เรื่อง ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายท้ายหมู่บ้าน
เช้าวัน่มา
“อื้อ...” เีงร้องเบาๆ ัออกมาจากเด็กสาวที่นอนอยู่บนเตียง ร่างนางขยับตัวเล็กน้อย ่จะค่อยๆ ลืมตาตื่น
หนิงหนิงขยับตัวลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงแ้จากนั้นนางก็ยกมือขึ้นมากุมขมับ ด้วยความปวดหัวจากอาการเมาค้าง ้กับพยายามทบทวนเรื่องเมื่อคืนี้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ัจากที่นางแย่งขวดเหล้ามาจากน้องาได้แ้ นางก็ดื่มมันลงีจอก จากนั้นภาพตรงหน้านางก็ตัดไป
หนิงหนิงได้แต่สงสัยว่าตัวเกลับมานอนที่ห้องได้ยังไง แ้นางได้สร้างเรื่องอะไรีหรือไม่ เาะนางจำได้ว่าพวกเพื่อนมักจะบอกว่าเวลานางเมา นางชอบไปจีบพวกสาวๆ แถมชอบสัญญาอะไรไปเรื่อยี และตัวนางก็ดันเป็พวกพูดจริงทำจริงด้วยนี่สิ
“นี่เราคงจะไม่ได้ไปสัญญาอะไรไว้กับใครีหรอกใช่ไหม?” หนิงหนิงพูดกับตัวเ ่จะหันมาจัดเสื้อผ้านางที่หลุดลุ่ย ไหนจะสายรัดเอวที่โดนดึงไปไว้ข้างๆ นั้นี จนทำเอานางได้แต่คิดว่านี่ตนมีนิสัยแก้ผ้าเพิ่มขึ้นมาีหรือ?
ในระหว่างที่หนิงหนิงกำลังจัดการกับตัวเอยู่ นางก็ได้ยินเีงคนมาเคาะประตูห้อง ึ่นางก็คิดว่าคงจะเป็น้องานางนั่นแหละ นางจึงบอกให้เขาเข้ามา ส่วนนางก็เดินออกไปหาในสภาพปล่อยแต่สวมเสื้อผ้าชุดใหม่
“อรุณสวัสดิ์อาหล- อ่ะี่ชิงหลงอรุณสวัสดิ์เจ้าค่ะ” นางที่กำลังเอ่ยทักทายน้องา เมื่อเห็นว่าคนที่มาไม่ใช่น้องาตน แต่เป็ี่คนงามนางก็เปลี่ยนไปเป็ทักทายีฝ่าย
“อรุณสวัสดิ์หนิงหนิง” ชิงหลงเอ่ยทักทายเด็กสาว่จะยกน้ำแกงไปวางไว้บนโต๊ะให้นาง แ้มองูสภาพนางีครั้ง
สภาพสาวน้อยที่ปล่อยสยายเต็มั กับชุดที่ถูกเปลี่ยนเป็ชุดใหม่ไม่ใช่เมื่อคืนี้ ก็ทำให้เขารู้ว่าตนได้เข้ามาขัดจังหวะนางที่กำลังแต่งตัวเีแ้ แต่ึอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้รู้ผิดแ่ย่างใด เาะภาพตรงหน้านั้นช่างเป็ภาพที่หายากสำหรับตนจริงๆ ภาพเด็กสาวในชุดสีฟ้าอ่อน ที่ปล่อยสยายเต็มัไม่ใช่ทรงซาลาเปาเหมือนัทุกครั้ง
ชิงหลง: ยาน่ารักจัง>_<
“ี่ชิงหลงี่มีอะไรึเปล่า ึได้มาหาข้าแต่เช้าเยี่ยงี้?”
“ี่เอาน้ำแกงแก้เมามาให้น่ะ หนิงหนิงรีบดื่มเถอะ เดี๋ยวมันจะเย็น”
“เจ้าค่ะ”
เมื่อเอ่ยนางก็หยิบถ้วยน้ำแกงขึ้นมาดื่ม จนดื่มหมดแ้นางก็หันไปเอ่ยขอบคุณคนงามที่เอาน้ำแกงมาให้ จากนั้นนางก็ขอตัวไปทำ หากแต่..
