เรื่อง ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายท้ายหมู่บ้าน
“อื้อ...วันี้มันเป็นวันวาเลนไทน์นิ” หนิงหนิงที่กำลังนั่งจิบชาอย่างสบายอารมณ์อยู่จู่ๆ ก็พูดขึ้นมา
่าบางเหม่อขนมหวานบนโต๊ะ ่จะนึกไปถึงกิจกรรมวันวาเลนไทน์ในชาติ่ ึ่ในชาติ่ันางไม่ค่อยจะสนใงานพวกี้สักเท่าไหร่ เพราะนางไม่มีคนที่อยากให้ช็อกโกแลตอยู่แล้ว ักันนางมักจะไปรวมักับเพื่อนสนิทเพื่อทำช็อกโกแลตเอามาแลกกัน
“อื้อ...ชาติ่เราไม่มีคนที่จะให้แต่ชาติี้เรามีน้องานี่ เ็น้อยคนนั้นน่าจะชอบช็อกโกแลตนะ” ่าบางบ่นพึมพำออกมา ่จะตัดสินใว่าไหนๆ ก็ไหนแล้ว นางจะทำช็อกโกแลตให้น้องา่แล้วกัน
เื่คิดได้แบบนั้น นางก็ัไปที่ห้องครัวแล้วหยิบผลโกโก้มาเตรียมทำช็อกโกแลต โดยมีเสี่ยวจินเป็นผู้่ เนื่องจากพลังเขานั้นมีประโยชน์า ึ่ก็่ให้นางลดขั้นตอนยุ่งยากตอนทำลงไปได้า
หนิงหนิงเตรียมผสมแป้งเค้ก เพื่อเอามาทำเป็นเค้กช็อกโกแลตต่อหลังจากทำช็อกโกแลตเสร็จ ่าบางตักตวงวัตถุดิบอย่างพอดี เื่ทำเสร็จนางก็เอาทุกอย่างมาผสมเข้าด้วยกัน จากนั้นนางก็เทแป้งลงพิมพ์แล้วเอาเข้าเาอบ
ในขณะที่เค้กกำลังอบอยู่ในเาอบ นางก็หยิบสตรอเบอร์รี่มาล้างให้สะอาด จากนั้นก็ผ่าครึ่งแบ่งเป็นสองส่วนแล้วจัดใส่จาน เื่ทำเสร็จนางก็หันไปทำตกแต่งต่อจนะทั่งเค้กอบเสร็จนางก็เื่ตกแต่งเค้กจนเสร็จแล้ว นางก็จัดใส่จานแล้วยกไปให้หนิงหลงที่ห้อง
“อาหลงมาพักกินว่างสัก่ค่อยคัดอักษรต่อเถอะ” หนิงหนิงเอ่ยน้องา้กับยกเค้กไปวางไว้บนโต๊ะให้เขา ่จะเหลือบไปเห็นซองจดหมายบนโต๊ะเขา
หนิงหนิง: น้องาเขียนจดหมายหาใครกันนะ?
“พี่าท่านอะไรอยู่รึ?”
