เรื่อง ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายท้ายหมู่บ้าน
กาลเวลาหมุนเวียนผันเปลี่ยนไปตามฤดูกาล เพียงพริบตาเดียวก็ผ่านไปแ้าปีนัดตั้งแต่ที่เ็สาวเข้าพิธีปักปิ่น บัดนี้ตระกูลหลี่ไม่อาจเรียกได้ว่าเป็ตระกูลที่ยากจนที่สุดในหมู่้าได้แ้ ซึ่งาเปลี่ยนแปลงพวกนี้มันก็เิ่ตั้งแต่ห้าปีก่อน
หลังจาูกสาวเพียงเดียวของตระกูลอย่างหลี่หนิงหนิง ฟื้นขึ้นมาหลังจากตก้ำ า็เปลี่ยนไปราวกับละจากแที่เป็เพียงเ็น้อยนิสัยร้ายกาจชอบรังแกไปทั่ว ก็ายเป็เ็สาวที่มีวาจาและรอยยิ้มอ่อนหวานอยู่เสมอ จนทำให้เหล่าชาว้าเิ่ชอบใจในนิสัยของนาง เพียงแต่นี่เป็เพียงแค่จุดเิ่ต้นเท่านั้น
เาะผู้ส่วนใญ่ในนั้น เห็นเพียงแค่เ็น้อยขยันขันแข็งทำงานหาของกินก็เท่านั้น แต่ับไม่มีใครรู้เลยว่าภายใต้ร่างเล็กๆ นั้น จะมีาาารถซุกซ่อนอยู่ ซึ่ง่าทุกจะรู้าลับนี้ เ็น้อยนั้นก็มีเงินเก็บเป็กอบเป็กำแ้ ด้วยชื่อของเถ้าแก่เนี้ยขายสมุนไพรและชา ทำให้ตระกูลหลี่เปลี่ยนจากครอบครัวยากจนที่เคยขอข้าวอื่นกิน ายเป็เศรษฐีอีกของหมู่้า ซึ่งเมื่อทุกรู้เรื่องนี้ก็ทำให้หลี่หนิงหนิงที่พึ่งปักปิ่นไปนั้น เนื้อหอมเอาาๆ เาะจะมีใครบ้างเ่า ที่จะไม่ชอบแม่ไก่ที่ออกไข่เป็ทองคำน่ะ
เาะข่าวลือที่ว่านางาารถปลูกต้นไม้แปลกๆ าา ที่ขอเพียงแค่มีแค่ต้นเดียวก็าารถทำให้รวยไปั้ชาติ เลยทำให้มีบรรดาพ่อค้าหรือแม้แต่ขุนนางระดับล่างก็มักจะแวะเวียนมาขอซื้อต้นไม้ของนางเป็ประจำ แต่ก็ไม่เคยมีใครได้ไปเลยเาะทุกนั้นโดนเจ้าของ้าตัวน้อยไล่ออกไป แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีบางที่ไม่ยอมแ้ และคงพยายามหาวิธีเอาต้นไม้หรือดอกไม้ของนางไปอยู่เรื่อยๆ
ตัวอย่างเช่น ขุนนางท่านึ่เขาได้ใช้บุตรชายที่เิจากอนุยานึงมาหลอ่อนาง ซึ่งบุตรชายนั้นก็นับว่าเป็ชายหนุ่มรูปงามนึง หากแต่ก็ไม่สำเร็จเาะบุตรชายนั้นดันไปรังแกน้องชายของนางเข้า เลยทำให้เขาโดนเตะออกไป ต่อมาเป็บุตรชายพ่อค้าผู้มีารู้ด้านต้นไม้ ซึ่งเขาก็เป็บุรุษรูปงามอีกเช่นกัน เรียกได้ว่านี้เกือบจะได้ใจของนางไปแ้ ถ้าไม่เิเรื่องเีก่อน เขาเองก็มีเรื่องกับน้องชายอีกเช่นกัน เพียงแต่คราวนี้เขาดันทำกระถางดอกไม้ป่าต้นนึงของแตก เลยทำให้นอกจากจะโดนตัดาสัมพันธ์แ้ เขายังต้องจ่ายเงินชดเชยให้นางอีก
ด้วยเหตุนี้เลยทำให้ใครหลายๆ เิ่คิดแ้ว่าแทนที่จะเข้าหาเป็พี่ ไม่สู้เข้าหาน้องชายของนางดี่า เพียงแต่เ็น้อยวัยิขวบนี้ดันหลอกไม่ง่ายนี่สิ เลยทำให้มีหลายๆ เิ่ยอมแ้ เาะไม่ว่าจะพี่หรือน้องก็หลอกไม่ง่ายเลย...
