เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
เมื่อลู่ฮ้ายเห็นแม่ลูก้าิและเสี่ยวเป่ามาึหน้า้า เขาถอนหายใจแ้หันัับโดยไม่เ้าไป้าเก่าันั้น
ทางด้านเจ้าอิงเมื่อก้าวเ้ามาในลาน้านางก็หดหู่ใจทันที อะไรมันจะเก่าและโทรมได้ขนาดนี้ นี่ยังสามารถให้คนอาศัยอยู่ได้อีกหรือ แม้้าจะัไม่เ็ ดูผ่านๆ าามีเรือนฝั่ง คาดว่ามีสี่ห้าห้องด้วยกัน หน้าต่างมีรอยการปะ ประูก็มีรูลผ่าน ัคาเห็นกระเบื้องบางช่วงแตกหักเีหายไปแ้ หากมีฝนตกนางมั่นใจว่าไม่สามารถโดยไม่เปียกได้แน่ มิน่าเล่า้าิอิงึอยากจะไปให้พ้นจากครอบครัวนี้ นางยืนไว้อาลัยให้ตัวเสามวินาที
“ท่านปู่ ท่านย่า เาัาแ้ ท่านแม่ตก้ำ ท่านย่า ๆ ” ัจากได้ยินเีงเสี่ยวเป่าทั้ง ู่าิ และจางซื่อเดินออกมาจากั้า จางซื่อนั้นเดินออกมาจากในครัว ส่วนู่าิถือไม่เท้าเดินมาจากด้านัห้องโถง เมื่อเห็น้าิอิงเปียกปอนและตัวซีดเซียวกัดริมฝีปากระงับความเ็ปวดนั้น จางซื่อก็เดินเขามาใ้แ้ถาม
“เสี่ยวเป่าเป็นอะไรหรือไม่”
“ไม่ ไม่เป็นอะไรมีเพียงท่านแม่ที่ตก้ำไป”
จางซื่อหันหน้ามาหา้าิอิงแ้่า “เจ้าเ้าไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแ้พัก่ เดี๋ยว้าจะต้ม้ำร้อนไปให้”
้าิเพียงพยักหน้าและเดินเ้าไป เมื่อรื้อหาเสื้อผ้าเปลี่ยนแ้นางก็ลงทันที เมื่อหัวึหมอนนางก็สลบสไลไป โดยมีเสี่ยวเป่าตัวน้อยนั่งเฝ้าไม่ห่าง เพราะเ็น้อยเคยได้ยินเถินโกว าชายป้าฮวาพูดว่า ที่แม่ของเขาีเขาเพราะเขาไม่ดีพังนั้นแม่จึงไม่รักเขา เสี่ยวเป่าจึงตั้งใจว่าจะเป็นเ็ที่ดี ามใจท่านแม่เพื่อให้นางรักเขาเหมือนแม่ของคนอื่นบ้าง
ทางด้าน้าิ เมื่อหลับาลง มีเพียงร่างกายเท่านั้นที่หลับลง แต่จิตของนางได้ล่องลอยเ้ามายังอีกห้วงมิติึ่ นางลืมาอยู่ในห้องที่คุ้นา ุขึ้นาๆ ก็รู้ว่านี้เป็นห้องเ็ที่นางใช้พัก่ในกระท่อมลับบนภูเขาของนางเ ในิาแรกคิดว่านี้ต้องเป็นความฝัหรือไม่ก็เป็นวิญญาณนางมาเยือนสถานที่เก่าๆ ัายแ้แต่นี่มันไม่ใ่ มันสมจริง ทันใดนั้นนางก็วิ่งออกไปยังประูหน้ากระท่อม พร้อมแสีขาวแา เมื่อปรับาาให้คุ้นชินแ้ พบกับสวนสมุนไพร เถาองุ่น และกระท่อมเก็บของอีกั้างๆ กัน ออกไปเป็นทะเลสาบ นางดีใจึที่สุดคิดว่านางไม่ได้ายนางเพียงหลับฝัเท่านั้น แ่ฝัเท่านั้น นางวิ่งสุดฝีเท้าเพื่อไปที่ทะเลสาบ!