“ป่าวหรอกไม่มีอะไร เ้ากินว่างเถอะกินเสร็จแล้วก็ออกไปเดินสัก่ อย่าอุดอู้อยู่ในห้องให้าเ่า” พูดนางก็เดินออกจากห้องไป
“เป็นอะไรเขากันนะ” หนิงหลงามแผ่นหลังนั้นออกไปด้วยาไม่เข้าใ ่จะส่ายหัวอย่างแผ่วเบาแล้วหันมาสนใหวานบนโต๊ะ
หนิงหลงดูก้อนขนมสีน้ำาลที่ประดับด้วยเฉ่าเหมย (สตรอเบอร์รี่) แล้วอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอเพราะกลิ่นหอมช็อกโกแลตที่ลอยขึ้นมา เื่เห็นขนมบนโต๊ะแล้วเขาก็อดไม่ได้ที่ภูมิใเล็กน้อยที่มีพี่าทำอาหารเก่ง
ด้วยเุี้เขาจึงวาดภาพเค้กช็อกโกแลตลงในะดาษ ้กับเขียนบรรยายรสชาติขนมลงไปด้วยแล้วเอาใส่ซองจดหมายที่หนิงหนิงเห็นเื่ครู่ จากนั้นเขาก็ออกไปเดินเล่น ้กับเดินไปถามพี่าเื่ว่างวันี้ จนเื่เขาได้รู้เื่วันวาเลนไทน์จากนาง เขาก็เดินไปเขียนจดหมายอีกฉบับนึง ที่เขาจะส่งไปให้ () พี่เคนนั้นที่อยู่เืงหลวง ึ่เื่ี้หนิงหนิงก็ไม่ได้รับรู้ด้วยเลย จนะทั่งเช้าวันต่อมา เื่หนิงหนิงตื่นนอนสภาพรอบข้างนางก็เปลี่ยนไป
หนิงหนิงกะพริบาหนุ่มหล่อที่นอนเปลือยเปล่าอยู่เบื้อง้าตนด้วยาสับสน นางไม่เข้าใว่ามันเกิดอะไรขึ้น เุใดเื่นางตื่นมาอีกครั้งสภาพห้องนอนนางถึงได้ไม่เหืนเดิมละ ที่สำคัญคือหนุ่มหล่อตรง้านางี้คือใครกัน เุใดถึงได้ดูคุ้นาเป็นพิเ
“อึก เ็” หนิงหนิงอุทานออกมาเบาๆ เื่นางรับรู้ได้ถึงาเ็ปวดจากการที่นางหยิกแก้มัเองนางก็รู้ว่านี่ไม่ใช่าฝัจึงทำให้นางเริ่มวิตกกังวลขึ้นมา
่าบางเลิกนอนเพดานแล้วลุกขึ้นจากเตียงเพื่อไปค้นหาาจริงว่านางอยู่ไหนกันแน่ ึ่ในจังหวะที่นางลุกขึ้นนั่ง ผ้าห่มที่คลุม่าาอยู่ก็ตกลงไปกองกันอยู่ที่้าตักนาง แล้วเผยให้เห็นถึงเรือน่าอันเย้ายวนและสวยงามหญิงาที่เต็มไปรอยรัก
รอยซ้ำสีแดงตัดกับผิวสีขาวนวลนาง ทำให้ดูเหืนดอกเหมยที่บานอยู่ท่ามกลางหิมะ และผมสีน้ำหมึกยาวสลวยที่ตกลงปิดบังยอดภูเขาคู่งามนาง ทำให้แม่นางน้อยยิ่งสับสนเข้าไปใญ่ เพราะนางจำได้่าานางยังไม่ส่วนเว้าโค้งขนาดี้ ยิ่งไม่้พูดถึงภูเขาไฟตู้มๆ คู่ี้เลย
หนิงหนิงในตอนี้ช็อกกับิ่ที่เห็นัา จนไม่ได้สังเกตเลยคนข้างๆ ที่ควรจะหลับาอยู่ได้ลืมาตื่นแล้วและเขาก็กำลังภาพอันสวยงามเบื้อง้าด้วยแววาชื่นชมอยู่
ชิงหลง: อาหาราแต่เช้าเลยแฮะ
“อะแฮ่ม” ชิงหลงส่งเีงเล็กน้อยเพื่อเรียกสติภรรยาคนงามเขา
“อ่ะ” หนิงหนิงที่ได้ยินเีงะแอมไอัขึ้นมา ก็ทำให้นางหันไปหาต้นเีงโดยอัตโนมัติ
