เรื่อง ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายท้ายหมู่บ้าน
“อื้อ...เจ้านี่มันคง...ยังไม่ตายหรอกใช่ไหม”
หนิงหนิงจ้องมองปลาหลี่ฮื้อ (ปาา์ฟ) ตัวน้อยที่อยู่นิ่งๆ ในถังด้วยความสงสัย เพราะว่ามันไม่ยอมขยับตัวเลยแม้แต่ีปก็ไม่ขยับ จนนางได้แต่สงสัยว่ามันตายไปแล้วหรือยัง?
“ยังไม่ตายขอรับ ี่สาวข้าตัวเล็กเพียงเท่านี้จะไปมีแรงบีบมันจนตายได้่าไร”
หนิงหลงที่ได้ยินี่เอ่ยเช่นั้เขาก็รีบเอ่ยแก้ตัวทันที เพราะเขากลัวว่าี่สาวจะคิดว่าเขาบีบมันจนตาย
“อื้มถ้าเช่นั้เุใดมันถึงไม่ยอมขยับละ”
หนิงหนิงที่ได้ยินน้องชายตอบแบบั้ นางก็ได้นึกขำในความร้อนรนรีบแก้ตัวเขา ่นางจะเอ่ยพูดไปพร้อมจ้องมองปลาในถังอีกครั้ง ่นางจะนึกได้ว่าชาต่ นางเคยเห็นิปวิดีโอแนวๆ ี้า่ ซึ่งในิปก็จะเป็เกี่ยวน้ำที่ด้านบนกลายเป็น้ำแ็ แล้วปลาหลี่ฮื้อที่อยู่ด้านล่างั้ตกอยู่ในสภาวะจำศีล ซึ่งพอเจ้าทำการเคาะน้ำแ็ด้านบน ปลามันก็จะขยับตัว
“บางทีมันอาจจะกำลังหลับอยู่ก็ได้นะขอรับ” หนิงหลงเอ่ยึ้มาเมื่อเขาเห็นว่ามันไม่ยอมขยับ่าที่ี่สาวว่า
“อื้ม่าจะเป็เช่นั้” หนิงหนิงที่ได้ฟังคำตอบนางก็พยักหน้าเห็นด้วย ่นางจะคิดว่าจากนี้จะเอาเช่นไรต่อดี เพราะเท่าที่นางดูแล้วการที่มันมาโผล่ที่นี่ได้ คงไม่พ้นเป็ฝีมือท่านเทพองค์ั้อีกแน่
“ี่สาว...” หนิงหลงเงยหน้ามองนางด้วยแววตาอ้อนวอน ซึ่งหนิงหนิงที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ก็หันไปมองเขา จนเมื่อนางได้เห็นสายตาแบบั้นางก็พอจะเ้าใแล้วว่าเขาต้องการอะไร
“จะเลี้ยงมันก็ได้อยู่ เพียงแต่ต้องรอี่หามาทำบ่อให้มัน่”
“ี่สาวเอามันไปปล่อยในบ่อปลาหลัง้ามิได้หรือ?”
“ไม่หรอกปกติแล้วปลาชนิดนี้มันจะมีบ่อเลี้ยงเฉพาะมันน่ะ แล้วอีก่ามันก็เป็ปลาที่พวกรวยชอบเลี้ยงกัน เห็นว่ามันเป็ปลานำโชี่แหละ” หนิงหนิงอธิบายให้น้องชายฟังทำไมต้องทำบ่อแยก
“ข้าเ้าใแล้วขอรับ เพียงแต่..”
“คืนนี้ให้มันในถังไป่ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปซื้ออ่างแก้วมาให้มันอยู่”
“ขอรับ”
หลังจากจัดการเรื่องปลาหลี่ฮื้อเสร็จ หนิงหนิงก็หันไปทำอาหารเย็นต่อ ซึ่งในระหว่างั้นางก็พยายามคิดไปด้วยว่า ครั้งนี้ท่านเทพจะเล่นอะไรกับนางอีก ถึงได้ส่งปลาหลี่ฮื้อมาให้นาง
“เฮ่อหวังว่าครั้งนี้มันคงจะมีประโยชน์หน่อยนะ”
่าบางได้แต่ถอนหายใด้วยความปลง แล้วหันไปตั้งใทำมื้อเย็นต่อ ซึ่งมื้อเย็นในวันนี้ก็เป็ปลาทอดกับกุ้งแม่น้ำเผาพร้อมด้วยน้ำจิ้มซีฟู๊ดและข้าวสวยร้อนๆ ส่วนหวานก็เป็เกาลัดเชื่อมน้ำตาลกับน้ำเก๊กฮวย ซึ่งั้คู่ต่างก็กินกัน่าเอร็ดอร่อย....
.
.
