับ”
“มันน่าสนใจถึงขนาดที่เจ้าต้องมานั่งดูเลยรึ”
“แน่นอนสิขอรับ หากท่านไม่เชื่อก็มาลองดูสิ” หนิงเ่ชวนให้พี่ามาดูปลาในถถังกับเขา
“เอาสิพี่เก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันเป็นปลาอะไร เุใดเจ้าถึงได้สนใจมันมาก”
เมื่อเ่ิิก็วางกะละมังใส่ปลาในมือลงบนเคาน์เตอร์ครัว แ้เดินไปดูปลาในถังไม้หนิง ซึ่งเมื่อนางเดินมาถึงนางก็ก้มลงไปมองปลาในถัง เพียงแค่แว๊บเดียวที่นางได้เห็น ิิถึงกับต้องขยี้ตาเื่องดูให้มันชัดๆ อีกรอบพ
“อาเจ้าไปเอาปลานี่มาจากที่ใดหรือ”
“ก็แม่้ำสิขอรับ เุใดท่านถึงได้ถามข้าแปลกๆ”
“....” ิิ ก็เาะมันอยู่ในแม่้ำสิแปลกน่ะ
ิิมองปลาหลี่ฮื้อ (ปาาฟ) ในถังด้วยความตกใจ ที่ได้ยินว่าน้องชายจับมันได้ที่แม่้ำ ซึ่งมันก็ไม่น่าเป็นไปได้ เาะนางได้ยินมาว่าปลาชิี้ั้ มีแต่พวกชนชั้นสูงเท่าั้ที่หามาเลี้ยงได้ แ้ปลาชิี้มันจะมาปรากฏอยู่ในแม่้ำหมู่บ้านเ็ๆ นี่ได้ยังไง
ิิ: ื่า....
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??