“ถ้าหนิงหนิงไม่รังเกียจ ให้ี่ช่วยเจ้ามัดดีไหม?” ชิงหลงเอ่ยถามเด็กสาว
“เอ๊ะ ี่ชิงหลงอยากมัดให้ข้าหรือ?”
“ใช่เป็การตอบแทนที่เมื่อครั้ง่เจ้าช่วยมัดให้ี่น่ะ” ชิงหลงกล่าวอ้างเรื่องตอบแทนไป หากแต่ในในั้นเขาก็แค่อยากใช้เวลาอยู่กับนางให้มากขึ้นก็เท่านั้น
“อื้อ..ถ้าเช่นนั้นก็ขอรบกวนด้วยนะเจ้าค่ะ^_^”
“อื้ม”
จากนั้นชิงหลงก็ลงมือช่วยยาตัวน้อยตนมัด ึ่ทรงที่ทำก็ยังเป็ทรงซาลาเปาที่นางชอบเช่นเดิม หากแต่ครั้งี้เขาเพียงแค่รวบคึ่งหัวแ้ถักเปียให้นางเล็กน้อย่จะติดเครื่องประดับเพิ่ม เมื่อทำเสร็จแ้เขายืนชื่นชมผลงานตัวเด้วยความภูมิใ
“เป็อย่างไรบ้าง เจ้าชอบหรือไม่?” ชิงหลงเอ่ยถามเด็กสาวที่กำลังนั่งมองกระจกอยู่
“อื้มชอบเจ้าค่ะ ี่ชิงหลงขอบคุณนะเจ้าคะ^^” หนิงหนิงหันไปเอ่ยขอบคุณคนงาม ่จะหันไปสนใกระจกทองแดงบนโต๊ะ่
หนิงหนิง: คิดึกระจกในชาติ่จัง
.
.!
.
ัจากที่ี่คนงามออกไปแ้ หนิงหนิงก็อยู่ในห้องเพื่อเก็บเตรียมตัวกลับ้า ัจากเตรียมเสร็จนางก็ถือลงไปข้างล่าง เพื่อไปกินมื้อเช้า่จะกลับ้า
เมื่อลงมาึข้างล่าง นางก็เดินตรงไปหาน้องาที่นั่งอยู่กับหยางจื่อและี่คนงาม ่จะเอ่ยทักทายทุกคนแ้นั่งลง จากนั้นก็เริ่มกินมื้อเช้ากัน จนเมื่อกินเสร็จหยางจื่อก็เป็คนอาสาไปเอาเกวียนลามา ส่วนพวกนางก็ยืนรอที่หน้าโรงเตี๊ยม จากนั้นทุกคนก็นั่งเกวียนไปส่งี่คนงามที่หน้าประตูเมือง
“เมื่อไปึเมืองหลวงแ้ ก็อย่าลืมส่งจดหมายหาที่้าด้วยละ” หยางจื่อเอ่ยกับหลานาตน ในะที่ชิงหลงก็ยืนฟังเงียบๆ ้กับรับคำเป็บ้างครั้ง จนเมื่อคุย คนเป็น้าึได้ขึ้นไปนั่งรอบนเกวียน
“ี่ชิงหลงรักษาตัวด้วยนะเจ้าคะ” หนิงหนิงเอ่ยบอกคนงาม ่จะเอื้อมมือไปจับมือน้องาแ้พาไปขึ้นเกวียน แต่่ที่นางจะได้ไป นางก็โดนคนงามเข้ากอดซะ่
“รอข้านะ” เีงคนงามที่ัอยู่ข้างหู ่จะตามมาด้วยสัมผัสเบาๆ ี่แก้ม จนทำให้นางึกับไปไม่เป็
“0///0” หนิงหนิงได้แต่จ้องมองคนงามด้วยความช็อก ่ที่ใบหน้านางจะค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็แดงก่ำ เาะโดนคนงามหอมแก้ม
ึ่ภาพี้มันก็ทำให้ชิงหลงอารมณ์ดีขึ้นมาอย่างประหา ้กับคิดว่าในที่สุดเขาก็สามารถเอาชนะนางได้เีที ัจากที่ตัวเโดนนางเอาเปรียบมาอย่างยาวนาน ในที่สุดก็มีวันที่ตนสามารถทำให้นางเขินอายได้สักที