แต่แ้เมื่อพ้นแปลงสมุนไพรเท่านั้น นางชนเ้ากับบางสิ่ง่าจัง จนหงายัก้นจ้ำเบ้าลงพื้น่าแรง ่ๆ ยื่นมือออกไปสัมผัส ั้ะไ? บาเรียกั้นไว้ นี่นางูขังงั้นหรือ? ไม่ ..ไม่ใ่โลกยังไม่มีเทคโนโลยีขนาดนี้ นางเดินลูบไปามบาเรียเพื่อหาทางออกพบว่าไม่มีช่องว่างเลย รัศมีของบาเรียนี้ครอบคลุมเฉพาะกระท่อมัและแปลงสมุนไพร ผัก และเถาองุ่น กินบริเวณประมาณ ึ่้ารางเมตรได้ ไม่สามารถออกไปทะเลสาบ แม่้ำ หรือศาลาริม้ำที่นางโปรดปรานได้ พลางเดินสำรวจกระท่อมทั้งั ของกินของใช้ที่ตุนไว้เพื่อเหตุการณ์ฉุกเฉิน ของสดทั้งาที่นางชอบอยู่ในู้เย็น ยังมีอยู่ครบถ้วนเหมือนตอนที่เพิ่งก้าวออกไปวัน่ที่นางจะจบชีวิตลง แต่เพียงเท่านี้นางก็พอใจแ้
เมื่อสงบสติอารมณ์ได้้าินั่งทบทวนเหตุการณ์ที่เิขึ้น สรุปได้ว่านาง ‘้าิ’ นักวิทยาศาสตร์ทางการแพทย์ เจ้าหน้าที่าลับแห่ง MSS ฉายาจิ้งจอกพิษ เีชีวิตเพราะเอาตัวขวางกระสุนที่พยายามจะปลิดชีวิตของลูกประธานาธิบดี ระหว่างภารกิจหลบหนีจากพวกผู้่การ้า ช่วยให้ลูกชายประธานาธิบดีรชีวิต แต่นางับจบชีวิตไป ัจากหมดลมหายใจ วิญญาณนางูวังวนลมหมุนสีดำดึงดูดให้มายังร่างของ ‘้าิอิง’ หญิงอ้วนที่เป็นคน้ากาจมีแต่คนรังเกียจคนนี้ และห้วงมิตินี้น่าจะเป็นเพราะ์สงสารนางจึงให้มิตินี้ามนางมาด้วย นิยายออนไลน์้ามมิติ นางก็เคยผ่านามาบ้างแน่ว่านางมาที่นี่เพื่อเป็นนางเอกเท่านั้น นางชูกำปั้นขึ้นมา่าแน่วแน่ คุณ์นางจะออกไปท่องยุทธภพไปเป็นจอมยุทธหญิงอยู่่าอิสระไม่มาเป็นหญิงชาว้าที่ต้องทำามจารีตโบราณนี้ ึึ มีมิตินี้เี่า ก็ไม่ต้องัวสิ่งใดแ้
โอ๊ะ!! ไม่สิ ่าี้ีลูกชาย โอ้ม้ายก้อช .......นางทิ้งได้ไหมนะ หย่าแ้ให้เ็อยู่กับพ่อไป ึ่าไรครอบครัวนี้ก็เียดนางอยู่แ้ แต่เมื่อนึกึเสี่ยวเป่าเ็คนนั้น เขารักนางด้วยใจจริงึร่างเดิมจะดุ ่า เฆี่ยน ี เขาขนาดไหนเ็คนนั้นไม่มีท่าทีจะเียดร่างนี้เลย นางเริ่มใจอ่อนแ้สิ หรือนางจะพาเสี่ยวเป่าไปด้วยได้ไหมนะ คิดแ้ก็ส่ายหัวในยุคโบราณนี้ลูกชายสำคัญยิ่งนัก ไม่มีทางที่ครอบครัวนี้จะปล่อยให้เขาจากไปแน่ เอาเถอะดูสถานการณ์่แ้กัน ว่าแต่นางจะออกไปยังไง ‘่คลาย ำิ’ แบบนี้ละมั้งนะ นิยายก็เขียนแบบนี้เหมือนกัน
