เรื่อง ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายท้ายหมู่บ้าน
หลังจากกลับมาถึงโรงเตี๊ยม พวกนางก็ตรงไปที่ห้องของชุนาจื่อ เื่ไปถึงห้องนางก็ได้พบเข้ากับสายตาจับผิดจาก้ชาย จนทำให้นางรู้สึกสับสนเล็กน้อยกับสายตาของเขา จนอดไม่ได้ที่จะมองไปยังคนข้างๆ ึ่นางก็เห็นแค่ว่าเขากำลังส่งยิ้มให้้ชายของนางอยู่
“...” หนิงหนิง
“-_-” หนิงหลง
“^^” ิหลง
“อ้าวทั้งคนมาแล้ว ทำไมไม่เข้าห้องละทำไมถึงได้ยืนอยู่ด้านนอกเช่นี้”
ในะที่บรรยากาศกำลังแปลกๆ ชุนาจื่อที่ออกไปสั่งอาหารกับเี่ยวเอ้อร์ที่มาพร้อมกับสุราไห ็เ่าขึ้น ึ่มันก็ทำให้บรรยากาศแปลกๆ ในห้องหายไป
“พี่ชุนท่านไปไหนมารึ?” หนิงหนิงเอ่ยถามชุนาจื่อ ว่า่้าี้เขาหายหัวไปไหนมา ทำไมถึงมาตอนี้
“พี่ก็ลงไปสั่งอาหารไหงละ ว่าแต่พวกเจ้าจะยืนกันีาหรือไม่ ทำไมไม่ไปนั่งละ” าจื่อมองทั้งคนด้วยความสงสัย ่จะหันไปมองเด็กน้อยคนเีในห้องที่กำลังนั่งจ้อง้าหลานชายของเขาอยู่
“...” าจื่อ นี่เขาพลาดอะไรไปหรือเปล่า?
หลังจากามาถึงของเจ้าของห้อง่าชุนาจื่อ บรรยากาศในห้องก็กลับคืนสู่ความสงบีครั้ง ทั้งี่คนนั่งล้อมวงกันอยู่บนโต๊ะภายในห้อง ส่วนบนโต๊ะก็เต็มไปด้วยอาหารมากมายที่ชุนาจื่อมา เพื่อเลี้ยงฉลองให้หลานชายของเขาที่สอบผ่านได้เป็จวี่เหริน
หลังจากผู้อาวุโสเพียงหนึ่งเี่าชุนาจื่อกล่าวคำอวยพรเสร็จ ุคนก็เริ่มลงมือกินอาหารบนโต๊ะ โดยมีผู้ใหญ่คนนั่งจิบสุราไปด้วย ส่วนเด็ก่านางกับหนิงหลงก็ได้ดื่มน้ำผลไม้แทนสุรา ึ่หนิงหนิงก็มักจะหันไปมองไหสุราด้วยความสนใ
หนิงหนิง: รสชาติของสุราในยุคี้จะเป็ยังไงกันนะ
ท่าทางของหนิงหนิงมองดูไหสุราด้วยความสนในั้น แน่นอนว่าอยู่ในสายตาของาจื่อและิหลง ึ่พวกเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ขอนางไม่ได้ดื่มมันเข้าไปก็พอ ึ่งานเลี้ยงี้ก็ดำเนินไปจนเข้าสู่ยามห้าย (21:00-22:59) ทั้งิหลงและาจื่อต่างก็ออกไปทำธุระข้างนอก เลยทำให้จิ้งจอกน้อย (หนิงหนิง) ที่เฝ้ามองไหสุราอยู่ ได้มีโอกาสลงมือ