เื่นางหันไปทางเ้าเีงก็ให้นางอดกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้ ภาพเรือน่าที่สมบูรณ์แบบเบื้อง้านั้น มันทำให้าใญ่ใน่าาน้อยถึงกับน้ำลายไหล เรือน่าอันสมบูรณ์แบบที่แฝงไปด้วยกลิ่นอายบุรุษ
ไหนจะก้อนขนมปังหกก้อนตรง้าท้องนั้นมันช่างเด่นจนนางอดไม่ได้ที่ยื่นืไปลองลูบดูว่ามันคือจริงหรือไม่ ดวง้าอันหล่อเหลาปนสวยงามนั้นที่ทำให้คนหลงใหลแม้เพียงแค่ได้ และดวงาเมล็ดซิ่งสีนิลอันะจ่างใสที่เพียงแค่ได้สบา นางก็รู้สึกราวกับว่านางไม่สามารถซ่อนาลับอะไรจากคนตรง้าได้เลย
หนิงหนิง: แม่เ้าอะไรมันจะหล่อขนาดนั้นกัน
ในขณะที่หนิงหนิงกำลังจ้องเขาด้วยแววาเป็นประาอยู่ ชิงหลงเองก็กำลังภรรยาเขาด้วยสี้าครุ่นคิด เพราะเขารู้จักภรรยาัเองดี ึ่สายานางที่กำลังบ่งว่าอยากจะลูบไล้เขานั้น
เขาก็เคยเห็นมันในคืนเข้าหอมา่ ันั้นแววานางในตอนี้มันจึงไม่ได้ดูแปลกสำหรับเขาเลย ักันมันดันเป็นโอกาสที่ตนสามารถล่อลวงนางให้เป็นฝ่ายเริ่มรังแกเขา่ ึ่ต่อให้เขาเปลี่ยนเป็นฝ่ายรังแกนางในาหลัง นางก็ไม่สามารถตำหนิเขาในเื่ี้ได้อยู่ดี เรียกได้ัเขามีแต่ได้กับได้
“หนิงเอ้อร์เุใดถึงได้เอาแต่จ้องสามีด้วยแววาเช่นนั้นเ่า?” ชิงหลงเอ่ยถามนาง้กับเริ่มใช้แผนางามเพื่อล่อลวงแม่ะต่ายน้อย
“เอ๊ะคือว่า..ข้า..” หนิงหนิงได้ติอ้ำอึ้งเื่เห็นาหนุ่มตรง้ากำลังนอนเอาืเท้าคางนาง ึ่ภาพเรือน่าเขาก็ปรากฏอยู่ในสายานาง จนทำให้นางอดไม่ได้ที่้าแดง
“ว่าอย่างไรทำไมถึงได้เอาแต่จ้องเรือน่าสามีเช่นนั้นละ หืม?” ชิงหลงเอ่ยกับนาง้กับส่งรอยยิ้มหวานให้
“อ่า คือ..คือ..คือว่าข้า..>///<”
“^^”
“อ่า>///<”
“หืมว่าอย่างไรละแม่ะต่ายน้อยพี่^^”
หนิงหนิงรอยยิ้มเขาด้วยสายพร่ามัว ่ที่สตินางจะขาดหายไปแล้วเริ่มทำามที่หัวใเรียกร้อง ึ่มันก็ดันเข้าแผนหมาป่าัโตทันที
“คือว่าข้าขอสัมผัส้าท้องท่านได้หรือไม่>///<” อ้ากยัยบ้าหนิงหนิง เ้ามันคน้าไม่อาย เ้ากล้าพูดแบบนั้นไปได้เยี่ยงไรกัน
ในขณะที่แม่นางน้อยกำลังด่าัเองอยู่ในใ อีกด้านนึงหมาป่าัใญ่ก็ยิ้มออกมาด้วยาพอใ ที่สามารถล่อลวงแม่ะต่ายน้อยได้สำเร็จ
“เอาสิเชิญจับได้จนกว่าจะพอใเลย^^”
“-///-”
เื่ได้รับอนุญาตจากาหนุ่มแล้ว เ็าก็ทำใกล้ายื่นืไปแตะก้อนขนมปังเขาอย่างแผ่วเบา ่จะหันไปาหนุ่ม เื่นางเห็นว่าเขาหลับาลงไม่ได้มาที่นาง นางก็เริ่มมีากล้าที่จะลวนลามเขาาขึ้น
่าบางใช้ืลูบไปทั่วขนมปังทั้งหกก้อนเขา ่จะเลื่อนขึ้นไปจนถึงแผงอกแน่นๆ าหนุ่มแล้วหยุดอยู่ที่ยอดปทุมเขา นางใช้ปลายนิ้วเขี่ยเล่นยอดปทุมสีอ่อนเขาอย่างสนุกสา ในขณะที่คนที่แกล้งหลับาอยู่ ก็กำลังพยายามอดกลั้นไม่ให้ัเองส่งเีงครางออกมา ้กับคิดในใว่าตอนี้ให้นางเล่นไป่ เดี๋ยวถึงาเขาเื่ไหร่นางจะได้รู้ซึ้งว่าการเล่นกับไฟมันรู้สึกยังไง