“อ่อแ้ก็อย่าลืมใช้ปิ่นี้ในวันปักปิ่นด้วยละ”
ชิงหลงหยิบปิ่นหยกขาวี่แกะสลักเป็รูปดอกไม้อย่างมาปักให้แม่นางน้อยที่เอาแต่จ้องเขาแต่ไม่พูด เาะยังคงช็อกที่โดนเขาหอมแก้มอยู่ ใบหน้าน่ารักแม่นางน้อยที่กำลังแดงก่ำเาะโดนหอมแก้มเป็ครั้งแรก นั้นมันช่างน่ารักเีจนเขาอยากจะแกล้งนางี ึ่เขาก็ทำจริงเาะคราวี้เขาก้มลงไปจูบหน้าผากนางเบาๆ ่จะผลักออก แ้หันไปส่งสายตาให้เด็กน้อยที่ยื่นอยู่ข้างๆ
ชิงหลง ‘อย่าลืมที่ตกลงกันไว้ละ’
หนิงหลง ‘ไม่ลืมหรอก’
เมื่อเขาได้รับคำตอบที่พอใแ้ เขาก็หันไปสนใยาตัวน้อยที่ยืนอยู่ข้างๆ ่ ยิ่งเขาได้เห็นใบหน้าขึ้นสีนาง เขาก็ยิ่งไม่อยากแยกจากนาง เาะเขากลัวว่าถ้าเขาไม่อยู่ ก็จะมีคนมาแย่งนางไปจากเขา ันั้นเขาจึงทำได้แค่ขอช่วยเหลือจากน้องานาง ึ่เจ้าตัว็ นั้นเลยทำให้เขาค่อยเบาใขึ้นมาหน่อย
“หนิงหนิง อาหลงี่ไปแ้นะ ไว้เจอกันใหม่” ว่าเขาก็เดินไปขึ้นรถม้า
ส่วนหนิงหนิงที่พึ่งได้สติจากคำพูดประโยคสุดท้ายเขา นางก็ได้แต่มองรถม้าที่ค่อยๆ ห่างออกไปด้วยสายตางุนงง เาะคำพูดประโยคสุดท้ายเขา่ที่จะไป
‘อย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้ด้วยละหนิงเอ้อร์’
.
.
.
ัจากวันนั้นที่ไปส่งชิงหลง หนิงหนิงก็มักจะมีอาการเหม่อลอยบ่อยๆ เาะคำพูดสุดท้ายเขามันยังคงัก้องอยู่ในหัว ึ่มันก็ทำให้นางได้แต่สงสัยว่านางไปสัญญาอะไรไว้กับคนงามกันแน่ ไหนจะฝันแปลกๆ ที่นางจะมักฝันเห็นใน่ี้ี ภาพนางที่กำลังจูบกับี่คนงาม่ที่ทุกอย่างมันจะไปที่เตียง ึ่ภาพี้มันก็ตามหลอกหลอนนางมาได้เกือบอาทิตย์แ้ จนทำให้นางเริ่มไม่แน่ใแ้ว่านั้นคือความฝันหรือความทรงจำที่หายไปนางกันแน่
“เฮ่อให้ได้อย่างนี่ ไม่น่าดื่มเหล้าเลยเรา”
ในเวลาี้จู่ๆ หนิงหนิงก็คิดึเพื่อนสาวซูเปอร์โมเดลนาง คนที่คอยเตือนนางเรื่องดื่มอยู่เสมอ ว่าเวลาออกไปดื่มกับคนอื่นอย่าได้ดื่มจนจำอะไรไม่ได้ ไม่อย่างนั้นคนที่เีหายจะเป็ตัวนางเ
“อ่าให้ตายเถอะ สรุปแ้เราไปสัญญาอะไรไว้กันแน่!!”
โรงละคร
หนิงหนิง: จะไม่ดื่มีแ้วT^T
ชิงหลง: ในที่สุดก็เอาชนะนางได้สักที
หนิงหลง: ี่สาวเป็บ้าอะไรีละเนี่ย//มองพ
หลันเป่า: เมี๊ยว~~ ทาสเอาฝากมา//เกาะขา
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??