.
.
“เฮ้อ เมื่อไหร่พี่เขยหน้าโง่นั้นจะมาสักทีนะ” หนิงในวัยิปี เขากำลังนั่งบ่นในขณะที่อ่านจดหมายจากไที่ส่งมาว่าขอเวลาอีกสักพัก ส่วนในระหว่างนี้ก็ขอให้ตนช่วยกำลังจัดพวกแมลงไปให้พ้นทางไปให้่ ซึ่งตัวเขาเองก็ทำได้แค่ก้มหน้าแ้ทำตามคำสั่งต่อไปนะ ก็นะใครใช้ให้สินบนของพี่เขยมันดีจนเขาปฏิเสธไม่ได้กันเ่า
หนิงยิ้มในขณะที่อ่านจดหมายอีกฉบับที่แนบมาด้วย ซึ่งในจดหมายก็บอ่าการค้าที่เขาลงทุนนั้นสำเร็จไปอย่างงดงาม ซึ่งมันก็ทำให้เงินเก็บของเขามีาขึ้น ซึ่งเรื่องนี้ก็ทำให้เ็น้อยมีาสุขเป็อย่างา แต่เมื่อเขานึกไปถึงกิจการขายดอกไม้ของตนแ้ เขาก็รู้สึ่าเงินที่ได้นั้นมันน้อยเกินไปอยู่ดี เมื่อเทียบกับราคาของดอกไม้พวกนั้น
“สงสัยว่าคงต้องไปยืมดอกไม้ของท่านพี่อีกสักต้นแ้ละ” เมื่อเร็วๆ นี้ หนิงได้เห็นโอกาสทำการค้าอีกึ่อย่าง หากแต่เงินเก็บที่เขาที่มีอยู่นั้นมันก็ไม่ค่อยพอที่จะใช้ลงทุนสักเท่าไหร่ ด้วยเหตุนี้แทนที่เขาจะไปขอเงินจากพี่สาว เขาเลยไปเอาดอกไม้ของนางไปแทน ซึ่งหลังจากที่เขาเอาไปให้ชุนหยางจื่อเอาไปขายแ้ เขาก็จะใช้เงินที่ได้มาไปซื้อเมล็ดดอกไม้ไปวางไว้ให้นางแทน ซึ่งถือว่าเป็การขอโทษที่เขาเอาดอกไม้ของนางไปโดยไม่ได้
หลี่หนิงหนิงผู้่าสงสารคงไม่เคยนึกเลยว่านอกจากเพื่อนสนิทของตนที่จ้องดอกไม้ในเรือนกระจกตาเป็มัน แ้ยังมีน้องชายของนางอีกที่จ้องมันเช่นกัน ซึ่งในขณะที่นางเฝ้าระวังนอกอยู่ นางับไม่ได้ระวังถึงในเลยแม้แต่น้อย
“อื้อ..ว่าไปแ้ช่วงนี้ท่านพี่กำลังทดลองปลูกดอกไม้แบบใหม่อยู่นี่นา เห็นว่าเป็ดอกไม้ายพันธุ์ด้วย แบบนี้ก็่าจะช่วยเติมเงินในส่วนที่ขาดไปได้แ้กระมั้ง” หนิงบ่นงึมงำในขณะที่ในหัว ก็นึกแผนการที่จะไปขอยืม (โ) ดอกไม้ของพี่สาว
อีกด้านนึง หนิงหนิงที่กำลังเอาเมล็ดดอกไม้ายพันธุ์ต้นใหม่ลงดิน ก็จามออกมาสองครั้งติด จึงทำให้นางพลาดทำกระถางในมือแตกไปึ่ใบ