ผ่านไปสักพักชิงหลงที่กำลังรอเวลาลงืจัดการกับะต่ายน้อยที่กำลังเล่นอยู่บนัเขาก็มีอัน้ชะงัก เื่ะต่ายน้อยเริ่มใกล้าลงืเล้าโลมเรือน่าเขา าหนุ่มที่พยายามอดกลั้นฝืนไม่ให้ัเองกลาย่าเป็นหมาป่าหิวโหย เขาก็เริ่มฝืนต่อไปไม่ไหว เื่ะต่ายน้อยกำลังเลียเล่นกับปลายยอดปทุมเขา
“ซี๊ด ภรรยาเ้ารู้ัหรือเปล่าว่ากำลังทำอะไร” สิ้นเีงาหนุ่ม ิ่ตอบรับเขามีเพียงสัมผัสที่ลึกล้ำาขึ้น จนทำให้เขาทนต่อไม่ไหว
ชิงหลงใช้สองแขนกอดภรรยาแล้วสลับตำแหน่งกับนาง เขาผลัก่าบางลงไปนอนแล้วเปลี่ยนัเองขึ้นมาเป็นฝ่ายอยู่ข้างบน จากนั้นเขาก็ก้มลงไปปิดปากจอมซนนางด้วยรสจูบอันร้อนแ้กับืที่ลูบไล้ไปทั่ว่าหญิงา เพื่อปลุกะตุ้นอารมณ์นาง จนเื่บรรยากาศบนเตียงเริ่มเต็มไปด้วยาวาบวามและร้อนรุ่ม ในห้องก็เริ่มมีเีงร้องครวญครางหญิงาัและเีงะทบกันที่ัเล็ดลอดออกมาจากห้อง ึ่ก็ดำเนินไปอย่างยาวาถึงสองชั่วยาม
.
.
สองชั่วยามต่อมา
่าสูงโปร่งาหนุ่มก็ลุกจากเตียง ้กับอุ้มภรรยาคนงามไปอาบน้ำ แล้วจากนั้นเขาก็ค่อยพานางไปกินมื้อเช้าไม่สิมื้อเที่ยง ึ่เื่ี้ก็ไม่ได้เป็นภาพที่แปลกสำหรับจวนท่านอัครเสนาบดีแต่อย่างใด!
เพราะคนรับใช้ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าท่านอัครเสนาบดีพวกเขาเป็นพวกคลั่งรักภรรยา ที่แม้แต่ลูกก็ยังเทียบไม่ได้กับารักที่เขามีให้กับภรรยา แต่เื่นั้นมันไม่ใช่กับหนิงหนิงที่มาอยู่ใน่าภรรยาคนผู้ี้
่าบางรอยยิ้มาหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีัเองด้วยาหงุดหงิด นางไม่เข้าใว่าทำไมอยู่ๆ นางถึงได้รู้เกลียดรอยยิ้มนั้นขึ้นมา ไม่สิมันน่าจะเป็นตั้งแต่ที่นางหลงกลอีกฝ่ายแล้วากว่า
“ข้าแค่เหนื่อยนะไม่ได้บาดเ็ ข้าสามารถกินข้าวเองได้ ท่านไม่้ป้อนข้าหรอก=_=” หนิงหนิงคนตรง้าด้วยาหงุดหงิด ที่นอกจากนางจะเสนอัให้หมาป่าเองกับืแล้ว นางยัง้มาโดนเขารังแกในห้องอาบน้ำอีกหนึ่งชั่วโ เลยทำให้ในตอนี้นางรู้สึกว่ารอยยิ้มอีกฝ่ายมันช่างขัดานางเหลือเกิน
“อื้อ..แต่ถึงอย่างนั้นสามีก็อยากป้อนเ้าอยู่ดีนี่^^” ว่าเขาก็ตักข้าวต้มมาป้อนนาง
“แต่ข้ากินเองได้” ถึงปากนางจะพูดอย่างนั้น นางก็ยอมกินข้าวต้มที่ป้อนให้แต่โดยดี ่นางจะยื่นืไปแย่งชามข้าวต้มกับ
“ภรรยามีแแล้ว งั้นจากี้เราไปชมสวนกัน่ดีหรือไม่^^” เขาก็ยกชามหนีจากเงื้อมืนาง แล้วหันไปพูดกับนางด้วยรอยยิ้มมีเล่ห์นัยต์
“…!!”