หนิงหนิงยื่นมือไปหยิบไหสุราที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาสูดดมกลิ่น ่จะเทสุราใส่จอกของตัวเแล้วยกขึ้นมาดื่ม ึ่ภาพทั้งหมดี้ก็อยู่ในสายตาของหนิงหลง แต่เขาก็ไม่ได้ห้ามอะไร เพราะเขารู้ดีว่าพี่าเพียงอยากรู้อยากเห็นเท่านั้น เีพอนางได้ลองแล้วนางก็เลิกไปเ เพียงแต่ครั้งี้หนิงหลงนั้นคำนวณพลาดไป่ เพราะหนิงหนิงดันไม่ได้ชิมแค่จอกเี แต่นางกินจนไปกระทั่งสุราที่เหลือแค่หนึ่งในี่ของไหหมด ึ่กว่าเขาจะรู้ตัวหนิงหนิงก็ได้เมาไปเป็ที่เรียบร้อยแล้ว
“รสชาติไม่เลวเลย..” ร่างบางพูดออกมา พร้อมกับเขย่าไหสุราในมือ เื่นางไม่ยินเสียงเคลื่อนไหวของน้ำในไห นางก็วางมันไว้บนโต๊ะ แล้วยืนมือไปหยิบีขวดมาดื่มต่อ
ึ่ภาพของแม่นางน้อยที่กำลังนั่งพิง้าต่างมองดูท้องฟ้าพร้อมกับจิบสุราไปด้วย ก็สร้างความแปลกใให้กับทั้งคนที่พึ่งกลับมาเป็่ามาก ทั้งคนจึงหันไปมองหนิงหลงที่นั่งอยู่ข้างๆ นางด้วยความสงสัย
“เรื่องี้ไม่เกี่ยวกับข้านะขอรับ” หนิงหลงปฏิเสธออกมา่ที่ทั้งคนจะถาม
ึ่นั้นก็ทำให้พวกเขาได้แต่มอง้ากัน่ที่ ิหลงจะเป็คนอาสาพาหนิงหนิงกลับห้องเ ึ่มันก็ทำให้เขาได้รับสายตามองแรงจากหนิงหลง แต่ชายหนุ่มก็ไม่สนใ เขาเดินเข้าไปหาเด็กาที่ตอนี้กำลังนั่งจิบสุราอยู่ข้าง้าต่างด้วยใบ้าแดงระเรื่อ
“หนิงหนิงดึกแล้วกลับไปนอนที่ห้องกันเถอะ” ิหลงพูดกับเด็กาด้วยน้ำเสียง่โยน
“หืมคนงาม...อยากนอนกับข้าหรือ?” หนิงหนิงที่กำลังเมาได้ที่จับมือของผู้มาใหม่ขึ้นมาถูไถแล้วถามเขาด้วยน้ำเสียงเย้ายวน พร้อมกับช้อนสายตามองเขาด้วยแววตาขี้เล่น ึ่มันก็ทำให้คนฟังถึงกับช็อก
“...” ิหลง ภรรยาพูดว่าอันใดนะ?
“คิก คิก คนงามนิ่งเป็หินไปเสียแล้ว..ข้าควรทำ่าไรดีนะ” หนิงหนิงเอียงคอแล้วช้อนสายตามองิหลงด้วยแววตาเย้ายวน
“แค่กๆ หนิงหนิงพี่ว่าเจ้าเมามากแล้ว ถ้ายังไงพี่จะพาเจ้ากลับห้องดีหรือไม่” ิหลงพยายามเรียกสติตัวเกลับมาแล้วถามนางีครั้ง
“อื้อ...เอาสิ” ครั้งี้หนิงหนิงกลับไม่ได้ทำอะไรี นางรับปากเขาแล้วลุกขึ้นจากที่นั่ง จากนั้นก็เดินกลับห้องของตัวเไปโดยมีิหลงเดินตามหลังไปด้วยความเป็ห่วง ัว่านางจะหกล้ม
เื่ิหลงเดินมาส่งนางถึงห้องแล้ว เขาก็คิดว่าจะเดินกลับไปพักผ่อนบ้าง แต่ก็ต้องมีอันชะงัก เื่เขาโดนดึงเข้ามาในห้องของนางีครั้ง และในะที่เขายังไม่ได้สติ ปะตูห้องก็ปิดลงพร้อมกับร่างของเขาที่โดนคนตัวเล็กขังไว้กับมุมกำแพง (คาเบะด้ง)!