“ใครกำลังนินทาข้าอยู่กันนะ” เีงหวานเอ่ยพึมพำในขณะที่กำลังทำาสะอาดเศษกระถางที่แตก หลังจากที่นางทำาสะอาดเสร็จ า็หันับมาสนใจเมล็ดดอกไม้ในกระถางอีกใบต่อ
ร่างบางในชุดสีเขียวอ่อน เสื้อเป็สีเขียวพาลเทลอ่อนกับกระโปรงรัดอกสีเขียวอ่อนปัายไผ่สีเข้ม ซึ่งเข้ากันได้ดีกับสีผิวขาวเหมือนไข่ปอกของนาง ส่วนผมา็รวบครึ่งหัวแ้ปักด้วยปิ่นหยกขาวที่ได้รับมาจากพี่งาม
หลี่หนิงหนิงในวัยิแปดปี นั้นเรียกได้ว่าเป็งามนึงเลยก็ว่าได้ เพียงแต่นางไม่ได้งามแบบ่าใหลเหมือนพวกหญิงงามล่มเมือง แต่ใบหน้าของนางออกไปทาง่ารักา่า ใบหน้าเรียวรูปไข่ จมูกโด่งิๆ ริมฝีปากบางรูปกระจับสีอ่อน่าจูบ และดวงตามโตที่ดูเหมือนกระต่ายคู่นั้น ที่ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องรัก
รูปร่างของนางเองก็เปลี่ยนไปาเช่นกัน โดยเฉพาะซาลาเปาคู่ใจที่นี้ายเป็ภูเขาขนาดคัพD ส่วนูของา็เพิ่มูขึ้นและหยุดอยู่ที่165 ซึ่งหนิงหนิงก็หงุดหงิดาเาะอีกแค่ห้าเซน า็ูถึงึ่เ็ิแ้ แต่ก็่าเีดายที่เหมือนว่าส่วนูของนางจะหยุดอยู่แค่นี้ ในขณะรูปร่างของนางเรียกได้อะไรที่ควรมีก็มีครบหมด จึงทำให้มีเหล่าหนุ่มมาติดพันค่อนข้างา ถึงแม้ว่าส่วนใญ่จะมาเาะต้องการเหล่าลูกรักของา็เถอะ!
“ึ่ สอง า... เอ๊ะทำไมถึงหายไปอีกแ้ละ” หนิงหนิงที่กำลังนับเหล่าลูกรักในเรือนเาะชำ ก็มีอันต้องทำหน้าย่นเมื่อเห็นว่าดอกไม้ของนางหายไปอีกแ้ ั้ๆ ที่นางอุตส่าห์เอาเสี่ยวไป๋มาเฝ้าแ้ แต่มันก็ยังหายไปอีกจนนางได้แต่สงสัยว่าหัวโดอกไม้นี้ทำได้ยังไงกันนะ ถึงได้เข้ามาดอกไม้ในเรือนเพาะชำได้ั้ที่มีเสี่ยวไป๋เฝ้าอยู่
“อื้อ..โจรนี้มันเข้ามาได้ยังไงกันนะ ั้ที่รอบๆ นี้ข้าก็อุตส่าห์วางกับดักไว้แ้แท้ๆ”
่าสงสารก็แต่หลี่หนิงหนิงที่นางคงคิดไม่ถึงว่าไม่มีโจรมาจากข้างนอก มีแต่โจรที่อยู่ข้างในแถมโจรนั้นก็ดันเป็น้องชายของเองอีกต่างหาก...