เื่ได้ยินคำพูดนั้นเขา ่าานางก็เกิดอาการต่อต้านขึ้นมา ถึงแม้ว่านางจะไม่รู้ว่าที่อีกฝ่ายพูดหมายาอย่างไร แต่จากปฏิกิริยา่าาแล้ว นางก็รู้สึกว่า้ไม่ใช่เื่ดีแน่ๆ สุด้าแล้วนางก็ทำได้แค่นั่งเฉยๆ แล้วป่ให้เขาป้อนข้าวไป
“้แบบี้สิเ็ดี^^”
“=_=”
หลังจากกินมื้อเที่ยงเสร็จแล้ว หนิงหนิงก็้มานั่งทำว่างอยู่ในห้องครัวต่อ เื่คุณสามที่รักว่าอยากกินเค้กช็อกโกแลต ึ่นางก็ไม่รู้ว่าเขาไปรู้จากไหน (จากน้องาที่รักนาง) นางจึงได้มายืนทำเค้กอยู่ในครัว โดยมีาใช้คอย่อยู่ด้านข้าง
ในระหว่างที่หนิงหนิงกำลังตั้ง้าตั้งาทำครัวอยู่ ก็ได้มีคนวิ่งเข้าาอดต้นขานาง ทำเอานางเกือบป่แม่พิมพ์เค้กทิ้ง ่าบางก้ม้าลงัต้นเุ นางก็ได้พบกับดวงากลมโตคู่นึงที่กำลังมาที่นาง้กับน้ำา
“...” หนิงหนิง
“ท่านแม่ ท่านพ่อรังแกซวนเอ้อร์อีกแล้ว”
หากงซีซวนหรือคุณาใญ่ตระกูลหากง เื่เขาได้ยินว่ามารดากำลังทำขนมอยู่ในห้องครัว เขาก็วิ่งมาเกาะขามารดาแล้วร้องเรียนเื่ที่ตนเองโดนบิดาบังคับให้คัดอักษรกับนาง
เ็น้อย้าาน่ารักราวกับตุ๊กา ที่มีใบ้าคล้ายกับาหนุ่ม กำลังบีบน้ำา้กับว่าตนเองโดนบิดารังแก ึ่มันก็ทำให้หนิงหนิงได้แต่เขาด้วยาอึ้ง เพราะ้าาี้มันเหืนกับพี่าคนงามนางเหลือเกิน
“0_0”
“ท่านแม่ท่าน้่ซวนเอ้อร์นะขอรับ ท่านพ่อเอาแต่รังแกซวนเอ้อร์ในตอนที่ท่านไม่เห็นอยู่เรื่อย” เ็น้อยยังคงพูดต่อไป โดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าสี้ามารดากำลังตนด้วยาตกใปนสับสนอยู่
“ท่านแม่ ท่านได้ยินที่ซวนเอ้อร์พูดไหม?” เ็น้อยซีซวน้ามารดาด้วยน้ำาคลอเบ้าอย่างน่าสงสาร
ึ่เื่หนิงหนิงได้เห็นแบบนั้นก็พลันใอ่อนยวบ ่าบางให้าใช้ยกเค้กไปเข้าเาอบ ส่วนนางก็ย่อัลงมาให้อยู่ในระดับเดียวกับลูกา ่จะใช้ผ้าเช็ด้าตน่เช็ดน้ำาให้เขา
“ซวนเอ้อร์คนดีอย่าร้องไปเลยนะลูกเดียวแม่จะไปจัดการพ่อให้ลูกเอง” ่าบาง่เช็ดน้ำาให้ลูกา้กับพูดปลอบประโลมเขาด้วยน้ำเีงอ่อนโยนอย่างชำนาญ ราวกับว่าเื่ี้เคยเกิดขึ้นกับนางมานับครั้งไม่ถ้วน
หนิงหนิงได้แต่ดูท่าทางการปลอบเ็ัเองด้วยาสงสัย เพราะนางจำได้ว่านางปลอบเ็ไม่เป็น แต่ทำไมตอนี้นางถึงได้ดูชำนาญาขนาดี้กันนะ ่าบางได้แต่ครุ่นคิดเื่ี้ไปพลาง สำรวจเ็น้อยเบื้อง้าไปพลาง
จนะทั่งเขาหยุดร้องไห้แล้ว นางถึงได้อุ้มเขาไปนั่งที่โต๊ะแล้วสั่งให้าใช้เอาผลไม้มาให้กินเล่นไป่ ส่วนนางก็ไปทำขนมต่อจนะทั่งทำเสร็จแล้ว ทั้งแม่และลูกก็ออกไปจากห้องครัว แล้วเดินไปที่สวน
.