วันต่อมา
วันนี้หลังจากกินมื้อเช้าอิ่มแล้ว หนิงหนิงก็จูงลามาจาก้ามัน เพื่อเตรียมตัวเ้าตำบลเหมือนเช่นเคย ซึ่งเป้าหมายที่เ้าเมืองในครั้งนี้ ก็คือไปหามาช่วยทำบ่อปาา์ฟ และก็ซื้อแม่กุญแจมาล็อกห้องหลันเป่า เพื่อไม่ให้มันมาเดินเล่นนอกห้องในตอนกลางคืน
“อาหลงหากมีใครมาตะโกนหน้า้า เจ้าก็ห้ามลุกไปเปิดประตูเด็ดขาดเ้าใหรือไม่” หนิงหนิงหันไปพูดกำชับน้องชาย
“ข้าเ้าใแล้วขอรับ ท่านเองก็ระวังตัวด้วย”
“อ่อใช่แล้วก็จับตาดูหลันเป่าให้ดีๆ ละ ไม่งั้นปลาน้อยเจ้าคงได้ลงไปอยู่ในท้องมันแทน” เมื่อนางเอ่ยจบก็ปีนึ้เกวียนแล้วบังคับเกวียนจาก้าไป ทิ้งไว้แต่หนิงหลงที่ยังยืนอึ้งกับคำเตือนนางอยู่
“อ่ะ แ่แ้!!” เมื่อหนิงหลงได้สติ เขาก็รีบวิ่งเ้าไปใน้าทันที เพราะตนพึ่งนึกได้ว่าหลันเป่ามันชอบไปวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ถัง
.
.
ช่วงสาย
เมื่อหนิงหนิงกลับมาถึง้า ่าแรกที่นางเห็นก็คือภาพแมวนั่งจ้องปลาในถัง โดยข้างๆ ก็เป็น้องชายนางที่กำลังนั่งเฝ้าอยู่ โดยมีก้อนขนอีกสามตัวนั่งล้อมรอบถังใบเล็ก
“....” หนิงหนิง
“ี่สาวท่านกลับมาแล้ว”
“อื้ม”
หนิงหนิงเอาเกวียนไปเก็บและพาเจ้าเทาน้อยไปเ้า้ามัน ่นางจะเดินมาพร้อมกับอ่างแก้วสีฟ้ามาใบนึง ที่ด้านในนางได้เติมน้ำแล้วก็ก้อนหินไว้เรียบร้อย ่าบางอุ้มอ่างแก้วไปวางไว้บนโต๊ะหน้า้า จากั้นางก็ก้มตัวลงไปจับปลาหลี่ฮื้อในถังมาใส่ไว้อ่างที่นางเตรียมไว้!
เมื่อนางปล่อยมันลงไปในอ่างแล้ว ปลาตัวน้อยที่หลับอยู่ก็เริ่มเื่อนไหว มันว่ายวนไปวนมาอยู่ในอ่างแก้วใบั้ ตัวปลาน้อยเป็สีแดงลายขาว ตัวัไ่ไ้ใหญ่า ซึ่งหนิงหนิงคิดว่ามัน่าจะเป็ลูกปลา ในะที่หนิงหลงั้มองมันด้วยความสนใเอาาๆ
“ี่สาวข้าขอเอาไปไว้ในห้องข้าได้หรือไม่?”
“หืมเจ้าจะเอามันไปไว้ในห้องหรือ?”
“ขอรับ”
“เจ้าอุ้มมันไหวหรือ” หนิงหนิงชี้ไปที่อ่างแก้ว
“แน่ระดับข้าแล้วแน่ว่าต้องอุ้มไหวอยู่แล้วละขอรับ” หนิงหลงพูดมาด้วยสีหน้ามั่นใ
“เฮ้....”