“คนงามจะไปแล้วหรือ...ท่านจะไม่อยู่เป็เพื่อนข้า่รึ?” ร่างบางพูดกับเขาด้วยแววตาเย้ายวน ่จะเลื่อนใบ้าเขาไปใกล้ๆ ีฝ่าย
ในะที่คนโดนขัง่าิหลงได้มองากระทำของภรรยาตัวน้อยตาปริบๆ พร้อมกับบอกตัวเในใว่าต้องห้ามให้นางดื่มเหล้ากับชายอื่นเด็ดขาด ถ้าดื่มนางต้องดื่มกับเขาเท่านั้น
ในีด้านนึงคนเมา่าหนิงหนิง ก็กำลังแสดงนิสัยอันธพาลที่นางเรียนมาจากาจื่ออยู่ ร่างา่ๆ เลื่อนใบ้าเข้าไปใกล้ีฝ่ายมากขึ้นเรื่อยๆ จนเหลือระยะเพียงแค่ีนิดเี
ดวงตากลมโตเงย้ามองคนที่สูงกว่านางไปเพียงหนึ่งช่วงหัวด้วยแววตาหลงใ นางมองีฝ่ายด้วยแววตาเป็ปะา เพราะนับตั้งแต่ครั้งแที่ได้พบกัน นางก็หลงใในใบ้าของีฝ่ายเอามากๆ ด้วยใบ้าที่งดงามเหมือนดั่งบุปผาี้ มันเลยทำให้นางชอบพี่าคนงาม่าไม่รู้ตัว
หนิงหนิงจ้องมองีฝ่าย่าเนิ่นา จนใบ้าของิหลงเริ่มเห่อร้อน ใบ้าแดงก่ำดุจผิงกั่ว ปรากฏอยู่ในดวงตากลมโตของนาง จนทำให้นางอดไม่ได้ที่อยากจะลองกัดดูสักคำ ึ่นางก็ทำ่านั้นจริงๆ
เด็กาโน้มตัวเข้าไปกัดแก้มแดงๆ ของีฝ่ายด้วยความมันเขี้ยว จนทำให้ชายหนุ่มสะดุงความเจ็บปวดจากที่โดนนางกัด แต่มันก็ไม่มากเท่ากับความรู้สึกแปลกๆ ที่ตามมา เขามองร่างเล็กเบื้อง้าที่ตอนี้กำลังทำสี้าภาคภูมิใกับร่องรอยที่นางฝากไว้บนใบ้าของตน ด้วยความรู้สึกหลากหลาย
ิหลงอยากจะจับแม่นางน้อยตรง้ามาสั่งสอน ด้วยาตีก้นหลายๆ ทีให้นางได้รู้ว่า ามาถูกเนื้อต้องตัวชายหนุ่มแบบี้มันไม่ดี แต่ีในึงเขาก็แอบชอบใในพฤติกรรมของนางอยู่ลึกๆ
ิหลง: ให้ตายมันน่าจับมาลงโทษซะให้เข็ด
“หนิงเอ้อร์เจ้ากำลังทำอะไรอยู่รู้ตัวหรือไม่” ิหลงมองร่างเล็กตรง้าที่กำลังเอียงคอมองเขาด้วยความมันเขี้ยว
“-.-?” หนิงหนิง
“เฮ่อให้ตายสิเหตุใดเจ้าถึงไม่รู้จักระมัดระวังตัวเอาเสียเลย หากเป็บุรุษอื่นละก็เจ้าคงโดนจับกินไปาแล้ว..” ว่าเขาก็สลับตำแหน่งกับนาง จากเดิมที่เขาเป็ฝ่ายถูกกักขัง ก็กลายเป็นางโดนแทน
หนิงหนิงจ้องมองเขา่างง ในะที่ในหัวก็ยังคิดถึงคำพูดของเขา่้าี้ เื่นางคิดได้แล้วนางก็มองเขาด้วยสายตาจริงจัง ่จะพูดปะโยคนึงที่ทำให้ิหลงอยากจะจับนางกดลงบนเตียงให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
“แต่คนงามเป็สตรีไม่ใช่บุรุษนี่นา?” หนิงหนิงจ้องมองเขาด้วยสายตาจริงจัง ส่วนิหลงในตอนี้ก็ได้เปี่จากความเขินอายในตอนแ กลายเป็หงุดหงิดขนอยากรังแกคนเมาขึ้นมาเสียแล้ว
“...” ิหลง เขาว่ากันว่าอย่าถือสาคนเมาที่พูดความจริง แต่ตอนี้ข้าละอยากรังแกคนเมาเหลือเกิน
ิหลงหรี่ตามองคนในอ้อมแขนด้วยแววตาหงุดหงิดเล็กน้อย ่จะพยายามสะกดอารมณ์ที่กำลังปะทุลงไป พร้อมกับบอกตัวเอย่าถือสาคนเมา เพราะนางไม่รู้ตัวว่ากำลังพูดอะไร ส่วนตัว้เรื่อง่าหนิงหนิงกับมองเขาด้วยแววตามึนงงพร้อมกับกะพริบตาปริบๆ เื่ิหลงได้เห็นแบบนั้น อารมณ์อยากรังแกคนเมาก็ปะทุขึ้นมาีรอบ
“ถ้าหากพี่ไม่ใช่สตรีละ เจ้าจะรับผิดเรื่องี้่าไร” ิหลงเอ่ยถามร่างเล็กด้วยแววตาอยากรู้
“อื้อ...ถ้าเช่นนั้นข้าแต่งให้ท่านดีหรือไม่” หนิงหนิงเอ่ยตาตอบมองคนงามด้วยแววตาจริงจัง จนทำให้คนฟังรู้สึกหัวใพองโต
“ดีสิ จำคำพูดในวันี้ของเจ้าให้ดีละ” ิหลงพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มอันน่าหลงใให้กับนาง จนทำให้หนิงหนิงมองเขาด้วยแววตาเคลิบเคลิ้ม
“อื้ม พี่าคนงา..อุ๊บ!”