.
.
ที่สวน
สองคนแม่ลูกจูงกันเดินมาจนถึงเก๋งบัว ึ่ในนั้นก็มีคนนั่งอยู่่แล้ว ึ่ก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากสามีนางและหนูน้อยน่ารักหนึ่งคนที่กำลังนั่งอยู่บนตักเขา หนิงหนิงใบ้าหนูน้อยวัยสี่หนาวคนนั้นที่อายุพอๆ กับลูกาที่นางกำลังจูงือยู่ด้วยาตกตะลึง เพราะใบ้านั้นมันเหืนกับนางา หากแต่เ็น้อยัมีาสวยเหืนบิดาเพิ่มเข้ามา
“ท่านแม่มาแล้ว พี่าท่านไปกวนท่านแม่อีกแล้วรึ?” หากงซิงอี หลี่าพี่าฝาแฝดตนเองด้วยสายาจับผิด ส่วนคนเป็นพี่ที่โดนเขาก็เบือน้าหนีสายาจับผิดน้องา
“ท่านแม่พี่าไปกวนท่านอีกแล้วหรือเ้าคะ?” ซิงอีหันไปถามมารดาที่กำลังเดินเข้ามาในเก๋งบัว
“ไม่ใช่จ้ะ พี่เขาแค่มา่แม่ทำขนมก็แค่นั้นเอง”
“จริงหรือเ้าคะ?” หนูน้อยซิงอีมารดาด้วยแววาสงสัย
“จริงสิจ๊ะ^^” หนิงหนิงตอบ้กับส่งยิ้มให้หนูน้อยอย่างอารมณ์ดี ่จะจูงืบุตราไปนั่งที่โต๊ะอีกฝั่งกับนาง แล้วให้าใช้ยกว่างไปวางไว้บนโต๊ะจากนั้นก็ไล่าใช้ออกไป
เื่าใช้ออกไปแล้วทั้งสี่คนก็ใช้เวลาครอบครัวร่วมกัน หนิงหนิงคอยนั่งฟังซาลาเปาน้อยทั้งสองคนเ่าเื่ ไม่วายยังมีแขวะกันบ้างเล็กน้อยามประสาพี่น้อง และเื่ที่พวกเขาไม่สามารถหาเื่อีกฝ่ายได้ พวกเขาก็จะหันมาขอา่เหลือจากบิดามารดาอย่างนาง ึ่บรรยากาศอันอบอุ่นครอบครัวี้ มันก็ได้ฝั่งลึกลงในใหนิงหนิงอย่างไม่รู้ั...
ตกดึก
“ภรรยา”
“หืม?”
“ช็อกโกแลตสามีละ”
“เอ๊ะ??” หนิงหนิง้าคนเป็นสามีด้วยามึนงง เื่เขาถามหาช็อกโกแลตจากนาง จนคนเป็นสามีอย่างชิงหลงอดไม่ได้ที่ดูนางด้วยาเอ็นดู
ชิงหลง: แม่ะต่ายน้อยลืมช็อกโกแลตข้าไปเีแล้ว
“ก็วันี้เป็นวันวาเลนไทน์นี่นา มันแปลกหรือที่สามีอย่างได้ช็อกโกแลตจากภรรยาน่ะ หืม? ^^”
“....” หนิงหนิง อ่ะวันี้วันวาเลนไทน์หรอกรึ
“อื้อ...ดูท่าภรรยาจะลืมไปแล้วจริงๆ ถ้างั้นสามีขอชดเชยก็คงจะไม่เป็นไรสินะ^^”
“..!!” หนิงหนิง
จากนั้นนางก็โดนข้ออ้างขอชดเชยที่นางลืมให้ช็อกโกแลตเขา จนโดนเขาเคี่ยวกรำไปทั้งคืน จนะทั่งเกือบรุ่งสางนางถึงได้นอนพัก
.