หนิงหนิงมองท่าทางที่แสนจะมั่นใน้องชายด้วยความหมั่นไส้ พลางคิดไปที่่หน้านี้ที่นางให้เขาอุ้มหลันเป่า เขายังทำเป็ไม่มีแรงอยู่เลย
“ี่สาว*^*”
“เฮ่อก็ได้ แต่ตอนนี้เจ้าต้องไปคัดตำรา่ ส่วนเจ้านี่เดี๋ยวี่จะเอาไปให้ที่หลัง”
“ขอรับ” เมื่อเขารับคำี่สาวจบ
่าเล็กหนิงหลงก็วิ่งเ้า้าไป โดยมีต้าฮวงกับเสี่ยวไป๋ตามไปด้วย ส่วนหลันเป่ากับเสี่ยวผู่ั้ พวกมันก็ยังอยู่ที่เดิมเพิ่มเติมคือหลันเป่า ะโดดึ้มานั่งบนโต๊ะแล้วจ้องมองปลาในอ่างแก้ว ส่วนเสี่ยวผู่ก็ใช้อุ้งเท้ามันเกาะชายะโปรงนาง พร้อมกับส่งเสียงร้อง จนนางต้องอุ้มมันึ้มาวางไว้บนโต๊ะ
“เฮ่อ่าที่คิดพวกแกเป็พวกเดียวกันสินะ” หนิงหนิงมองหนึ่งแมวหนึ่งหมาที่กำลังนั่งจ้องปลาในอ่างแก้วด้วยความสงสัย ่ที่นางจะได้ยินบาง่าัึ้
“ใช่แล้วละพวกข้าเป็สหายกัน”
“ใครน่ะ ใครกำลังพูด” หนิงหนิงที่ได้ยินเสียง นางก็รีบมองไปรอบๆ นางก็ไม่เห็นว่าจะมีผู้ใดนอกจากนาง
“แม่นางน้อยทางนี้ มองมาทางนี้สิ ข้าอยู่ตรงนี้”
หนิงหนิงที่กำลังพยายามมองหาที่มาเสียงอยู่ นางก็หันไปมองอ่างแก้ว ซึ่งตอนนี้ปลาหลี่ฮื้อตัวน้อยกำลังมองทางนางอยู่
“ใช่แล้วละแม่นางน้อย มองมาที่ข้าน่ะูแล้ว” ปลาน้อยที่เห็นว่าหนิงหนิงหันมามองตนแล้ว มันก็ส่งเสียงมาอีกรอบ
“ปะ ปีศาจปลา” หนิงหนิงที่ได้ยินเช่นั้ นางก็เผลอตะโกนมา่าลืมตัว
“เพ้ย ปีศาจ้าเจ้าสิ ข้าเป็ภูตน่ะ เป็ภูต ้าเจ้าต่างหากละที่เป็ปีศาจน่ะ เป็กันั้้า” ภูตปลาพูดมา่าหงุดหงิด เมื่อมันโดนหนิงหนิงหาว่ามันั้เป็ปีศาจ ั้ๆ ที่ตนเป็ถึงภูตปลาหลี่ฮื้อที่แสนจะทรงพลังแท้ๆ
“กะก็ ปลาพูดได้มันก็ต้องเป็ปีศาจสิ” หนิงหนิงพูดมาด้วยความสับสนและตกใ ที่นางตกใก็คือนางไม่คิดว่าปลาที่น้องชายจับึ้มามันจะพูดได้ ซึ่งมันก็เหมือนปีศาจในนิยายที่นางอ่าน ส่วนที่นางสับสนก็คือนางไม่คิดว่ามันจะด่านางว่าเป็ปีศาจ
“ถ้าเช่นั้เจ้าก็คิดว่าข้าเป็ภูตก็ได้มิใช่เรอะ เุใดถึงต้องเป็ปีศาจด้วยเหล่า”
“ละเรื่องั้มันก็ช่วยไม่ได้ก็ข้าตกในิ่า ที่จู่ๆ ปลามันก็พูดได้น่ะ”
“เหอะแต่ถึง่าั้เจ้าก็ไม่ควรมาว่าข้าว่าเป็ปีศาจอยู่ดีนั่นแหละ”
“ก็ตอนั้ข้าตกในิ เลยเผลอคิดไปว่าเจ้าเป็ปีศาจ เพราะงั้นข้าต้องขอโทษด้วยที่กล่าวว่าเจ้าเป็ปีศาจ” หนิงหนิงเอ่ยขอโทษภูตปลา
“เห็นแก่ที่ครั้งนี้เป็ครั้งแรกที่เจ้าได้พบกับข้า ัั้ข้าก็จะไม่ถือสาเจ้าแล้วกัน”
“คุณ ว่าแต่ท่านเป็ใคร..”
“ตัวข้ามีนามว่าจิน (ทองคำ) เป็ภูตปลาหลี่ฮื้อ”
“ถ้า่างั้นท่านมาทำอะไรที่นี่ละ ท่านจิน?”
“ที่ข้ามาที่นี่ก็เพราะว่าได้รับคำสั่งมาน่ะสิ”
“คำสั่งแบบใดหรือเจ้าคะ?”
“คำสั่งที่ว่าั้ก็คือให้มาช่วยดูแลเจ้า่าไรละ” จินพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใ
“หะ?”
“ก็่าที่เจ้าได้ยิน ตัวข้าั้ได้รับคำสั่งจากท่านเทพให้มาคอยดูแลเจ้า่าไรละ แม่สาวน้อย” จินยังคงกล่าวต่อไป เมื่อมันเห็นว่าเด็กสาวทำหน้าไม่เ้าใ มันจึงอธิบายเพิ่มว่ามันได้รับคำสั่งให้มาดูแลนาง
“....” หนิงหนิง
โรงละคร
หลันเป่า: เมี๊ยว~~ สหายข้าก็กัดสักคำได้ไหม//มองเสี่ยวจินพ
เสี่ยวจิน: ไปนะเจ้าแมวบ้า
เสี่ยวผู่: ๊ๆๆ ทุกมาเล่นกันเถอะ
เสี่ยวจิน: ข้าเป็ปลาน่ะ ข้าไม่เล่นกับสุนัขอย่าเจ้าหรอก
หนิงหนิง: ข้ามาทำอะไรที่นี่//มอง
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??