.
.
.
เมืองหลวง
“นายท่าน”
“ว่าอย่างไร”
บุรุษหนุ่มเพียงผู้เดียวที่กำลังอ่านจดหมายอยู่ในห้องหนังสือ เอ่ยตอบผู้เข้าใหม่ด้วย้ำเีงราบเรียบ โดยที่สายตาก็ไม่ได้ละไปจากภาพเหมือนที่แนบมาในจดหมายเลยสักิ ใบหน้างามล้ำดุจสตรีในวันวาน ในนี้ได้าหล่อในแบบของบุรุษเข้าไปอีก ยิ่งขับเน้นให้หนานกงชิงายเป็หนุ่มรูปงามายิ่งขึ้น
ดวงตาสีนิลเหม่อมองสตรีในภาพด้วยาคิดถึงคะนึงหา รักแของเขาและเป็ว่าที่ยาของเขา ในนี้นางได้เติบใญ่จนายเป็สาวงามที่ทำให้เหล่าบุรุษต่างหมายปอง ในขณะที่ตนทำได้แค่มองภาพเหมือนที่น้องยาส่งมาให้เพื่อบรรเทาาคิดถึง
“เรียนนายท่านของเราเตรียมพร้อมแ้ขอรับ าารถออกเดินทางได้ทุกเมื่อ”
“อื้ม”
“นายท่านจะออกเดินทางเมื่อใดหรือขอรับ”
“วันพรุ่งนี้ ไปให้พวกเตรียมตัวให้พร้อม”
“ขอรับนายท่าน”
ลับหลังร่างขององครักษ์หนุ่ม ชิงก็หันับมามองเนื้อหาในจดหมายอีกครั้ง ในจดหมาย่าวถึงเรื่องที่พี่สาวของเขาคิดจะซื้อบุรุษมาเป็าี แต่โชคดีที่ตัวเขาาารถห้ามนางได้ ในส่วนสุด้าของจดหมายก็แค่ว่าเขานั้นจะดูแลให้อีกสักพัก ถ้าเิตนยังไม่รีบมาอีก เขาก็จะสนับสนุนอื่นแทน ซึ่งชิงก็ทำได้แค่ยิ้มอย่างขมขื่นเท่านั้น ก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากับไปเี่
ตัวเขานั้นอยากจะับไปตั้งแต่ที่นางพึ่งเข้าพิธีปักปิ่นด้วยซ้ำ แต่เาะหน้าที่การงานเลยทำให้เขาไม่าารถขยับไปไหนได้เลย ซึ่ง่าเขาจะาารถหาเวลาว่างได้ก็ผ่านไปแ้าปีนับตั้งแต่ที่นางปักปิ่น นี่เลยทำให้เิช่องว่างทำให้มีเหล่าแมลงบินเข้ายุ่งวุ่นวายกับรักของเขา
“อีกไม่นานหรอกพี่จะไปหาเจ้าแ้นะหนิงเอ๋อร์” ชิงมองภาพเหมือนในมือด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยารัก พลางคิดไปถึงฝันแปลกๆ ที่ตนเคยเห็นเาะภาพในมือของเขาในนี้ มันช่างคล้ายคลึงกับหญิงสาวในฝันนั้นเหลือเกิน
ในขณะที่ชิงกำลังครุ่นคิดถึงาเป็ไปได้ที่ฝันนั้นจะเป็ฝันเหตุ อีกด้านนึง หนิงหนิงเองก็กำลังวางแผนจับโจรโดอกไม้อยู่เช่นกัน....
โรงละคร
หนิงหนิง: ฮัิ้! ใครกำลังพูดถึงข้ากัน
หนิง: เขียนแบบนี้จะทำให้พี่เขยร้องไห้ได้รึเปล่านะพ
ชิง: ยาโตแ้จริงๆ //่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??