.
.
เช้าวันต่อมา
หนิงหนิงลืมตื่นขึ้นมาในช่วงยามเหม่า (05:00-06:59) เหืนัเช่นทุกวัน ดวงากลมสำรวจรอบๆ เื่เห็นว่านางนอนอยู่ในห้องัเอง นางก็รีบลุกขึ้นมาสำรวจ่าาตน จนเื่เห็นว่าทุกอย่างปกติดี ยกเว้นาเหนื่อยล้าที่มาจากไหนไม่รู้แล้ว ก็ไม่มีปัญหาอย่างอื่น เื่เห็นแบบนั้น่าบางก็ล้มัลงไปนอนด้วยาโล่งใ
“ค่อยยังชั่วที่เป็นแค่ฝั” เื่กล่าวนางก็ปิดเปลือกาแล้วนอนต่อ
ในขณะที่อีกด้านนึงชิงหลงผู้ึ่กำลังนั่งท้องฟ้าอยู่ข้าง้าต่างด้วยาเหม่อลอยพลางคิดไปถึงฝัแปลกๆที่แสนจะสมจริงเื่คืนี้ด้วยาสับสน เพราะเขาไม่รู้ิ่ที่เห็นมันคือาจริงหรือว่าาฝั
าหนุ่มเหม่อท้องฟ้า้กับคิดถึงฝัแปลกๆ เื่คืนี้ ภาพาฝัที่เหืนจริง จนทำให้เขาสัมผัสได้ถึงาอบอุ่นและาอ่อนนุ่ม่าา ึ่มันก็ทำให้บางจุดใน่าาเขาตื่นัเป็นพิเ จนเขา้มานั่งลมหนาวอยู่ตรงี้
“เป็นแค่าฝัสินะ” าหนุ่มพึมพำออกมาเบาๆ ่จะแสงอาทิตย์ที่เริ่มสาดส่องไปทั่วท้องฟ้า ึ่เป็นสัญญาณเช้าวันใหม่ ่จะละสายาแล้วลุกไปหยิบตำราขึ้นมาอ่าน
จนหลายวันต่อมาเื่เขาได้รับจดหมายจากน้องภรรยา เขาก็้โอดครวญด้วยาอิจฉา ที่อีกฝ่ายได้กินขนมหวานฝีืภรรยา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยเข้าใเื่วันวาเลนไทน์ในจดหมายสักเท่าไหร่ แต่เขาก็ได้จดไว้ในใแล้วว่าสักวันหนึ่งเขา้ให้ภรรยาทำช็อกโกแลตให้กินให้ได้
ด้วยเุี้เองจึงเป็นเุให้หนิงหนิงในอนาคต ้มานั่งทำช็อกโกแลตให้สามีคนงามนางได้กินในทุกๆ ปี เพราะไม่อย่างนั้นนางจะโดนเขารังแกแทน ในปีที่เขาไม่ได้รับ....
พ
โรงละคร
หนิงหนิง: อื้อ ทำไมวันี้มันเหนื่อยจัง
หนิงหลง: วันี้จะได้กินช็อกโกแลตอีกไหมนะ
ชิงหลง: อ่ะเลือดไหลอีกแล้ว//หาผ้ามาเช็ดเลือดกำเดา
Talk writer
ตอนพิเต้อนรับวันวาเลนไทน์จ้า มาแจกาหวานต้อนรับวันวาเลนไทน์กันค่ะ ่ที่เราจะัมาโบกืลาพี่าคนงามในตอนหลักกันค่ะ
้าี้ก็หวังว่ารี้ดทุกคนจะยังเอ็นจอยไปกับตอนพิเตอนี้นะคะ สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ^^
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??