ยังไม่ทันที่นางจะได้พูด นางก็ถูกคนตรงปิดปากไป่ ิหลงก้ม้าลงไปจูบคนตัวเล็ก่า่โยน จนเื่นางเผลอเปิดริมฝีปากตอบรับรสจูบของเขา เขาก็ค่อยๆ เปี่จากความ่โยนเป็ความดุดันมากขึ้น มือขวาของเขาปะคองท้ายทอยของนางให้ตอบรับจูบของเขา ในะที่มือซ้ายก็ปะคองเอวของนาง
“อื้อ..”
หนิงหนิงที่ตอนแยังมึนงงจากฤทธิ์ของสุราอยู่ เลยทำให้นางไม่ได้ปฏิเสธ กลับกันนางกับตอบรับรสจูบที่ีฝ่ายมอบให้ จนทำให้ทั้งคู่เริ่มเกิดความรู้สึกแปลกปะหลาดขึ้น
ิหลงถอนจูบออกมาจากนั้นก็อุ้มนางไปนอนที่เตียง แล้วก็ล้มตัวไปจูบนางีครั้ง พร้อมกับมือที่พยายามคลายสายรัดเอวของนางไปด้วย และ่ทีุ่่ามันจะเลยเถิดกันไป ิหลงก็สัมผัสได้ลมหายใที่สม่ำเสมอของนาง เขาก็มีอันต้องหยุดมือที่กำลังถึงเสื้อของนาง ่เขาจะหันไปมองภรรยาตัวน้อยที่ิหลับไป่ด้วยความุข์ใ
ิหลงได้แต่มองดูใบ้าที่กำลังนอนหลับ่ามีสุข ด้วยความเอ็นดูปนุข์ใ เพราะเขาจะโทษนางก็ไม่ได้ที่เรื่องมันมาไกลขนาดี้ก็เป็เพราะตัวเขาเ ันั้นเขาจึงทำได้แค่ช่วยจัดเสื้อผ้าและห่มผ้าให้นาง จากนั้นเขาก็นั่งสงบสติอารมณ์ที่กำลังปะทุอยู่ครู่นึง
“เพราะเจ้ายังเด็กเกินไปันั้นครั้งี้พี่จะปล่อยเจ้าไป่ แต่ครั้งต่อไปพี่จะไม่หยุดแค่ี้แน่” ิหลงพูดกับเด็กาที่นอนอยู่บนเตียง ่จะโน้มตัวลงไปจูบ้าผากของนางทีนึง จากนั้นก็นั่งมอง้านางอยู่พักนึง ่จะเอ่ยกับนางีปะโยคเพื่อทิ้งท้าย่จะออกไปจากห้อง
“เจอกันครั้ง้าหนิงเอ้อร์อย่าลืมเตรียมตัวเตรียมใรับาเอาคืนจากพี่ด้วยเ่า” ว่าเขาก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป
ึ่เื่ิหลงออกมาจากห้องของหนิงหนิงแล้ว เขาก็ได้เจอกับหนิงหลงที่ยืนจ้องเขาอยู่ ึ่เขาก็หาได้ัไม่ เขายิ้มให้เด็กน้อยตรง้าพร้อมจ้องมองเขาตอบ
“ข้ามีเรื่องจะคุยกับท่าน” หนิงหลงเป็ฝ่ายเอ่ยปากพูด่พ
“บังเอิญจริงข้าเก็มีเรื่องอยากคุยกับเจ้า”
จากนั้นหนิงหลงก็เดินตามีฝ่ายไปที่ห้องของเขาเพื่อพูดคุยกัน แล้วค่อยออกมาด้วยใบ้าเปื้อนยิ้ม....
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??