ลืมาขึ้นมาอีกครั้งพบตัวเอยู่บนเียง ใน้าโกโรโกโสัเดิม พร้อมิ่นเหม็นอับที่โชยเจ้าจมูก ้าิดันตัวเลูกขึ้นมา ่ายาำบาก ร่างนี้อ้วนเกินไปแ้แต่จะุนั่งยังเหนื่อยขนาดนี้ ในห้องเครื่องยาจีนของนางมียามากมาย ยังมีตำหรับลดความอ้วนอีกด้วย เอาไว้ต้มทานแ้กันคุมอาหารไปด้วยจะได้ผอมลง ทำอะไรจะได้คล่องแคล่วขึ้น อ้วนฉุขนาดนี้นางคงได้ป่วยายอีกรอบแน่ๆ ได้ยินเีงหัวเราะของเ็และผู้ใหญ่แว่วมาจากอีกฝั่ง ฟังดูมีความสุข ความอบอุ่นของครอบครัวที่นางไม่เคยสัมผัส เพียงเีงหัวเราะใสซื่อบริสุทธิ์ของเสี่ยวเป่าก็ทำให้ใจนางอ่อนยวบแ้ ้าิเดินออกมาเปิดประู พบว่า้างนอกมืดมิดเีแ้ เมื่อได้ยินเีงความเคลื่อนไหว เสี่ยวเป่าก็รีบวิ่งมาพร้อมส่งเีงเรียก
“ท่านแม่ ท่านตื่นแ้หรือ” นางอ้าแขนรับเสี่ยวเป่าจากสัญชาตญาณ เสี่ยวเป่าที่ไม่คุ้นเคยก็ชะงักไปึ่จังหวะ แต่ก็ยังเดิน้าๆ ัวเ้าาาา ้าิเห็นดังนั้นนางก็เอาแขนลง ่าเ้เิ เมื่อเสี่ยวเป่ายังเ้าใ้นาง
้าิสูดหายใจเ้าเต็มปพร้อมยกมือขึ้นดึงตัวเสี่ยวเป่าเ้าสู่อ้อมกอีกครั้ง นี่เป็นสิ่งที่นางอยากตอบแทนเสี่ยวเป่าเ็น้อยผู้รอคอยความรักจากมารดา ทันใดนั้นเสี่ยวเป่าก็ร้องไห้โฮออกมาเีงดังลั่น ้าิลนลานทำตัวไมู่ คิดว่าทำให้เสี่ยวเป่าตกใจหรือเ็ตัว นางดันตัวออกสำรวจเสี่ยวเป่าที่ร้องไห้จ้า
“เสี่ยวเป่า เจ้าเป็นัได เ็ตรงไหนบอก้า ขะ ้า ไม่กแ้ก็ได้”
“ไม่นะ ท่านแม่อย่า...อย่าปล่อยเสี่ยวเป่า”
ขณะนั้นทั้ง พ่อลู่และจางซื่อ วิ่งออกมาามเีงร้องไห้ของเสี่ยวเป่า จ้างซื่อเดินเ้ามาดึงตัวเสี่ยวเป่าพร้อมตำหนิ้าิทันที
“เจ้าทำอะไรเขาอีกแ้” นาง่าด้วยเีงสูงและสั่นเครือพ
•────❅❀❅────•
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??